*RTH* Fairport Convention - Who knows where..

Fairport Convention is een Britse folkrockband, opgericht rond 1967. Hun eerste optreden was in een kerk in mei 1967. De band geldt als pionier van de Engelse variant van de folkrock, een stijl die tot dan toe geheel geënt was op de Amerikaanse folk van artiesten als Bob Dylan. Met middeleeuwse ballades als Matty Groves (13de eeuw) en haar door de Engelse en Keltische folk beïnvloede muziek was Fairport Convention een voorbeeld voor vele bands in Engeland en daarbuiten. Fairport Convention heeft talloze bezettingswijzigingen ondergaan en is in de loop der jaren meer traditionele folk gaan spelen. Bekende artiesten die bij de band hebben gespeeld zijn onder andere Sandy Denny, Iain Matthews en Richard Thompson.
De band bestond oorspronkelijk uit Richard Thompson (gitaar), Iain Matthews (zang en gitaar), Simon Nicol (gitaar), Ashley Hutchings (bas), Judy Dyble (zang) en Martin Lamble (drums). Het eerste album uit 1968 bevat op Amerikaanse leest geschoeide folkrock, met onder meer coverversies van twee nummers van Joni Mitchell. Ook het tweede album What We Did on Our Holidays uit 1969 bevat een aantal covers maar heeft een minder Amerikaans geluid. Zangeres Judy Dyble is op dit album vervangen door Sandy Denny (ex-The Strawbs). Na dit album verliet Matthews de groep. Nog datzelfde jaar verscheen het baanbrekende album Unhalfbricking. Hierop zijn de Amerikaanse invloeden in het geluid vrijwel verdwenen en spelen Engelse folkinvloeden een hoofdrol. De van dit album afkomstige single Si Tu Dois Partir, een Franstalige versie van Bob Dylans If You Gotta Go, werd een hit. Korte tijd hierna werd de band getroffen door een verkeersongeluk waarbij Lamble omkwam.
Op de opvolger Liege & Lief is Lamble vervangen door Dave Mattacks en is de band uitgebreid met violist Dave Swarbrick, die op de voorganger al een gastrol vervulde. Het album geldt als een hoogtepunt in het folkrockgenre en new medieval music. Hierna verlieten Sandy Denny en Ashley Hutchings de groep. Denny richtte de groep Fotheringay op, Hutchings Steeleye Span. Hutchings werd in Fairport vervangen door Dave Pegg. Sandy Denny werd niet vervangen; in plaats daarvan namen de andere leden op Full House uit 1970 de zang voor hun rekening.
Na Full House stapte ook Thompson op. Ondanks het verlies van een aantal belangrijke leden werd het in 1971 verschenen album Angel Delight het grootste commerciële succes voor de band. Einde 1971, na het verschijnen van het door critici goed ontvangen maar slecht verkochte conceptalbum Babbacombe Lee, verliet ook het laatste oer-lid Simon Nicol de groep. In de daaropvolgende periode bleef de band weliswaar bestaan maar had zij veel van de oude glorie en populariteit verloren. Onder aanvoering van Swarbrick ging de groep nu traditionelere muziek maken.
In 1974 keerde Sandy Denny voor twee jaar terug bij de groep, waar haar echtgenoot Trevor Lucas dan al enige tijd deel van uitmaakte. Het album Rising for the Moon uit 1975 - met drummer Bruce Rowland in plaats van Mattacks) bestaat voor het grootste deel uit nummers die door haar zijn geschreven en geldt als de laatste poging van Fairport Convention om als een eigentijdse band te klinken. Wanneer de populaire Denny de groep nogmaals verlaat, samen met Lucas en Thompsons opvolger Jerry Donahue, is Fairport op sterven na dood. Ook de terugkeer van Simon Nicol in 1976 kon (ondanks twee daarna verschenen sterke albums) het tij niet keren; in 1979 werd de band opgeheven, na een afscheidsconcert in Cropredy in Oxfordshire. Bassist Pegg rolde regelrecht de arena-rock in als lid van Jethro Tull; Nicol en Swarbrick traden samen op in folkclubs en individueel als lid van respectievelijk de The Albion Band (van FC-oprichter Ashley Hutchings) en van de akoestische band Whippersnapper.
In de daaropvolgende jaren kwamen oud-leden jaarlijks op dezelfde plek bij elkaar voor een reünieconcert, een gelegenheid die al snel uitgroeide tot een populair folkfestival. Vanaf 1985 verschenen ook weer nieuwe albums van de dan officieel heropgerichte band, die inmiddels bestond uit Nicol, Mattacks en Pegg, aangevuld met nieuwe leden Ric Sanders (viool, ex-Soft Machine) en multi-instrumentalist Maartin Allcock. Deze bezetting zou de meest stabiele uit de geschiedenis van de band blijken, en bleef de volgende 11 jaar ongewijzigd.
In 1996 verliet Allcock de groep om vervangen te worden door Chris Leslie (o.a. ex-Whippersnapper, de post-FC band van Dave Swarbrick, en ex-The Albion Band) kort daarna gevolgd door drummer Mattacks, die op zijn beurt werd vervangen door veteraan Gerry Conway, die eerder speelde in Eclection, Fotheringay (met Sandy Denny), Jethro Tull en Pentangle. Ook was hij jarenlang de drummer van Cat Stevens.
In deze bezetting treedt de groep nog steeds op en verschijnen er nog steeds albums.
In 2007 beleeft Fairport haar 40-jarig jubileum en staat er een nieuw album op stapel.

