*RTH* The Kinks - You Really Got me

**sokratikos** 06.02.23 13:23

[03-02-2023]

Dave Davies (Londen, 3 februari 1947) is een Brits popmusicus. Hij is de jongere broer van Ray Davies en is de originele oprichter van de Britse groep The Kinks. Ook wordt Dave Davies gezien als de uitvinder van wat nu bekendstaat als hardrock of heavy metal. Gefrustreerd door het cleane geluid van zijn Elpico versterker maakte hij met een scheermesje diverse insnijdingen in de speakers. Het resultaat van deze actie is te horen op de klassieke singles You Really Got Me - nu te ranken -, All Day and All of the Night en een b-kantje I Need You uit 1965, waarin bovendien voor het eerst wordt geëxperimenteerd met feedback in het intro.

Totdat Ray Davies toetrad tot de groep was Dave verantwoordelijk voor het repertoire. Hij heeft in de periode 1962-1963 diverse composities geschreven, waarvan enkele bewaard zijn gebleven op proefpersingen, zogenaamde acetates. Een van deze liedjes, One Fine Day, is in 1964 zelfs opgenomen door een andere artiest, Shel Naylor. Toen het songschrijverstalent van oudere broer zich openbaarde, deed Dave tegen wil en dank een stap terug, wellicht omdat de verhouding tussen Dave en zijn dominante broer Ray niet altijd optimaal was. Af en toe dook er in de beginjaren een Dave Davies compositie op, zoals Wait Till The Summer Comes Along uit 1965. Ook het uit 1966 stammende Sitting On My Sofa is oorspronkelijk door Dave geschreven. Beide nummers werden echter door Ray in meer of mindere mate bewerkt en zijn naam staat dan ook vermeld als medeauteur.

In 1967 liet Davies met de single Death Of A Clown zien wat hij in zijn mars had, hoewel ook bij dit nummer Rays naam als medeauteur vermeld is. De single combineerde een Dylanachtige zang met een prachtige melodie. De single stoof in het Verenigd Koninkrijk en Europa in alle landen de top 10 in. De opvolgende single Susannah's Still Alive was in Nederland wederom een grote hit maar in het Verenigd Koninkrijk kroop de single maar net de top 20 in. Op beide singles wordt Dave overigens begeleid door de overige leden van The Kinks. Ook werd er van Davies een soloalbum verwacht. Tussen de verplichtingen en opnamesessies met The Kinks wist Davies in 1968 en 1969 een respectabel aantal nummers op te nemen. De tegenvallende verkoopresultaten van de singles Lincoln County (op nummer 15 in Nederland) en Hold My Hand en het feit dat het omstreeks 1969 ook met de groep minder voor de wind ging, deed PYE er echter toe besluiten om de opgenomen liedjes van Davies niet als album uit te brengen. Enkele liedjes zijn in 1969 opgedoken op B-kantjes, Mindless Child Of Motherhood en This Man He Weeps Tonight. In 1970 heeft men nog overwogen om de opnames te combineren met de lp Lola Versus Powerman And The Moneygoround als een soort bonus maar dat is door Davies snel van tafel geveegd.

Tijdens de jaren zeventig heeft Davies vooral privé veel demo's opgenomen en opgespaard, maar verder stelde hij zich volledig in dienst van The Kinks. Enkele van deze demo's verschenen in 1997, 1999 en 2001 in beperkte oplages op cd's die hij in eigen beheer uitbracht, respectievelijk Unfinished Business (single disc versie), Fortis Green en Fragile. De enige composities van Dave uit deze periode die op een Kinksalbum te vinden zijn, zijn You Don't Know My Name uit 1972 en Trust Your Heart uit 1978.

Pas in de eerste helft van de jaren tachtig kwamen er enkele soloalbums uit, waarvan het eerste het succesvolst was, en dan alleen in de Verenigde Staten. De meeste fans van Davies vinden het derde album Chosen People verreweg het beste uit de serie. Nadat Chosen People was geflopt, bleven verdere soloreleases uit. Wel lukte het Davies vanaf 1984 gemiddeld zo'n twee composities per Kinksalbum te leveren en geplaatst te krijgen. In 1986 kwam zelfs voor het eerst een officiële Kinkssingle uit met een compositie van Dave Davies op de A-kant, nl. Rock 'n' Roll Cities. Rays commentaar op de singlekeuze van London Records/MCA: "First it made me sick, then I could see the humour in it".

