*RTH* Valensia - Gaia

(22-09-2012)

Vandaag ranken we een absolute one day fly.

Aldous Byron Valensia Clarkson (Den Haag, 13 april 1971), beter bekend onder zijn artiestennaam Valensia is een Nederlands musicus, die zich heeft laten beïnvloeden door artiesten als Queen en Kate Bush.

Valensia groeide op in Waalwijk, maar bracht als kind veel tijd door in Spanje, waar zijn ouders een strandhuis hadden. Daar trad hij op 7-jarige leeftijd op voor publiek op het strand. Op deze leeftijd schreef hij ook al zijn eerste composities. In 1979 kreeg hij een platencontract aangeboden, maar dit werd door zijn ouders afgehouden.

Pas in 1992 was Valensia voor het eerst te horen bij het grote publiek. Op het debuutalbum van Ami Winston stonden twee nummers van zijn hand, waarop hij bijna alle instrumenten bespeelde. Ook zong hij de achtergrondkoortjes in. De familie was inmiddels verhuisd naar Waalwijk en Valensia trad op als toetsenist bij de hardrockgroep Vengeance op een tweetal demo's. Deze door Erwin Musper geproduceerde demo's zouden veel later verschijnen op de afscheidscompilatie van Vengeance. In 1993 speelde Valensia een gitaarsolo in op het debuutalbum van voormalig Vengeance-zanger Ian Parry. In het nummer Turn It Up speelde hij in de stijl van Steve Vai.

Valensia had inmiddels zelf ook al een platendeal en later dat jaar bracht hij zijn eerste album uit. Het nummer Gaia, geproduceerd door Pim Koopman en John Sonneveld, werd door Frits Spits opgemerkt en met zijn hulp bereikte het nummer de tweede plaats van de Nederlandse hitlijsten. Robby Valentine speelde mee op deze debuutsingle, en op zijn beurt liet hij Valensia meezingen op de bonustracks voor zijn CD The Magic Infinity (alleen voor Japan). Valensia ontving van Stichting Conamus de Zilveren Harp. Ook won hij een Edison Award.

In 1994 verschenen er vier singles van Valensia. Het nummer The Sun bereikte een plek in de tipparade. Het debuutalbum Valensia waarop onder andere zijn tante Emmy Verhey viool speelde, verkocht goed. De single Gaia deed het intussen ook internationaal zeer goed, er werden meer dan een miljoen exemplaren verkocht, waarvan veel in Zuidoost-Azië.

In 1995 en 1996 werkte Valensia aan een opvolger van zijn debuutalbum. Weer bespeelde hij bijna alle instrumenten zelf. In december 1995 werd eerst een mini-album uitgebracht, waarna in 1996 een volledig album volgde. Dit album, Gaia II, flopte echter in Nederland. In Azië bleef Valensia onverminderd populair en trad hij daar ook voor het eerst op. Een gepland concert in Ahoy werd afgezegd.

Toen in 1997 de leiding van de platenmaatschappij Polygram Polydor wisselde, had dit nadelige gevolgen voor Valensia. De platenmaatschappij wilde modernere artiesten zoals Oasis en Blur. Valensia probeerde hieraan te voldoen door zijn stijl te veranderen en bracht begin 1998 het album Valensia '98 Blue Paraphernalian Dreams Of Earth's Eventide Whiter Future & Darker Present Soundspheres From New Diamond Age Symphonian Artworks To Yesterday's Westernworld Rockcraft Under The Raging Nineties Silver Promise Of The Happy Hundreds On The Break Of The New Millennium's Hazy Misty Dawn uit, in het dagelijks gebruik vaak afgekort tot Valensia '98. Met deze grote concessie aan de platenmaatschappij sloeg Valensia de plank volledig mis en het album werd dan ook niet in Nederland uitgebracht.

In Azie is hij groot in Nederland kwam hij niet veel verder dan de one day fly Gaia. Deze ranken we vandaag van het debuutalbum Valensia uit 1993.

Ik vind dit een mooie plaat die van mij een 8 krijgt.

Een 1 voor het kapsel

Er zijn van die nummers die je wilt deleten in mijn collectieve geheugen en dit is er 1 van. Van een jankig, balkend, onevenwichtig gedrocht is dit. En o ja, Dave, hij staat niet in mijn lijstje, mag ik dan een 1 geven? Dank U

Ik sluit me aan bij zowel Sowhat's opmerking over het kapsel + cijfer en Jan's post.

Een horror gedrocht; alles wat ik afschuwelijk kan vinden aan muziek heeft zich verenigd in dit nummer.

Ik denk dat ik serieus nog liever een avond met VVD ballen naar Gordon luister dan dat ik naar een concert van deze band zou moeten.

Ik lees dat het geen band maar 1 persoon is en dat hij zich ook nog heeft laten inspireren door Kate Bush.
Iets met tas en dragen.....

Vooral beïnvloed door Robbie Valentine, waar hij ook meerdere nummers mee heeft geschreven en opgenomen.
Natuurlijk is het zwaar overgeproduceerd, zwaar Queen-wannabee-over-the-top en toch vind ik dit een mooi nummer. Het staat niet in mijn lijst, maar 7 punten heb ik er wel voor over.

