*RTH* Ted Neeley - Gethsemane (I Only Want To Say)

[25-3]

Goede Vrijdag, dus waar Jezus gisteren nog moest optreden bij The Passion in Amersfoort, wordt hij vandaag zonder pardon aan het kruis genageld. Volgens de overlevering blaast hij rond drie uur 's middags zijn laatste adem uit. Tot die tijd kan hij zijn lot nog even bezingen, zoals hij dat deed in rockopera (nee, het is géén, ik herhaal, géén musical) Jesus Christ Superstar. Voor sommige christenen is JCS trouwens wel minstens zo blasfemisch als een musical, maar dat is een ander verhaal.

Ik had kunnen kiezen voor de oorspronkelijke LP-versie met Deep Purple-zanger Ian Gillan als Jezus. Maar de enige echte oer-Jezus is toch wel Ted Neeley. In 1973 speelde hij deze rol in de film en sindsdien heeft hij zijn personage niet meer losgelaten. Nog steeds staat hij met lange manen en een witte jurk op de planken in JCS. In december is hij in die hoedanigheid overigens in Nederland te zien. Waarbij ik geen garanties kan geven dat hij die extreem hoge noot nog steeds haalt.

Ik moest gisteren kiezen tussen Ellen ten Damme en Johan Cruijff. De keus was gemakkelijk: Johan. Maar Ellen ga ik wel op youtube kijken of zo.

Neeley is inderdaad de oer-Jezus. Al was ik in de film meer gecharmeerd van Yvonne Elliman. Ted krijgt een 7.

Prachtnummer, een dikke 8

Prachtig nummer van een al even prachtig rockopera-album.

9

Overigens zijn de beelden op 3:30 onmogelijk waarheidsgetrouw: indien je nagels tussen de middenhandsbeentjes spijkert, dan scheuren je handen uit en blijf je niet hangen. Het was de gewoonte van de Romeinen om de nagel juist tussen de handwortelbeentjes (zeg maar: in je pols) te slaan.

mooie versie dit. Kan die van Gillan ook waarderen. Ik geef er een 8 voor.

Ik ga proberen uit te leggen waarom de versie van Gillan (niet Gillian @DaveE), voor mij 1000 keer beter is dan deze van Ted Neeley.

In de eerste plaats ben ik klassiek opgevoed met Bach, Mozart, Beethoven, Chopin, Satie, Rossini en duizenden kinderliedjes... Ik vond er niet veel aan, maar ik moest wel meezingen.

D'n Beet en Chopin en Satie kon ik nog wel waarderen, maar Bach was te moeilijk en d'n Moos te vrolijk, Rossini te te. Maar ik moest meezingen.

Toen kwam Pink Floyd en Rolling Stones en Deep Purple en Andrew Lloyd Webber in mijn jeugd... Wij hadden de eerste persing van Jesus Christ Superstar en wij hebben dat plat gedraaid, mijn zusje en ik, ik denk dat ik het nu nog uit mijn hoofd ken. Met Ian Gillan, Yvonne Elliman, Murray Head... Platgedraaid. En daar kon ik eindelijk meezingen, 1-0 voor Ian! 1970

Ten tweede: Mijn zusje en ik en iedereen in ons huis kende de versie met Gillan en Deep Purple had "Deep Purple in Rock" uitgebracht, Ian Gillan was God met zijn gegil en wij geloofden hem.

Ik vond het mooi dat juist hij nu een rockopera deed. 2-0 voor Ian. 1970.

Toen kwam de film, wij kenden de tekst dus al en ik was echt geschrokken door de blauwhelmen en al het geweld, dat had ik er nooit in gehoord. En dan zingt Ted Neeley (Jezus) ook nog eens niet zo goed als Ian. Weg met de film! 3-0 voor Ian. 1973.

Dan werd ik ouder, luisterde alles nog eens terug, keek de film nog eens terug, luisterde de dubbelelpee nog eens terug, en dan is het best een mooie film geworden, maar als je Ian Gillan terug luistert, vind ik dat het 1000 keer beter is dan Ted Neeley.

Die zachte overgang naar "Then I was inspired, now I'm sad and tired" en dan die woede "Listen surely I've exceded expectations" om te eindigen met de machteloosheid "All right, I'll die!". 4-0 voor Ian. 2016

Maar ja, ik moet een cijfer geven voor Ted, Ian was een 10 geweest en Ted wordt toch nog een 7.

Heb ik het goed uitgelegd?

Zoals ik in de chat al zei Chrisje; wij verschillen hier enorm van mening over.

Voor mij een dikke 9

Gillan of Neeley, ik vind ze beiden goed. Prachtige plaat, een 9

Oef, nee, ik hou niet van musicals. Of rockoperas whatever het verschil is.
Bij 20 seconden dacht ik even dat mevrouw Würst de berg op kwam klimmen, maar nee, dat bleek toch meneer Neeley.
Al met al niks meer dan een 2 van mij.

Deze week in de chat kreeg ik het idee dat ik als één van de weinige de versie van Ian Gillan beter vind. Desalniettemin blijft ook deze versie geweldig. Een 8.

O hier hou ik helemaal niet van, zie Journey, zie arjanh

2

Aan mij is het niet besteed, dit theatrale gebeuren. Van het eerste deel word ik vooral erg onrustig. Het middenstuk vond ik een stuk beter en redelijk overtuigend, daarna zakt het weer weg. Ik houd het op een 4.

Wel aardig. 7.

Ian Gillan doet het heel gaaf, maar juist omdat het Gillan is krijg ik constant het gevoel dat ik luister naar de zanger van Deep Purple die een liedje uit JCS zingt. De stem van Neeley past wat dat betreft veel beter en komt geloofwaardiger over. En die uithaal.... Magnifiek. Als kind was ik al enorm gefascineerd door de film en nog steeds is het geweldige muziek. Een welverdiende 9