*RTH* Jesse Green - Nice and slow

[08-08-013]
Jamaicaanse reggae- en discozanger die in de jaren zeventig zijn visitekaartje achterlaat in de hitlijsten middels de hit ‘Nice And Slow’. De single wordt een grote klapper in 1976, maar afgezien van wat minder grote knallers wordt het daarna stil rond de carrière van de voormalig Pioneers-drummer.



Zijn muzikale loopbaan begint Jesse Green (geboren als Locksley Alphonso Green) bij het Jamaicaase reggae-trio The Pioneers en als drummer bij Jimmy Cliff. Wanneer hij uit de schaduw stapt en een solocarrière begint, lijkt het raak. Met soul/disconummer ‘Nice And Slow’ scoort de zanger namelijk meteen een internationale hit. De single verkoopt liefst anderhalf miljoen exemplaren en belandt in Nederland in 1976 op de eerste plek van de hitlijst en verblijft daar enkele weken.

Enkele disconummers volgen, waaronder ‘Come With Me’, ‘Will You, Won’t You’ en ‘Flip’. Het worden niet meer dan bescheiden hits - al bereikt ‘Flip’ hier toch nog een zesde plek - en Green verdwijnt van het hit-toneel. ‘Nice And Slow’ wordt vandaag de dag echter alom gezien als een bonafide discoklassieker en Green treedt nog steeds op.

Leuk voor één keertje per zomer in een niet al te serieuze bui. Verder is het natuurlijk van een tamelijk abominabel niveau. Een 4.

Gezellig hoor. Leuke meid ook idd. 7

Een dramatische plaat natuurlijk, maar ook onwijs leuk in het foute genre. Een 6 omdat ik weer erg gelachen heb bij deze clip. Dit is kultnacht in het kwadraat, daarom snap ik de 1 van MrJohn ook niet zo goed.

Dit is een echte vette jeugdsentimentplaat, een leuke foute plaat....
Doet me denken aan de kermis waar ik voor het eerst heen ging met vriendinnen, zonder mijn ouders....een 7  

Dit is wel heel erg fout zeg. Ik kan lachen om de complete sufheid van de clip maar daar houd het ook echt mee op. 4

Dat slow klopt wel, maar "nice" is het zeker niet.

Een 3 voor dit wanstaltig slechte nummer.

Ik zat op de lagere school (ja, beste jongeren, zo heette de basisschool toen) en was net voorbij het stadium dat ik alle meisjes stom vond omdat ze van andere spelletjes hielden dan jongens. En toen verscheen dit. Bij het zien van de titel van deze RTH wist ik dus meteen: dat is die danseres. De zanger kon ik mij in het geheel niet meer herinneren. Samen met Agnetha van Abba waren dit voor mij (in mijn pre-tiener jaren) de mooiste vrouwen ter wereld. Wist ik veel.

Affijn, ik snap de regisseur ook wel. Het kijkt toch wat beter dan drie minuten staren naar een bewegend en zingend stoplicht. Muzikaal is het natuurlijk knudde, waarbij ik wil aantekenen dat het op een zomerse dag op een terrasje met een biertje minder irritatie oproept dan zenuwachtig gepiel van een of andere dwerg uit Minneapolis (zo, dat zit hoog he?).

Een 4 vanwege de jaren-zeventig-filmpje-bonus.

Mijn ouders namen vroeger muziek op via de radio op cassettes bij programma's als Arbeidsvitaminen en Goud van Oud. De bandjes (zo noemden wij cassettes) kregen steevast de naam "diversen" met een getal erbij om de editie aan te duiden. Ik geloof dat Diversen 37 de laatste was (later ben ik dezelfde werkwijze gaan hanteren; ik ben tot Diversen 22 gekomen). Deze stond op diversen 13 als ik me niet vergis. Een nummer dat in de middelmaat bleef hangen: niet erg om te horen, maar het was ook niet erg als het weer voorbij was. Zesje.

Het nummer kietelt mijn ballen totaal niet, de dame die daar speels staat te dansen, daar en tegen wel. Mag ik voor haar anders het cijfer geven?

Nummer krijgt een dikke 2, voor de hardcore muziek rankers onder u.