Steunfonds 5: 31 januari t/m 6 februari 2016

Bam Bam daar sloeg The Slow Show even toe zeg! Maar liefst 7 stemmen meer dan de nummer 2 LNZNDRF. Breaks Today gaat dus naar de eregalerij van het Steunfonds en zien we terug in de jaarlijst van 2016. LNZNDRF mag het nogmaals proberen en Bettie Serveert en Aurora bedanken we voor hun moedige poging.

De eindstand van week 4:

The Slow Show - Breaks Today 66% [ 10 ]
LNZNDRF - Beneath The Black Sea 20% [ 3 ]
Bettie Serveert feat. Prof. Nomad & Co - Never Be Over 7% [ 1 ]
Aurora - Conquerer 7% [ 1 ]


Dit zijn de kandidaten van week 5:

1.LNZNDRF - Beneath The Black Sea

Matt Berninger is niet het enige lid van The National die met EL VY zijn muzikale horizon verbreedde. Zijn collega's Scott en Bryan Devendorf hebben samen met Ben Lanz van de groep Beirut een nieuw project opgestart. De kersverse band noemt zichzelf LNZNDRF (de heren lieten vriendelijk via Twitter weten dat je dit moet uitspreken als 'Lanzendorf').

De groep brengt 19 februari haar debuutalbum uit. Om ons een idee te geven van wat we van deze nieuwe band mogen verwachten werden drie nummers ook meteen online gezet.

Van deze 3 singles is Beneath the Black Sea de eerstverkorene om in de markt te worden gezet

Het nummer begint met een minimalistisch elektronisch deuntje, dat na een halve minuut verstoord wordt door gitaar en drum die meteen aan The National doen denken. Ook de zangstijl ligt dicht bij de kenmerkende manier van zingen van Matt Berninger.



2. Flip Noorman - Klinkt het niet dan botst het wel

Op zijn eerste album, Bellse Parese, joeg singer-songwriter Flip Noorman de luisteraar als een ware slavendrijver door zijn wereld, die klinkt als een vreemdsoortig huwelijk tussen Boudewijn de Groot en Tom Waits. Op zijn tweede plaat Make Up (release op 23 januari) gaat hij daar lustig mee door. Single Klinkt het niet dan botst het wel verontrust, hitst op en voelt als de dreiging van naderend onheil.



3. The Chemical Brothers feat. Beck - Wide Open

Terwijl veteranen als Underworld, Prodigy en Basement Jaxx proberen te klinken als toen lukt het The Chemical Brothers heel aardig om met hun tijd mee te gaan. Nu hebben Tom en Ed het iets makkelijker dan hun collega’s. De boys kunnen namelijk absoluut niet zingen en hebben daarom vanaf het begin dankbaar gebruik gemaakt van gastvocalisten. En dat doen ze nog steeds.

Door nu eigentijdse helden en heldinnen te vragen blijven ze bijna vanzelf relevant, daarnaast hebben de veertigers wel door dat ze hun jeugdige overmoed kwijt zijn en dat het derhalve onverstandig is de competitie aan te gaan met moderne beatmakers. En. Willen ze naast relevant blijven ook hun oude publiek nog blijven bedienen dan moeten hun nieuwe producties geschikt zijn voor consumptie op ander plekken en tijden dan in duistere clubs tijdens nachtelijk uren. Dit alles ter inleiding van de uitstekende nieuwe single van het big beat duo, Wide Open met een prominente gastrol van Beck. Het is een van de meest poppy singles van de Chemies, met kop staart en refrein. De net niet ontsporende synthesizers maken de track herkenbaar des Chemical Brothers, de hoge zang van Beck geeft de track een eigentijds elan. Anders gezegd, Wide Open lijkt meer op Let It Happen van Tame Impala dan op Block Rocking Beats en dat is goed nieuws.



4. Daughtry - Torches

In Torches zingt Chris Daughtry over de negativiteit die er in de wereld is en hoe dit anders zou kunnen door een beetje van die energie te pakken en er liefde en positiviteit voor terug te geven. We moeten nog even wachten op de officiële  clip die werd opgenomen in Malibu maar er zijn al wel foto’s online gezet van de opnames in Malibu op Instagram.

Het staat verder op It’s Not Over…The Hits So Far verzamelalbum van Daughtry waar naast dit nummer nog een nieuwe single op te vinden is.

Achteraf balen dat ik Aurora vorige week al als tip stuurde.... had kunnen weten dat dat nummer van The slow show mee zou gaan doen en winnen.
Maar ja.

Deze week niet veel soeps. Ben het ook totaal niet met je eens dat de Chemical Brothers 'gelukkig niet' klinken als hun 90s muziek, toen vond ik ze namelijk wel goed. Dit is toch maar matig. Maar ik stem er toch maar op.

Noorman klinkt niet, is een mislukte Bots-imitatie. Dat Chemical Brothers op Tame Impala lijkt, is slecht nieuws. Daughtry is vlak, 13 in een dozijn.

Terwijl Lanzendorf steeds beter wordt.

