*RTH* Dead can dance - Cantara

Dead Can Dance was een band waarvan de vaste kern bestond uit Lisa Gerrard en Brendan Perry. De band werd opgericht in 1981 in Melbourne en was oorspronkelijk gevestigd in Australië. In 1998 ging Dead Can Dance uit elkaar, maar in 2005 kwamen ze voor een wereldtournee weer even bij elkaar.
Na een weinig succesvolle start in Australië vertrokken ze naar Londen, waar ze in 1984 tekenden bij het 4AD-label, waar ze één van de belangrijkste bands werden. Nadat hun persoonlijke relatie begin jaren '90 beëindigd was bleven ze samenwerken, ondanks het feit dat Gerrard terug ging naar Australië en Perry naar Ierland vertrok. Hij kocht daar een voormalige kerk, Quivey Church, waar hij sindsdien woont en werkt. Hoewel Perry claimde dat de afstand hielp om een zekere individuele creatieve vrijheid te behouden, was het duidelijk dat ook de professionele relatie verminderde zodat de twee uiteindelijk in 1998, tijdens de opnamen van een laatste nooit verschenen cd, definitief uit elkaar gingen.
Vanwege de eclectische stijl is de muziek van Dead Can Dance niet in een bepaald muziekgenre in te delen. Het eerste album wortelt in de post-punk van groepen als Joy Division, maar in de directe opvolger, de ep Garden of the Arcane Delights wordt het eigen geluid van de groep zichtbaar. Een zwaar romantisch geluid gebaseerd op Westerse, maar ook niet-Westerse klassieke muziek. De bronnen van Dead Can Dance zijn o.a. te vinden in Keltische muziek, Oosterse muziek, Middeleeuwse muziek en moderne klassieke muziek als van de klassieke componisten die onder de God Squad vallen. Dead Can Dance is herkenbaar door het veelvuldig gebruik van percussie, de woordenloze zang van Lisa Gerrard (glossolalie) en het gebruik van oude of niet-Westerse instrumenten als de draailier en het Chinese hakkebord.
De naam Dead Can Dance is gekozen vanuit het beeld dat een muziekinstrument - zelf een dood object - tot klinken gebracht wordt door de musicus en zodanig van levenskracht bezield raakt. Brendan Perry hierover:
De illustratie op het albumomslag [van hun eerste album], een ritueel masker uit Nieuw-Guinea, probeerde een visuele herinterpretatie te geven van de betekenis van de naam "Dead Can Dance". Het masker, hoewel ooit een levend deel van een boom, is dood; desalniettemin is het door de kunst van zijn maker vervuld met een eigen levenskracht. Denk om te begrijpen waarom we de naam kozen, aan de transformatie van niet-bewegend naar bewegend.... Denk aan de processen die leven uit de dood en van dood naar leven betreffen. Zoveel mensen hebben de inherente symboliek niet begrepen en namen aan dat we "morbide-gothic-types" moesten zijn, een vergissing die we betreurden en betreuren...

Van het album Within the Realm of a Dying Sun komt deze Cantara voor de rank..

https://youtu.be/BNxa0odpCJU
LIVE!

https://youtu.be/gsD1de6brUk

Je moet hier van houden. Ik houd hier niet van. Ik vind het zelfs niet geschikt als praatmuziek voor een dj. 2

Hier past voor mij maar één woord: Saai

Een 2

Ik vind het niet heel erg slecht, maar er waren twee momenten dat ik dacht: nu weet ik het wel.
Het eerste moment was na 1 minuut. Een lang intro is geen probleem voor mij, maar het moet wel ergens toe leiden. Nu wordt er niets opgebouwd, en is 2 minuten intro gewoon te lang.
Na 2 minuten begon het daadwerkelijke liedje dus, en ook dat vond ik niet slecht. Maar weer 2 minuten verder bekroop me langzamerhand hetzelfde gevoel. Ook hier wordt één en hetzelfde te lang uitgesponnen. Het ware dus beter geweest om er een lekker kort nummertje van te maken, bijv 30 sec intro, 2 minuten muziek en wellicht had er nog een ander outtro dan fade-out verzonnen kunnen worden. Dan had ik er nog een voldoende voor gegeven ook.
Nu moeten ze het toch echt met een 4 doen.

Boring... Een 1

Met ONGELOOF lees ik hier de rankings. twee tweeën en een 1 voor deze sublieme prachtige muziek van Dead Can Dance. Dat het je kopje thee niet is ja daar kan ik nog inkomen maar het zit echt supergoed in elkaar de stem is fenomenaal van Lisa Gerrard en de muzikale ondersteuning klinkt als een weldaad. Kortom ik snap niet hoe je dit naar een 2 of 1 kan brengen. Dead Can Dance is 1 van de meest indrukwekkende live optredens voor mij geweest en ik heb er geen seconde saai aan gevonden. Top artiesten zijn dit zeker binnen hun genre.

Overigens begrijp ik best dat dit genre je niet aanspreekt hoor maar voor een absolute Dead Can Dance adept is het wel raar om te zien dat hier een 1 of 2 voor word gegeven

Inderdaad niet geschikt om overheen te praten Sowhat omdat het veel te mooi is. De Aria die is dan weer prima om overheen te praten

Oh Ja een hele dikke grote vette 10 omdat het niet hoger kan!!!!

Je moet natuurlijk wel de stem van deze zangeres kunnen "verdragen". Ik kan me best voorstellen dat niet iedereen zijn hamer en aambeeld open kan stellen voor haar klanken. Dat gezegd hebbende is het natuurlijk muzikaal gezien een monument in de popgeschiedenis. Dat ik voor dit nummer maar een 8 geef zal mij door mijn lieftallige echtgenote niet in dank worden afgenomen (zij is een fan van het allereerste uur) maar smaken verschillen nu eenmaal. Ik hoorde laatst een nummer dat in '93 op de vinyl-versie bijgeperst was. Let maar eens op de zang. Misschien trekt dit mensen nog over de streep...



https://www.youtube.com/watch?v=8MpCPe897zY

Nee sorry, ook ik trek dit soort muziek totaal niet... Er zit zeer zeker wel 'iets' intrigerends in: het 'muzikale' in deze plaat trek ik dan ook nog wel, maar ik hou gewoon niet van de stem en ook de taal waarin gezongen wordt kan me totaal niet bekoren... Dit soort muziek beschouw ik altijd als 'jeuzel' muziek... Het doet mij denken aan de liederen die in Boedistische landen, als India te horen zijn in de tempels om mensen op te roepen voor het gebed... Afschuwelijk vind ik dat soort liederen... De intro en tempowisseling in deze plaat (rond minuut 2) vind ik eigenlijk nog het beste aan de hele plaat... Zo gauw de stem van de zangeres te horen is, haak ik af... Sorry maar ik kan alleen voor de intro nog iets van een cijfer geven en ik kom dan ook niet verder dan een hele 'magere' 3.

Hahaha, de stemming is al duidelijk. Of je vind het goed, of je vind het slecht. Een middenweg schijnt er vooralsnog niet te zijn. Ik heb het een acht gegeven. Ik heb nog nooit aan RTH meegedaan, dus weet niet wat voor nummers er uitgekozen wordt, maar deze keuze vond ik verrassend en gedurfd en ben dankbaar voor de keuze. Dankbaar dat ik mocht kennismaken met deze muziek. Een acht omdat het weer eens wat anders is dan gitaarmuziek en al het gangbare. Ik kijk uit naar de volgende RTH.

Cowboy, je mag ook nog op (iets) oudere RTH's stemmen. Kasper en ik hebben laatstelijk nog een inhaalrace gedaan en daarbij zelfs ook commentaar gegeven op niet-stembare RTH's. Dus ik zou zeggen, leef je uit!

NB twee quotes van Dave:

iedereen mag nummers aandragen (graag zelfs, eventueel met info erbij)

Op een nummer kan gestemd worden via een poll, en wel van 1 tot 10. Na 1 week sluit de poll

In hoeverre deze quotes nog van kracht zijn laat ik gaarne over aan de maestro zelf...

sokratikos schreef: dus hoe dit nr toch in de RTH is gekomen is mij voorlopig een mysterie...

Aangezien ik haast nooit verzoekjes krijg voor de RTH's, struin door mijn cd kast en surf me een ongeluk op het net om platen te zoeken die me leuk lijken zo gemiddeld genomen voor iedereen om op te stemmen. Tis ook nieuwsgierigheid wat jullie van die nummers vinden, inmiddels weet ik aardig hoe sommige platen bij iemand vallen

Hmmm ik heb deze zomer Amon Tobin live gezien en ik vergelijk het daar wel een klein beetje mee. Alhoewel Amon Tobin veel moderner is, maar de sfeerbepaling lijkt bijna hetzelfde.

Nee, ik snap de 1-en en 2-en ook niet helemaal. Ik schrik enorm als ik het woord keltisch lees, maar gelukkig was dat in dit nummer niet echt aan de orde.

Ja prima te beluisteren en juist het intro was lekker om naar te luisteren.
Ik geef het een 8.

Ben aangenaam verrast door dit nummer.....een 7 is het zeker wel waard

Dutchzaphod schreef:

Op een nummer kan gestemd worden via een poll, en wel van 1 tot 10. Na 1 week sluit de poll.

Dit is een tijd geleden veranderd in twee weken.

Ik vind het intro ook lang duren, omdat er weinig gebeurt, maar dat wordt in de rest van het nummer ruimschoots goedgemaakt. De zang is even wennen, maar daarna prima. Een 8.