Steunfonds 5: 31 januari t/m 6 februari 2021

Wat een spannende strijd afgelopen week! Drie platen die elkaar het vuur aan de schenen legde, waarna op het laatst Son Mieux er met de winst vandoor ging.
Marrk bedankt voor het samenstellen van het Steunfonds van afgelopen week! Ik mag deze week waarna ik weer het stokje doorgeef aan Timmus! Omdat Benny Sings en Royal Blood samen op de tweede plaats eindigden, krijgen we deze week weer 4 nieuwe plaatjes! Succes met luisteren, kijken en kiezen!

ORINOCO FLOW SCHIJF


Eindstand week 4:

1. Son Mieux - 1992 [7 stemmen]
2. Royal Blood - Typhoons [5 stemmen]
2. Benny Sings - Nobody's Fault [5 stemmen]
4. Puntjudith - Missen [1 stem]

De kandidaten voor week 5:

1. Morcheeba - Sounds of Blue

Morcheeba is een Britse band die invloeden uit triphop, rhythm-and-blues en popmuziek combineert.

De band werd in 1995 opgericht door de broers DJ Paul Godfrey en Ross Godfrey en zangeres Skye Edwards.

Het eerste album Who Can You Trust (1996) bevat duidelijke invloeden van de eveneens Britse band Massive Attack. De daaropvolgende albums Big Calm (1998), Fragments of Freedom (2000) en Charango (2002) zijn duidelijk minder duister en melancholisch, en neigen meer in de richting van triphop en popmuziek.

Na verschijning van een album met hoogtepunten, Parts of the Process, in april 2004, verliet Skye Edwards de band, naar verluidt omdat de broers Godfrey een andere muzikale richting op wilden. Daisy Martey, voormalig lid van de band Noonday Underground, kwam in de plaats van Skye en zorgde voor de vocalen op het album The Antidote, dat op 5 mei 2005 verscheen. Voor de livetournee werd Martey vervangen door een andere zangeres, Jody Sternberg. In 2010 keerde zangeres Skye Edwards weer terug naar de beide broers en was zij te horen op het album Blood Like Lemonade.

In 2005 heeft de Brand Bierbrouwerij in een commercial gebruik gemaakt van hun nummer Wonders never Cease.

Nu in 2021 is Morcheeba weer helemaal terug met de nieuwe single Sounds of Blue!



2. Paul Stanley's Soul Station - O O H Child

[bron: nieuweplaat.nl] Je hele leven hardrocker zijn en dan uit de kast komen als soulliefhebber, Paul Stanley – al bijna vijftig jaar zanger en gitarist van Kiss – doet het gewoon. En absoluut verdienstelijk. De eerste single O-O-H Child van het album Now and Then is een cover van Five Stairsteps uit 1970. Het album dat op 5 maart verschijnt zal naast andere soul covers, tevens een vijftal nieuwe tracks bevatten. Het wachten waard!



3. Leprous - Castaway Angels

Castaway Angels is de titel van de nieuwe single van Leprous. De track werd recentelijk opgenomen in Ocean Sound Recordings nabij Aalesund in Noorwegen en gemixt door Adam Noble (Placebo, Biffy Clyro). De clip werd geregisseerd door Tobias Hole Aasgaarden (South Coast Creative).

Zanger/toetsenist Einar Solberg, die overmorgen trouwens een akoestische show verzorgt: "Begin 2020, vlak nadat corona het leven platlegde, werkte ik samen met gitarist Tor Oddmund Suhrke aan dit nummer, bij hem thuis. Later, in de studio, hebben we het met de anderen erbij uitgewerkt. We wilden het vooral basic en puur houden."

De plaat kwam al uit begin december, maar viel net binnen de twee maand wat voor mij de uiterste termijn is voor een nieuwe plaat!



4. Celeste - Love is back

Het debuutalbum van Celeste is onderweg en kan dankzij “Love Is Back” een flinke boost krijgen. Het nummer zorgt dankzij de elegante blazers en haar weergaloze stem meteen voor een imposant gevoel zoals enkel zij het voor elkaar weet te krijgen. De poppy soultrack heeft een subtiel jazzrandje gekregen en lijkt wel haar zoveelste visitekaartje om voor een toekomstige Bondfilm de soundtrack te mogen voorzien. “Love Is Back” zorgt voor een liefdevolle sfeer en zal de wereldster in wording zeker geen windeieren leggen in 2021.

Met kop en schouders: Celeste!

Heerlijke soul/R&B sounds met een magnifieke stem, die natuurlijk her en der wat weg heeft van de legendarische Amy

Voor mij ook Celeste. Heb het net verschenen album al een paar keer met plezier beluisterd; op grond van de hele plaat is naast Amy Winehouse ook Adele niet ver weg - je kunt slechtere namen treffen om muzikaal mee vergeleken te worden. Qua compositie, maar zéker ook qua stem geeft ze de andere kandidaten het nakijken.

