Stelling

Misschien wel een aardige stelling ;

De kinderen zijn beter af met een goeie scheiding dan met een slecht huwelijk.

Uit eigen ervaring zeg ik volmondig: JA. Want als dat huwelijk slecht is en maar doorzeurt, wordt het uiteindelijk tóch een scheiding. En dan is er al veel ellende aangericht, die, als er eerder een beslissing was genomen, mss voorkomen had kunnen worden. En dan bedoel ik niet alleen voor de kinderen, maar ook voor de ouders.

Ik heb trouwens ook al op Cow/Nien gereageerd, waar deze fijne stelling betrekking op heeft denk ik, maar dat heb ik per mail gedaan.

Goede stelling die je hier neerzet, Roche.
Ik denk dat ik het er volledig mee eens ga zijn. Ik zeg, ik denk.. Wij zitten er nu midden in en we zullen nog wel zien wat dit, uiteindelijk, voorn effect op de kinderen heeft. Dan pas kan ik eigenlijk goed zeggen of ik het er mee eens ben, of niet.
Maar toch, mijn eerste gedachte over: een “goede” scheiding, is beter dan een slecht huwelijk. Ja, daar ben ik het mee eens. Als ouders niet meer goed en gelukkig met elkaar om kunnen gaan, dan geloof ik dat dat ook doorwerkt op de kinderen.
In onze situatie kan er gelukkig nog op een fatsoenlijke manier over de kinderen gepraat worden. Iets wat, hopelijk, ook zo blijft. Helaas heb ik ook van heel dichtbij de andere kant mee gemaakt.
Partners die elkaar uitspelen, belachelijk maken en uitkleden over de rug van de kinderen heen. In die situatie was er een slecht huwelijk én een slechte scheiding.. Daar zijn absoluut de kinderen de dupe geworden van de scheiding..
Hoe lastig een echtscheiding ook is en vooral als er kinderen bij betrokken zijn, ik ben “blij” dat het bij ons nu zo kan gaan en kan alleen maar hopen dat het zo blijft.

Ik ben het dus volledig met de stelling eens. Ik denk erbij wel meteen dat de manier zoals in de stelling staat omschreven, veel te weinig voorkomt. En dat het grootste gedeelte, zoals in het andere topic geschreven is, de kinderen de dupe worden van de echtscheiding.

Ik ben het ook helemaal met de stelling eens. Kort geleden zijn mijn oom en tante uit elkaar gegaan. Ik vroeg mijn nichtjes hoe zij dit nou vonden. Allebei vertelden ze me dat ze het nu veel beter vonden. Hun moeder was weer veel meer ontspannen en gezellig. Mijn oom en tante wonen nog steeds dichtbij elkaar, dus zij kunnen makkelijk naar zowel hun vader als hun moeder. Iedereen leek er een stuk gelukkiger onder.

Dit is natuurlijk een soort ideaal voorbeeld van ''goed uit elkaar gaan''. Maar ik denk dat ook helemaal niemand gebaat is bij een slecht huwelijk. Daar worden kinderen zeker ook de dupe van.

Silvie schreef:Ook in principe mee eens.
Laat ik voorop stellen dat scheidingen tegenwoordig te vaak voorkomen.
Waarom?
Grotendeels gebrek aan communicatie, hetzij door de drukke tijd van nu.
Iedereen is altijd druk druk druk, ikzelf niet uitgezonderd!
Ofwel: te veel communicatie via de computer.
Hoeveel mensen ( scheidingen) ken ik al wel niet waarbij de computer een grote rol speelt.
Als ik zo snel even tel in mijn omgeving: in 1 jaar tijd 4!!

Mocht de computer daar al een grote rol in spelen, dan is dat wel tekenend voor de relatie niet? En dat het door gebrek aan communicatie komt, betwijfel ik. Ik denk hierbij aan de vele uren die ik met mijn bijna ex-vrouw heb besteed aan het communiceren. Het huwelijk kan op een gegeven moment wel uitgewerkt zijn. Die jas kan je op een gegeven moment wel niet meer passen. Wat dan? Je zit niet meer op dezelfde lijn. Je gaat verschillend denken over belangrijke zaken. Wat de een wil, wil de andere niet meer. Moet je je dan naar de ander schikken en ongelukkig worden? Dat hou je even vol, maar ik verzeker je dat het ontzettend veel energie kost.

In mijn geval is daarom een goede scheiding het beste voor alle partijen om verdere verslechtering van het huwelijk tegen te gaan met misschien alle gevolgen van dien.

Cow, ik had het hier over de scheidingen in het algemeen.
Je had niet in de verdediging hoeven te schieten, hoe het bij jou ging weet ik niet.

