*RTH* Mike Oldfield - Tubular Bells

Gast 03.12.11 19:38

En jaaaaa, het is tijd voor een record in de RTH
Dit is de langste plaat in de geschiedenis van de RTH serie op de VV site.

Michael Gordon Oldfield (Reading, Engeland, 15 mei 1953) is een Brits popmusicus.
In zijn jeugd maakte Oldfield muziek met zijn zus, zangeres Sally, die ook in zijn latere werk nog te horen zou zijn. Met haar vormde hij het folkduo The Sallyangie. In 1969 bracht het duo de lp Children of the Sun uit; Mike was toen zestien jaar. Niet lang daarna werd hij lid van The Whole World, de band van Kevin Ayers (ex-lid van Soft Machine), waarin hij bas en gitaar speelde en soms ook zong.
Oldfields grote doorbraak kwam in 1973 met de lp Tubular Bells, waarop vrijwel alle instrumenten door hemzelf worden bespeeld. Dit album zonder lyrics of losse nummers (met als enige nummers Part One en Part Two, ofwel respectievelijk de eerste en tweede kant van de lp, beiden duren langer dan twintig minuten) bevat een mix van verschillende stijlen waarmee Oldfield ook in de rest van zijn carrière zou experimenteren: rock, new age, folk, ambient en blues. Later kwamen ook Afrikaanse stijlen en zelfs invloeden van elektronische dansmuziek naar voren.
Tubular Bells bestaat evenals veel van Oldfields latere werk uit gecompliceerde symfonische muziek. De meeste van zijn albums zijn grotendeels instrumentaal en op bijna al zijn albums speelt hij de meeste tot alle instrumenten zelf. Dit zijn veelal verschillende snaarinstrumenten, meerdere toetsinstrumenten, enkele slaginstrumenten en sommige blaasinstrumenten. In latere jaren is zijn muziek echter steeds elektronischer geworden en is hij steeds meer gebruik gaan maken van synthesizers en software. Kenmerkend is Oldfields elektrische gitaar. Oldfield zegt zichzelf in de eerste plaats als gitarist te zien. Hij heeft zichzelf ook wel omschreven als "een technicus die ideeën krijgt en deze vertaalt naar geluid". In de jaren 80 scoorde hij enkele hits met toegankelijke liedjes als Moonlight Shadow (1983) en To France (1984). Op beide nummers wordt gezongen door Maggie Reilly. In 1983 stond Moonlight Shadow in Nederland op nummer 1 in de Nationale Hitparade.
Tubular Bells werd uitgebracht door Virgin Records, de toen nog beginnende platenmaatschappij van Richard Branson. Branson runde destijds een opnamestudio, The Manor House, waar Tubular Bells werd opgenomen. Omdat geen enkele van de benaderde platenmaatschappijen verkoop zag in Tubular Bells, besloot Branson zijn eigen Virgin Records op te richten en Tubular Bells werd hierop het eerste album.
In 1974 volgde het album Hergest Ridge, dat gecomponeerd werd in Herefordshire bij een heuvelrug waarnaar het album is vernoemd. Het album kwam op de eerste plaats van de Britse hitlijst, waarna deze positie drie weken later door Tubular Bells werd ingenomen. Verder volgden in de jaren 70 de albums The Orchestral Tubular Bells (1975), Ommadawn (1975), Incantations (1978) en Platinum (1979). In 1984 schreef Oldfield de soundtrack voor The Killing Fields; met deze soundtrack werd hij genomineerd voor een Golden Globe. Zijn video-album Islands verscheen in 1987 en werd voorzien van voor die tijd moderne video-animaties.
Aangezien Oldfield van Branson maar beperkte opnametijd kreeg, was Tubular Bells in grote haast opgenomen, wat te horen is aan het simpele arrangement en hier en daar een valse toon. Omdat Oldfield contractueel binnen 25 jaar geen nieuwe opname ervan mocht maken, bracht hij Tubular Bells II (1992) uit, een succesvol, analoog aan zijn debuut opgebouwd album. Het was Oldfields eerste album op een nieuw label: Warner Music (de overstap was gevolg van Oldfields ontevredenheid over Bransons Virgin-label, die onder andere naar voren komt op het album Amarok uit 1990). In 2003 werd een opnieuw opgenomen versie van Tubular Bells uitgebracht onder de titel Tubular Bells 2003, als viering van het 30-jarig jubileum van het origineel.
Het openingsthema van Tubular Bells is één van Oldfields bekendste nummers geworden. Dit nummer is nog altijd zeer populair, mede door het gebruik ervan in de horrorfilm The Exorcist en de Nederlandse kindertelevisieserie Bassie en Adriaan.
In 2002 experimenteerde Oldfield met 3D virtual reality, een project genaamd "Music VR" waarbij ook de muziek een belangrijke rol speelt. Het dat jaar uitgebrachte Tres Lunas bevat naast een audio-cd ook het gelijknamige spel. Tres Lunas werd gevolgd door Maestro (2003), een nieuw virtueel epos. Dit spel was te downloaden via de officiële website van Oldfield. Er is van Maestro geen audio-cd verschenen.
Eind september 2005 bracht Oldfield de 2-cd Light and Shade uit op zijn derde label Mercury Records (onderdeel van Universal Music Group).
Een autobiografie, getiteld Changeling, verscheen in mei 2007 bij Virgin Books, vlak voor Oldfields 54e verjaardag.
In 2008 kreeg Oldfield van Virgin Records de rechten over zijn op dat label uitgebrachte albums terug, 35 jaar na de release van het debuutalbum Tubular Bells. Vanaf 2009 worden opnieuw gemixte en gemasterde edities van deze albums inclusief veel bonusmateriaal uitgebracht op Mercury Records. Tubular Bells was hierbij als eerste aan de beurt, een nieuwe uitgave van dat album verscheen in juni 2009.

