*RTH* Pulp - This is hardcore

Pulp is een Britse band rond zanger Jarvis Cocker. De band was vooral bekend in eigen land maar scoorde ook daarbuiten hits als Common People en Disco 2000. De bezetting van de band bestond naast Cocker (zang en gitaar) uit Candida Doyle (keyboard), Mark Webber (gitaar), Steve Mackey (basgitaar) en Nick Banks (drums). Richard Hawley speelde ook een korte tijd met de band mee.
De band bestaat sinds 1978, in 2001 ging de band voor onbepaalde tijd uit elkaar. In november 2010 werden nieuwe live optredens in 2011 aangekondigd.
De band werd in 1978 in Sheffield opgericht door de toen vijftienjarige Jarvis Cocker (1963) als Arabacus Pulp; een jaar later werd de naam ingekort tot Pulp. In 1981 resulteerde een demo in een sessie in het radioprogramma van John Peel. Jarvis Cocker viel in 1986 uit een raam en belandde hij tijdelijk in een rolstoel; de geplande optredens gingen gewoon door, en boze tongen beweerden dat hij de spot dreef met gehandicapten. In 1989 verscheen de Barry White-achtige single My Legendary Girlfriend.
In 1995 volgde de definitieve doorbraak; de Stone Roses hadden afgezegd voor het Glastonbury Festival en dus viel Pulp in. Daarna werd Common People een hit in Engeland en op het Europese vasteland. De tweede single van het succesalbum Different Class, Sorted For Es & Whizz, veroorzaakte opschudding omdat de hoes een instructie bevatte voor het inelkaarvouwen van een drugsetui. BAN THIS SICK STUNT! eiste een roddelkrant, waarmee de basis gelegd voor een periode die bekend zou worden als 'Jarvisgate'.
In Groot-Brittannië werd hun daaropvolgende album This Is Hardcore (1998) ook een grote hit, maar daarna ging het slechter met de verkoopcijfers. Terugkijkend op de Britpop-periode zei Cocker: "M'n hele leven heb ik succes nagejaagd en toen ik het eindelijk had bleek het lang niet zo leuk te zijn als ik had gedacht".
In 2001 ging Pulp voor onbepaalde tijd uit elkaar. Cocker stortte zich op andere projecten, hij speelde in 2005 met een paar collega-muzikanten uit de band Radiohead mee in de vierde Harry Potter-film, Harry Potter and the Goblet of Fire. Hij speelde daarin de zanger van de in de tovenaarswereld wereldberoemde band De Witte Wieven. Cocker verhuisde naar Frankrijk en bracht in 2006 en 2009 een solo-album uit.


https://www.youtube.com/watch?v=JXbLyi5wgeg

Het intro doet het plaatje geen goed: ik had hem bijna weggeklikt en een 1 gegeven. Maar uiteindelijk bleek er dus meer te zijn dan wat onbestemde geluiden en begon er een liedje dat me langzamerhand wel pakte. Wellicht dat de video ook een rol speelde in het vasthouden van de aandacht; in die zin een erg functioneel filmpje dus. Al met al komt het wel op een ruime voldoende uit, maar echt hoog wordt het ook weer niet.

Een 7.

Pure porno een 10 voor mijn favo pulp plaatje. O ja en Jarvis is sexy as Hell!!!

Frodo schreef:Het intro doet het plaatje geen goed: ik had hem bijna weggeklikt en een 1 gegeven. Maar uiteindelijk bleek er dus meer te zijn dan wat onbestemde geluiden en begon er een liedje dat me langzamerhand wel pakte. Wellicht dat de video ook een rol speelde in het vasthouden van de aandacht; in die zin een erg functioneel filmpje dus. Al met al komt het wel op een ruime voldoende uit, maar echt hoog wordt het ook weer niet.

Een 7.

Ik had precies hetzelfde.

Ook ik had hetzelfde als Frodo en sw, maar bij mij is een voldoende, maar geen ruime een 6... Het gaat toch in eerste instantie om de zang en de muziek en niet om de video...

Vraagt zich echt af of Journey niet toevallig guacamole in zijn oren heeft zitten.

Tja dit is waarschijnlijk voor jou wat Bruce Springsteen voor mij is overigens heeft Jarvis solo ook een ge-engageerd nummertje gemaakt (haha oude discussie komt boven drijven in mijn koppie) Omdat hij zo sexy is en het liedje leuk en jij zo van zijn stem houd Journey plak ik het liedje er gewoon bij.

Oh ja bedankt voor het bonuspunt wegens vleerhoogzitterij

Niet slecht maar echt heel warm wordt ik er ook niet van, een 6

Voordat ik begon te luisteren dacht ik dat dit de derde diepe onvoldoende op een rij zou worden (na Beastie Boys en Hip Hop Artists). Maar het valt nog enigszins mee. Veel vind ik het niet. Het intrigeert wel een heel klein beetje, maar ook dat gaat snel over bij mij. Ik blijf steken op een 5.

Apart nummer met sterke en zwakke momenten. 7.