*RTH* Dusty Springfield - I close my eyes and count to ten

[05-11-2012]
Dusty Springfield OBE, artiestennaam van Mary Isabel Catherine Bernadette O'Brien (Hampstead (Londen), 16 april 1939 – Henley-on-Thames (Oxfordshire), 2 maart 1999), was een Brits zangeres. Ze was een van de populairste zangeressen uit de jaren zestig en kreeg de bijnaam The Queen of White Soul


https://www.youtube.com/watch?v=Y_WU3Us-RgU

In 1960 vormde ze met Tom Springfield en Tim Feild (later vervangen door Mike Hurst) het trio The Springfields. Zij gingen in 1964 weer uit elkaar en Springfield begon aan haar solocarrière. Ze had in het Verenigd Koninkrijk een nummer één-hit met You don't have to say you love me (1966). Het in Memphis en New York opgenomen album Dusty in Memphis uit maart 1969 werd ten tijde van de uitgave gunstig ontvangen door recensenten, maar was in commercieel opzicht een grote teleurstelling. Springfield bereikte er de 99ste plaats in de Verenigde Staten mee. Dusty in Memphis werd jaren later alsnog als klassieker beschouwd. In 2004 plaatste het muziekblad Rolling Stone het album op de 89ste plaats in een lijst van de vijfhonderd beste albums.

In de jaren zeventig ging het bergafwaarts met de carrière van Springfield. Haar relatie liep op de klippen en de albums A Brand New Me (From Dusty... With Love) en Cameo leverden ondanks lovende kritieken geen succes op. Opnamen voor een volgende plaat (Longing) werden nooit afgemaakt en pas in 2001 uitgebracht op de verzamelaar Beautiful Soul.

In januari 1974 werd het tien jaar oude Summer Is Over een bescheiden hit doordat Radio Veronica hem gebruikte bij acties voor het behoud van deze zeezender. Springfield was inmiddels ondergedoken in Los Angeles (ver weg van de Britse roddelpers) waar ze veertien jaar bleef wonen; afgezien van de titelsong voor De Man van Zes Miljoen en gastbijdragen aan andermans platen zou er tot 1978 geen nieuw materiaal komen.

Pas in 1987 scoorde Springfield weer een hit met What Have I Done To Deserve This ?, een duet met de Pet Shop Boys. Deze samenwerking werd voortgezet op een nieuw album dat in 1989 uitkwam en de single Nothing Has Been Proved opleverde.

Begin 1994, tijdens de opnamen van haar laatste album (A Very Fine Love) in Nashville, werd Springfield ziek en vloog ze terug naar Engeland. Ze bleek borstkanker te hebben en kwam in 1999 te overlijden.

Springfields muziek was ook na haar overlijden nog van grote invloed op blanke soulzangeressen, zoals Duffy en wijlen Amy Winehouse.

Mooi wel: 7.

Maar ik prefereer deze versie:

Prachtig nummer, ik geef een 9

Prachtig nummer met mooie wisseling in de muziek; dat gezamenlijk met de stem van Dusty rond ik naar boven af naar een 10.

niet echt mijn genre, maar ze zingt heel mooi en er zit veel zeggenschap en geestdrift in deze plaat, 7

Zoals je hoopt dat iemand is:

I close my eyes and count to ten
And when I open them you're still here
I close my eyes and count again
I can't believe it but you're still here

Dit soort admiratie of de aanwakkering daarvan verdient een 10.

Maar helaas, zo zijn mensen niet! En terecht!

Prachtige stem, mooie productie (zoals altijd). Noteer voor mij maar een 9

Inderdaad een prachtige stem, maar verder is het gewoon niet mijn ding. Een 5 daarom.

Misschien wel 1 van de mooiste stemmen ooit. Zij heeft echt een stem die bij mij zelden slecht valt. Ook de arrangementen zijn over het algemeen gewoon dik in orde. Ach ik zal haar nooit zo maar op zetten heb er geen cd van (ok de pulpfiction verzamelaar daar staat ze ook op) maar elke keer als ik Dusty hoor dan klopt het gewoon. Ik geef een nette 7 voor dit wellicht keurige maar prima uitgevoerde nummer.

Ik heb relatief weinig met soul (op een paar uitzonderingen na), ook moet ik bekennen toch verdomd weinig zangeressen te kennen die mij echt kunnen bekoren. Combineer die 2 en je krijgt iets wat ik bijna onmogelijk een 8 of een 9 zou kunnen geven.

Vandaar dus een 7.

Prachtige stem, dat zeker. Een matig liedje, dat ook.

Ik heb een heuse 10 over voor een andere Dusty:


En een prachtig eerbetoon van the White Stripes:


Voor deze RTH krijgt ze toch niet meer dan een mild zesje.

Niet haar mooiste maar toch zeker een 7 waard.

mede vanwege het hoge Veronica gehalte is dit toch wel mijn favoriet.

Haar stem is zeker zeer aangenaam om naar te luisteren en hoor ik een plaat van haar voorbij komen dan kan ik er ook zeker wel van genieten. Echter zal ik haar muziek niet snel uit mezelf opzetten, daarvoor past het namelijk niet echt in mijn muzikalesmaak-straatje. Het mist daarvoor een beetje "power". Heb ik bij wijze van 2 nummers van haar achter elkaar gehoord, dan heb ik het ook wel weer eerst gehad. Desondanks wil ik deze plaat zeker een voldoende geven en dat wordt een 6

Mooi intro, prachtstem, maar daarnaast matig. Al met al een 7.

Dusty staat met dit nummer inmiddels op nummer 1026 in Zaphod's Zillion en zal ongetwijfeld in 2012 de top 1000 wel halen!

Mooi nummer en een mooie stem, een dikke 7

Ik vind het echt een juweeltje, dikke 9. Meest ontroerende van haar vind ik toch "I don't know what to do with myself". Een titel die voor iedereen van tijd tot tijd wel op zichzelf van toepassing is.