*RTH* Let’s Eat Grandma - Rapunzel

*RTH* Let’s eat grandma - Rapunzel

[17-2]
Uit de serie Het dagelijks leven van sowhat:
Net als vorige week met de Biggetjes weer een sowhat bij de Albert Heijn. Het zou zomaar een subserie kunnen worden maar ik ga ervan uit dat mijn ruzies daar uitzonderingen zijn.
Even terug naar het nieuws van vorige week, hoofditem in het NOS Journaal. ‘Jumbo stopt met de muntjes in de winkelwagentjes. ‘In de Albert Heijn doen ze dat al langer,’ voegde de nieuwslezeres eraan toe. Ze had er aan moeten toevoegen: ‘Behalve in de Javastraat want in deze prachtwijk worden de wagentjes nog steeds gejat.’
Tot mijn verbazing moest ik in de Molukkenstraat in dezelfde prachtwijk opeens ook een muntje hebben: ach ja, vooruit dan maar.

Toen ik mijn boodschappen afgerekend en ingepakt ging ik met mijn karretje terug naar de karrenafdeling. Daar stond een oude, verlepte, rood en geel uitgeslagen vrouw met wallen onder haar ogen tot aan haar nek. ‘MEVROUW, MEVROUW,’ riep ze de medewerkster als een waar viswijf, ‘IK STA HIER AL UREN EN IK KRIJG HET KARRETJE NIET IN DE GLEUF.’ Bij mij zat er ook een muntje in het karretje maar ik kreeg hem ook niet in de gleuf want er zat een zegel voor. En dat voor alle karretjes. Zonder hulp zouden we hem nooit in de gleuf krijgen. En het mocht ook niet want het was ook niet in het Journaal geweest.
‘Dat schreeuwen helpt niet,’ zei ik, ’ik loop wel even naar haar toe.’ Ik vroeg haar vriendelijk even mee te komen. Ze kwam niet mee want ze had het niet.
Ondertussen stond er wél een snotneus bij de karretjes, geen bedrijfskleding, geen badge, maar tóch kennelijk een medewerker. De vrouw bleef mekkeren, ik brieste dat dit niet mocht want het was niet in het Journaal geweest. ‘Als u en uw Vrouw rustig blijven kan ik de zegels verwijderen,’ zei hij. Het is aan mijn cursus Omgaan met agressieve neigingen te danken dat ik hem niet op zijn bek had geslagen. Even later had hij de zegels verwijderd.
Ik ben een gentleman in every inch dus ik zei tegen de verlopen vrouw toen de snotneus verder ging: ‘Ik wou dat ik zo’n mooie vrouw had.’ Verrukt liep ze de winkel uit.
Ik ging nog even op zoek naar de snotneus en vond hem snel:
Ik: ‘Dit had mijn grootmoeder kunnen zijn. Dan was ze alleen wat knapper. Als je nog één keer zo’n beledigde maakt roep ik de manager erbij.’
Snotneus: ‘Ik bén de manager.’

Ach, die vrouw. Ik dacht dat zelfs als een kannibaal haar voorgeschoteld zou krijgen hij haar niet zou opeten. Nee, het was beslist geen bloem.

De stem, die al niet heel erg best is, past helemaal niet bij het pianospel. Alsof ze in de studio twee sporen verwisseld hebben: de piano van het ene nummer en de stem van een ander nummer.

3

Hahaha jij maakt wat mee hoor in de supermarkt, je kan er inderdaad straks een boek over schrijven
Voor dit nummer dat ik helemaal niet onaardig vind, geef ik een 7

Leuk hoor. 8