*RTH* Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous

**sokratikos** 30.12.13 0:23

[26-12-2013]

Barbara was de artiestennaam van Monique Andrée Serf, (Parijs, 9 juni 1930 - Neuilly-sur-Seine, 24 november 1997). Ze was een Franse zangeres, tekstschrijver en componist.

Bekende nummers zijn L'aigle noir, Nantes, La solitude en Dis, quand reviendras-tu? en Ma plus belle histoire d´amour c´est vous.

Omdat ze van Joodse afkomst is, moet Barbara tijdens de bezetting van Frankrijk door de nazi's in de Tweede Wereldoorlog met haar familie onderduiken. In het boek Il était un piano noir vertelt ze hierover. Na de oorlog hoort een buurvrouw die muzieklerares is haar zingen en zet zich in om er voor te zorgen dat zij haar zangtalent kan ontwikkelen.

Ze krijgt zang- en pianolessen en schrijft zich in bij de École supérieure de musique. Verder zingt ze bij La Fontaine des Quatre Saisons, een populair cabaret in Parijs. Door haar lengte, zwarte kleren, gitzwarte haren en bleek gezicht heeft ze een spookachtige verschijning die de melancholie van de teleurgestelde liefde weergeeft.

Tussen 1950 en 1952 woont ze in Brussel waar ze een actief lid wordt van de kunstgemeenschap. Haar vrienden veranderen een oud ateliershuis in een concertzaal waar Barbara nummers van Édith Piaf, Juliette Gréco en Germaine Montéro speelt en zingt. Haar carrière ontwikkelt zich echter langzaam en het is moeilijk om rond te komen/ In oktober 1953 trouwt ze met Claude John Luc Sluys, een Belgische rechtenstudent van wie ze in 1956 scheidt. (In het lied 'Mes hommes' zingt Barbara niet over de minnaars die ze heeft gehad maar over haar musici.)

Als ze in Parijs terugkomt, ontmoet ze Jacques Brel en raakt met hem bevriend. Ze vertolkt verschillende liedjes van hem. Later wordt ze voorgesteld aan Georges Brassens. Ze geeft verschillende optredens in kleine zaaltjes maar er ontwikkelt zich een trouw publiek, met name vanuit de studenten van het quartier Latin in Parijs.

In 1957 keert ze terug naar Brussel om haar eerste plaat op te nemen, maar pas in 1961 wordt ze beroemd door optredens in de muziektempel van Bobino bij Montparnasse in Parijs. Ze gaat verder in kleine zaaltjes en twee jaar later in het Théâtre des Capucines. Ze weet de aandacht te trekken en vast te houden van het publiek met een nieuw repertoire. Vanaf dat moment is haar naam gevestigd en in 1964 tekent ze een contract met de platenmaatschappij Philips Records.

Tijdens het componeren wordt ze geïnspireerd door componisten als Mireille en Charles Trenet, de twee grootste vedettes van haar tijd. Haar capaciteit haar eigen liedjes te schrijven versterkt haar imago. De lyrische poëtische teksten, haar dramatiek en diepgang van de emotie in haar stem verzekert haar van een publiek dat haar dertig jaar volgt. De liedjes uit deze tijd zijn Ma plus belle histoire d'amour c'est vous, L'aigle noir, Nantes (in het Vlaams gezongen door 't Crejateef Complot met als titel Brugge), La solitude en Une petite cantate.

In 1965 wordt haar album Barbara chante Barbara een groot commercieel succes en ze wint de Académie Charles Cros. Tijdens de uitreiking breekt Barbara de trofee in stukjes en deelt ze uit aan de technici om haar dankbaarheid te tonen. Ze begint geld weg te geven en haar beroemdheid te gebruiken om hulp te bieden aan arme kinderen.

In 1969 maakt ze bekend dat ze actrice wordt. Haar eerste rol is in de musical Madame, van Albert Willemetz waar in ze een erg mooie travestiet speelt. In 1971 speelt ze samen met Jacques Brel in zijn film Franz waarvoor ze de muziek schrijft. Twee jaar later verschijnt L'Oiseau rare geregisseerd door Jean-Claude Brialy. Haar laatste rol was in 1977 in de film Je suis né à Venise geregisseerd door de danser en choreograaf Maurice Béjart.

In deze jaren zeventig blijft ze ook muzikaal actief. Ze verschijnt in een televisieoptreden met Johnny Hallyday en gaat op tournee in Japan, Canada, België, Israël, Nederland en Zwitserland.

In de jaren tachtig verschijnt haar album Seule dat een van de best verkochte platen in 1981 wordt. Het jaar daarop krijgt ze de Grand Prix du Disque voor haar bijdrage aan de Franse cultuur. Ze ontwikkelt een nauwe werkrelatie met rijzende filmster Gérard Depardieu en zijn vrouw Élisabeth. In 1982 gaat ze naar New York om piano te spelen in de opéra métropolitain met Mikhail Baryshnikov in een lied en de presentatie van een balletdans.

In de jaren 80 schrijft ze ook mee aan de muziek voor het stuk Lily Passion met Luc Plamondon. Ze verschijnt zelf ook in het stuk samen met Gérard Depardieu. Dat leidt tevens de breuk in met haar vaste accordeonist, Roman Romanelli, met wie ze twintig jaar samenwerkte; hij zag niets in het project, waarop hij zonder omwegen aan de kant wordt gezet.