Ranken maar deze T2000 classic

https://youtu.be/1LFCG7kOsxE

PPProfessor 03.12.11 19:44

Helaas veel te oubollig voor de PPProfessor. Roept op tot een sfeer van "o wat zijn we allemaal gelukkig...." En daar is natuurlijk helemaal niks op tegen, maar deze plaat. Nee. Een 4.

Gast 03.12.11 20:42

Grappig Ppprof, want dit roept bij mij juist een unheimisch gevoel op omdat ik het ken van the Exorcist.

Vooral in de lange uitvoering een genot om naar te luisteren; ik vind het fenomenaal; een 10.

**sowhat** 03.12.11 21:37

Een mooie instrumental, niet meer en niet minder: 7
Al vind ik In dulcio jubilo meer sowhatterig.

PS Raver: Kun je voortaan in geval van zulke lange liedjes een Manaagementsamenvatting plaatsen?

Chevy 03.12.11 23:46

Voor Part One een 8, maar voor het album in het algemeen een 7.

Gast 03.12.11 23:50

Ik ken dit van the Excorcist, maar ook van Bassie en Adriaan ! Very Happy

Thema is door Mike gigantisch uitgekauwd, want hij heeft heel goed door dat als er "Tubular bells"op het hoesje staat er goed verkocht wordt.
Neemt niet weg dat dit thema goed uitgewerkt is, al is het wel - zoals het in de jaren '70 meer gebeurde - iets te lang... veel te lang... ontzettend lang... het schiet niet op...

Gast 04.12.11 0:35

Ik hou wel van instrumentale nummers maar deze kan ik juist niet trekken. Weet niet waarom, maar ik ben het eigenlijk wel met Erik eens. Nah een 5 maar.

ErickNJ 04.12.11 0:36

Goed genoeg voor een voldoende, maar doet me verder weinig, dus een 6.

Ik ken dit nummer niet van de Exorcist maar wel van een jingle van het ene or andere radioprogramma. Ik kan er zo niet op komen.

Paul 04.12.11 2:22

Buiten Bassie & Adriaan en de excorcist vind ik dit een nummer dat lekker is opgebouwd. Knap dat Mike alles zelf bespeeld. Ik kende het nummer trouwens al van vóór de tv-toepassingen. En het voelt voor mij als iets onheilspellends, een zwaard van Damocles, dat ieder moment opnieuw naar beneden kan komen...
Heerlijke, spannende muziek. Een 9.

MrJohn 04.12.11 2:32

Ik besef, dat het heel knap is dat hij bijna alle instrumenten zelf bespeelt, maar ik heb geen band, geen emotie met het geheel. Destijds al niet en nu nog steeds niet, met als consequentie een onvoldoende.

Gast 04.12.11 6:31

Het blijft toch verbazingwekkend hoe een en hetzelfde stuk muziek zoveel diverse reacties kan oproepen!!
Ik leerde dit gebeuren pas na een jaar of twee, drie na verschijnen kennen en het greep me gelijk, ik vind het helemaal niet koud of kil maar juist vol warmte en emotie, het heeft ook een magnifieke opbouw en nog steeds kan ik hier ademloos naar luisteren.
Het hele Tubalar Bells klinkt voor mij als een symphonie en is te vergelijken met een superspannende film, Yes!!!!, i like it en een 10 voor in het puntenmandje.

Ries 04.12.11 9:50

Ik vind dit zo helemaal niets,te lang en te saai, maar omdat ie bijna alle instrumenten voor z'n eigen rekening neemt en ik dat best een prestatie vind krijgt ie nog een bonuspuntje, derhalve kom ik uit op een mooie 2

snoopy 04.12.11 11:20

geen enkele twijfel...een absoluut meesterwerk!!!! een 10 dus.

Mirrr 04.12.11 13:07

Vind het nog steeds erg mooi na al die jaren, een dikke 8 Very Happy

Jan... 04.12.11 20:44

Ik heb dit nummertje (?) nooit begrepen en ik wil het ook niet begrijpen. Zinloos gepiel, een 2.

