*RTH* Creedence Clearwater Revival - Green River

[19-05-2013]
Ook van de pallet af!


https://www.youtube.com/watch?v=JacHyPaEwDc

Creedence Clearwater Revival was een Amerikaanse rockband, die zijn hoogtijdagen kende in de periode 1968-1972. De bezetting bestond uit zanger, gitarist, songwriter John Fogerty (1945), zijn broer Tom Fogerty (1941-1990; gitaar), Stu Cook (1945; bas) en Doug Clifford (1945; drums). De groep speelt een karakteristieke swamp blues (moeras-blues), een mix van country, blues en rock n' roll.

'live'

https://www.youtube.com/watch?v=v9XmGf40pn4

De geschiedenis van Creedence Clearwater Revival (voor het gemak vaak afgekort tot CCR) begint eind jaren ’50, wanneer de broers Fogerty de formatie Tommy Fogerty and the Blue Velvets oprichten. Ze treden voornamelijk op in het San Francisco Bay Area en vergaren zo enige regionale bekendheid. In 1964 krijgt de groep een contract bij platenlabel Fantasy Records, op voorwaarde dat zij haar naam wijzigt in The Golliwogs. Er worden enkele singles opgenomen, maar die hebben weinig impact. In 1967 wordt nogmaals besloten tot een naamswijziging en gaat de groep voortaan door het leven als Creedence Clearwater Revival. Deze 3 elementen komen respectievelijk van Credence Newball, een vriend van Tom Fogerty, (de extra e is toegevoegd om het woord 'creed' (=credo of motto) te creëren) Clearwater komt van een tv-reclame voor Olympia beer dat de smaak van helder water ('clear water') zou hebben, Revival staat voor de nieuwe opleving van de groep, de trouw die men elkaar zweert.

Herkenbaar als altijd, maar ik houd nu eenmaal niet van die typische CCR-sound. 4

Ik hou wel van de sound van CCR, maar dan alleen bij de uitschieters. Met name Suzie Q en I putt a spell. Deze hoort niet tot de uitschieters en dan wordt het snel oubollig. Echt slecht is het natuurlijk niet, dus ik rond een 5 1/2 naar boven af.

Ik vond het weleens tijd worden voor deze legendarische band in de RtH. Één van mijn favoriete bands, ik hou juist erg van hun typische en altijd herkenbare sound. Bijna al hun nummers vind ik goed, zo ook Green River, dat echter net niet zo goed is als het van hetzelfde album afkomstige Bad moon rising. Niettemin een dikke 9 voor dit in al zijn eenvoud prachtige nummer.

Ja, CCR is wel bij uitstek de band zonder zwakke nummers. Maar dit nummer is toch zeker geen hoogtepunt in hun oeuvre. Ik ga voor een 7.

Kan hier kort over zijn (zoals ik altijd ben ) een 7 (ze hebben leukere maar toch dit brengt me wel terug naar me jeugd

Timmus schreef:Ja, CCR is wel bij uitstek de band zonder zwakke nummers.

Ik zou eerder een band als The Smiths, Sigur Rós of Dire Straits willen noemen, of wat mij betreft Muse.

CCR zou ik http://www.musicmeter.nl/album/8603 (Mardi Gras) niet aan willen raden (staan wel een aantal goede nummers op hoor). Tot aan Cosmo's Factory waren ze inderdaad smetloos, wat mij betreft.

Inderdaad, CCR was ten enen male niet in staat slechte songs af te leveren. Deze waardeer ik met een 8

Ik ben een grote fan van John Fogerty en kan dus ook CCR heel erg waarderen. Met velen hier voor me vind ik ook dat CCR niet veel slechte songs heeft gemaakt, maar natuurlijk is er wel kwaliteitsverschil. Zo vind ik de covers Susie Q. I Put A Spell On You en I Heard It Through The Grapevine allemaal duidelijk minder dan de kenmerkende CCR-sound waarin de rauwe stem van John Fogerty excelleert.

Toppers uit de CCR-periode zijn wat mij betreft Fortunate Son, Travelin' Band, Sweet Hitch-Hiker en natuurlijk Long As I Can See The Light. Green River zit wat mij betreft in de middencategorie. Maar laten we wel wezen: dat is nog altijd een 8 waard!

Overigens heeft John Fogerty solo ook nog heel wat juweeltjes op zijn naam staan.

Tokkelt lekker weg dit nummer. Ik zeg ik geef er een 7 voor.