*RTH* Ride - Vapour Trail

[21-06-2013]
Verzoekje


[ik heb even géén tijd om te vertalen ]

Ride were a British shoegazing band that formed in 1988 in Oxford, England, consisting of Andy Bell, Mark Gardener, Laurence "Loz" Colbert, and Steve Queralt. The band were initially part of the "shoegazing" scene that emerged in England during the early 1990s. Following the break-up of the band in 1996, members moved on to various other projects, most notably Bell who became the bassist for Oasis. In 2001, the band members were briefly reunited for a one-off performance for a television show. Their debut album Nowhere has been named one of the greatest albums of the shoegazing genre, Nowhere was voted number 74 on Pitchfork Media's list of the Top 100 Albums of the 1990s, and closing track "Vapour Trail" was voted at number 145 on Pitchfork's Top 200 Tracks of the 90s. The album is also included in the book 1001 Albums You Must Hear Before You Die.

Journeyman schreef:Sorry John maar ik hoor het er niet aan af wat er nu zo intrigerend is aan dit bandje, ik hoor slechts een zeer waterig aftreksel van een band als The Smiths en daar ben ik toch al niet zo dol op (hoewel eerlijkheid gebied te zeggen dat ik er nu in ieder geval naar kan luisteren en sommige nummers zelfs best wel oke vind), nee deze band doet HET niet voor mij een 3 dan maar.

Eens!

Een waterig aftreksel van The Smiths? Luister je wel naar het goede nummer?
Maar het is inderdaad niet eens zo ver gedacht. Sterker nog, een optreden van The Smiths was de aanleiding om Ride te starten.

Alleen als ik inspiratiebronnen zou moeten noemen, zou ik Sonic Youth, Pixies en in het bijzonder The Stone Roses willen noemen.

Ride combineert, beter dan My Bloody Valentine imho, shoegaze met pop. De gitaarmuur ("wall of sound"), maar daaronder zit bij Ride nog een mooie melodische onderlaag. Nowhere staat boordevol met dit soort nummers. Wie dit niks vindt, kan het beter links laten liggen. Wie dit geweldig vindt, moet onmiddellijk het album in huis halen!

Oh ja, cijfers.. een 9!

Ik hoor inderdaad een heel duidelijke invloed van The Stone Roses qua geluid. Dat is goed, maar de kwaliteit van die band (het debuutalbum althans) wordt hier niet gehaald. Ik vind het wel een redelijk goed nummer en kom uit op een 7.

Leuk plaatje. Een 7.

Tegen het eind begint het wat los te komen, maar daarvoor is het een dertien-in-dozijn-plaatje.

Een 6.

Kan dit wel heel goed aanhoren hoor, een 7.....