*RTH* Deep Purple - Perfect Strangers

[15-06-2013]

Deep Purple is een Britse hardrockband. De groepsnaam is afgeleid van de jazzklassieker Deep Purple, het favoriete nummer van de moeder (of de grootmoeder, naargelang de bron) van gitarist Ritchie Blackmore




Jon Lord startte in 1968 met een band onder de naam "Roundabout" met gitarist Ritchie Blackmore, maar veel succes had hij niet en al snel vertrokken de drummer en de bassist. Via twee mensen die manager van de groep wilden worden kreeg hij Nick Simper als bassist en Ian Paice als drummer. Rod Evans sloot zich bij de groep aan als zanger.
De groep wijzigde haar naam in Deep Purple, en nam een eerste single op: "Hush". Dit was meteen de eerste hit. De single werd gevolgd door een cover van "Kentucky Woman" van Neil Diamond, waarna de eerste lp volgde: Shades Of Deep Purple. De plaat was matig succesvol. De band besloot daarom zo snel mogelijk de volgende plaat, The Book of Taliesyn, uit te brengen. Deze lp had wel succes, en de weg voor Deep Purple lag open. De samenstelling van de groep was Ritchie Blackmore op gitaar, Rod Evans zang, Jon Lord op de keyboards, Ian Paice op de drum en Nick Simper op bas. In deze samenstelling werd een titelloos album uitgebracht, waarop Deep Purple voor het eerst samenwerkte met een orkest in April. In hetzelfde jaar schreef Jon Lord Concerto For Group and Orchestra, waarop de band samenwerkte met de Royal Philarmonic Orchestra onder leiding van Malcolm Arnold. Op het album zijn Gillan en Glover voor het eerst te beluisteren.


https://www.youtube.com/watch?v=gZ_kez7WVUU

Met het overkomen van Roger Glover en Ian Gillan van Episode Six naar Deep Purple slaat de groep een andere weg in. Het succes komt met het album Deep Purple in Rock. Deep Purple zette hiermee haar naam als hardrockgroep en was met groepen als Led Zeppelin en Black Sabbath een van de pioniers van deze stijl. Black Night werd een hit in Nederland, maar kwam niet op het album te staan. Na In Rock volgde Fireball, waarvan de verkoopcijfers enigszins tegenvielen. In de VS komt de klassieker Strange Kind of Woman op het album te staan in plaats van Demon's Eye. Het titelnummer Fireball verscheen op single. Groter succes komt er als Child In Time (verdeeld over twee singlekanten) op single verschijnt in de Benelux. Het nummer zou later zeven jaar op nummer 1 staan in Veronica's Top 100 aller tijden. Het volgende album, Machine Head, wordt zowel artistiek als commercieel een groot succes. In de VS is de groep een mega-act geworden en Smoke on the Water is vaker op de Amerikaanse radio te horen dan het volkslied. Veel tracks van dit album komen in hetzelfde jaar op het dubbellivealbum Made in Japan. De samenstelling van de groep op deze albums was Ritchie Blackmore, Ian Gillan, Roger Glover, Jon Lord en Ian Paice (MK2). In 1973 verscheen voorlopig het laatste album in deze bezetting met Who Do We Think We Are. Woman From Tokyo wordt wereldwijd op single gezet. Japan kiest voor een liveversie van Black Night als A-kant.

Nadien werden Ian Gillan en Roger Glover vervangen door David Coverdale en bassist Glenn Hughes die allebei de lead-vocals voor hun rekening nemen. In deze bezetting verschijnt het album Burn. De songs evolueerden weg van de heavy rock en invloeden uit de blues en de soul vonden hun weg. Uiteindelijk verliet Ritchie Blackmore de band waarna Tommy Bolin (ex-The James Gang) zijn plaats in nam. Na enkele live-miskleunen en een knappe Bolin-gesigneerde lp Come taste the Band legde Purple er tijdelijk de bijl bij neer. Bolin maakte, na het sublieme Teaser, nog een tweede LP met zijn eigen Bolin-band en overleed kort daarna aan een overdosis drugs op het moment dat hij met zijn eigen band het voorprogramma ging verzorgen voor Jeff Beck.
Van de originele leden, Nick Simper en Rod Evans, bracht alleen Simper op een Duits label nog twee albums uit. Alle andere Purple-leden bouwden een vrij succesvolle carrière uit, maar het succes van Deep Purple wist niemand te evenaren.

