*RTH* Van Dik Hout - De stilte valt zo hard

[13-12-2011]
Het grootste deel van de groep kende elkaar al op de middelbare school in Den Helder, waar zij in een band, genaamd "Blind Dog Fulton", samen speelden. Alleen drummer Louis de Wit, die in een andere band speelde, werd later in 1989 naar de band gehaald. Begin jaren '90 schakelde de band over van Engelstalige naar Nederlandstalige muziek, waaierde vanwege studies over Nederland uit, om zo rond 1992 eerst Haarlem en later Amsterdam als uitvalsbasis te nemen

De nationale doorbraak van Van Dik Hout kwam in mei 1994, toen de single Stil in mij een hit werd. In de periode 2002-2005 zou dit nummer in verschillende peilingen van 3FM-luisteraars tot beste Nederlandstalige single aller tijden worden gekozen. Het titelloze album Van Dik Hout, met naast Stil in mij o.a. Alles of niets, Meer dan een ander en 's Nachts in mijn dromen, verkocht in vrij korte tijd meer dan 100.000 exemplaren en verkreeg daarmee de platina status.

De jaren erop scoorde de groep verschillende grote hits in Nederland. Meer succesvolle albums zouden volgen. Ook werd opgetreden op grote festivals, zoals het bevrijdingsfestival in Haarlem (1994), Pinkpop (1995, 1998), Noorderslag (1996), Lowlands (1996), Parkpop (1996). Het optreden op Lowlands leidde tot uitzinnige taferelen, Van Dik Hout verraste pers en publiek door met "mystery guest" Herman Brood een aantal nummers te spelen waaronder het later als single uitgebrachte Pijn. Van Dik Hout manifesteerde zich meer en meer als een indrukwekkende live-act waarbij vele festivals en evenementen als hoofdact werden aangedaan. Zo zette Van Dik Hout bij het huwelijksfeest van Willem-Alexander en Maxima in 2002 de hele Amsterdam Arena op zijn kop.

In 1999 nam Van Dik Hout samen met Acda en de Munnik het nummer Mijn Houten Hart op, die in de top 5 van de hitlijsten belandde. De Poema's waren geboren. In 2001 werd de samenwerking nieuw leven ingeblazen met de nummer 1 hit Zij maakt het verschil. Bijzonder is dat de songwriting ook onderdeel van de kruisbestuiving is. In 2003 gaven de Poema's bij wijze van "afscheid" vier uitverkochte concerten in de Heineken Music Hall.

Na meer dan 10 jaar touren en 7 albums nam Van Dik Hout een sabbatical jaar op om nieuwe inspiratie op te doen voor een nieuw album. Begin 2007 kwam de band met een nieuw album Alles waar ik nooit aan begon. Alhoewel dit album geen grote hitsingles voortbracht, werd deze goed ontvangen. Naast grote shows tourde Van Dik Hout de laatste jaren ook langs de Nederlandse theaters wat resulteerde in het album Live in het Luxor theater (2008).

In mei 2009 werd een hit gescoord met Tot jij mijn liefde voelt, een vertaling van Dylans Make you feel my love.

Van Dik Hout wordt algemeen beschouwd als één van de belangrijkste bands in het nederpop genre



https://www.youtube.com/watch?v=9mRsBxYxWTc&feature=related

Wie schrijft zulke teksten? Ze zijn zo geforceerd. Muzikaal stelt het echt niets voor en de stem van de zanger is lelijk. Dus wordt het een 1.

PPProfessor schreef:Wie schrijft zulke teksten? Ze zijn zo geforceerd. Muzikaal stelt het echt niets voor en de stem van de zanger is lelijk. Dus wordt het een 1.

Helemaal mee eens Prof. Op Stil in mij na (wel compleet dood gedraaid natuurlijk) is het altijd treurnis troef met den Helders. Eigenlijk heb je al gezegd wat ik er ook van vind. Tenenkrommende ellende, snel uit doen maar. Een 1 ook van de vrolijker Nootdorpert.

Erg geforceerd idd maar ik ken wel ergere stemmen dus een mooie 3

Ook ik vind 'Stil in mij' een veel betere plaat van: Van Dik Hout, maar dat neemt niet weg dat ik dit nou ook weer niet zo'n slecht nummer vind, dat ik er een onvoldoende aan ga toekennen... Het is namelijk wel een fijne meezinger, zeker op een karaoke avond
Een 6.

He dat geleuter over Den Helder hebben jullie vast uit Wiki. Want Martin Buitenhuis, de zanger, woont hier gewoon in de buurt in zo'n gat in de lucht van een paar ton.

De debuutcd van deze band vind ik meer dan prima, maar daarna zijn ze wel een beetje een one trick pony geworden, dit nummer is daarop geen uitzondering en kan mij niet bekoren, een 3!

De stilte is een verademing als dit nummer voorbij is. Nee inderdaad geforceerde bagger ook in mijn ogen. Ik ga voor een mooie 2.

Lees ik al die reactie's door.... waarom zijn ze allemaal zo negatief? lekker zeiknummertje met wat getokkel op een gitaar is genoeg voor een 8

Dit is niet aan mij besteed. Een 3

Ik vind Van Dik Hout een prima band, met een behoorlijk repertoire. Helaas valt deze flink buiten de boot.

Een 3.

Wat een songtekst, zeg. Inderdaad veel te geforceerd.
Van Dik Hout beschouw ik tegenwoordig als een Vrienden van Amstel bandje, wat wil zeggen, ze moeten weer voor de zoveelste keer opdraven om voor de zoveelste keer Stil in mij en Alles of niets te gaan spelen.

Dit krijgt toch echt een 3

Doet me ook niet echt veel dit dus een 4...

Ik huil vrolijk mee met de wolven in dit VV-bos. Wat ik van Martin Buitenhuis als zanger vind, mag genoeglijk bekend zijn hier. En het valt nog veel meer op als het allemaal wat steviger wordt. Tenenkrommend allemaal. Maar goed, Dave denkt ook nog steeds dat Tim Akkerman ook kan zingen, dus is die 8 van hem wel weer verklaarbaar. Ergens moet het wel prettig zijn om zulke a-kritische oren te hebben... Binnenkort even een boompje opzetten over Michael Stipe... Oef daar gingen mijn tenen al - alleen de naam is tegenwoordig al voldoende. Zó'n prettige gedachte dat REM uit mekaar is...

Maar goed, terug naar Van Dik Hout. Hele matige band, hele slechte zanger. En dan dit nummer met zo'n voor een VWO proefwerk Nederlands geschreven gedichtje... Voor de moeite een 4.

Mooi stukkie geschreven Grafmat, je hebt me gemotiveerd om ook een laag cijfer te geven. Gatverdamme, wat idd een ellende dit. Een drie is al teveel. Maar omdat Dave een Deef is dan geen 2 maar een 3 dan.
Zelfs hun eigen hit stil in mij haalt meneer Buitenhuis niet qua toonhoogte "live" hahaha

Van Dik Hout vind ik een goede band, maar de teksten zijn vaak erg geforceerd, alsof ze expres vaag en onbegrijpelijk willen overkomen.

Met dit nummer had ik nooit zoveel, maar nu ik de toch wel mooie muziek onderken en de tekst op dit moment (helaas?) wel van toepassing is, geef ik het zomaar een 8.