*RTH* Black Crowes - Jealous Again

The Black Crowes zijn een op blues georiënteerde rockband uit Atlanta, in de Amerikaanse staat Georgia. De band met de broers Chris en Rich Robinson als drijvende kracht, hebben in de jaren negentig verscheidende top 40-hits gehad en meer dan vijftien miljoen platen verkocht. Ze staan ook bekend om hun retrogeluid en hun uitgebreide jamsessies.
De band is ontstaan onder de naam Mr. Crowes Garden in 1985. Ook is de band meerdere keren van bezetting gewisseld, de broers Chris Robinson (zang) en Rich Robinson (gitaar) zijn de enige die continu in de band hebben gezeten. Daarnaast waren in deze tijd ook Jeff Cease (gitaar), Johnny Colt (basgitaar) en Steve Gorman (drums) lid van de band. In 1989 maakte de bandleden, die waren beïnvloed door bands zoals Led Zeppelin, The Rolling Stones, The Faces, The Band, Little Feat, Creedence Clearwater Revival en door Southern rock, een democassette die er voor zorgde dat ze gecontracteerd werden door het platenlabel American Recordings.

Kijk, hier wordt ik natuurlijk heel blij van: de heerlijke ongecompliceerde Southern Rock van deze neo-hippies. Concerten van de Black Crowes zijn ook een feest met Indische tapijtjes, wierook, hallucinerende projecties op het scherm, scherpe 'gemene' bluesrock en community singing. Oh ja, de heren zijn ook nooit te beroerd om nog een extra toegift te geven.

Ook nog een leuke herinnering: op Pinkpop 1993 waren de zwarte kraaien de slot-act en viel de stroom uit (wellicht door de enorme overdaad aan peertjes op het gigantische visnet dat was opgehesen om een intieme sfeer te creëren). Tijdens het wachten begon het publiek 'always look on the bright side of life' van Monty Python te fluiten, wat de heren ook wel konden waarderen.

Hun debuutsingle Jealous Again is niet hun beste, maar wat mij betreft toch een lekker dikke 9 waard.

Doet me denken aan Neil Young!


Mijn commentaar is al gegeven door Journey, of eigenlijk al door frodo en Dave; 9!!!!

Zoals Dave al zei is Remedy natuurlijk helemaal top.... Deze vind ik een stuk minder.... Kom niet verder dan een 6,5 die ter ere van deze druilerige zondag wordt afgerond naar beneden: 6 dus

Wel aardig: 7

Niet onaardig maar wordt er ook niet echt warm van, een 6.....

Heerlijke band met als topper het al door Dave genoemde She Talks To Angels (zou makkelijk een 9 hebben gekregen). Dit nummer is meer dan uitstekend en krijgt een mooie 8 !

Totaal mijn genre niet, maar ik kan dit eigenlijk wel waarderen. Een 6.

De Black Crowes ervaar ik altijd heel wisselend. Sommige nummers echt wel met verve gebracht, zodat de vonk gelijk overspringt.

Deze heeft dat totaal niet: een 4

6,5 waarbij ik dan wel naar boven afrond in tegenstelling tot Noes.

Goed geluisterd naar the Stones, jongens. De klankkleur is bijna hetzelfde als op Mixed Emotions. En toch is dit best goed, het klinkt lekker en beslist beter dan het wat drakerige Remedy. Een 7.

Dit nr herinnert me aan mijn eerste kennismaking met de Black Crowes toen ze Pinkpop 1990 wakker maakten (gevolgd door Mano Negra): deze 'neo-Stones' of 'neo-Free' ware live een prettige manier om de concertdag mee te beginnen, bij een lekker temperatuurtje zittend met wat koffie op het gras.


Lekker rockend genoeg voor een 8

Aangezien ik een fikse RTH achterstand heb door vakantie (ik liep al 14 nummers achter) en ik inmiddels al zo'n 10 nummers heb gerankt vanavond/vannacht,wordt ik een beetje'ranking' moe haha en sluit ik me ook maar gewoon aan bij de commentaren van Dave, Frodo en Journey... I like this music! Ook van mij een 9!

****************Zie avatar!!****************

Nee sorry, dit heeft zo weinig om het lijf; het klinkt leuk en gezellig, maar het haalt het niet bij het fantastische Remedy; een 6.