*RTH* Diana Ross - Love hangover

Lekker plaatje hoor. 8

Ik heb weinig met Diana Ross uit de periode met The Supremes. In de jaren 70 en 80 had ze solo wel een paar redelijke platen. Dit is er zo eentje. Een 7 wat mij betreft.

The Supremes hebben wel een hoop goede nummers, die van mevrouw Ross solo zijn op de vingers van 1 hand wel te tellen.
Het ballad deel van dit nummer doet me al helemaal niks en de typische discosound in het 2e deel helpt dan ook weinig. Een 4.

Vind hier ook niet veel aan, een 4

Ross klinkt hier als een derderangse Donna Summer. Ik vind het vooral de overgang van ballad naar disco weinig subtiel. Nou is de ballad al stroperig, maar de disco stuk blinkt uit in saaiheid. Ik vind van Ross eigenlijk alleen Upside down goed en de Supremes natuurlijk. Het briljante in haar heb ik nooit zo erg begrepen.
2

Journeyman schreef:

sowhat schreef:Lekker plaatje hoor. 8

Mee eens.

Mee eens.

Frodo schreef:

Journeyman schreef:

sowhat schreef:Lekker plaatje hoor. 8

Mee eens.

Mee eens.

Mee eens.

De eerste minuut dacht ik nog "niet al te boeiend maar het gaat wel", maar door die belachelijke overgang met zeer vreemde tempowisseling haak ik toch echt af. Ook al is het op een gegeven moment niet heel slecht meer. Een 4.

Beetje warrig commentaar Joost. Eerst goed, dan niet en daarna weer wel? Anyway, dit is natuurlijk een discomeesterwerk van de buitencategorie. Niet alles van La Ross vind ik te pruimen, maar dit aan alle kanten sex uitademende spektakelstuk brengt de Mahogany-elpee tot grote, natte hoogte. 10

PPProfessor schreef:Beetje warrig commentaar Joost. Eerst goed, dan niet en daarna weer wel?

Ja nu ik het terug lees snap ik je opmerking wel (nadeel van maar wat beginnen te typen terwijl je aan het luisteren bent, en met tussendoor nog 10 andere dingen doen). Ik heb weleens betere betogen geschreven . Wat ik bedoelde te zeggen was: an sich vind ik zowel het eerste (ballad-achtige) deel als het tweede (disco-achtige) deel nog wel redelijk te pruimen. Het past echter totaal niet bij elkaar en de overgang tussen beide delen is zoals Jan al constateert op z'n zachtst gezegd 'weinig subtiel'. In mijn eigen woorden: die lijkt helemaal nergens op. Vandaar voor het geheel een 4.

Een 4 en meer kan ik er niet over zeggen

MrJohn schreef:Het larmoyante stemgeluid en de pathetische optredens van deze vrouw solo hebben me nooit kunnen bekoren. In haar Supremes-tijd trok een enkele song nog wel mijn aandacht, maar om dit tot het einde te beluisteren is een zware beproeving.

Een 2.

Dat is weer prachtig onder woorden gebracht, MrJohn....daar kan ik het volledig mee eens zijn!!!

Ik ben niet bepaald gecharmeerd van haar stem, maar op deze plaat valt het best mee, en de muziek kan er ook mee door; een keurige 6.