Ik concludeer gewoon de feiten uit mijn omgeving.
En zag het ook in verschillende stukken op internet:

Slechte communicatie belangrijkste oorzaak scheiding

Slechte communicatie en ontrouw zijn de belangrijkste redenen om te scheiden. Dat blijkt uit de poll die twee weken lang ingevuld kon worden op deze site. 529 bezoekers namen deel aan de poll. Daarvan wees 45% (239 stemmers) slechte communicatie aan als oorzaak van de scheiding. Deze reden staat hiermee met stip op 1.


Een 'goede' tweede in de lijst van redenen om uit elkaar te gaan, is ontrouw. 25% van de stemmen (134 stemmers) gaf ontrouw aan als oorzaak van de scheiding. Op een derde plek staat geld, met 11% van de stemmen (59 stemmers). Verder kon gestemd worden op: emotionele of fysieke mishandeling (9%), stress (4 %), verandering in uiterlijk (2%), drugs- of alcoholgebruik (2%) of werk (1%).

Overzee
Onderzoek naar scheidingsoorzaken in Engeland, uitgevoerd door Engelse advocaten, laat een wat andere uitkomst zien. De afgelopen twee jaar stond de buitenechtelijke affaire bovenaan de lijst. Op de tweede plek in de lijst van meest voorkomende oorzaken stond de midlifecrisis.
Van alle Engelse huwelijken die kapot gaan door overspel, is de man in 78% van de gevallen de boosdoener, tegenover 22% van de vrouwen.
Bij scheidingen als gevolg van een midlifecrisis, waren opnieuw de mannen degenen met de crisis (in 93 procent van de gevallen). Volgens advocaat Mark Harper is het echter moeilijk om onderscheid aan te brengen tussen vreemdgaan en een midlifecrisis. Het één is vaak het gevolg van het ander. Het onderzoek is gepubliceerd in de Telegraaf.

Ja honderd procent eens met de stelling dat de kids beter af zijn met een goeie scheiding dan met een slecht huwelijk. Helaas echter blijkt het in de praktijk heel moeilijk om goed te scheiden omdat er vanuit verbittering gereageerd wordt door 1 of beide partners. Verbittering en niet gunnen van nieuw geluk door een ex kan devastating zijn voor kinderen. Het doet kinderen heel veel pijn als ze gedwongen worden om voor een ouder te kiezen of om slechte dingen over één van de ouders te horen.

Voor één ieder die in een scheidingsdillema of situatie zit wil ik dan ook adviseren. Zeg nooooooit nooooooooit noooooit iets vervelends of naars over de andere ouder in het bijzijn van kinderen. Ook al zou je zelf iemand willen villen, speel dit niet via de kinderen uit.

Beter gescheiden dan altijd ruzie. Ik spreek ook uit ervaring. En nee Silvie dat heeft niets met haast computers of wat dan ook te maken. Als je elkaar niet gunt om te zijn wie je bent, elkaar probeert te veranderen en boos bent dat dat niet gaat en je vervolgens tegen elkaar af gaat zetten, creeer je een prachtige situatie om te gaan scheiden. Als je elkaar het leven zuur maakt, zie ik niet in wat je nog samen moet. Mijn zus en ik hebben voor ze zelf met het plan kwamen vaak genoeg gevraagd: waarom gaan jullie niet gewoon scheiden, dan hebben wij ook een keer rust. Dat laatste is ook niet geheel waar, want je hebt ook de afterscheiding perikelen. Mijn vader hoorde trouwens bij de 78% van Silvie.
Na de scheiding werd er door mijn vader behoorlijk verwacht dat we partij zouden kiezen. Je krijgt ook van die dingen als: vraag eens aan je vader..... DOE HET ZELF!!
Er zit ook het gevaar in dat je als ouder zo erg met jezelf bezig bent dat je het oog voor alles verliest en de kinderen vergeet. Voor een hoop ouders zijn zij ook juist weer de reden om alles zo normaal mogelijk door te laten gaan.
Als kind van gescheiden ouders vond ik het eigenlijk het vervelendste dat ze touwtrekken om je op feestdagen en verjaardagen enzo. Je moet keuzes maken van wanneer je wat met wie viert en die keuzes worden je eigenlijk nooit in dank afgenomen.
Ik ben het trouwens niet 100% eens met dat kinderen alleen beter af zijn met een goede scheiding, want die ik meegemaakt heb was bepaald niet goed, maar beter dan steeds ruzies enzo.

Samengevat: scheiden... doen!! Hou alleen oog voor de omstandigheden die eruit voorvloeien.

Ik vind alle reacties over scheiding zo mooi, zo integer. Vroegah hadden we in de groep maar één regel (hopelijk is dat nog steeds zo): R E S P E C T voor elkaar. Aan de topics over scheiden wil ik de RESPECT-award toekennen. Ik ben jullie zo dankbaar. Ik haal er zoveel steun, herkenning en adviezen uit.

