*RTH* Arling & Cameron - w.e.e.k.e.n.d.

[19-1]

Afgelopen weekend werd de Popprijs 2015 uitgereikt en de winnaar zorgde voor behoorlijk wat gefronste wenkbrauwen. Blijkbaar zeggen inderdaad alle tieners ja tegen MDMA, want hiphopcollectief New Wave kreeg de prijs toebedeeld en niet megapopulaire acts als Kensington of Dotan. Het leverde een ongemakkelijke sfeer op in de zaal, die zo goed als volledig stilviel, waarna presentator Giel Beelen een paar keer 'jaja' stamelde en daarna maar keihard 'BALLONNEN!!!' riep, in de hoop dat het publiek toch wat feestvreugde kon ontlenen aan wat opgeblazen rubber.

Wie het lijstje van winnaars bekijkt ziet dat er over het algemeen weinig verrassende namen in voorkomen. Je hoeft er natuurlijk niet van te houden, maar op de keuze voor Urban Dance Squad, 2Unlimited, Marco Borsato, Tiësto en Within Temptation valt weinig aan te merken. Naast New Wave lijkt er eigenlijk maar één andere dissonant te zijn: in 2000 mocht de band Arling & Cameron de inmiddels afgeschafte bierdouche ondergaan. Ik had er zelf nog nooit van gehoord, dus eens in deze RTH kijken of het wat is.

Arling & Cameron blijkt geen bijster originele bandnaam, het zijn simpelweg de achternamen van het duo dat de band vormt: Gerry Arling en Richard Cameron. Rond de eeuwwisseling had de groep behoorlijk succes met hun muziek, hoewel meer in het buitenland dan in Nederland zelf. Toen Cameron tijdens een tournee in Spanje een ongeluk kreeg, besloot het tweetal niet meer op te treden. Toch zaten zij niet stil en produceerden zij onder meer de soundtrack van de films Oesters van Nam Kee en Phileine Zegt Sorry, maar hun muziek was bijvoorbeeld ook te horen in de serie The Sopranos en in verschillende reclamespots.

De Popprijs kregen zij naar aanleiding van hun album Music For Imaginary Films. Dit album werd door de jury geroemd om het originele geluid en de frisheid van de muziek. Van dat album ranken wij het nummer waarvan de titel ons - ondanks de irritante spelling - alweer doet watertanden: 'w.e.e.k.e.n.d.'. Bovendien een virtuele bierdouche voor de heren, want zij debuteren in RTH.

Wat een gezeur dit zeg. 2

Waardeloos. Ik had het graag zo gehouden, dat ik ze nog niet kende.

1

Arling & Cameron vielen destijds ook onder de kortdurende easy-tune rage. En imaginary films, ja, je kunt je heel goed voorstellen dat dit soort muziek zo bij een blij filmmoment wordt gebruikt. Maar muzikaal vind ik er niet veel aan, al is het ook niet echt irritant. Een 5.

Ik vind er ook niet veel aan, een 4

Nou dat slaat weer de hele andere kant op na dat vreselijke Joy Division. Dit is wel heel overdreven vrolijk. Toch meer weer Unknown pleasures aanhoren? Nee, dit heeft toch wat meer te bieden. Hetdoet me denken aan die eind jaren 60/begin jaren 70, van die overdreven vrolijkheid als die beautiful balloon. Maar het eind is best leuk en tot mijn stomme verbazin vg zaten Olga en Bart te dansen op dit nummer. Kijk, van dit soort vrolijkheid hou ik van, dus een zes. En heen en dame, zo slecht is het nou ook weer niet.

Hier had veel meer ingezeten dan wat er uiteindelijk van gebrouwen is. Ik dacht bij het begin 'hee, leuk deuntje', maar helaas verzandt het daarna al snel. Het is best lekker vrolijk en luistert wel aangenaam weg, maar ik vind het wel erg weinig om het lijf hebben en irriteer me ook aan de slechte tekst. Een 5.

Lekker loom nummer, zeventje. Komend van een zeer origineel album waarvoor de Popprijs een dikverdiende beloning was.

Ik vind geheel nogal nietszeggend. Het voelt niet alsof mijn leven completer is geworden na dit stukje muziek. Een 5