*RTH* Nirvana - About a Girl (MTV Unplugged)

Nirvana was een Amerikaanse rockband die in 1987 werd opgericht in Aberdeen, Washington door zanger en gitarist Kurt Cobain en bassist Krist Novoselic. De band kende een reeks verschillende drummers van wie Dave Grohl, die in 1990 bij de band kwam, de langstzittende was.
De band vestigde zichzelf binnen de muziek-scene van Seattle door in 1989 hun debuutalbum Bleach uit te brengen op het indie-label Sub Pop. Nadat de band tekende bij het grote label DGC Records, kende het onverwacht succes met de single "Smells Like Teen Spirit", van zijn tweede album Nevermind (1991). Hierop betrad Nirvana de mainstream en nam het het genre 'grunge' hierin mee. Frontman Kurt Cobain werd door de media bestempeld als "stem van een generatie", terwijl Nirvana gezien werd als vaandeldrager voor Generatie X. Cobain voelde zich ongemakkelijk bij alle aandacht en legde zich toe op de bands muziek, vindende dat de boodschap en artistieke visie van de band verkeerd werden geïnterpreteerd door het grote publiek dat hij uitdaagde met hun derde album In Utero (1993).
Met Cobains dood in april 1994 kwam er een einde aan het korte bestaan van Nirvana. De bands invloed en populariteit bleven echter intact in de jaren die volgden. Het nummer "You Know You're Right", een nooit eerder uitgebrachte demo, stond in 2002 hoog in radio-playlists over de gehele wereld. De band verkocht sinds zijn debuut wereldwijd meer dan vijftig miljoen platen, waarvan meer dan 25 miljoen in de Verenigde Staten.
Nirvana werd in 1987 opgericht in de Amerikaanse plaats Aberdeen, Washington, nadat Kurt Cobain en Krist Novoselic elkaar al enkele jaren eerder hadden ontmoet. Aanvankelijk was de band een viermansformatie met Chad Channing op drums en Jason Everman op gitaar. In 1989 werd in deze formatie het debuutalbum, Bleach genaamd, opgenomen en uitgebracht door Sub Pop. De band ging op tournee in Amerika en later in Europa. Daarna verlieten Channing en Everman de band. Er werd tijdelijk een drummer aangesteld, Dale Crover, maar de samenwerking was kort en betrof slechts opnames van enkele nummers, voordat hij werd vervangen. In 1990 kwamen Cobain en Novoselic via Buzz Osborne van de Melvins in contact met Dave Grohl, hij werd de nieuwe drummer, waarmee ze hun tweede Europese tournee deden. In datzelfde jaar tekende Nirvana bij DGC Records (onderdeel van Geffen Records) en begon de band aan een nieuw album te werken. Met het verschijnen van dat nieuwe album met de naam Nevermind, een jaar later, bereikte de band internationale populariteit: het album zelf betekende de doorbraak bij het grote publiek en de single "Smells Like Teen Spirit" werd een wereldhit. Na Smells Like Teen Spirit volgde van hetzelfde album nog Lithium, Come As You Are en In Bloom.
Na een mislukte zelfmoordpoging in Rome en een ziekenhuisopname werd Cobain op de ochtend van 8 april 1994 door een elektricien dood gevonden in de garage van zijn landhuis in Seattle. Hij had zich drie dagen eerder met een hagelgeweer door zijn hoofd geschoten. Er bestaat nog steeds controverse omtrent Cobains doodsoorzaak, volgens sommigen wijst een aantal zaken eerder op moord in plaats van zelfmoord. De concentratie heroïne die in het lichaam van Cobain gevonden was, zou zo hoog zijn dat hij niet eens meer kon staan of een kogel kon afvuren en in zijn zelfmoordbrief zou het laatste stukje in een ander handschrift zijn geschreven. Door andere wetenschappers worden deze theorieën echter in twijfel getrokken.
Nirvana werd direct na de dood van Cobain opgeheven. In 2002 werd bij gelegenheid van het uitkomen van het verzamelalbum een laatste single uitgebracht: "You Know You're Right". Aan het uitkomen van dat verzamelalbum gingen jaren van gesteggel, ruzie en rechtszaken met Courtney Love, Cobains weduwe en mede-eigenaar van de rechten, vooraf. De overige bandleden, Krist Novoselic en Dave Grohl zullen onder de naam Nirvana geen werken meer uitbrengen. In 2004 werd toch de box-set With the Lights Out uitgebracht, dat is een 3-cd + dvd met zoals ze het op veel sites noemen "Rare B-Sides and Singles". Een jaar later, in 2005, werd Sliver: Best of the Box uitgebracht, een soort samenvatting van de dat jaar daarvoor uitgebrachte 'demo en rariteiten boxset'. Ook bevat dit album 3 'nieuwe' (cq: stond al enige tijd op tape, alleen nooit uitgebracht), onbekende nummers. Ook de voor veel Nirvana-fans holy grail; het nummer "Spank Thru" van de Fecal Matter-demo. Dit nummer was destijds de debuutsingle van Nirvana en komt ook voor op diverse bootlegs en op From the Muddy Banks of the Wishkah. Deze demo-tape, met drums en backing vocals van Dale Crover en zang en gitaar van Kurt Cobain, bewoog Novoselic ertoe om samen met Cobain een band te beginnen. Ook staan er twee demo-versies op van nummers die al uitgebracht en gekend waren.
Kurt Cobain wordt in het Guinness Book of Records genoemd met MTV Unplugged in New York, dat het meestverkochte album na de dood van de uitvoerder werd.


