*RTH* Can - Halleluwah

**sokratikos** 19.02.24 16:33

[10-02-2024]

Op deze datum kwam het nieuws naar buiten van het overlijden een dag eerder van de Japanse zanger Damo Suzuki, die van 1970 tot 1973 zanger was van Can.

Can (tot 1970 "The Can") was een experimentele- en avant-garderockgroep. De groep werd in 1968 opgericht in Duitsland. Het was geen conventionele commerciële groep, maar wordt wel tot de belangrijkste krautrock-groepen gerekend en heeft tal van hedendaagse artiesten in de rock en elektronische muziek beïnvloed. De bandleden leunden nog enigszins aan bij tijdgenoten als The Velvet Underground of Frank Zappa, maar hun muziek was veel serieuzer en ontoegankelijker. Hun opnamen bestonden niet uit popsongs, maar bevatten geluiden, synthesizers, wereldmuziek, knip-en-plaktechnieken en elektronische muziek.

Leden
Holger Czukay (1938-2017): basgitaar, geluidstechnicus en elektronica (1968-1977).
Michael Karoli (1948-2001): gitaar, zang en viool.
Jaki Liebezeit (1939-2017): drums en percussie.
Irmin Schmidt (1937): toetsen en zang.
Malcolm Mooney (ca. 1944): zang (1968-1970, 1986-1991).
Damo Suzuki (1950-2024): zang (1970-1973).

Can vormde zich in 1968 te Keulen als "Inner Space". De groep bestond uit gitarist Holger Czukay, toetsenist Irmin Schmidt (beide muzikanten hadden gestudeerd bij Karlheinz Stockhausen), gitarist Michael Karoli (een leerling van Czukay) en jazzdrummer Jaki Liebezeit, samen met oorspronkelijk groepslid David Johnson.

In de herfst van 1968 werd de Amerikaanse vocalist Malcolm Mooney bij de groep gevoegd. Hij voegde intensiteit toe aan Cans muziek, die klonk als een combinatie van onder andere The Velvet Underground, James Brown en Pink Floyd. Belangrijk was de nadruk op herhaling die te horen was in bas en drums. Dit kwam duidelijk tot uiting in het 20 minuten durende nummer "Yoo Doo Right", dat een gereduceerde versie was van een zes uur durende improvisatie.

Kort daarna keerde Mooney, die met psychische problemen te maken had, terug naar Amerika. Hij werd vervangen door Damo Suzuki, een Japanse straatartiest die ze heupwiegend en zingend aantroffen buiten een café in München. Zijn zangstijl was dromeriger en mysterieuzer dan het agressieve en schreeuwerige gezang van Mooney. Cans eerste plaat met Suzuki was Soundtracks (1970), waarin zijn meertalige zangstijl karakter toevoegde aan een aantal relatief eenvoudige popsongs. Op het album verschenen ook twee nummers van Mooney, waaronder een voor Can ongewoon uitstapje naar de melodieuze jazz : "She Brings The Rain".

De volgende jaren bracht de groep zijn meest geprezen werken uit. Waar Can voor de eerste albums zich nog hoofdzakelijk baseerde op traditionele songstructuren, viel de groep tijdens het midden van hun carrière terug op een heel vlotte improvisatiestijl. Tago Mago (1971) is een grensverleggend, invloedrijk en uiterst onconventioneel album, gebaseerd op intens ritmische, op jazz geïnspireerde drums, geïmproviseerde gitaar- en keyboardsolo's (veelvuldig met elkaar verweven), tape-bewerkingen en Suzuki's eigenaardige gezang. Vooral de ritmesecties in Tago Mago zijn vaak geprezen. Van dit album ranken we "Halleluwah"

Tago Mago werd opgevolgd door Ege Bamyasi (1972), een meer toegankelijke maar nog steeds avant-garde plaat. Op het album stond onder andere het (eerder gerankte) aanstekelijke "Vitamin C" en de Duitse Top 40-hit "Spoon". Daarna kwam het album Future Days (1973), een vroeg voorbeeld van ambientmuziek, hoewel het ook het quasi-popnummer "Moonshake" bevatte. De namen van al deze albums duidden op de interesse van bandleden in wereldmuziek en de bijhorende talen en tradities van andere culturen.

Suzuki verliet de groep in 1973 om Jehova's getuige te worden.

Frodo 24.02.24 12:47

Volledig afgeluisterd, twee opmerkingen: best lekker maar ook volkomen onopvallend.

7

Mirrr 07.03.24 12:47

Deze kwam ik laatst toevallig ergens al tegen, een 6

**sokratikos** 15.04.24 17:20

Geweldig nummer. Wat was deze band hun tijd ver vooruit! 10

Gesponsorde inhoud

RTH Can - Halleluwah

Wat is je cijfer voor "Can - Halleluwah"?