*RTH* Ivan Heylen - De wilde boerendochter

[11-10-2012]
Het wordt weer tijd voor iets in het dialect. Vlaams dialect [of moet ik zeggen taal? ]
Plaatje van 38 jaar geleden en ja een dikke hit!!! [nummer 1]

Ivan Francies Heylen (Assenede, 8 februari 1946) is een Vlaams kleinkunstzanger die in 1973 bekend werd dankzij zijn hits De Wilde Boerndochtere en De Werkmens. Hij is de broer van journalist en televisiemaker Martin Heylen


https://www.youtube.com/watch?v=X-zzlS6oL1Q

Heylen groeide op in het arbeidersmilieu als zoon van een boerendochter (Lea Van de Velde) en een trucker. Zijn vader was ook actief als toneelschrijver en in de fanfare, waardoor Ivan Heylen als kind al trompet, mandoline, accordeon en fluit kon spelen. Gitaar mocht niet, dat was "té rock-'n-roll".

Hij studeerde onder meer te Zelzate voor laborant en was twee jaar actief als straatmuzikant in Antwerpen, waar hij bekend was in het kunstenaars- en hippiesmilieu met basis café De Muze. Hij trouwde en werd daarom ook laborant bij Union Carbide (op Linkeroever). Het huwelijk hield 13 jaar stand, tot 1982, en het echtpaar kreeg vijf kinderen.

Op muzikaal vlak speelde Heylen een tijd gitaar in de groep The Bluejeans


In 1972 won Ivan Heylen de prestigieuze kleinkunstwedstrijd van het druivendorp Hoeilaart en hij kreeg, behalve 5 kilo druiven, ook een auditie bij de radio en meteen daarna een contract bij platenmaatschappij Decca, dat aangespoord door onder anderen BRT-producer en kleinkunstkenner Jan Gheysen zijn debuutsingle "De werkmens", met als B-kant "Gustaaf", uitbracht in een productie van Al Van Dam. "De werkmens" werd binnen drie weken een hit met grote sociale uitwerking in Vlaanderen en stond 17 weken in de Vlaamse BRT Top 10. In het nummer zingt Heylen over het harde, robuuste leven van de werkende man. De regel "A zet a hier" werd overbekend. Een vroege videoclip toonde hem werkend in een tuin, terwijl hij het nummer zong. De volgende single, De wilde boerndochtere, werd een nog grotere hit en belandde drie weken lang op nummer 2 in de Vlaamse hitlijsten. In Nederland werd het een nummer één-hit die wekenlang de hitparade aanvoerde. Van het nummer werden maar liefst 250.000 singles verkocht. Het blad Humo riep "De werkmens" in 1973 uit tot "Lied van het Jaar" en het jaar daarop plaatste Humo het nummer "De wilde boerndochtere" op plaats 2. In 1982 forceerde de kleinkunstenaar nog een toptienhit met "Jef", een Brel-vertaling. "De wilde boerndochtere" stond in een gemoderniseerde versie 23 weken nummer 2 in de Vlaamse hitparade in 1999.

Heylens stijl werd gekenmerkt door een rauw Oost-Vlaams dialect en een eenvoudige, pittige muzikale begeleiding. Hij zong over lust zonder een blad voor de mond te nemen en schuwde ook schuttingtaal niet. Voor Heylen komt het gevoel op de eerste plaats. De melodische opbouw, het arrangement, de begeleiding e.d. zijn van minder belang dan de trefzekere zeggingskracht. Hij is meer verteller dan zanger. Qua stijl is zijn muziek een mengeling van volksmuziek, rock, blues en kleinkunst.

1974

https://www.youtube.com/watch?v=BJlcDps3ROc

Heylen bracht en brengt nog steeds muziek uit, maar kende nooit meer het grote commerciële succes van "De werkmens" en "De wilde boerndochtere".

In 1977, na meer dan duizend optredens in Duitsland, Nederland en Vlaanderen, trok Heylen zich tijdelijk terug uit het podiumleven en keerde hij terug naar Assenede. Daar baatte hij in een oude smidse het café De Muiter uit. In 1978 bracht hij de filosofische dichtbundel Eeuwig Verlangen uit en de elpee Liefde een a-commercieel werk. In 1979 werd hij sterjournalist voor het magazine Panorama-De Post (thans P-Magazine) en maakte hij meer dan zevenhonderd diepte-interviews (één per week, 15 jaar zonder onderbreking, verlof of pauze). Ook werd hij columnist voor het maandblad Playboy en schreef hij als freelancer coverstory's voor diverse grote Vlaamse weekbladen, zoals Humo en Dag Allemaal. Ook Vrij Nederland publiceerde Heylen.

In 1989 bracht Heylen het boek Het Geslacht Planckaert uit, over de wielrennersfamilie Planckaert. Hij schreef in 1991 ook het scenario voor een tv-special. Samen met Eddy Planckaert bracht hij datzelfde jaar ook enkele nieuwe nummers uit, waaronder "We Got To Win" en "Hé Schoon Wijveken". Heylen schreef ook een aantal boeken, waaronder 2000 jaar seks in Vlaanderen, De Flandrien en De wilde boerndochtere, een traditionele volksroman op krantenpapier.

