*RTH* Black Eyed Peas - I gotta feeling

[27-08-2015]

Ik ben nog maar eens verder gaan kijken in de top 100 van de meest succesvolste acts ooit in de Nederlandse Top 40, om eens te kijken welke gevestigde artiesten nog ontbreken in de RTH. Ik kom dan uit bij de nummer-26: Black Eyed Peas.

Black Eyed Peas boekten in 2009 een formidabele overwinning in de Verenigde Staten. Ze stonden maar liefst 26 weken achtereen op de eerste plaats in de Billboard Hot 100. Eerst 12 weken met Boom Boom Pow, daarna nog 14 weken met I Gotta Feeling.

In Nederland was Where Is The Love het eerste hitfeit; de plaat bereikte in 2003 de koppositie. Daarna behaalde de band van will.i.am en Fergie nog negenmaal de top-10.

Ook in Nederland stond I Gotta Feeling op nummer-1.

Waardeloos. 2

Helemaal niks dit. Gewoon een 1.

Ik weet nooit zo goed wat ik nou van dit nummer moet vinden. Ergens is het wel een goed deuntje en zit het ook wel goed in elkaar, waardoor ik het soms wel leuk vind. Aan de andere kant vind ik de zang behoorlijk waardeloos en vind ik het af en toe ook gewoon een vreselijke plaat. In ieder geval is het te lang voor dit genre hapklare popdeuntjes. Alles bij elkaar maak ik er daarom maar eens een 4 van.

Leuke plaat, 8

Uitgemolken plaat wat ik al niet veel aan vond, een 3

Nutteloos bombast, overdreven geschreeuw, nergens een seconde kwaliteit te bespeuren. Een 1

Tsja, nee, ik hou wel een beetje van Fergie, Will-I-Am mag zo aardig zijn als ie wil, dat andere liedje dat trok ik nog wel, "turn the other cheek" enzo, met Justin Timberlake (where is the love), maar dit gaat mij te ver in de verte. Ik hou het op een kleine 2.

Ik denk dat ik jullie ga verbazen en ik zal het proberen uit te leggen. Ik ben een fervent lange afstand loper en iedereen die dat ook is weet dat je lange afstanden vooral makkelijk doorkomt door in een bepaalde flow te komen. Die heeft te maken met een bepaald loopritme (en dat is van persoon tot persoon verschillend). Vanaf hier snapt iedereen het waarschijnlijk al: deze plaat heeft precies mijn perfecte loopritme. Nou heeft iedere plaat een ritme dus zijn er in principe duizenden platen met hetzelfde ritme, maar er speelt nog iets mee. De nadruk op het ritme (in dit plaatje duidelijk aanwezig) is ook van belang. En tot slot speelt het positieve, vrolijke element een rol, aangezien je bij lange afstanden lopen altijd een gevecht voert met moeheid en verzuring.

Aldus geef ik gewoon een 9 voor mijn favoriete hardloopplaat.

Joyce schreef:[color=#003300]Door dit liedje het fenomeen Flash Mob ontdekt...

Door dit liedje het fenomeen Lip Dub ontdekt...

Mazzeltof! Wat blijft dit toch een heerlijk optimistisch en ritmisch nummer.

En het was de "soundtrack" bij het afscheid van één van mijn leukste groepen 8; dat speelt toch ook mee: een 9.