*RTH* Prodigy - Smack my bitch up

The Prodigy is een Britse dance-act. The Prodigy is een van de succesvolste acts die de dansmuziek van de jaren 90 van de twintigste eeuw hebben voortgebracht. De grote man achter The Prodigy is Liam Howlett (1971). Muzikaal gezien is hij het brein en de leider van de groep. Op het podium wordt hij vergezeld door MC Maxim Reality (1967) en zanger/danser Keith Flint (1969). Een van de sterkste punten van The Prodigy is dat ze vanwege hun performance opvallen en door hun punkattitude ook een rockpubliek bereiken. Bekende nummers van hen zijn Out of Space, Firestarter, Voodoo People, No Good (Start the Dance) en Smack My Bitch Up.

https://www.youtube.com/watch?v=0BpfydZdTE0

Zolang de eentonigheid een goede toon is, zoals hier, kan ik het goed hebben: 7

Heerlijk! Vaak keihard gedraaid in de auto. Vind het tussenstuk met de zangeres spectaculair; een dikke 9.

Ik ben heel erg zuinig op mijn tienen, dus deze gaat een ruime 9 krijgen. Heerlijk adrenaline-nummer waar de energie vanaf spat!

Ik ben heel erg zuinig op mijn tienen, dus deze gaat een ruime 9 krijgen [#2]. The Prodigy is bijna altijd goed voor een 9 als het maar hard genoeg door de speakers c.q. koptelefoon klinkt

The prodigy. Eindelijk niet over de Moog Prodigy synthesizer maar de persoon die zich daar naar vernoemd heeft. The prodigy is toch echt begonnen als 1 persoon met wat dansers eromheen. Dit nummer bestaat voor het grootste deel uit samples. Behalve de beat, die uit een Roland TR 909 komt en de synth line, die uit een Roland TB 303 komt. De synth line is erg goed. In die tijd was het geluid van de 303 behoorlijk uitgemolken. Acid werd er al niet meer mee gemaakt maar dankzij Chemical Brothers en consorten leefde het geluid weer op. De synthline heeft een vette distortion effect eroverheen gekregen en een behoorlijke uitgestrekte eerste noot. Boeiend om te weten..? Voor mij wel tenminste.



Om te laten zien dat dit nummer vrijwel uit samples opgebouwd is staat hieronder een video van iemand die al hun samples ook gebruikt heeft. Hij heeft het precies op dezelfde manier bewerkt. Behalve voor de synthline. Dat is geen echte Roland TB303. Een plaat namaken is veel makkelijker dan een plaat maken. Ook al is het met samples. Je moet behoorlijk creatief zijn en ook goed kunnen knutselen om uit deze samples een plaat te trekken. Je kan heel goed zien dat de bassline gemaakt is van twee bijna identieke samples op elkaar gestapeld. Overigens heeft deze jongen het met Ableton Live 8 gemaakt en die was in 1996/1997 nog niet te krijgen. Toen hadden we nog maar het simpele cubase en het minescule schermpje op de sampler zelf. Filmpje duurt 10 minuten maar wel leuk als je wilt weten hoe je nu zoiets moet opbouwen.



]



Oja, moet nog een cijfer geven. Ik vind het nummer zelf erg goed. De beats en die nerveuze synth zorgen ervoor dat ik in deze trip wel mee kan gaan. Live is dit nummer een drama naar mijn mening. Dan zit er een drummer beetje mee te meppen boven al het sample geweld, terwijl die dansers dan change my pitch up, smack my bitch up meebrullen. Een drummer kan sowieso niet aan de 909 tippen. Ik hoor dus liever de studio versie. Ik geef dit nummer een 9.



Het nummer ‘Android’ van The Prodigy had van mij een dikke 10 gekregen. Dat is een van de allereerste nummers uitgebracht in 1991. Dit nummer is echt wereldberoemd en je betaald er nu grif veel geld voor. Bijna geen samples, maar wel een hele super strakke synth wat in die tijd een nieuw geluid gaf. Als je vroeger van rave muziek hield mocht je deze echt wel in je platenkast hebben staan.