Journeyman... Zoals je hierboven schreef... Ik ben er helemaal stil van... Niemand die jou meer kan overtreffen. Meer dan geweldig. Zo is het en niet anders. En Boon, jij zegt wat ik denk.

beetje dubbel, maar dit past hier ook wel, vandaar

Ik snap best dat kinderen hier veel verdriet van hebben, maar reken maar dat iedere ouder zijn of haar kind(eren) verdriet wil besparen, welk verdriet dan ook.
Er zijn nou eenmaal gebeurtenissen in een leven die verdriet veroorzaken en ja dat kan een scheiding van de ouders zijn. Maar er zijn zoveel dingen die bij een kind verdriet kan veroorzaken, denk aan een zieke ouder, of bijv een ouder die overlijdt.
De vraag is of je maar moet doormodderen zogenaamd in het belang van de kinderen. Uit eigen ervaring kan ik alleen maar zeggen dat ik veel te lang gemodderd heb, ik dacht dat ik deed in belang van de kinderen, maar helemaal achteraf kan ik zien dat het helemaal niet in het belang van de kinderen was. Eerlijk gezegd in niemands belang. Ik heb mezelf en de kinderen er veel te veel schade mee berokkend, schade die nu allemaal hersteld moet worden. De schade was minder geweest als ik eerder had besloten tot een scheiding. Het is heel makkelijk om te zeggen dat ze dupe zijn geworden, maar dat waag ik wel te betwijfelen. Wel maken we allemaal een loodzware tijd door, dat is een feit. Maar daar kun je van leren, levenservaring opdoen, je eigen grenzen leren kennen, beseffen dat iedereen recht heeft om gelukkig te zijn. Dus ook een vader en moeder. Als ik het verhaal van Boon lees dan bekruipt mij wel eens het gevoel dat er ook vanuit kinderen zeer onrealistische verwachtingen zijn over ouders. Uiteindelijk gaat het om respect en waardering hebben voor elkaar, ouders voor hun kinderen, maar omgekeerd geld dat ook. De tijd dat je no matter what bij elkaar blijft ligt gelukkig echt achter ons. Dat het mooier, beter, anders had gekund, ja dat kan. Maar mensen staan ook heel snel klaar met een oordeel zonder de situatie echt te kennen. En ook is het nog eens zo dat iedere betrokkene in een situatie als dit zijn of haar eigen waarheid heeft. Mijn kinderen beleven deze voor hun lastige tijd allebei op een andere manier, dat heeft ook weer met hun karakter te maken. Maar ik weiger mee te gaan in het verhaal dat kinderen altijd de dupe zijn. Want ondanks alles wat zich hier heeft afgespeeld zijn mijn kinderen nu echt beter af. En niet de dupe. Ze doen levenservaring op. Neemt niet weg dat de volwassenen een belangrijke rol kunnen spelen in het makkelijk of moeilijk maken voor de kinderen. En die verantwoordelijkheid zullen Cow en Nien (vind ik) moeten nemen. En ik durf die stelling van Roche wel uit te breiden hoor. De kinderen zijn zelfs beter af na een slecht huwelijk en een slechte scheiding. Het kost meer tijd, maar echt, we zijn nu allemaal beter af. Hoe dramatisch het hier allemaal verlopen is en soms nog verloopt.
(zo, ook maar bij de stelling dus dit verhaal)

Pfffff. Knijp me ff in de arm. Is dit écht Koekie die qua lengte verslagen nooit verder is gekomen dan Is wel aardig? En dan ook nog 2x want ik kwam dit ook nog ergens anders tegen

sowhat schreef:Pfffff. Knijp me ff in de arm. Is dit écht Koekie die qua lengte verslagen nooit verder is gekomen dan Is wel aardig? En dan ook nog 2x want ik kwam dit ook nog ergens anders tegen

hahaha sohwat, sorry maar ja koekkie heeft voor jou verborgen kanten, je moest eens weten wat voor epistels ik kan schrijven, als ik daar zin in heb

O ja , of ik nog op mijn eigen stelling wilde reageren. Braaf als ik ben doe ik dat dus.

Allereerst vind ik alle reacties prima , of ik het er nou mee eens ben of niet , voor mij zijn dit soort berichten en ontboezemingen de meerwaarde van een groep als de onze . En zonder dat er meteen oorlog gevoerd gaat worden met elkaar om verkeerd begrepen woorden , een klein wonder op zich in de internetjungle....
Met mijn eigen stelling ben ik het eens ( dat hoeft overigens niet ) , uit eigen ervaring in mijn familiekring weet ik hoe pijnlijk een te lang aangehouden slecht huwelijk kan zijn , zeker als de kinderen daardoor ook nog met elkaar overhoop gaan liggen. Na de scheiding bleek mijn neefje , eenmaal wonend bij zijn moeder van een stil in zichzelf gekeerd kereltje te veranderen in een zelfbewust mannetje , het was eindelijk een beetje rustig om hem heen zei ie me eens...
Misschien is dat wel het allerbelangrijkste...

Ach, met een ruime hoeveelheid vrouwen erbij wil ik wel op de maan gaan zitten