*RTH* Grace Jones - Slave to the rhytmn

[01-04-2013]
Nee dit is geen grap, wel een verzoekje

Grace Jones, geboren als Grace Mendoza (Spanish Town, 19 mei 1948) is een Jamaicaans model, zangeres en actrice.


https://www.youtube.com/watch?v=oTm9gDwwMZk


Haar ouders, Marjorie Jones en dominee en politicus Robert W. Jones, verhuisden in 1965, samen met Grace en haar tweelingbroer Christian, van Jamaica naar Syracuse, in de Amerikaanse staat New York. Voor ze begon te werken als model studeerde Jones theater aan het Onondaga Community College.

Toen ze begin twintig was verhuisde Jones naar Parijs waar ze zich beroemd en berucht maakte door in disco's en op feestjes topless te verschijnen in gezelschap van Jerry Hall, de toenmalige vriendin van Mick Jagger. Tijdens een feest in een restaurant werd ze ontdekt door een platenproducer toen ze zich, op de tonen van Dirty Ol' Man van The Three Degrees, dansend op een tafel begaf.

Er werden drie singles uitgebracht - I Need A Man, Sorry en That's The Trouble - en in 1977 verscheen haar tamelijk succesvolle debuutalbum Portfolio op het label Island Records. Het nummer La vie en rose (een cover van het bekende chanson van Édith Piaf) werd een Europese hit. Hierna volgen twee minder succesvolle albums: Fame (1978) en Muse (1979). Alle drie albums staan vol met campy disco-hits en Jones werd erg geliefd in de gayscene. De hoezen van deze drie albums werden gemaakt door kunstenaar Richard Bernstein.
In deze periode kwam Jones ook in contact met kunstenaar Andy Warhol. Ze werd tijdelijk zijn muze en vergezelde hem vaak tijdens bezoekjes aan de beroemde New Yorkse nachtclub Studio 54.
In 1980 verscheen het album Warm Leatherette waarmee Jones artistiek gezien een geheel andere richting insloeg. Het album bevatte grotendeels covers van onder andere Chrissie Hynde en Roxy Music. Ook onderging Jones, onder leiding van stilist en toenmalig partner Jean Paul Goude, een drastische verandering qua uiterlijk. Haar androgyne, onderkoelde imago met het beroemde blockhead-kapsel, werd haar handelsmerk en zou haar wereldberoemd maken.

Haar volgende album, Nightclubbing, werd wereldwijd een groot succes. Ook artistiek gezien was dit haar meest succesvolle album. De single I've Seen That Face Before (een bewerking van Libertango van de Argentijnse componist Ástor Piazzolla) werd een grote hit evenals het dansnummer Pull Up To The Bumper. Het derde album in deze reeks is Living My Life, waar veel reggae-invloeden op te horen zijn. Hits van dit album waren Nipple To The Bottle en het door haar zelf geschreven My Jamaican Guy.

Deze drie albums kwamen tot stand in samenwerking met onder meer Chris Blackwell, Alex Sadkin, het top-ritme duo van de reggae; Sly Dunbar en Robbie Shakespeare en de eerdergenoemde Jean Paul Goude. De albums werden opgenomen in de beroemde Compass Point Studios op de Bahama's en staan ook wel bekend onder de naam The Compass Point sessions.

In 1983 zei Jones zich meer op haar filmcarrière te willen richten. Ze speelde tot dusver in onder meer een aantal artistieke films maar geen grote commerciële films. Deze kwamen er nu wel met Conan the Destroyer en de James Bond-film A View to a Kill.

Twee jaar later maakte ze onder leiding van producer Trevor Horn het album Slave to the Rhythm waarvan de gelijknamige single Slave to the Rhythm een grote hit werd. De legendarische videoclip van Slave To The Rhythm werd erg populair en was veel te zien op MTV. Ook verscheen Jones in een aantal reclamespotjes van onder andere Honda en Citroën.