Ook in de eerste helft van de jaren negentig werden enkele Dave composities op Kinksalbums uitgebracht. Wel varieerde de kwaliteit van het materiaal nogal. Op de mini-cd Did Ya staat Look Through Any Doorway. Op de opvolger Phobia staat Close To The Wire, maar ook een rammelende clichérocker met milieuboodschap, It's Alright. In de tweede helft van de jaren negentig werd het zeer stil rond The Kinks. Ray begon met zijn Storyteller solotournee. Toen Dave zich realiseerde dat Ray voor onbepaalde tijd op solotournee ging besloot ook hij het solo te proberen, waarbij hij zich tot op de dag van vandaag vooral op de Verenigde Staten concentreert. In 2002 bracht hij de cd Bug uit via het Kochlabel, zijn beste album tot dan toe, en tevens zijn meest afwisselende. Het album gaat van hardrock naar trance naar akoestische songs zonder aan consistentie in te boeten. Een (hopelijk) voorlopig artistiek hoogtepunt in het oeuvre van de gitarist. Ook heeft hij in 2001 in Duitsland getoerd. De optredens van Dave zijn karakteristiek door het maniakale gitaarspel en zijn bluesy zang, dat met de jaren door het regelmatige optreden een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt. Het toeren stopte in 2004 abrupt toen Dave in Londen tijdens een promotietour in het BBC-gebouw een beroerte kreeg. Na twee jaar relatieve stilte bracht hij in 2006 een verzamel-cd uit waarop als bonus het eerste liedje staat wat opgenomen is na de beroerte, God In My Brain. In 2007 bracht hij wederom in eigen beheer een cd uit, Fractured Mindz. De cd was dermate succesvol, dat het label Koch de cd officieel uitbracht. In 2008 is er nogmaals een live-cd uitgebracht: Belly Up live at the Belly Up 29 april 1997.

"You Really Got Me" is een nummer van de Britse band The Kinks. Het nummer verscheen op hun debuutalbum The Kinks uit 1964. Op 4 augustus van dat jaar werd het nummer uitgebracht als de enige single van het album.

Achtergrond
"You Really Got Me" is geschreven door zanger Ray Davies tussen 9 en 12 maart 1964. Het ontstond op de piano en had oorspronkelijk een meer jazzachtig gevoel, maar het groeide uit tot een stevig rocknummer. Ray vertelde hierover: "Toen ik ["You Really Got Me"] bedacht, was ik nog niet lang bezig met liedjesschrijven. Het is een van de eerste vijf die ik heb bedacht." Hij raakte geïnspireerd voor het nummer door een meisje dat hij op de dansvloer zag terwijl hij speelde met zijn eerdere band, de Dave Hunt Band.

In de lente van 1964 speelde Davies "You Really Got Me" voor het eerst op de piano tijdens een fotoshoot. Het was bedoeld als rustig nummer, maar toen hij het voor het eerst speelde voor zijn broer Dave, de gitarist van de band, bedacht Dave dat de riff veel krachtiger zou klinken op de gitaar. Ray vertelde over deze verandering: "Ik wilde dat het meer een jazznummer zou worden, omdat ik daar toen van hield. Het werd geschreven rond de saxofoon... Dave speelde de saxofoonlijn op zijn gitaar en het bracht het nummer een stap verder."

In 1998 vertelde Ray dat hij "You Really Got Me" schreef als eerbetoon aan bluesmuzikanten als Lead Belly en Big Bill Broonzy, terwijl Dave de jazzmuzikanten Gerry Mulligan en Jimmy Giuffre als inspiraties noemde. Manager Larry Page vertelde dat de riff ontstond nadat de band "Louie Louie" van The Kingsmen probeerde te spelen.