Ja, The Prodigy, ik heb er een haat/liefde verhouding mee
Over het algemeen vindt ik het te hard en breakbeats is niet mijn Dance
Maar als er iets qua muziek wat powerfull en opzwepend is zijn dat deze knakkers.
Leuk dat Alex een uitleg + filmpje over hoe dit nummer tot stand is gekomen plaatst.
Android heb ik ook nog ergens op een CD staan, te gek. G-Force is mijn favo plaat uit die beginperiode. Daarna werdt het wat minder, No Good vindt ik een ronuit irritante single.
Poison, Breath en Omen vindt ik ook echt bagger.
In de jaren 90 was ik meer van de Mellow en Clubmusic qua dansplaatjes nl.
Absoluut niet vergelijkbaar met deze stijl.
De albums zijn echt een aanslag op je zenuwstel, maar tracks als Voodoo People, Out of Space als losse singles zijn zeer lekker om tussendoor te horen. In 1997 kwam het album waar deze HIT vanaf komt uit, de zeer geweldadige clip passend bij de agressieve beats en vooral tekst zorgden voor een Shock in muziekland. Toch als je goed luistert en vooral het tussenstuk met de vrouwenstem (Shahin Badar) op je laat inwerken zonder vooroordelen van tekst en clip hoor je een geweldige gave opwindende track. (een 8 trouwens ).
Fat of the Land is mijnsinziens het beste album van deze lawaaischopperige band .
Firestarter vindt ik ook fantastisch, maar mijn absolute Prodigy plaat is de vrij rustige en zonder geschreeuw maar met zeer fijne geluiden en SUPER beats... Climbatize

https://www.youtube.com/watch?v=ZVFsW18obWc

Haha, grappig.. No good vind ik juist de leukste van hun... kan ik heerlijk op uit mijn dak gaan. Deze vindt ik iets minder : 6

Ik ben ook best zuinig met tienen, maar dit nummer krijgt er absoluut één! Zelden een nummer gehoord dat er meer inbeukte...wat een geweldige plaat van de koningen van The Prodigy. Zoals er zoveel zijn: alle remmen los met volwassen samples en een daverende mix van stijlen.

Natuurlijk kan ik me voorstellen dat mensen dit herrie vinden. Maar ze zullen dan toch moeten toegeven dat het wel uitermate goed gecomponeerde herrie is.

Ik ben overigens wel te scharen onder het rijtje "Prodigy-fans", maar dit verzoekje kwam niet van mij...

Raver schreef:De albums zijn echt een aanslag op je zenuwstel

Hmmm, dit klinkt net als een gourmetstel of een treinstel...

Ik geef niet vaak lager dan een drie, maar in dit geval maak ik graag een uitzondering.
Hier heb ik niks mee, ik vind het niks en zal het ook nooit voor m'n plezier draaien.

Ik ben bepaald geen Prodigy-fan, maar op z'n tijd kan ik dit wel smaken. Een 6.

Een dikke negen voor deze uit je plaat plaat.

In de tijd dat ik alle kanten op fladderde, was the Prodigy een van mijn favorieten. Nu is dat wel anders, al vind ik de meeste nummers nog goed. Voor mij is No good ook mijn favoriet en Music for the gilted generation was mijn favoriete schijf. Al zal ik hem nu niet meer willen horen.

Dit nummer? Heb ik nooit zoveel mee gehad. Ik vond die hele CD Fat of the Land een hoog netnietgehalte. Ik vind de clip ook echt een drama, het gaat echt te ver. Ik hou het op een 5.

Lekker nummer. Van hetzelfde album (The Fat of the land) stip ik toch Climbatize aan als favoriet, mede dankzij 't geweldige intro.

Dit nummer is een beetje stukgedraaid, maar desondanks kan ik er goed van genieten: een 7.

Climbatize: