*RTH* Graham Central Station - The Jam

Larry Graham, Jr. (Beaumont, Texas, 14 augustus 1946) is een Amerikaans basgitarist, bariton zanger, componist en platenproducer. Hij is het best bekend als de bassist van Sly & the Family Stone en als de oprichter en voorman van Graham Central Station. Graham wordt gezien als de uitvinder van de slapping-techniek, wat er voor zorgde dat het toonbereik van de basgitaar radicaal werd uitgebreid.
Graham speelde basgitaar in de zeer succesvolle en invloedrijke funk-, soul- en rockband Sly & the Family Stone van 1966 tot 1972. Toen de band, door onder andere het drugsmisbruik van de voorman Sly Stone geleidelijk aan uit elkaar viel, vormde Graham zijn eigen band, genaamd Graham Central Station. De naam is een woordenspel op Grand Central Station, een beroemd treinstation in Manhattan, New York City. De band had meerdere hits in de jaren zeventig, waaronder Hair.
In het midden van de jaren zeventig had Larry Graham tevens een belangrijk aandeel in de carrière van de funk- en soulzangeres Betty Davis, de vrouw van de jazzlegende Miles Davis. Met een band die tevens leden van de Tower of Power-blazers en de Pointer Sisters bevatte, gaf Betty Davis drie albums uit, die positieve kritieken kregen, maar weinig commercieel succes boekten.
In het begin van de jaren tachtig bracht Graham vijf soloalbums uit en had hij enkele solohits. Zijn grootste hit had hij in 1980 met de ballade One in a Million, You, die nummer negen bereikte in de Billboardlijst.
Eind jaren negentig ging hij op tournee onder de naam Larry Graham And Graham Central Station. Ze traden onder meer op op het North Sea Jazz Festival (1996) en Paradiso. In 1998 bracht hij, met behulp van een nieuwe band die ook gebruik maakte van de naam Graham Central Station, nog een album uit op Prince zijn platenlabel NPG Records. Twee van de nieuwe bandleden waren de voormalige Family Stone-collega's Cynthia Robinson en Jerry Martini. Rond dezelfde tijd was hij ook een lid van Prince zijn begeleidingsband de New Power Generation, waarmee hij van 1998 tot en met 2001, en de jaren daarop nog incidenteel, toerde.

https://www.youtube.com/watch?v=_IYYieR1cRk

Muziek om bij bezig te zijn. Ik zal er niet snel echt naar luisteren, maar vind het heerlijk klinken op de achtergrond. Het swingt (funkt) de pan uit. Zang en teksten zijn bij dit soort nummers meestal wat minder in mijn ogen. Al met al kan ik hier wel een 7 voor geven.

Ben serious request aan het luisteren, maar deze plaat hoef ik niet nog een keer te luisteren om mijn cijfer te kunnen geven.
Dave heeft het eigenlijk allemaal al gezegt: de sfeer van gisteravond, Leo die nog een paar plaatjes draait, mensen die mega uit hun dak gaan op deze muziek maakte dit helemaal compleet: van mij een dikke 9

voldoende.
een 6.

Inderdaad leuk voor op de achtergrond

Na 2 minuten sloeg de verveling al toe. Alsof je een leuke jingle van 30 seconden eindeloos herhaalt. Nog één keer was het aardig: de gitaarsolo was goed te pruimen, maar ook die kon het niet naar een voldoende trekken.

Een 4.

Swingt wel lekker weg moet ik zeggen
Van mij een dikke 6

[b][i]Ik hoor heel goed dat dit prima in elkaar zit en dat alles muzikaal best wel klopt het enige wat het echt mist zijn de "cojones" dat gevoel van YES wat een lekkere plaat. Nee, dat heb ik met deze absoluut niet zelfs, een 3 voor de moeite.

Dit klinkt best wel lekker, funky! Een klein zeventje gooi ik er tegenaan.

Journeyman schreef:[b][i]Ik hoor heel goed dat dit prima in elkaar zit en dat alles muzikaal best wel klopt het enige wat het echt mist zijn de "cojones" dat gevoel van YES wat een lekkere plaat. Nee, dat heb ik met deze absoluut niet zelfs, een 3 voor de moeite.

Mee eens!

Roy gaf hierboven al aan dit muziek is om bij bezig te zijn, en het toeval wilde dat ik, net toen ik deze plaat had ingestart, afgeleid werd en dus met iets anders bezig ging. Nu is de plaat bijna afgelopen en ben ik het geheel met Roy eens.