1. Kut
2. Kut
3. Minst kut
4. Kut

1. LNZNDRF dit is muziek maken, wel goed geluisterd naar Joy Division maar dat vind ik niet erg.

2. Pretentieus gewauwel met Carmina Burana-sampletjes. Slecht uitpakkende combinatie.

3. Commerciële club-crap.

4. Braakneigingen. Zowel van de boodschap als van de muziek. Hopelijk ziet Chris in dat dit niet de manier is om de wereld te verbeteren.

1. "Het nummer begint met een minimalistisch elektronisch deuntje" Het is gepingel dat na een minuut bijzonder ergerlijk wordt, omdat het los van het nummer lijkt te staan. Daarbij nodigt de zang niet uit om gezellig mee te zingen. Ik krijg erg zin in sterke drank na dit nummer.

2. Mijn eerste reactie was: Oh Fortuna ! Maar dat was na een half minuutje over. Quasi intellectueel gedoe waar ik vooral heel erg zenuwachtig van word.

3. Verdomd: een nummer in het steunfonds dat de top 40 wel eens zou kunnen halen ! Warempel een refreintje dat blijft hangen. Er is hoop !

4. Catchy refreintje en lekker koortje. Al heb ik wel de neiging om Eurovisie-punten uit te gaan delen als het nummer afgelopen is. Here are the results from the Dutch jury...

Tactische stem: Daughtry krijgt mijn punten, in de hoop dat hij de herkansing haalt.

Ik heb echt met stijgende verbazing naar dat nummer van Flip Noorman geluisterd. Het is zo verschrikkelijk raar. Vreselijk dekt de lading niet helemaal, maar ik kan ook geen ander woord bedenken dat het beter beschrijft.

De rest vond ik eigenlijk vrij aardig. Chemical Brothers en Beck is wel een combinatie die werkt, de andere twee kandidaten zijn eveneens fijn, al is de sound niet bepaald origineel te noemen. Daughtry wint het nipt van dit drietal, vooral omdat dat soort bands mij terug doen denken aan mijn toffe middelbareschooltijd (aangezien ik destijds louter naar dit soort bandjes luisterde). Ik word nu al een sentimentele zak

LNZNDRF vind ik zeer aangenaam en wordt genoteerd. Wat Flip Norman betreft ben ik het helemaal eens met Ivo. Chemical Brothers en Beck werkt wel als combinatie vind ik, maar een heel bijzonder nummer levert het ook weer niet op, al is het tweede gedeelte wel duidelijk beter dan het begin. Daughtry vind ik wat clichématig, met name het refrein.
LNZNDRF steekt als enige boven het maaiveld uit en krijgt dus mijn stem.

LNZNDRF lekker plaatje, niet bijzonder. Zang is in het begin wel onduidelijk.
Bij Flip had ik eerst het idee dat er ergens nog een browser openstond met een YouTube-filmpje, waardoor er twee geluiden door elkaar werden afgespeeld, maar nee het was allemaal Flip. Het is een soort nummer dat in een musical past met heel veel theater erbij. Maar het is hoe dan ook een intrigerend stukje muziek.
Chemical Brothers, aardig, maar vrij vlak.
Daughtry zeker tegenwoordig is dit een dertien in een dozijnstuk.

LNZNDRF is misschien het nummer dat ik het lekkerste vind, maar puur omdat het triggert en uniek is, stem ik toch op Flip.

Duidelijk een strijd tussen LNZNDRF EN Chemical Brothers (Flip Noorland is vooral heel raar en Daughtry veel te opgewekt): twee langere nummers die niet overlopen van variatie en toch niet vervelen.

Nu heb ik niets tegen Tame Impala, maar de "oude" Chemical Brothers ten tijde van BRB is toch hun beste periode, hoewel het album waar dit nummer opstaat wat de tracks 4-6 betreft wel weer sterk denken aan hun 90's-tijd.
Wide Open is veel radiovriendelijker en daardoor net te weinig verheffend en experimenteel voor de weekwinst; die gaat uiteindelijk naar LNZNDRF.

Beetje voorspelbaar misschien maar ik kies ook voor LNZNDRF

Flip Noorman: tja, pretentieuze prut. Ik kan het niet anders omschrijven. Interessantdoenerij zonder ook maar 1 moment tot iets muzkaals te komen.
Daughtry: Gauw vergeten. Alles is geleend en gemaakt om een hitje te scoren.
Chemical Brothers: Ja, dit lijkt erop! Maar om de vergelijking met Tame Impala maar even door te trekken; Let it Happen komt met een meesterlijke riff die het nummer naar een hoger niveau tilt. Hier mist dat toch een beetje.

Blijft over LNZNDRF. Overtuigende winnaar binnen dit kwartet. Het synthesizerdeuntje uit het intro loopt heel raar uit de maat door de muziek, maar dat zal ongetwijfeld zo bedoeld zijn. Ikzelf had dat nou niet gedaan, maar goed. Het blijft de beste van deze week voor mij.

LNZNDRF moest het vorige week nog afleggen, maar is deze week wel de beste. Met Chemical Brothers als goede 2e.