https://youtu.be/AhcttcXcRYY

Journeyman schreef:een in mijn oren compleet overschatte bende met meerendeels takkeherrie.

Die oren van jou dansen anders wel precies op de maat van de muziek mee!!

Hele goede CD van een fantastische band. 1 Nummer springt er voor mij bovenuit op de CD en dat is de cover van Bowie's The man who sold the world; deze krijgt van mij een 9.

Hoewel dit zeker niet het beste of het mooiste nummer is dat ooit op deze planeet ten gehore werd gebracht, is het wel een nummer dat ik zelf nog regelmatig op zet. Van mij krijgt het een 7.

Ja in de nineties had je gabbers en zwabbers en nu was ik een zwabber. Houthakkersblouse boven een afgeraagde 501 en daar weer onder de kistjes en dan Nirvana, Pearl Jam etc etc luisteren. Leuke tijd
Deze unplugged cd kwam op mij wel over en op de een of andere manier vond ik het ook goed passen bij Nirvana, nummers als The Man Who Sold The World, About A Girl en vooral Where Did You Sleep Last Night dreun ik zo mee. Dit nummer krijgt van mij een mooie 8!

Zeker niet het beste van Nirvana maar wel gewoon een goed nummer. Een 7

Nirvana is één van mijn all time favorites. Helaas gingen zij ook voor de bijl voor de het verschijnsel dat rond 1990 als een woekerende schimmel het muzieklandschap danig verstoorde: de unplugged-hype.

Commercieel een fantastische zet natuurlijk, want miljoenen mensen kochten opeens plaatjes van groepen die ze normaal gesproken verafschuwden, maar muzikaal een verschraling van jewelste (zelfs de oi-oi-oi punkers van Cockney Rejects deden er aan mee).

Het is het tegenovergestelde van waar Nirvana voor stond: muziek maken zonder concessies, vol met zware, duistere kanten, keiharde rauwe stukjes muziek en volop emotie. Als die opeens gaan doen alsof ze het zo leuk vinden om op de eo-jongerendag een clap your hands and singalong liedje te spelen bij het kampvuur dan is dat op z'n zachtst gezegd ongeloofwaardig.

