Steunfonds 35: 25 t/m 31 augustus 2019

Hoobastank is wat vlak, SYML mooi maar ook iets waarvan ik mn auto een klif afrijdt, dus ik ga voor het mooie meisjesgezang van Sleeper

Sleeper met grote voorsprong, mooi

Sleeper, bij gebrek aan beter

Ja, daar heb je d'r weer eentje; zo'n stem waar ik meteen overal muzikale uitslag van krijg. In het rijtje Bono, Blaudzun, kan ik bij schrijven Louise Wener, zangeres van Sleeper. Getverderrie.

Maar goed, er moet gekozen worden. Close call, Hoobastank of The Magpie Salute... Beide bands komen met gedegen genre-werk. Na enige aarzeling ga ik voor Hoobastank.

Voor de vorm nog even de andere 3 aangeklikt maar het was wel duidelijk natuurlijk.
Tja, heb je er weer zo eentje, SYML, zo'n stem waarvan ik meteen allergische reacties krijg. Ik kan me zomaar voorstellen dat het bij volksstammen die ook National en Arcade Fire geweldig vinden populair wordt maar ik haak meteen af.
Hetzelfde geldt enigzins voor Hoobastank, zo'n enorme 14 in een heel verkeerd dozijn. Doet me ook vooral denken aan een hoop bands waar ik niet tegen kan.
Magpie Salute doet vooral denken aan iets als Hothouse Flowers, zou bij gebrek aan beter m'n stem hebben kunnen krijgen.
Maar er is wel beter.

Sleeper dus, de meest succesvolle britpop-met-zangeres band in de 90s met 2 top 10 albums een een klein handjevol top 10 singles (in de UK dan).
Een van m'n favorieten ook, zeker. Na 3 albums ging Louise Wener verder als schrijfster met eerst een geweldig fictie boek over de britpopscene waarin wel wat eigen ervaringen zijn verwerkt (Goodnight Steve McQueen). Na 2 boeken die niks met muziek te maken hebben kwam dan nog de autobiografie 'Different for Girls' waarin ze haar eigen jeugd en de opkomst van Sleeper beschrijft (met als hoogtepunten optredens bij Top of the Pops en als voorprogramma van Blur) . Hoe ze bij een interview - met Smash Hits o.i.d. - geduldig zit te wachten op de vraag van de interviewer die haar mannelijke bandleden vragen stelt als eerste single en favoriete band toen ze kind waren, bedenkend wat zij zou antwoorden en vervolgens de de vraag krijgt of ze vroeger liever met autootjes of barbies speelde. Tja.
In 2018 kwam het bericht dat de band terugkwam, een eerste single werd gelanceerd en die klonk alsof er niks veranderd was. Inmiddels is het album ook uit en daarvoor geldt eigenlijk hetzelfde. Deze single is de 3e single van dat album en de meest rustige van de 3. Wel met typische Louise tekst die heel vriendelijk vertelt van 'even goede vrienden maar ik hoop wel dat jij meer fuck ups hebt dan ik'

SYML is best mooi, maar wordt net niet spannend genoeg om vaker op te zetten. The Magpie Salute komt té clichématig over, er zijn zoveel betere bands in dit genre te bedenken. Hoobastank is vergane glorie.

Sleeper begon erg oninteressant, maar net toen ik me begon te ergeren ging de voet op het gaspedaal en werd er toch nog iets gemaakt van het nummer. Net voldoende om ten opzichte van de rest mijn stem te krijgen.

Ik ga nog een keer voor Hoobastank

SYML valt direct af, dat lijkt me nogal duidelijk voor zo'n kwaliteitsarme kopie.
De andere drie klonken allemaal prettig op het eerste gehoor. Hoobastank deed in de verte denken aan Staind, maar was uiteindelijk toch veel te veel gepolijst voor mij. Bij de vergelijking van de laatste twee liedjes viel het doodgewone popliedje van Sleeper voor mij af ten opzichte van de sound van The Magpie Salute, die wel wat aan the Black Crowes doet denken.

The Magpie Salute dus.

Hoobastank

Inmiddels is er ook een clip van de winnaar van vorige week, Tegan & Sara

In het nummer van SYML zitten mooie muzikale klanken, maar het onnatuurlijk klinkende gezang verpest de boel behoorlijk. Dat de stem geforceerd overkomt, is ook merkbaar bij het nummer van Sleeper, maar het is daar minder storend en bovendien is dat deze week met afstand de plaat waar muzikaal het meeste te beleven valt, zeker in vergelijking met de nietszeggende en van alle originaliteit ontdane deuntjes van Hoobastank en The Magpie Salute.