Steunfonds 35: 26aug. t/m 1 sept. 2018

Zo dat was een week waar toch wel elke plaat de nodige stemmen kreeg. Helaas kwamen Steve Perry en Kraak & Smaak toch wel tekort op Belly en Death Cab for Cutie.
Belly had opnieuw de beste start en leek onbedreigd op weg naar de winst, maar halverwege de week trad er een kentering op. Death Cab kwam opzetten en vloog voorbij Belly.
Dat betekent dat Death Cab for Cutie de nieuwe Orinoco Flowschijf is en Belly voor de 4e week mag meestrijden voor de weekprijs. Is dat een record? Volgens mij nog niet, maar een 5e week zou dat meen ik wel zijn (heb het nog niet kunnen verifiëren).

ORINOCO FLOWSCHIJF


Uitslag week 34:

1. Death Cab for Cutie - Autumn Love 38% [7 stemmen]
2. Belly - Mine 28% [5 stemmen]
3. Kraak & Smaak feat. Ivar - I'll be loving you 17% [3 stemmen]
3. Steve Perry - No Erasin 17% [3 stemmen]

De kandidaten voor week 35:

1. Belly - Mine

Belly is een alternatieve Amerikaanse rockband uit Boston, opgericht in 1991 door Tanya Donelly. Belly stond in 1995 op het voorprogramma van de Europese tournee van REM. In 1996 stopte de band. Donelly is daarna solo verdergegaan. In februari 2016, twintig jaar nadat de band stopte, kondigde de band een reünietour aan voor de zomer van 2016. Inmiddels is er ook weer nieuwe muziek. Voor de 4e week in het Steunfonds, gaat het nu wel lukken?



2. Kurt Vile - Loading zones

Toen ik gisteren kaartjes bestelde voor War on Drugs in december, kwam medeoprichter en ex-bandlid Kurt Vile opeens een nieuwe single. Na zijn avontuurtje met Courtney Barnett vorig jaar, was het opvallend stil rond de langharige gitarist. Het was intussen al drie jaar geleden sinds hij op zijn eigen muziek uitbracht. “Loading Zones” heet zijn nieuwste en die wordt direct vergezeld door een grappige videoclip.

Bij Kurt Vile moet de boog niet altijd gespannen staan, ook niet op “Loading Zones”. Het nummer gaat over parkeren in de stad, een onderwerp dat gevoelig moet liggen. Muzikaal is de hand van Vile direct hoorbaar, een rustig liedje dat zo voorbij glijdt gevolgd door zijn typische gitaarsolo.



3. Soft Cell - Northern Lights

Vooruitlopend op een volgende maand te verschijnen verzamelbox en hun afscheidsoptreden in Londen op 30 september, komt Soft Cell met hun eerste nieuwe liedje in 15 jaar. Het Britse synthipop-duo is in vrolijke stemming op dit luchtige, meezingbare liedje.



4. Joe Bonamassa - Evil Mama

New Yorker Joe Bonamassa hoort als hij vier jaar oud is een plaat van Stevie Ray Vaughan en is meteen verkocht. Hij begint dag en nacht te oefenen op zijn gitaar, en dat werpt zijn vruchten af: op de prille leeftijd van acht jaar staat hij in het voorprogramma van niemand minder dan B.B. King. Op zijn twaalfde treedt hij al veelvuldig op in de staat New York, terwijl hij qua stijl in de voetsporen probeert te treden van zijn idolen Eric Clapton, Jimi Hendrix en voornoemde Stevie Ray Vaughan.

Inmiddels is Bonamassa zelf een muzikale grootheid en na diverse samenwerkingen met Beth Hart brengt hij nu weer solo een single uit: Evil Mama

Ik vind Belly zo mooi dus ja het wordt saai maar ik kies daar nogmaals voor

Kurt without a shadow of a doubt! Meer dan prima nummer!

Ik ga switchen. Belly, waar ik aanvankelijk heel enthousiast over was, begint me nu al licht te irriteren. Waar ga ik dan heen? Niet naar Joe Bonamassa, dat is mijn ding niet. Niet naar Soft Cell, al vind ik deze nieuwe ongecompliceerde single alleraardigst.
Maar naar Kurt Vile die een heerlijk in het gehoor liggende popsong heeft.

Ik twijfelde tussen Kurt Vile en Joe Bonamassa. Het is de laatste geworden. Heerlijke groove.

Voor mij was het gelijk, nadat ik deze voor de eerste keer voorbij hoorde komen op Orinoco, wel duidelijk. Als dit nummer er deze week niet in had gestaan was mijn keuze naar Belly gegaan, omdat ik daar wel een typisch "Orinoco" geluid in vind zitten. Maar Soft Cell wint het voor mij deze week met "Northern Lights"

Ik laat Belly ook vallen, het nummer nodigt niet echt uit tot regelmatig luisteren want het refrein heeft een grote irritatiefactor.

Joe Bonamassa: heeft de zangpartij bewust eenvoudig gehouden en met goede reden: wie vertelt die man nu eens dat hij Beth Hart moet vragen voor de zang?!

Kurt Vile: lekker nummer, ligt goed in het gehoor(leuke man ook met mooi haar). Dylanesque.

Soft Cell: heeft blijkbaar nog altijd het monopolie op teksten met veel ‘spite’ naar ex-partners, heerlijk! Heb genoten van tekst èn muziek! Soft Cell take it away!

Duidelijk Belly, de andere 3 heb ik geen enkele behoefte aan om tot het eind af te luisteren.
De vergane glorie van Soft Cell, de clichematige Bonamassa en hipster Kurt Vile doen mij niks, in elk geval niks positiefs.

Belly blijft goed, maar Kurt Vile is deze week duidelijk de beste. De rest doet mij eigenlijk niks.

Belly

Joe Bonamassa.
Een heerlijke plaat

Ik denk dat Roche vergeet te stemmen op zijn Joe

Kun je hier ook op Stemverklaringen stemmen?
Dan stem ik op die van MrJohn