Is het dan allemaal zo slecht? Het is natuurlijk relatief. Van een groep die meerdere nummers heeft gemaakt die direct een 10 krijgen valt dit gewoon zwaar tegen. En natuurlijk is het nog steeds miljoenen keren beter dan de nietszeggende muzak van Marvin Gaye en Moby die we hier van de week voorgeschoteld kregen.

Maar nu wordt het een 7 voor het aller-, aller-, aller-, allerslechtste van Nirvana ooit. Dat zegt tegelijkertijd ook iets over de rest van hun repertoir. Want wat heb ik afgelopen maand genoten van de Nirvana-aflevering van het onvolprezen programma Classic Albums!

Niet hun beste nee ( Smells like en Lithium krijgen zonder na te denken een 10), maar dit mooie nummer beloon ik met een 9. Staat al jaren vrij hoog in mijn lijst, ik denk niet dat dat zo snel gaat veranderen

Ik ben niet zo weg van deze unplugged versie, ik hoor liever de gewone uitvoering.

Deze krijgt een 7.

Dit is dan nog wel aardig: 7

Wel een 9 van mij, de unplugged versie vind ik erg mooi.
En meningen zijn meningen, dus als iemand Marvin Gaye nietszeggend vindt kan hij dat zonder meer maken.
Zeker hier. Over smaak valt niet te twisten, maar er zijn mensen die er een sport van maken

jan1966 schreef:Zeker niet het beste van Nirvana maar wel gewoon een goed nummer. Een 7

Helemaal mee eens!

Vriend Journey,

Op het moment dat ik het schreef vermoedde ik al dat ik een reactie van jou zou krijgen.
Ik denk dat we (naast onze verschillende smaak) waarschijnlijk ook verschillend kijken naar deze rubriek. Zo kan ik weinig met het vage begrip van het 'belang' van een artiest. Want wat is dat precies?

In De Wereld Draait Door loopt nu een item met de muzikanten die de muziekgeschiedenis bepaald/veranderd hebben. De laatste keer dat ik keek (ik kijk niet iedere dag) stond Kurt Cobain er ook in. Kennelijk vinden diverse mensen dat Kurt Cobain niet zo reteslecht is als dat jij hem vindt..... Sterker nog: het belang van Nirvana voor de popmuziek wordt groot geacht.

Daar hoef jij het natuurlijk niet mee eens te zijn, want het belang van een artiest is sterk subjectief gekleurd. Zelf maakt het me niet uit hoe belangrijk iemand is. Als ik daar op af zou moeten gaan zou ik Nirvana bij voorbaat al een 10 geven. En dat heb ik dus ook niet gedaan. En ook Marvin Gaye krijgt van mij geen enkel punt voor zijn eventuele belangrijke rol voor de zwarte medemens.

Voor mij gaat het om de daadwerkelijke muziek van het nummer dat voorgelegd wordt om te ranken. En ik vindt het nummer van Marvin Gaye van afgelopen week muzikaal volkomen prutswerk. Ik gebruikte niet voor niets het woord muzak. Ik had ook 'Murph & the Magictones' kunnen schrijven.

Dat de tekst eventueel sterk is doet dan niet meer ter zake. Voor mij is een goede tekst pas een bonus indien het fundament (= de muziek) goed is. Zonder goede muziek kun je je sterke teksten net zo goed voor publicatie naar de krant sturen ofzoiets.

Over smaak valt veel te twisten, maar meestal levert dat niet een gedeelde conclusie op. Zo blijf ik bij mijn slotsom dat de te ranken nummers van Marvin Gaye en Moby bagger zijn. Dat ze andere nummers en andere versies hebben gemaakt die beter zijn, dat ze sterke teksten schrijven, dat ze belangrijk zijn in een of ander maatschappelijk perspectief, dat geloof ik allemaal best. Maar dat beoordeel ik dan wel weer als dát in RTH komt.