Aan het einde van de jaren tachtig wordt Barbara actief in de fondsenwerving voor de behandeling van aids. In 1988 krijgt ze de Légion d'honneur, een hoge Franse onderscheiding.

Vanaf december 1996 besteedt ze haar tijd aan het schrijven van haar herinneringen die in 1998 verschijnen. Hierin onthult ze onder meer dat ze seksueel misbruikt is door haar vader die vervolgens haar familie heeft verlaten.

Ze is overleden aan ademhalingsproblemen op 24 november 1997. Haar stoffelijk overschot rust op het Cimetière parisien de Bagneux.

In 1998 heeft de gemeente Saint-Marcellin waar het gezin met Barbara in de Tweede Wereldoorlog was ondergedoken besloten om een plein naar haar te vernoemen, ook organiseert men er verschillende activiteiten rondom haar.

In Nederland worden chansons van Barbara onder meer vertolkt door Wende Snijders.

We ranken van Barbara de chanson Ma plus belle histoire d´Amour c´est vous uit 1966

MrJohn 30.12.13 2:43

Ik hoef hier niets meer aan toe te voegen. Sokra heeft haar doopceel uitgebreid gelicht. Dank daarvoor.

Barbara was de warmte in het leven, bezong de passie en verkeerde in de inner cercle van niet de minsten onder de chansonniers, Brel en Brassens.

Barbara behoort tot mijn absolute favo vrouwelijke Franse zangeressen, slechts vooraf gegaan door Piaf en Greco met Lucienne Boyer net achter haar.

Gloedvol, vol overgave en imposant. Chanson zoals chanson bedoeld is. Formidable

Een 10.

PS Wat mij betreft mag er in 2014 weer een Franse avond zijn op Orinoco Radio, net als in 2013. Het was toen een groot succes

**sowhat** 01.01.14 14:12

Mooi: 8

Joostvdaa 02.01.14 10:30

Ik kan er niks aan doen, maar vind dit gewoon vooral vreselijk saai, waardoor dit 5 lange minuten werden. Het klassieke Franse chanson is duidelijk niet aan mij besteed. Een 3.

Mirrr 02.01.14 20:41

Tja soms kan ik dit soort plaaten wel eens waarderen, maar daar hoort deze niet bij, een 4.....

Gast 04.01.14 1:08

Typische muziek voor wanhopig naar de ware liefde snakkende tienermeisjes die maar niet begrijpen waarom Jean-Claude toch maar altijd een Jean-Claude is en blijft, ziet hij het het dan niet?? nee inderdaad Jean-Claude is ziende blind, en terwijl zij een warme romantische avond voor zich ziet waar op het einde de ware liefde overwinnen zal en de geliefden elkander snikkend in de armen vallen ziet Jean-Claude helemaal niets behalve een avond wijn zuipen en een goedkope wip in de deux chevaux.

Het zou ook zo maar de achtergrondmuziek kunnen zijn voor een epos van 6 uur door de franse regisseur Honore de Balzac over het leven van een inmiddels hoog bejaard zijnde voormalige kantkloster die in de film word gevolgd vanaf het moment dat zij 14 is en haar eerste kantklosstappen in de wrede wereld zet tot aan haar al kantklossende pensioen op de respectabele leeftijd van 95, een kantkloster die overigens gespeeld word door de befaamde monoloog actrice Jeanne Trombone, een epos waarin om het halfuur de steeds wanhopiger klinkende zin wat is het doel van dit leven en waar is Paul le Croix gebleven word uitgesproken, waarna na 6 uur het gemeleerde publiek overweldigd door deze fraaie terugblik op het leven van een kantkloster sprakeloos de kroeg in duikt om tot diep in de nacht te keuvelen over de vermeende diepgang van deze in al zijn stilistische eenvoud diepzinnige en vooral artistieke film.

Anyway het is een fraai chanson een 7 dan maar.

**sokratikos** 05.01.14 18:45

Ik las ergens dat iemand had gezegd dat Barbara de Franse ziel wist te bezingen. Een groter compliment is voor een Franse chansonierre nauwelijks denkbaar, dunkt me. Deze chanson vind ik in elk geval bijzonder mooi. Wie weet groeit het nog meer onder mijn huid, voorlopig houdt ik het op een dikke 8

Frodo 06.01.14 20:21

Dit is de Franse equivalent van wat in Nederland Jantje Smit en consorten is. Wat een saaie jeukplaat waarin 5 minuten helemaal niets anders gebeurt dan wat zielloos gekweel.

Een 1.

**forzautregivo** 28.01.14 13:22

Zeg ik net nog bij Charles Aznavour dat ik het Franse chanson wel kan waarderen, krijg ik direct het deksel op de neus. Wat een retesaaie plaat is dit. Waarom slaaptabletten bij de apotheek halen als je ook Barbara kunt opzetten tegen slapeloosheid? Een 3

Gesponsorde inhoud

RTH Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous

Wat is je cijfer voor "Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous" ?

RTH Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous

Re: RTH Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous

Re: RTH Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous

Re: RTH Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous

Re: RTH Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous

Re: RTH Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous

Re: RTH Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous

Re: RTH Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous

Re: RTH Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous

Re: RTH Barbara - Ma plus belle histoire d´amour c´est vous