Een voor die tijd 'state of the art' filmpje. En dat is eigenlijk het enige dat ik hierover kan zeggen. (o nee, dit nog: hij had gewoon zich verder moeten bekwamen op z,n gitaar).

Een 1

ik hoor van tante Dave wel weer de uitleg waarom we hier eigenlijk een 2 voor hadden moeten geven in plaats van een 1.

Uiteindelijk draait het dan toch om de uitvoering.
Want ik hoor Queen en Kate Bush er inderdaad in door, dat wel, maar in wat voor een erbarmelijke uitvoering!

Een 1.

Je moet die titel ook anders lezen, denk ik: "Ga! Ja!" (en zo snel mogelijk, alstublieft!)

Valensia en Robbie Valentine... Zal nooit vergeten dat dit onbetaalbare duo samen aan het opnemen was in Wisseloord toen ik in 2002 met Melrose daar zat voor het minstens even verwijtbare 'O'... (kunnen we die niet eens ranken...?)
2 volledig anachronistisch aandoende jaren '80 hairmetal-homo's, werkelijk. Niets ten nadele van homo's, maar als ik zeg 'verwijfd' moet ik ook meteen excuses maken aan de dames... Anyway: de heren waren ver boven het overige aanwezige muzikale gezelschap verheven en bezig met enorm geheime geniale dingen. Volgens mij is dat spul hier te lande gelukkig ook absoluut geheim gebleven en alleen uitgebracht voor Japanse en Zuidoost-Aziatische meisjes... Wat dat betreft waren Dinand en Dennis van Kane verrassend genoeg een verademing. Die kwamen in onze studio nieuwsgierig binnenwippen en we mochten zonder meer luisteren naar hun mixen voor een of andere release met alternatieve versies van eerder uitgebracht materiaal. Was leuk. Oh jee, ik geef jan weer munitie voor zijn bewering dat ik beschermheer van Dinand/Kane ben op dit forum, hahaha.

Maar goed, het ging om dit nummer. Alleen die stem al doet bij mij de waardering tot diep onder het vriespunt omslaan. Dat er verder nog wel een paar aardige elementen inzitten doet al niet meer ter zake voor mij...

Een 3.

Puur op de muziek afgaande (en ja ik hou van Queen en Kate Bush ) krijgt dit nummer van mij een 7.....

Een ware draak vind ik dit nummer. Ja het zal allemaal best heel virtuoos kunnen zijn en knap hoor voor een 19 jarige om dit te maken maar ik kom ook tot de conclusie dat dit gewoon echt slechts een 1 verdiend.

Sjoerd schreef:Ik vind dit een mooie plaat die van mij een 8 krijgt.

Sluit ik me bij aan, inclusief de cijfer.

Ik had wel een regen van enen verwacht voor deze plaat. Nogal over de top, maar bij dit nummer kan ik dat dan nog wel hebben.

Ik weet niet goed wat ik ervan moet vinden, de meningen hier zijn nogal verdeeld zo te zien en dat snap ik wel! Ik vind het ook een beetje over de top, maar toch ook wel weer een leuk liedje qua melodie. Een 6je daarom.

Terwijl ik zat te luisteren zag ik de cijfers ook. En die enen begreep ik niet zo goed al is het ook zeker geen 10 waard. Hier zit toch zeker muziek, zesje dan maar!

Ik heb, bij het uitkomen ervan, The Kyteman Orchestra verweten te klinken als Valensia. Ik besef me nu dat dit een belediging is voor Kyteman en co. De muziek die zij maken is tien keer beter dan deze kitsch van Valensia. Het is weleens het Bohemian Rhapsody van de lage landen genoemd, maar het mag nog niet eens de sloffen van de Beëlzebub dragen. Een 3.

In één ding is Valensia met zijn Gaia in ieder geval héél erg goed: het ontlokken van de meest prachtige beschrijvingen van zijn muziek en zijn nummer, hahaha.

Ik kan mij voor stellen dat mensen het mooi vinden... ah dat is de fout... ik vind het niks een 1 voor de moeite...

Aardig nummer, al het had wat gevarieerder mogen zijn. Ik houd het op een kleine 7 (dat is overigens hoger dan ik aan alle nummers van Kate Bush zou geven, op The Man With The Child In His Eyes na).

Qoute: Berend 'Natuurlijk is het zwaar overgeproduceerd, zwaar Queen-wannabee-over-the-top', en dat is het idd. en 'geinspireerd' door Kate Bush? Had ie toch wel beter naar haar mogen luisteren :-( Vervelende stem om naar te luisteren (aalglad), vervelende doordreinende muziek ook en onsamenhangend ook, nee ook ik vind dit niks, een 2 (want JA er bestaan nog slechtere platen en het cijfer is inclusief een bonuspunt voor de viool die er te horen is in de plaat, die klinkt nog wel oke), maar idd een 'draak van een plaat'..