Ah Nirvana het viel te verwachten dat Journey weer ging roepen dat Kurt Cobain een slappe lul is die niet kan zingen en dat Dave Grohl meer muzikaliteit in zijn kleine teen bezig dan Cobain in zijn hele lijf.... Ik ga er niet meer op in dit heb ik in het verleden reeds gedaan. Tja en dan de discussie over inhoud van de teksten en dat daarom een artiest beter zou zijn dan een 1 die discussie heb ik ook al meermaals gevoerd in het verleden dus ook daar ga ik heel wijselijk nu niet meer op in.

Nirvana leuke band die begin jaren 90 een aardschok gaf in de muziekwereld, het was ineens weer rauw, grauw en ongepolijst het geluid. Na de synthesizers van de jaren 80 hitparade werd ik op plezierige wijze wakker geschud door Nirvana als openingsact Pukkelpop, Smells like teen spirit stond nog niet in de hitparades het album Nevermind was nog niet uit in NL op dat moment en ik hoorde meteen dit is wow dit heeft kloten en dit is LEKKERRRRRR. Nirvana geinspireerd door oa. Sonic Youth, Mudhoney, Stooges, Flipper (jajajajaja heerlijke band) Pixies, The Jesus Lizard en The Butthole Surfers kon natuurlijk niet stuk in vleren oortjes. (overigens grappig dat ik besef zou Frodo een aantal van deze bands beluisteren dat hij ze niet kan waarderen). Ja want hoe origineel Nirvana dan misschien ook in den oren der luisteraars klinkt ook zij zijn beinvloed door bands (hiervoor genoemd die absoluut belang hebben gehad voor de muziekscene)

Scheurende gitaargeluiden, Cobains jengelende stem ik luste er wel pap van. Jammer dat het een tijdlang te kapotgedraait is maar na die tijd blijft Nirvana voor mij toch wel een band die de tand des tijds voor mij althans heeft doorstaan. Ieder nummer wat ik van ze hoor komt nog altijd even lekker bij me binnen als in het begin.

Ook hun unplugged werk vind ik niet verkeerd maar ik hoor ze liever met de electrische gitaren. Ik vind het dan ook een waar voorrecht deze band live te hebben mogen aanschouwen iets wat veel mensen niet meer konden na de zelfmoord van Cobain. Voor deze te ranken unplugged versie ga ik gewoon een keurige zeven geven. Alles op Nevermind zou tussen een 8 en 10 scoren.

Dan hier nog een aantal bands die voor Kobain bron van inspiratie waren luister en huiverrrrr:

Een 6 voor dit duffe nummer. Het heeft geen kop en geen staart, echt een nummer om een album mee te vullen. Blijft natuurlijk de tragiek van die prachtige man met die geweldige stem. What a waste....

Een van de betere nummers van deze band in mijn ogen. Een dikke 8.

Led-Zep schreef:Ik ben niet zo weg van deze unplugged versie, ik hoor liever de gewone uitvoering.

Deze krijgt een 7.

Hier ben ik het helemaal mee eens! Echter blijft het natuurlijk een mooi nummer van Nirvana... Een band die toch zeer zeker in mijn ogen betere nummers heeft gemaakt, Mau refereerde al naar 2 juweeltje van Nirvana nummers: Smells like teen spirit en Lithium. Die zouden allebei van mij ook wel een 10 krijgen. Dit nummer zou een 8 gaan scoren, als het de 'gewone' uitvoering was geweest, echter ranken we de unplugged versie en die vind ik beduidend minder, die krijgt een 7.

Hier nog even de gewone uitvoering:

Nirvana - About a Girl

Journey, wat de term 'nietszeggend' betreft heb je gelijk, maar vervolgens ga je verder met een vergelijking met Nirvana maken wat betreft 'veelzeggendheid' die Nirvana natuurlijk in jouw ogen verliest, omdat je nu eenmaal een hekel aan die band hebt.

Juist Nirvana kun je niet 'nietszeggend' noemen, het was begin 90's de stem van gefrustreerde patatgeneratie jeugd; hun uitlaatklep.

Je kunt ervan houden of niet, maar ontkennen dat ze zeer invloedrijk zijn geweest, is onmogelijk.