Deze track is van het derde album Unhalfbricking (1969) en ready to berankt
Fairport Convention - Who knows where the time goes

Fairport Convention is nou niet direct mijn favoriete groep, maar ik vind dit best een aangenaam nummer om naar te luisteren.
Dit is voor mij wel een 8.

Kabbelt lekker weg, prima zangeres: 8

Hoewel Sandy Denny best een mooie stem heeft, vind ik het nummer te eentonig... Het kabbelt eigenlijk maar voort.... Klinkt raar maar ik wordt een beetje moe van het nummer als ik ernaar luister (begon ernstig te geeuwen tijdens het luisteren)... Soms is dat best goed als je op het punt staat om te gaan slapen, dan val je er lekker bij in slaap (tijdens het luisteren naar een rustig nummer), maar op dit tijdstip van de dag is het (nog) niet aan mij besteed... Ik ben er nu niet in de 'mood' voor, daarom een 5...

Een mooi zeinummer. net geen 7.

Typerende jeukmuziek waar je al snel opgefokt en agressief van kan worden.

Een 1.

Ik ken Sandy Denny eigenlijk alleen van Battle of evermore van Led Zeppelin. Prachtig duet met Plant..

Dit kon ik niet. Het is niet echt mijn ding, wat ik heel mooi vind is de muzikale omlijsting. Dat zorgt ervoor dat dit zo lekker wegkabbelt. Ik vind het wel wat lang. Desondanks eindelijk weer eens een voldoende uit Narrencity Nootdorp, een 7!

Ik ben het altijd eens met de commentaren van Jan, maar deze keer heeft deze Nootdorper het bij rechte eind wat mij betreft.

Het is de mooie muzikale omlijsting die dit stukje zang begeleid, die zorgt voor een voldoende. De stem van Sandy is allesbehalve slecht, maar dit is gewoon te eentonig. De muziek maakt er dan nog heel wat meer van, dan wat het eigenlijk was. Ook van mij een 7. Nootdorp.... Delft.... zo dicht bij elkaar en toch soms zover weg!

Deze geweldige uiteenzetting en dit prachtige verhaal van jou bij dit nummer, Journeyman verdienen in tegenstelling tot dit nummer, een dikke zeer verdiende 9! Geweldig! hahahahah! Heb er smakelijk om gelachen!

Geweldig? Journey is volgens mij niet helemaal goed

glimmerikje20 schreef:Deze geweldige uiteenzetting en dit prachtige verhaal van jou bij dit nummer, Journeyman verdienen in tegenstelling tot dit nummer, een dikke zeer verdiende 9! Geweldig! hahahahah! Heb er smakelijk om gelachen!

Ik had dezelfde reactie. Een 9 voor het verhaal van Journey! Fairport Convention krijgt een mager zesje.

Tja en in tegenstelling tot gefrustreerde pubers op middelbare leeftijd heb ik wel iets met deze muziek. Heerlijk gepingel romantiek fijne stem kortom ik geef er gewoon een dikke vette 9 voor.

Het verhaal van Journey is trouwens ook hilarisch zie het zo voor me. Tja mannen met blonde krullen ze lijken heel leuk.

Mag buiten mijn voorkeur voor de stevigere muzieksoorten graag naar folk luisteren, heerlijk op z'n tijd. Dit nummer vormt daarop geen uitzondering, mooi rustig stemgeluid van de zangeres en de muziek past daar prima bij, een 8

Frodo schreef:Typerende jeukmuziek waar je al snel opgefokt en agressief van kan worden.

Een 1.

Ik vind Lady KaKa en Justin Bierbuik eerder typische jeugdmuziek

Niet slecht maar beetje te traag voor mij, een 5

Toch wel één van mijn favoriete genres, folk(rock). Dit is alleen door de ge-wel-di-ge stem van Sandy al prima om naar te luisteren. Jammer dat de muziek niet zo gevarieerd is. Toch nog wel een 8!