Heylens passie voor de wielersport hielp hem toen hij in 1992 tijdens de Ronde van Frankrijk de rol van contactpersoon tussen de journalisten en ploegleiding van de Tulip-wielerploeg vervulde. In 1993 bracht hij voor Radio Donna tijdens de Tour verslag uit. Kort daarna schreef hij een filmscenario rond de Tour dat door de filmcommissie werd afgewezen vanwege "onverfilmbaar".

meer recent in De Laatste Show


https://www.youtube.com/watch?v=_5oizJbVUnE

Nog een duidelijke uitleg van de plaat


https://www.youtube.com/watch?v=uRy5oWSEZuc

Folklore, die een beetje mijn neus uit komt: 3
De versie van Van Duin kan ik nog steeds wel goed waarderen.

Wat een leuke aanvraag.
9 van mij; ik vind dit geweldig. Lekker meebrullen en er geen zak van verstaan

Ik was al sceptisch toen ik de titel zag, heb het een kans gegeven en volledig geluisterd, maar nee. Gewoon nee. Ik kan er niks mee. Het gaat nergens heen, de stem is vreselijk, de tekst ook en de melodie, tja... Nergens een bonuspuntje kunnen vinden, dus een 1.

altijd al een geweldig nummer geworden. Andre van Duin vind ik normaal altijd erg leuk, maar deze vind ik wel zo flauw. Ik vind die stem helemaal top, het komt echt uit zijn tenen, ook al versta je er geen zak van. 9

10 -1% ???

Bij het lezen van de titel en artiest van deze plaat ging er niet gelijk een lampje bij me branden, maar bij het horen ervan kwam daar de herkenning... Eigenlijk sluit ik me aan bij de mening van Joost over deze plaat (qoute): "Ik was al sceptisch toen ik de titel zag, heb het een kans gegeven en volledig geluisterd, maar nee. Gewoon nee. Ik kan er niks mee. Het gaat nergens heen, de stem is vreselijk, de tekst ook en de melodie, tja... Nergens een bonuspuntje kunnen vinden, dus een 1", echter zie ik er dan wel weer een bonuspuntje of 2 in en dat is dat je deze plaat met een knipoog moet aanhoren! Gewoon een grappig liedje! De Vlaamse 'zacht gesproken' taal weet mij ook over het algemeen wel te bekoren (heb een zwak voor de zachte 'g' in gesproken taal, klinkt erg beschaafd en netjes, 'hoffelijk' vind ik altijd) Ook staat mij er nog iets van bij dat ik dit nummer wel eens heb gehoord in de 'Hupzeln Bar' in een discotheek waar ik vroeger wel eens kwam (jaja, die in het dorp waar Grafmat woont) In de 'Hupzeln Bar' (Heupzelen=bretels) werd altijd Nederlandse talige muziek gedraaid... Meestal deden mijn vriendinnen van toen (middelbare school) en ik altijd een 'rondje discotheek' en belandden zo ook altijd nog even in de 'Nederlandse Bar'.... Hier stond steevast het 'echte boerenvolk' uit Harkstede... Met deze jongens en meiden kon je altijd enorm lachen... Dit is echt zo'n nummer wat daar gedraaid werd en waarbij iedereen op de banken stond te dansen (vaak in aangeschoten/bijna dronken toestand) Het is natuurlijk ook een fijne meezinger, al weet je helemaal niet waar hij nou over zingt, haha... Door deze 'good memories' aan vervlogen tijden, de taal waarin hij zingt en de grap die ik wel in het lied zie, keer ik 2 bonuspunten toe en kom ik toch nog tot een 3, want laten we eerlijk zijn: 'Een goed nummer is het natuurlijk bij lange na niet'....

Geen nummer om vaak te horen, maar lekker is het wel:een 7.

Voor de folklore! Natuurlijk moest ik hier om lachen in... wat was het 1976? Verder weinig interesse in Ivan Heylen... maar voor het nummer een 8.

Best leuk, maar beslist niet goed.

Meer dan een 4 kan ik er niet van maken.

Dit blijft leuk om zo en dan eens te draaien, een 7....

Vermakelijk nummer met een leuke tekst.

Een 7

Hele gekke plaat die een 8 krijgt vanwege de grote originaliteit. Hij blijft je altijd bij. Net zoiets als die Superman van Laurie Anderson, met dat eindeloze ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha. Dat vond ik ook geen geweldig nummer, maar wel heel gek en origineel. Dat is ook wat waard.

Een 2! Heb trauma's aan mijn vader + oom die dit nummer al duizenden keren hebben uitgeschreeuwd op vakantie, op verjaardagen e.d. Vreselijk

PPProfessor schreef:Hele gekke plaat die een 8 krijgt vanwege de grote originaliteit. Hij blijft je altijd bij. Net zoiets als die Superman van Laurie Anderson, met dat eindeloze ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha. Dat vond ik ook geen geweldig nummer, maar wel heel gek en origineel. Dat is ook wat waard.

Dat is juist mijn nachtmerrie plaat PPProf

Ik ga hier met Frodo mee het is leuk om te horen en onverstaanbaar mee te lallen maar het is niet echt dat je zegt wow wat goed. Dus een vier is voldoende voor Ivan met zijn wilde boerendochter.