*RTH* Marc Almond - Tears run rings

[05-06-2013]
Van de pallet afgeplukt!


https://www.youtube.com/watch?v=zAGyH_EYXeQ

Marc Almond (Southport (Lancashire), 9 juli 1957) is een Britse zanger en liedjesschrijver die bekend werd als de helft van het duo Soft Cell.

Na het uiteenvallen van Soft Cell begon Almond in 1984 een solocarrière. Hij hield zich zowel bezig met hitgevoelige edelkitsch (Something's gotten hold of my heart; Tears run rings) als met moeilijker toegankelijke samenwerkingen met onder andere Coil en Jim Thirwell (alias Foetus).

Na de elektronische muziek die hij met Soft Cell maakte, waren de eerste albums van Almond radicaal akoestisch. Begeleid door instrumenten als piano, cello, viool, harp en pauken bezong hij, net als bij Soft Cell, het zelfkant-nachtleven waaraan hij graag deelnam.

Dankzij het succes van Soft Cell werd Almond door de platenindustrie in de eerste plaats als een potentiële hitparade-artiest beschouwd. Almond zelf had bredere interesses. In 1985 bracht hij bijvoorbeeld de mini-elpee Violent silence uit, die gewijd was aan het werk van de Franse filosoof/pornograaf Georges Bataille en in 1989 maakte hij het album Jacques: een verzameling covers van nummers van Jacques Brel.

Van zijn homoseksualiteit heeft Almond nooit een geheim gemaakt, maar anders dan collega's als Jimmy Somerville wenst hij er doorgaans geen politieke kwestie van te maken. Wel nam hij, nadat discodiva Donna Summer zich in 1985 respectloos over homoseksuelen uitliet, met Somerville het duet I feel love op: een sarrende versie van het zwoele nummer waarmee Summer in de jaren zeventig, niet in de laatste plaats vanwege haar populariteit in de homoscene, successen vierde.

In oktober 2004 raakte Almond ernstig gewond bij een motorongeluk. Zijn revalidatie nam tot medio 2005 in beslag. In 2007 verscheen Stardom Road, het eerste album na zijn ongeluk. Het bevat naast een aantal covers van nummers die Almond beïnvloed hebben ook een nieuwe eigen compositie: Redeem Me (Beauty Will Redeem the World).

Op 18 september 2010 gaf Marc Almond een eenmalig concert in de Brabanthallen 's-Hertogenbosch te 's-Hertogenbosch tijdens de Night to Remember.

Ha! De tactiek van het spreiden van je verzoekjes.

Leren kennen door de allerlaatste Kink 1600. Tears Run Rings is het favoriete nummers van één van die overleden DJs, vandaar dat het in de top 10 stond (of ongeveer rond de 10e plek).

Ik vind het een heerlijk aanstekelijk nummer dat nog altijd fris oogt. Vooral dat trompetje is geweldig.

Ik heb een 8 gegeven, omdat het net geen 9 waard is voor mij.

Eén van die spaarzame nummers waarin ik de coupletten beter vind dan het refrein. Het is niet slecht, klinkt inderdaad zoals Chevy zegt nog redelijk fris en het trompetje is wel aardig. Maar meer dan een 6 vind ik het toch ook niet waard.

Wat Chevy al opmerkte, een echte Kink klassieker en de favoriete plaat van Arjen Grolleman.

Waar ik het nummer vooral van ken is dat, na een korte in memoriam, op vele radiostations op het moment van de crematie van Grolleman dit nummer op de radio was. Dat maakte toch wel indruk. Verder is het gewoon een prima plaat. Ik geef er een 8 voor.

Altijd al een geweldige plaat gevonden los van KinkFM. 9

Nooit gedacht dat dit een Kink klassieker zou zijn. Vind het een typische 80s-deuntje. Maar dan wel een goeie. In mijn jongere jaren was ik dol op dit nummer, nu kan er een 7-tje vanaf. Het heeft sterke momenten, maar de hele 80s sound verpest het een beetje. Maar toch een ruime voldoende.

jan1966 schreef:Nooit gedacht dat dit een Kink klassieker zou zijn.

Arjen Grolleman, mede-oprichter van Kink FM en verder één van de grootste dj's als ik de verhalen mag geloven.

Diverse radiostations stonden op de dag van zijn crematie, 25 januari, om 15:00 uur stil bij de plechtigheid door Grollemans favoriete nummer te draaien, Tears Run Rings van Marc Almond uit 1988.

Gaat wel: 6

Dikke 9 dit. 80's en verleden synth invloeden. Je hoort het er in terug. Ik ga ervoor. Wat mij betreft meer dan vlakke muziek.

Ja, ook ik heb dit nummer dankzij Kink FM leren kennen. Een met overgave gezongen nummer met passende muziek. Een 8.

Erg mooi dit, pas wat later ontdekt, een dikke 8

Van de doden niets dan goeds? Ik heb het altijd al een rare uitspraak gevonden. Ik hield zielsveel van KinkFM, maar ik had een godsgruwelijke hekel aan Grolleman. Zijn dj-stijl was een beetje in de trant van die andere grote zeurkous, Fred Siebelink, die nog steeds het internet onveilig maakt via KXradio. Als ik alleen al die stem hoor krijg ik spontaan allergiebultjes.

Maar goed, ik dwaal af. Ik vond de RTH altijd al goed, maar rond de dood van Grolleman werd het wel erg veel gedraaid. Een beetje té veel. Maar nu ik het weer eens hoor is het gevoel weer terug en beloon ik dit prachtige nummer met een 9.

Fijn nummer dat wel een 8 waard is.

Ik vind Almond solo niet zo heel bijzonder en ik prefereer dan ook Soft Cell. 

Deze krijgt een hele nipte 7.