Speciale live uitvoering

https://www.youtube.com/watch?v=OX8CaZXMxBQ&NR=1&feature=fvwp

Nog een mooi live optreden, nu van de Prince's Trust 2004 oftewel de avond ter ere van Trevor Horn

https://www.youtube.com/watch?v=crsb7fdWflU

Grace-dag vandaag?

Op de vorige Gace ben ik dol. op deze niet. Haar stem trek ik niet en stel dat ze wel een goede stem had zijn haar liedjes niet om doorheen te komen. 2

Een vreselijk zeurnummer.

Een 2

Geweldig nummer, wat mij betreft naast FGTH het hoogtepunt van het oeuvre van Trevor Horne, de producer van de 80s. Het is zo arrogant en zelfvoldaan als de neten, maar op een of andere manier valt bij mij het kwartje. 9

Geweldig gestoord wijf, heerlijk sfeervol nummer; naar boven afgeronde 10.

Het kan ermee door, een aantal stukken van het nummer zijn leuk en een aantal ondermaats. Ik kom uit op een 6-

En kijk aan! Ik ben het helemaal eens met jan1966. Nog niet zo lang geleden was dat ook al een keer zo. Het moet niet gekker worden!

Ik ben enorme fan van Trevor Horn en ik ben het met Jan eens, hij levert hier echt een meesterwerkje af. Voor mij ook een 9

Ja ik ben ook fan van Trevor Horn. Het werk van Yes is voor mij wat minder, maar FGTH en dit album zijn toch meesterwerken. Je merkt het behoorlijk, hij werkt laag voor laag. Luister ook maar eens naar het album Welcome to the pleasuredome, daar merk je het ook al aan. Overigens is dit nummer door hem en de rest van de leden van Buggles geschreven.

Mooiste stuk, vanaf 1.36 tot aan de blazer op 1.40.

De clip is wat minder interessant, is een aaneenschakkeling van reclamefilmpjes en eerdere clips van haar plus nog wat oninteressante issues. Gestoord wijf is het niet. Typisch 80's. De laatste jaren vertoonde ze haar kunstje nog, en dan valt het gewoon allemaal tegen op het podium wat ze doet.

Om eerlijk te zijn rank ik hier toch Trevor Horn, die heeft dit nummer zo gekregen zoals het moest zijn. Een 9.

Ja ook ik doe mee met de Trevor Horn parade, want eveneens enorm fan van het werk van die briljante producer/muzikant. Zo vind ik lang niet alles van Grace Jones leuk, maar deze mag ik erg graag horen! De 12 inch was ook heerlijk, daar stroomde de dansvloer zo mee vol
Van mij een 8 !

Alex schreef:
Om eerlijk te zijn rank ik hier toch Trevor Horn, die heeft dit nummer zo gekregen zoals het moest zijn. Een 9.

Ja, ik weet niet hoe dit in de RTH-regelgeving te vangen is, maar ik rank inderdaad meer Trevor dan Grace. Nou ja, we ranken in ieder geval het eindprodukt!

Ik weet dat Grace Jones een flinke schare fans heeft en dat is ook op dit forum te zien. Maar muzikaal is het echt een mager liedje; gewoon een deuntje waar verder weinig in gebeurt. Muzak voor het gehele gezin inclusief oma. Braver dan braaf. En ook nog eens het pronkstuk van de macrobiotische linksdraaiende grachtengordel. Vanwege dit laatste verbaast het me dat de ageerders tegen politieke correctheid geen 1 geven.

Een 3 omdat ik in een goede bui ben.

Vond haar destijds al leuk, nog steeds goed om aan te horen, een dikke 7.....

ik ben geen oma Frodo maar ik ga wel een lekkere 8 neer zetten voor dit fijne slave to the rythm. Libertango is een 10 waard dit is duidelijk minder.

Zeurende muziek en dito stem, een 3.