In 1980 vormde Rod Evans met enkele andere muzikanten een nieuwe band met de naam Deep Purple. Bij optredens speelde deze band voornamelijk nummers van de Mark-2 bezetting. Ritchie Blackmore ging toen naar de rechter die bepaalde dat de naam Deep Purple slechts gevoerd kon worden door een band met tenminste twee leden uit de Mark-II bezetting. Bovendien verloor Evans al zijn rechten op royalty's.
In de jaren '80 volgde een MkII-reüniealbum: Perfect Strangers, waarmee de groep er weer stevig tegenaan ging. Maar ook hier liep het weer uit op onderlinge problemen, met Gillan die de band verliet. Op het album Slaves and Masters, is Joe Lynn Turner (ex-Rainbow) op zang te horen. Op het navolgende album ' The Battle Rages On' keerde Ian Gillan terug. Tijdens de tournee voor dit album stapte Blackmore op en werd Joe Satriani tijdelijk zijn opvolger.
De laatsten die de groep versterkten waren Don Airey en Steve Morse. Het eerste album met Morse, Purpendicular, werd goed ontvangen. In 1999 werd na 30 jaar weer opgetreden met een orkest. Met de London Symphony Orchestra onder leiding van Paul Mann werd het Concerto uit 1969 opnieuw gespeeld. Op het album en dvd die verschijnen zijn vele gasten te horen zoals Ronnie James Dio en Sam Brown.

De huidige samenstelling (2006) is Airey / Gillan / Glover / Morse / Paice, en in deze samenstelling treden ze nog steeds op. In januari 2006 is Deep Purple begonnen aan de ongeveer twee jaar durende wereldtournee Rapture of the Deep. Op 18 april 2006 werd de nieuwe Ian Gillan-cd/dvd Gillan's Inn uitgebracht. Op 9 juni 2006 speelden ze voor de tweede keer op het Arrow Rock Festival te Lichtenvoorde. Tijdens de uitvoering van het nummer "Smoke on the Water" speelde de gitarist Neal Schon van Journey ook mee.
Deep Purple zou op 27 juli 2006 een concert geven in Libanon. Het concert werd afgelast vanwege de oorlog met Israël. Op 13 november 2006 gaf Deep Purple een eenmalig concert in muziektempel Nikaïa in Nice in zuid-Frankrijk. Voorlopig is Deep Purple aan hun drie jaar durende tournee Rapture of the Deep. Hierbij zijn ze in de Lotto Arena in Antwerpen geweest.
Deep Purple was op 15 juli 2006 ook de afsluiter van het Montreux Jazz Festival, dat dat jaar 40 jaar bestond. Deep Purple deed daar voor de derde keer mee, ook vanwege hun speciale band met Montreux door het nummer "Smoke on the water". Deep Purple heeft ook zijn eigen monument aan de boulevard in Montreux.
Ritchie Blackmore heeft in 1996 zijn eigen band opgericht genaamd Blackmore's Night.
Ian Gillan verklaarde op 14 november 2009 tijdens een optreden in de Hammersmith Apollo dat er in februari 2010 een nieuw album uitgebracht zou worden echter wordt er momenteel (eind 2012) aan een nieuw album gewerkt dat uitgebracht is in april 2013. De titel van dit album is "Now What!?"
Medeoprichter en toetsenist Jon Lord is maandag 16 juli 2012 op 71-jarige leeftijd in de London Clinic overleden aan de gevolgen van een longembolie, na een lang ziekbed

Op zaterdag 19 Oktober komt Deep Purple naar Nederland voor een optreden in de Zwolse IJsselhallen!

Probleem met Deep Purple (althans voor mij) is dat ik alleen de bekendste nummers ken en dat die zo goed zijn dat de rest een beetje tegenvalt...ik hoor hier niet meer dan een 7 in.

Wat Timmus beschrijft is heel herkenbaar, dat heb ik ook bij deze band. Dit nummer is hartstikke prima, het rockt weer lekker weg en is lekker vol van geluid, maar kan toch bij lange na niet tippen aan hun echte klassiekers en kan me ook niet de volledige vijfenhalve minuut boeien. Ook van mij een 7.

Ik vind deze combinatie niet geslaagd. Het nummer vind ik bovendien erg eentonig en het is erg lang. 3

Algemeen:
Het valt op dat het aantal lange nummers in RTH de laatste tijd Relatief meer en Significant meer is dan het aantal korte nummers. Als liefhebber van korte nummers zou ik in RTH de verhouding zoals die in de popmuziek is weer zien terugkomen.

Ik ging even van de 7.07 uit, ik beoordeel altijd de eerste plaatsing..

Opmerking is gebaseerd op dat ik toch wel erg vaak liedjes hier tegen kom van langer dan 5 minuten. Natuurlijk mag dat wel, maar nogmaals: ik heb de indruk dat het erg vaak gebeurt.

Ik onderschrijf het verhaal van Joost en Timmus. Child in time en Smoke in the water steken erzo bovenuit, dat ik de rest van Deep Purple eigenlijk matig vind. Ze missen het constante niveau van collega dinosaurussen als Led Zeppelin en Black Sabbath.

Daarom zette ik deze met tegenzin op. Maar tot mijn stomme verbazing vond ik deze (voor mij onbekende) plaat een aangename verrassingkje. Ik denk ook dat het komt dat dit uit de 80s komt, dat klinkt even wat anders als de vaak langdradige stukken uit de 70s. Echt super is het ook weer niet, want echt veel gebeurt er niet en na een goed begin gaat het vervelen. Dus ik hou het op een 5.

