*RTH* Xmal Deutschland - Polarlicht

(24-09-2012)

Xmal Deutschland was een muziekgroep uit Hamburg, opgericht in 1980. De groep werd een exponent van de gothic rock, maar evolueerde in de tweede helft van de tachtiger jaren richting mainstream. Na 1989 werd geen nieuw werk meer uitgebracht.

In den beginne bestond Xmal Deutschland geheel uit vrouwen: zangeres was Anja Huwe, Manuela Rickers bespeelde de gitaar, Fiona Sangsters het keyboard, Rita Simon de basgitaar en Caro May het drumstel. Alfred Hilsberg, uitvinder van de term Neue Deutsche Welle, bracht hun debuutsingle ‘Großstadtindianer’ in 1981 op zijn label ZickZack Records uit. In dat jaar werd Rita Simon door Wolfgang Ellerbrock vervangen.
De doorbraak van Xmal Deutschland kwam in 1982 met het nummer ‘Incubus Succubus’: ofschoon het succes in Duitsland beperkt bleef, werden ze in Groot-Brittannië opgemerkt na een tournee met Cocteau Twins en kregen ze een contract bij 4AD aangeboden, alwaar hun eerste album Fetisch verscheen. Manuela Zwingmann werd de nieuwste drumster. Zowel het eerste album als de singles ‘Qual’ en ‘Incubus Succubus II’ kwamen in de onafhankelijke Britse hitparades terecht, niettegenstaande dat ze alle drie geheel in het Duits waren.

In 1986 verscheen de single ‘Matador’ en trad de groep als begeleiding voor The Stranglers in het Wembley Stadium op. Hun album Viva bevatte een aanzienlijk aantal Engelstalige nummers, waaronder een toonzetting van een gedicht van Emily Dickinson. Na de publicatie van dit album traden Rickers, Sangster en Bellendir uit de groep, waarop Huwe en Ellerbrock verder gingen met Frank Z van Abwärts als gitarist en cocomponist. De producer, Henry Staroste, nam het keyboard voor zijn rekening; met Curt Cress als drummer namen ze nog het laatste album Devils op, met de bijbehorende singles ‘Dreamhouse’ en ‘I’ll be near you’. Sedertdien is geen nieuw werk meer verschenen; in dit laatste album zijn alle sporen van de gothic uit de beginperiode verdwenen.

De laatste concerten vonden in het begin van de negentiger jaren plaats.
Na Xmal Deutschland begon Anja Huwe aan een carrière als schilderes; zij woont afwisselend in Hamburg en New York, alwaar zij in 2005 haar eerste tentoonstelling hield.

We ranken vandaag het nummer Polarlicht van het album Viva uit 1987

Wat leuk dit: 8!

Dit kan mij niet bekoren.

Een 3.

Dave Evans schreef:Jammer dat de tekst zo eentonig is [gaat zelfs vervelen op den duur], maar muzikaal valt het me bepaald niet tegen. Ik hou het eerst op een zesje!

Mee eens, maar ik ben iets milder: 7.

Nee dit bekoort me niet zo...een 5....

Frodo schreef:Dit kan mij niet bekoren.

Een 3.

Mij ook niet... Muziek is nog wel in orde, maar de zang is eentonig en zowel de stem als het uiteindelijke verloop van het nummer weten mij niet te bekoren... 'Ik word niet getriggerd' Het dreint teveel door... Ook een 3 van mij...

Na de meeste comments had ik een vreselijk nummer verwacht, maar het valt me mee. Ik kan me vinden in diverse reacties dat het muzikaal wel aardig is, maar de zang en tekst jammer genoeg matig. Alles bij elkaar een 6 van mij.

beetje Joy Division/ Curee achtige clown. Als die meid begint te zingen en de Bob Dylanachtige tentoon spreidt, vind ik het in eerste instantie matig, maar op gegeven moment ga ik daar aan wennen. Typisch geval van SW-gezelligheid. 6