*RTH* The Tubes - White Punks On Dope

The Tubes is een Amerikaanse band uit San Francisco.
Het begin van de groep situeert zich in Phoenix, Arizona in de late jaren 60. Daar vormden gitarist Bill Spooner, keyboard-speler Vince Welnick en bassist Rick Anderson de groep The Beans. Nadat ze verhuisden naar San Francisco in 1972 werd de band uitgebreid met gitarist Roger Steen en drummer Prairie Prince. The Tubes werden compleet door de komst van Michael Cotten op keyboard en Fee Waybill als zanger.
The Tubes werden vooral bekend door hun sterke parodiserende teksten en hun groots opgezette, bizarre live shows die door velen als choquerend werden ervaren. Waybill speelde in die shows onder meer de rollen van de "crippled Nazi" Dr. Strangekiss en de verlopen glamrocker Quay Lewd. Nadat ze in 1975 tekenden bij A&M kwam hun titelloze debuutalbum uit. Dat werd een jaar later gevolgd door Young And Rich. De albums konden echter de sfeer van hun concerten niet evenaren. Nochtans kreeg Don't touch me there enige bekendheid en werd alleen de single White Punks On Dope een bescheiden radiohit. Nina Hagen had meer succes met de Duitse versie van het nummer, TV-Glotzer, die ze uitbracht in 1978.
Nadat in 1977 hun album Now faalde toerden The Tubes in Engeland. Doordat een aantal concerten van hen verboden werden kregen zij massale media-aandacht. De tournee moest voortijdig worden afgebroken toen Waybill zijn been brak. Het live album What Do You Want From Live? bevat opnamen van deze tournee. Nadat ze terugkeerden naar de Verenigde Staten, namen zij Todd Rundgren in de arm, die het album Remote Control produceerde, dat in 1979 verscheen. Ook dit werd geen commercieel succes. Het volgende album, Suffer for Sound, werd te slecht bevonden om uit te brengen, reden voor A&M om het contract op te zeggen.
In 1980 speelden The Tubes een kleine rol in de film Xanadu met het nummer Dancin'. Daarna tekenden zij bij Capitol een nieuw contract en namen in 1981 het album The Completion Backwards Principle op. Met dit album sloeg de band met succes een commerciëlere richting in. Het album belandde in de Top 40 en de single Don't want to wait anymore werd een bescheiden hit.
Mede dankzij een provocatieve videoclip kwam de single She's A Beauty in de top 10 en het album Outside/Inside (uit 1983) in de album top 20. In 1985 kwam er nog een laatste album, Love Bomb, dat zowel in artistiek als in commercieel opzicht geen succes was. Terwijl de band op het punt stond om weer op tournee te gaan verbrak Capitol bovendien het contract, waardoor de bandleden in zware financiële problemen kwamen. In 1986 verliet Waybill, wegens grote meningsverschillen over de te volgen muzikale koers, de band. Onder aanvoering van Spooner bestond de band, met David Killingsworth als nieuwe zanger, nog tot 1989. Spooner bracht hierna een aantal soloplaten uit terwijl Welnick zich, na een tournee met Todd Rundgren, aansloot bij de Grateful Dead. Waybill schreef nummers voor andere artiesten, waaronder de band Vixen, soms in samenwerking met Richard Marx. In 1993 kwamen Waybill, Steen, Anderson en Prince, aangevuld met de nieuwe toetsenist Gary Cambra, terug bij elkaar en toerden rond in de V.S. en Europa. Ze namen in 1996 ook een nieuw album op, Genius Of America. In 2000 volgde een tweede live album, Tubes World Tour 2001. In 2004 en 2005 werd ook weer door Europa getoerd. Van een optreden in Londen verschenen opnames op CD en DVD.

Dan nu uit je dak of niet met White Punks On Dope uit 1976 in de RTH

AUDIO

https://youtu.be/FFltXDMQsQQ
LIVE een sensatie

https://youtu.be/OkdQyyChTlw

All time favourite, niets anders dan een 10, make my day! Dirty Harry was ongeveer dezelfde tijd... wat is associeren toch leuk. I was a punk before you were a punk, is ook leuk. Geeft wat relativering mee aan de hele punk-cultus van eind jaren zeventig, begin jaren tachtig. Maar toch ben ik van mening dat SP een grotere band was dan Ramones. Leo Blokhuis eat your heart out! Geschiedvervalsing loont niet, ook niet in de popmuziek!

7. Beslist wel gezellig, maar geef mij de cover van Nina maar:

Oeps ik heet vleer en niet sokra dus....

Die Broek, Die Schoenen, Dat Haar en dan de opzwepende muziek erbij het afvloeien en aanzwellen is geweldig ergens halfweg dit nummer. Dit is een regelrechte JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA WAT EEN PLAAT!!!!

Ik kan niet anders dan een 10 geven voor deze heerlijke brok energie.

Zeker best een fijne, energieke plaat dit van een band waar ik wel eens van heb gehoord, maar niet of nauwelijks bekend mee ben qua muzikale platen die ze hebben voorgebracht/uitgegeven.....Hier geen verlangen naar het verleden bij het horen van deze muziek, want ik was er in 1976 nog niet, maar gewoon ranken op het 1e gehoor.... Klinkt zeker niet verkeerd dus, deze plaat.. Fijne opwindende muziek wel. Vooral de live versie vind ik goed klinken... Fijne bak herrie...! Zeker goed voor een 7.

Lekker plaatje vol energie.

Een 8.

Ja hier houd ik ook wel van, een dikke 7 van mij

Superplaat! Naar boven afgeronde 10.