*RTH* Juliette Gréco - Sous le ciel de Paris

**sokratikos** 14.11.15 18:19

[14-11-2015]

Juliette Gréco (Montpellier, 7 februari 1927) is een Franse zangeres en actrice. Bekende liedjes zijn Déshabillez-moi en Je suis comme je suis.

In 1939 is ze balletleerling in het Opéra de Paris. Tijdens de bezetting zit haar moeder in het verzet. Zelf is ze ook betrokken. Toen ze echter werd gevangen, werd ze niet gedeporteerd wegens haar jonge leeftijd.

In 1945 ontdekt ze het intellectuele leven in Parijs en ook het politieke leven. Ze speelt enkele theaterrollen (Victor ou les Enfants au pouvoir, 1946) en werkt aan een radio-uitzending gewijd aan poëzie.

In 1949 neemt ze deel aan de heropening van het cabaret Le Bœuf sur le toit en laat een rijk répertoire zien (van Jean-Paul Sartre tot Boris Vian). In 1950 ontvangt ze een prijs van de Franse componistenvereniging SACEM voor Je hais les dimanches. In 1952 treedt ze op in Brazilië en de USA in de revue April in Paris.

In 1954 zingt ze in de Olympia in Parijs en ontmoet haar aanstaande echtgenoot, de acteur Philippe Lemaire, bij de opnames van de film Quand tu liras cette lettre. Ze scheiden echter in 1956 na de geboorte van hun dochter Laurence-Marie.

In maart 1956 geeft ze concerten in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag, begeleid door de Nederlandse accordeonist Addy Kleijngeld.

Ze vertrekt naar New York en haar vertolkingen van Franse liedjes roepen veel enthousiasme op. Ze ontmoet de producer Darryl F. Zanuck bij de opnames van de film The Sun Also Rises van Henry King (1957). Ze worden geliefden en Gréco draait enkele van zijn producties.

Van 1959 tot 1963 wijdt ze zich aan het chanson en ontdekt enkele nieuwe talenten als Serge Gainsbourg, Guy Béart en Léo Ferré.

In 1965 speelt ze een rol in de televisieserie Belphégor ou le Fantôme du Louvre en onderneemt enige tijd later een zelfdodingspoging. In 1967 ontmoet ze Michel Piccoli die haar echtgenoot zal worden. Ze scheiden in 1977. In 1968 bedenkt ze de formule van concerten die om 18.30 uur beginnen in het Théâtre de la Ville in Parijs. Daar zingt ze een van haar bekendste chansons, Déshabillez-moi.

Vanaf 1975 wordt de muziek van haar chansons geschreven door Gérard Jouannest, sinds 1968 haar pianist en begeleider. Ze trouwt met hem in 1989. Ze doet talrijke tournees in het buitenland, met name in Duitsland en Japan.

In mei 2001 krijgt ze hartproblemen tijdens een concert in Montpellier.

Op 27 mei 2011 trad Gréco voor het eerst in 13 jaar weer op in Nederland Haar final tour deed ze in 2015, waarbij ze Nederland aandeed tijdens de Nacht van de Poëzie en een optreden gaf in het Amsterdamse Koninklijk Theater Carré.

We ranken van Juliette Gréco het nummer "Sous le ciel de Paris" uit 1951

**sowhat** 14.11.15 19:56

Prachtig ingetogen. 8

Gast 14.11.15 21:26

In principe zou een ieder hier een 10 voor moeten geven!! en neen dat ga ik niet eens uitleggen 10

**Timmus** 14.11.15 21:30

Journeyman schreef:

In principe zou een ieder hier een 10 voor moeten geven!! en neen dat ga ik niet eens uitleggen 10

Wel jammer, ik snap er namelijk niks van, dat iedereen hier een 10 voor zou moeten geven.

Frodo 15.11.15 15:32

Ik kan hier nou niet bepaald warm voor draaien. Dat geldt overigens voor het gros van dat extreem zwaar overgewaardeerde genre 'franse chanson'.

Een 4.

arjanh 15.11.15 20:02

Ik ga echt geen 10 geven omdat er toevallig parijs in de titel zit. Dan kan ik nog wel een dozijn andere nummers bedenken.

Juliette Greco stond bij mij op de lijst van 'moet ik eens wat van proberen'. Daar mag ze nu af. Ik hou toch meer van de franse pop, of van de 60s de ye-ye, dan van de echte chansons. Tenzij ze aan de huidige tijd worden aangepast zoals door Zaz. Maar dat kon in 1951 nog niet, toen was dat de huidige tijd. Nog wel een 6 van mij.