*RTH* Johnny Nash - Falling In And Out Of Love

(Zondag 22-4-2012)

John Lester (Johnny) Nash Jr. (Houston, Texas, 19 augustus 1940) is een Amerikaanse zanger.
Hij begon zijn zangcarrière in een baptistisch kerkkoor. Op zijn dertiende kreeg hij lokale bekendheid in Houston door een optreden in de televisieshow "Matinee". Rond 1956 zong Johnny Nash allerlei stijlen: van country tot soul en van pop tot easy-listening. Daarom kreeg Johnny Nash in datzelfde jaar een eigen televisieshow, waarin hij zeven jaar lang optredens verzorgde.
In 1957 tekende Johnny Nash een platencontract met ABC Paramount. A teenager sings the blues was zijn succesvolste plaat uit de jaren vijftig. In het begin van de jaren zestig versleet Johnny Nash zonder succes enkele platenmaatschappijen. Aan het einde van de jaren zestig bezat Johnny Nash een eigen studio in Jamaica en scoorde hij enkele reggae-achtige hits.
In 1971 woonde Johnny Nash in Engeland, waar zijn nummer I can see clearly now in 1972 een grote hit werd. In 1973 werd zijn bewerking van Stirr it up (origineel door Bob Marley) een hit. Hierna volgden Tears on my pillow (een Engelse Nummer 1-hit in 1975) en What a wonderful world (1976).

Vandaag in RTH deze single uit 1971

https://youtu.be/FIL0DI2NwiA

Zwakke soul: 4

Eh Raver, I can't see clearly now is toch van Lee Towers?

Lol Sowhat, neen Leen Huizer had een kofferhit in 1982 met die plaat

Vind het ook vlak en zwak.

Een 4.

Ook ik vind deze 'soul-plaat' niet zoveel aan (idd. vlak) en kan er geen voldoende aan geven... Een 5

Nee, dit is niet de Johnny Nash die ik voor ogen heb. De genoemde nummers in de inleiding stijgen zonder uitzondering huizenhoog boven dit niemendalletje uit. Ik kom niet hoger dan een 4

Nee ik vind er ook niet zoveel aan, een 5...

Er is inderdaad weinig aan bij deze plaat, zonder 'm weg te zetten als ongelooflijk slecht.

Een 5.

Een werkelijk verrukkelijke plaat. Tears on my pillow vond ik ook altijd een hele fijne tearjerker, maar dit nummer kende ik helemaal niet. Het constante up-tempo en het oude geluidje zonder versterking met van alles en nog wat (doet denken aan oude Stevie-nummers als Uptight) is een lust voor het oor. Kortom, Johnny krijgt van mij een 10 voor dit terecht afgestofte pareltje.