Opname
The Kinks namen "You Really Got Me" tweemaal op in de zomer van 1964. De eerste opname in juni langzamer klonk dan de uiteindelijke single, terwijl de gitaar bijna niet te horen was. Platenlabel Pye Records weigerde echter om een tweede opnamesessie te betalen, aangezien de eerste twee singles van de band de hitlijsten niet hadden gehaald. Ray Davies wilde het nummer echter niet promoten tenzij de band het opnieuw op mocht nemen. Uiteindelijk werd de tweede opname in juli betaald door het management van de groep. Deze versie verscheen als single.

Lange tijd ging het gerucht dat de gitaarsolo werd gespeeld door Jimmy Page, destijds een belangrijke studiomuzikant die later bekend werd als gitarist van The Yardbirds en Led Zeppelin. Page speelde wel mee op een aantal nummers van The Kinks, maar ontkende altijd dat hij te horen was op "You Really Got Me". De solo werd eigenlijk ingespeeld door Dave Davies.

Inhoud
"You Really Got Me" is de eerste hitsingle waar powerakkoorden in voorkomen. Het wordt sindsdien gezien als een van de eerste invloeden op de heavy metal, alhoewel Dave Davies die term niet bij hem vindt passen: "als je het op een ukelele had gespeeld, was het niet zo krachtig". De tekst van het nummer gaat over lust en seks, en werd door Dave beschreven als "een liefdeslied voor kinderen van de straat. Ze gaan niet met je dineren, zelfs niet als ze weten hoe ze je lekker kunnen maken. Ze zeggen: ik wil je, kom hier."

De Amerikaanse gitarist G.E. Smith verklaarde dat de openingsakkoorden van "You Really Got Me" voor hem een reden waren om zijn leven aan de gitaar te wijden. "Toen ik die voor het eerst hoorde begreep ik: dit is het dus".

Uitgave en successen
Op 4 augustus 1964 bracht de band "You Really Got Me" uit als hun derde single. Het steeg in rap tempo naar de eerste plaats in de Britse hitlijsten, waarmee het de eerste nummer #1-hit van de groep werd. Volgens Ray Davies was de vraag zelfs zo groot dat Pye Records al hun andere singles moest laten vallen zodat er enkel kopieën van "You Really Got Me" konden worden gedrukt. Door het succes in het Verenigd Koninkrijk werd het in de Verenigde Staten versneld als single uitgebracht. Het bereikte uiteindelijk de #7e plaats in de Amerikaanse Billboard Hot 100. In andere hitlijsten bereikte het in 1964-65 de volgende noteringen: #42 in Walloons Belgie, #40 in Finland, #39 in West-Duitsland, #16 in Frankrijk, #8 in Zweden, #6 in Ierland, #4 in Canada en #2 in Australie. Later dat jaar verscheen het nummer op het debuutalbum The Kinks, terwijl de Amerikaanse versie van dit album de titel You Really Got Me meekreeg. Er waren plannen om nieuwe versies van het nummer op te nemen in het Frans, Duits, Spaans en Japans, maar deze versies werden nooit opgenomen.

The Kinks hergebruikten het distortioneffect uit "You Really Got Me" in vele van hun volgende singles, waaronder "All Day and All of the Night", "Tired of Waiting for You" en "Set Me Free". In 1999 werd het nummer opgenomen in de Grammy Hall of Fame. Het tijdschrift Rolling Stone zette het op plaats 82 in hun lijst The 500 Greatest Songs of All Time en op de vierde plaats van de honderd beste gitaarnummers ooit.

The Kinks speelden "You Really Got Me" vaak tijdens liveoptredens. In 1980 verscheen een versie op het livealbum One for the Road. Na het succes van de liveversie van "Lola", afkomstig van hetzelfde album, werd deze versie in de Verenigde Staten als single uitgebracht. De liveopname wist de hitlijsten echter niet te bereiken.

"You Really Got Me" stond van 1999 tot en met 2017 in de NLse Top 2000; het hoogst in 2000 op #503 en daarna steevast in de onderste helft van deze allertijdenlijst.