*RTH* Peter Fox – Haus am See

**sowhat** zo 3 jul - 22:05

[3-7]
Uit de serie Het dagelijks leven van sowhat.
Het was weer tijd voor mijn jaarlijkse weekendje Zeeland bij vrienden. Zeeland is de mooiste provincie van Nederland maar dat geldt niet voor alles daar. De aanloop naar Hulst begon al verkeerd want er liep water in de twee telefoons die ik bij me had. Maar laat ik het nu maar eens een keer niet over telefoons hebben.
Hulst is een vestingstadje aan de Belgische grens. ‘Waarom is het eigenlijk een vestingstad?’ vroeg Thomas aan zijn moeder. ‘Nou dankzij de vestingwerken konden ze zich verdedigen. Dat moest ook wel want ze hadden met iedereen ruzie’, legde Betty uit.
Nou, na mijn bezoek aan Hulst kan ik me dat goed voorstellen.
Je wordt lekker gehouden met bezienswaardigheden en na een lange wandeling zie je alleen maar een stom stukje tekst op de muur.
Je gaat naar de Italiaanse ijssalon met ambachtelijk ijs. De Vlaamse uitbaatster noemt een ‘bakje’ ‘potje’. Ik vroeg hoe het mokka-ijs wordt gemaakt. ‘Moet je aan de fabriek vragen’, antwoordde ze.
Dan maar genieten van het mooie uitzicht. Na lang klimmen kwamen we bij een restaurant. Ik wilde patat. ‘Ja dat kan’, zei de ober. ‘Maar dan moet je er een hoofdgerecht bijnemen. Patat is een side dish.
Dan maar naar beneden naar het frietkot. Dat klonk vertrouwd want dat heette Chevy. Maar deze Chevy was een Chinees die maar twee woorden Nederlands sprak. Op mijn vraag of hij alcoholvrij bier had zei hij: ‘Heineken, Jupiler’. Maar dat was dus mét. Maar de inhoud van de bucket friet vergoedde veel.
Hulst is ook waar Reinaart de vos in de 13de eeuw heeft gewoond. Maar hij heeft nooit bestaan, staat er op Wiki: bent u daar nog? Hoe dan ook, Reinaart was de Jan Peter Balkenende onder de dieren. Hij had het altijd over normen en waarden maar trad ze zelf met voeten.

**Mies** ma 4 jul - 17:22

In het begin vond ik dit een erg goed nummer, onderkoeld Duits en een leuk verhaal.
Daarna werd het een hit en een hype, en kon ik het niet meer horen. Inmiddels nog net een mager vijfje waard.

Mijn ervaringen met Hulst zijn ongeveer hetzelfde; ik heb een uur in een kroeg op mijn eten moeten wachten en toen bleken ze me te zijn vergeten, na drie keer "komt er zo aan meneer" te hebben gehoord. Ik wilde mijn telefoon opladen maar alle tafeltjes met stopcontact waren bezet, en een powerbank had ik niet bij me.
Dat, en de drie kwartier die ik moest rondrijden om een parkeerplaats te vinden, en de enorme drukte, en het feit dat ik ook mijn colaatje nog moest afrekenen, zegt wel genoeg denk ik Very Happy