*RTH* Giorgio Moroder - The Chase

(Di 28-02-2012)

Giorgio Moroder, eigenlijk: Hansjörg Moroder, (Urtijëi (Ortisei), Italië, 26 april 1940) is een belangrijke Italiaanse muzikant-producer van het discotijdperk.
Het succesvolst was hij in samenwerking met Pete Bellotte. Zij maakten de disco onsterfelijk met het produceren en schrijven van muziek voor Donna Summer. Daarbij kunnen de nummers "Love to Love You Baby" en "I feel love" gezien worden als archetype van de "sexy disco" die al snel veel navolging vond. Daarnaast wordt "I feel love", oorspronkelijk het b-kantje (!) van haar single "Can't We Just Sit Down (And Talk It Over)", ook gezien als belangrijke (sample-)bron voor en blauwdruk van de latere stroming "House", vanwege een bijna 6 minuten doorstampende computerbeat, vergezeld van een typerende sequencer melodie- en baslijn. Ook de lengte van dit nummer mag als baanbrekend worden gezien, op een 7-inch single.
Vanaf de tweede helft van de jaren zeventig heeft hij voor verschillende speelfilms (deels of geheel) de soundtrack verzorgd waaronder de films "Midnight Express", "Flashdance", "American Gigolo", "Cat People", "Top Gun" en "Scarface". De laatste soundtrack stond weer volop in de belangstelling na het gebruik van deze muziek in het succesvolle computerspel "Grand Theft Auto III". Voor deze soundtracks heeft hij verschillende prijzen, waaronder ook enkele Oscars in ontvangst mogen nemen.
Giorgio Moroder was vanaf de tweede helft van de jaren zestig werkzaam onder de naam Giorgio en maakte een album onder de naam Einzelgänger.
In de loop der jaren heeft Moroder veel verschillende (disco)artiesten geproduceerd en vaak schreef hij, soms samen met Pete Bellotte, de muziek. Behalve met Donna Summer werkte hij ook met onder meer Sparks, Freddy Mercury (Love Kills), Nina Hagen, The Sylvers, Phil Oakey (van Human League, voor de soundtrack van 'Electric Dreams') Blondie (Rush Rush), The Three Degrees, Sigue Sigue Sputnik en Berlin.



https://youtu.be/Akyx5iu_z8Y

Ja hoor dit swingt als een tiet en ik kan dit goed hebben. Maar het is niet uitmuntend of zo dus ik settle voor een 7.

Of je nu naar minuut 1, 2, 3 , 4, 5 of etc scrollt, het is steeds hetzelfde. Circulairemuziek en wel een die ik minder trek, ook omdat er geen zang bij zit (met Donna zou het een compleet ander verhaal zijn): 3

sowhat schreef:Of je nu naar minuut 1, 2, 3 , 4, 5 of etc scrollt, het is steeds hetzelfde. Circulairemuziek en wel een die ik minder trek, ook omdat er geen zang bij zit (met Donna zou het een compleet ander verhaal zijn): 3

Precies! En ik ga nog een punt lager zitten voor dit wangedrocht: een 2.

Ik heb een totaal andere mening: ondanks de herhaling blijft het nummer spannend klinken en dat komt omdat de basis zo verdomd goed is. Ik hoor overal I feel love dingetjes in dit nummer, normaal kan dit reden zijn het nummer af te zeiken, maar in dit geval is het een compliment. Heel mooi weer gedaan door onze wonderkind of synths: een 9.

Ik heb van elke minuut genoten (zonder te scrollen) lang geleden dat ik dit nummer gehoord heb....het zou ook zo in het instrumentale topic kunnen.
Zoals ik al zei....genoten....en dus een 8

Meer dan een basis is het niet. Een goede basis, dat wel, maar ik verkeer in de veronderstelling dat we hier 'songs' zitten te ranken en dat is het absoluut niet. Het gebeurt zelden (maar dat is niet persoonlijk bedoeld, meer een kwestie van smaak) dat ik het eens ben met Sowhat, maar dit keer is het zo ver. Ik ga alleen qua punten niet zo ver naar beneden. Ik hou het op een 4.

Het zit een beetje tegen jaren 70 Duitse pornomuziek aan, maar dan in een iets nieuwer jasje
Lekker nummertje waar ik wel een kleine 8 voor over heb.

Voor Take my breath away ook van zijn hand, was het een keiharde 1 geworden.

Morodor can kiss my..... 2! draak van een artiest en een draak van nummer!

Totaal overbodige broddeltroep van een overigens geniale producer. Jammer dat hij zonodig zelf ook een plaatje moest maken. Met Donna was hij absoluut vernieuwend (waar Sowhat en Jan al terecht naar hinten) en ook de Three Degrees hadden een enorme revival met hem (Givin up givin in; The Runner). Maar dit is echt helemaal niks, al zou ik een behoorlijk aantal van de mannen in de videoclip ook erg graag fouilleren Een 3 voor Giorgio met als advies: schoenmaker, hou je bij je enzovoort.

Voor 3 min is dit best lekker maar voor 8min is dit wat mij betreft veel te lang. Dus ik ga in het midden zitten en geef een 5

Haha wat moet ik toch altijd lachen om die teksten van journeyman
Dit is zo lang geleden dat ik dit gehoord heb, vind het nog wel leuk om aan te horen, een dikke 7

Wat een vervelend nummer, het dreint maar door.

Een 2.

Gáááán met die banaan. Geen wonder dat Moroders composities het zo goed doen in computerspellen, (animatie)films en remixes; hij weet het altijd onderhoudend te maken. Hier kan ik wel een uur naar luisteren zonder dat het vervelend wordt.

Een 8,5 wordt 9.

noes schreef:Voor 3 min is dit best lekker maar voor 8min is dit wat mij betreft veel te lang. Dus ik ga in het midden zitten en geef een 5

Ik ben het eigenlijk wel volkomen met Noes eens! Al ben ik het ergens ook wel weer met Dave eens dat de basis van dit nummer best goed is... Er zit toch nog wel de nodige afwisseling in, in de melodie/synths-tonen die te horen zijn en tempowisselingen...Echter vind ik deze muziek zelf persoonlijk toch vrij snel saai worden...Ik blijf er net als Noes ongeveer 3 tot 4 minuten vrij aandachtig naar luisteren, maar daarna ebt mijn aandacht weg... Ook van mij een 5.