Die plaat van de Kiss zanger is een soort van parodie in mijn beleving, niet serieus te nemen. Het wordt Love is back deze week, al is deze single duidelijk een tandje of 2 minder spannend als Stop this Flame. Morcheeba is wat vlak en heeft in het verleden hele vette platen gemaakt, maar deze pakt me niet. Celeste mag winnen.

Begint saai te worden maar ook ik ga voor Celeste.

Er zat nog enige twijfel want ook Morcheeba vond ik wel lekker maar de stem van Celeste gaf de doorslag.

De andere 2 vond ik niet echt veel aan en dan ben ik qua Leprous met die duiding behoorlijk eufemistisch!

Ja, ook ik ga voor Celeste. Morcheeba blijft achter bij het werk dat in het verleden is uitgebracht. Het is wel prima, maar niet heel spannend. Paul Stanley is echt om te huilen zo slecht. Geen idee welke Nieuweplaat-collega zegt dat het verdienstelijk is, maar ik heb er hoofdschuddend naar geluisterd. Die kerel van Leprous heeft een mooie stem, maar dit nummer mist alles wat Leprous zo'n gave band maakt. Kan absoluut niet tippen aan bijvoorbeeld At The Bottom. Celeste is een spannende versie van Adele. Dat album is wonderschoon en dit is daar een van de betere nummers van. Geen twijfels deze week!

Zo moeilijk als het de afgelopen 2 weken was, zo makkelijk de keuze voor deze week :-)

Leprous ==> gisterenavond al gehoord en ik werd er niet echt door gegrepen. De gymnastische uithalen waren aan mij niet echt besteed

Paul Stanley - Child ==> als Songfestival liedje had het wellicht iets gedaan maar vandaag dus even niet

Morcheeba - Sounds of Blue ==> ce n';est pas pour moi, oftewel niet voor mij bestemd

Celeste - Love is Back, oh wat fijn. Soul, diepe stem, fijne tekst, kortom een nummer dat zowel in mijn metrolijst, als in mijn Steunfonds finale 2021 en mijn vakantielijst kan. Mijn keuze dus voor deze week.

Celeste is weer leuk idd. Maar ik ga voor de verrassing: Paul Stanley & co is erg leuk.

Paul Stanley, tja, als het geen bekende naam was geweest had niemand enige aandacht aan dit nummer besteed. Waarom nu dan wel?
Leprous, vreselijk.
Celeste doet me weinig, zeker als die lange uithalen beginnen haak ik af.

Morcheeba bracht in 2018 al een comeback album uit die verder gaat waar ze vooral op de eerste 2 albums gebleven waren, lekkere triphop. Op het 3e en 4e album hebben ze iets veranderd wat me minder aanspreekt, waarschijnlijk vonden ze dat na 2000 geen triphop meer gemaakt hoefde te worden ofzo. Gelukkig zijn ze daar in 2018 op terug gekomen (al ken ik de albums tussen 2005 en 2013 niet) met een fijn album en dit belooft ook wel wat goeds voor de volgende.
In elk geval duidelijk mijn stem.

Die vorige steunfondsplaat van Celeste vond ik erg leuk maar deze boeit me niet zo.
Ik ga daarom voor Leprous omdat ik iets moet kiezen en deze voor mij dan nog de beste is.
Ik denk wel dat het een mogelijke groeiplaat is.

In ieder geval ontgaat me in dit 4-tal volledig waarom Celeste hier zo'n enorme voorsprong moet hebben. Ik hoor het niet, en al helemáál niet waarom dit de zoveelste sollicitatie naar het zingen van een een James Bond track zou zijn. Ik hoor eerder een geforceerde poging om een beetje ongeïnteresseerd en nonchalant over te komen (inderdaad als Amy, maar zonder de overtuigingskracht en eigenheid van dat fenomeen). Verder ook geen heel bijzondere compositie of melodie, dus tja, stemmers... You got me...

Leprous lijkt met deze track weer een beetje verder het carrièrepad van een band als Anathema af te lopen. Met elke nieuwe plaat weer een stukje toegankelijker, softer en gladder, en ja, dan kan de balans wel eens verkeerd doorslaan als je daarmee teveel van je sterke kanten veronachtzaamt. In At the Bottom, terecht door Ivo aangehaald, doen ze alles goed en krijgt de pathetiek van Einar Solberg flink tegengas van de donkere en dynamische kant van de band. Helaas ontbreekt dat hier, en pas als de 3,5 minuut al zijn verstreken wordt het sterk. Jammer.

Paul Stanley dan? Leuke vrolijke track met best een sterk refrein, maar ik mis hier authenticiteit. Jammer ook dat de coupletten vergeven lijken te zijn van de autotune - zowel bij Paul als bij de andere leadzanger.

Blijft over de eerste track, momenteel met de minste stemmen. Morcheeba. Maar wat mij betreft wel de sterkste van de 4. Sfeer goed, sound fantastisch, zangeres goed en ook al mist het iets wat je na beluistering meteen weer kunt meezingen, zet je het zo weer op om nog een keertje te luisteren. Misschien wat mager voor een Orinoco Flowschijf deze week, maar ik doe het er toch voor!

Laatste kans vandaag!! VOTE VOTE VOTE!