Overigens SW, ik begrijp je wel, maar er is elke week toch iets bij waar ik helemaal blij van wordt. Ik heb het hele weekend al Long Tall Ernie en zijn rakkers in mijn kop. De heren uit Arnhem!!!!

De Smoke is wel van het water gewaaid en wat over blijft is wat gezappige kabbelrock. Nee heel spannend is het allemaal niet. Toch wel nog een voldoende waard dat dan weer wel.

Heb ik het nou helemaal niet meer gevolgd? Volgens mij is dit al nadat ze voor het eerst uit elkaar gingen en tussen Blackmore en Gillan komt het nooit meer goed:



En nu iets meer van het interview

https://www.youtube.com/watch?v=sL9zwX5LzxQ&NR=1&feature=fvwp

Ik vind het wel een goed nummer hoor en ik vind Ian Gillan het beste in Jesus Christ Superstar.

Ze breken met elkaar en het komt nooit meer goed.

En binnenkort gaan ze allebei dood aan ouderdom.

https://www.youtube.com/watch?v=O2cCuadivpE

En nou heb ik nog niet eens gestemd, doe maar een 8.

Lekker nummer dat een dikke 8 waard is 

Sokra, hulde! Burn is een van de lekkerste Purple nummers!

Overigens ben ik het niet helemaal eens met de constatering dat de beste Purplenummers enkele nummers uit hun volledige oeuvre betreft en dat de rest er ver onderuit steekt. Als ik een lijst maak met geweldige Purplenummers ben ik écht langer bezig als wanneer ik datzelfde zou moeten doen bij Led-Zep en Blck Sabbath:

Even uit de mouw dus in totaal willekeurige volgorde: Speed King, Highway Star, Child In Time, Into the Fire, Lazy, Hush, Smoke on the water, Burn, Space Trucking, Mary Long, When a Blind Man Cries, My Woman from Tokyo, Strange kind of Woman, Black Night, Flight of the Rat...

En deze mag nog nét in de lijstje plaatsnemen: 8.

Ik vind dit wel een lekker nummer maar tegelijkertijd haalt hij het niet bij de vele klassenummers uit de jaren 70.

Een 7.

Grafmat schreef:Als ik een lijst maak met geweldige Purplenummers ben ik écht langer bezig als wanneer ik datzelfde zou moeten doen bij Led-Zep en Blck Sabbath:

Is een kwestie van smaak, Grafmat. Van dat lijstje die je opnoemde vind ik alleen Black Night leuk (naast Smoke en Child uiteraard), de rest vind ik vreselijk. Jij zit nu eenmaal meer in de sympho-hoek, ik hou meer van het groezelige. Ik ken weer een nummer of 20 Led Zeppelin nummers die ik helemaal top vind. En Black Sabbath heeft natuurlijk de onwaarschijnlijke teddy-beer van de metal. De stijl van Black Sabbath vind ik grandioos, vooral dankzij Tony Iomi. Bij Deep Purple domineren wat mij betreft de toetsen teveel.

jan1966 schreef:

Grafmat schreef:Als ik een lijst maak met geweldige Purplenummers ben ik écht langer bezig als wanneer ik datzelfde zou moeten doen bij Led-Zep en Blck Sabbath:

Is een kwestie van smaak, Grafmat. Van dat lijstje die je opnoemde vind ik alleen Black Night leuk (naast Smoke en Child uiteraard), de rest vind ik vreselijk. Jij zit nu eenmaal meer in de sympho-hoek, ik hou meer van het groezelige. Ik ken weer een nummer of 20 Led Zeppelin nummers die ik helemaal top vind. En Black Sabbath heeft natuurlijk de onwaarschijnlijke teddy-beer van de metal. De stijl van Black Sabbath vind ik grandioos, vooral dankzij Tony Iomi. Bij Deep Purple domineren wat mij betreft de toetsen teveel.

Dat laatste zal er ongetwijfeld een hoop mee te maken hebben, Jan...

Klopt Grafmat,

Daarom is Smoke ook zo'n goed nummer. Een minimum aan toetsen, een groove die zeer herkenbaar is en blijft en niet onnodig uitgerekt. Zo'n nummer als Woman from Tokyo had ook wat kunnen betekenen als het niet zo onnodig wordt uitgerekt. Dan werd iets aardigs snel saai en vervelend. En er zijn nummers van Purple waarvan ik heb: ik kan net zo goed een CD-tje van Pieter van Vollenhove draaien. Maar eerlijk is eerlijk het Lord-gedeelte in Child is heel heel goed.

Maar ja nogmaals smaken verschillen en mijn invalshoek is nu eenmaal anders dan de jouwe.

Een bijzonder fijne plaat van de heren, die mij over het algemeen niet bijzonder kunnen boeien. Child in Time is exceptioneel en daarachter komen enkele nummers zoals SOTW, Burn en Perfect Strangers die nog bovengemiddeld zijn in mijn ogen.

Een 8 voor dit nummerke