Gast 05.12.11 0:38

MrJohn schreef:Ik besef, dat het heel knap is dat hij bijna alle instrumenten zelf bespeelt, maar ik heb geen band, geen emotie met het geheel. Destijds al niet en nu nog steeds niet, met als consequentie een onvoldoende.

En dat gaat het ook van mij krijgen. Ook ik kende dit nummer van The Exorcist en Bassie en Adriaan, en als spanning-opbouwend- achtergrond- muziekje in een film/serie is het uitermate geschikt, maar ook ik trek dit niet... het is iets te lang... veel te lang... ontzettend lang... het schiet niet op...(om in Berends termen te spreken) en net als Mr John ook ik voel geen emotie bij het geheel... Ik kom tot een 5. Een cijfer, waarin ik een bonuspuntje heb verwerkt voor het feit dat hij alle muziekinstrumenten voor zijn eigen rekening neemt, want dat vind ik ontzettend knap!

Dutchzaphod 05.12.11 0:58

Een mijlpaal in de muziekgeschiedenis hoe je het ook wendt of keert. Maar ik kan goed begrijpen dat de cijfers heen en weer vliegen. Voor mij, en verklaren kan en doe ik niet, een hele dikke vette 10!

**sokratikos** 05.12.11 5:08

Kan niet anders zeggen dan een instrumentale klassieker, (zoals iemand op YouTube zei)´ground breaking´ in 1973 . Het bekende thema van het begin, dat ik toch ook in eerste instantie ken van The Excorcist en van wanneer het ´eng´ werd bij Bassie & Adriaan, roept (bij mij dan ook) een onhuiselijk, onveilig gevoel op en bevat mi toch wel een geniale herhaalmelodie die de piano speelt. Als ik dit thema tot referentiepunt neem, valt het nummer uiteen in drie delen, want in minuut 5+ verdwijnt het om nog 2 keer vrij snel na elkaar kort op te duiken tussen 9:40 en 10:05 en tussen 11:15 en 11:31. Het tweede deel heeft al veel minder een ´unheimliche´ sfeer; en in het derde en laatste deel heeft die plaatsgemaakt voor een veilige en huiselijke sfeer waarin over de herhaalmelodie van de gitaar eerst met een kalme info-stem allerlei instrumenten worden geintroduceerd en met een geleidelijk toenemend enthousiasme tot eindelijk de ´tubular bells´, waarna met vocalen het geheel welhaast euforisch wordt afgesloten. Knap gedaan, en ook knap dat Mike Oldfield alle instrumenten bespeelde. De melodieën van het tweede en derde deel raken me echter veel minder dan de indringende melodie van het eerste deel, waardoor ik voor het geheel uitkomt op een nette 7

Frodo 05.12.11 16:52

Een 10 natuurlijk, da's logisch.

Iets wat echt mooi is kan nooit te lang duren.

Gast 05.12.11 18:49

Frodo schreef:Een 10 natuurlijk, da's logisch.

Iets wat echt mooi is kan nooit te lang duren.

Moet vast gezellig zijn op de dansvloer bij jullie daar als dit nummer door de dj ingezet wordt. Very Happy

Voordat we weer dagenlang in discussie gaan, het was een geintje, niks meer en niks minder.

Frodo 05.12.11 20:44

Alex schreef:
Frodo schreef:Een 10 natuurlijk, da's logisch.

Iets wat echt mooi is kan nooit te lang duren.

Moet vast gezellig zijn op de dansvloer bij jullie daar als dit nummer door de dj ingezet wordt.

Kom gewoon eens langs en verwonder je over het feit dat er ook andere scenes bestaan!

Vleertje 05.12.11 21:18

Er zijn betere spannendere en originelere instrumentals te vinden. Niet slecht maar wel erg lang uitgesponnen en uitgemolken. Tuurlijk een klassieker dat is het absoluut geef mij dan toch maar die klassieker Autobahn van Kraftwerk wat ik veel vooruitstrevender vind dan deze. Ik kom al met al tot een hele nipte voldoende met een 6 en dat komt niet door bassie en adriaan want daar heb ik niet zoveel mee. The exorcist ken ik hem ook van maar ik ken hem vooral als dat hele lange pingelpongel nummer. Het vooral iets te lange pingelpongel nummer. Als het echt unheimisch moet voelen kan ik eenieder de unreleased themes for hellraiser aanraden. De muziek die Coil maakte voor de horrorfilm Hellraiser van Clive Barker die deze uiteindelijk toch iets te unnearving vond om achter de film te plaatsen.

**Timmus** 08.12.11 20:07

Lang uitgesponnen is in dit geval helemaal niet erg. Meer, meer, meer!

Een 10.

Frodo 10.12.11 12:54

Timmus schreef:Lang uitgesponnen is in dit geval helemaal niet erg. Meer, meer, meer!

Een 10.

Gesponsorde inhoud

RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Wat is jouw cijfer voor "Tubular Bells"?

RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells

Re: RTH Mike Oldfield - Tubular Bells