Steunfonds 7: 8 t/m 14 Februari 2015

Och och en het leek er even op dat het zou gaan gebeuren. Eindelijk beats in de eregalerij van het Steunfonds. Maar nee Hardwell is er niet in geslaagd om die hoge troon te halen. Toch heeft hij wel mooi 3 weken publiciteit mee kunnen pakken! Christine and the Queens hebben het franse lied ook niet kunnen stuwen tot grootse hoogtes en kregen geen enkele stem. Het Deense bandje Mew daarentegen pakte met een eindsprint alsnog de 2e plaats en mag op herhaling.
Maar overduidelijk was Death Cab for Cutie met mijn insziens hun beste plaat ooit, de grote winnaar. Die gaan we vast nog terug zien aan het eind van het jaar!

Death Cab for Cutie – Black sun 47% [ 8 ]
Mew – Satellites  29% [ 5 ]
Hardwell feat. Harrison – Sally 24% [ 4 ]
Christine and the Queens – Christine 0% [ 0 ]

De kandidaten voor week 7:

1. De Denen van Mew zijn blij, want ze mogen op herhaling en volgens mij is dit zo'n nummer dat je bij vaker horen steeds leuker gaat vinden

Mew - Satellites


2.Hun nieuwe album CULTURE OF VOLUME komt op 6 April uit. En hoewel ik nog nooit van deze band gehoord had, werd ik compleet omver geblazen door dit nummer. Maar goed het gaat er natuurlijk om wat jullie er van vinden!

East India Youth - Carousel


3. De mannen met dat karakteristieke orgelgeluidje zijn nog lang niet klaar met ons! De tijd van hitjes lijkt voorbij, alhoewel............?

Inspiral Carpets feat. John Cooper Clarke - Let you down


4. Ja sorry Mark, het zijn toch weer 4 ipv 3 Steunfondsplaatjes geworden. Kan ik er wat aan doen dat 2015 tot op heden zo sterk opent
Deze nieuwe release van Steven Wilson kon en mocht ik niet laten liggen. Van zijn nieuwe album Hand Cannot Erase dat binnenkort uit komt, de officieel nieuwe single [want er is nog een track uitgebracht zoals je bij nieuwe kneiters kunt zien! En ach iedereen wil toch een 'perfect life'

Steven Wilson - Perfect Life


Overigens heb je een tip voor een nieuwe plaat, schroom dan niet en geef hem door via robbie34@home.nl

Steven Wilson

jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

East India Youth vind ik kerkmuziek. Inspiral Carpets is wat vlak, maar gaat best wel.
Het laatste liedje zou ik gekozen hebben als de zwoel lispelende dame het hele liedje was te horen in plaats van alleen de eerste twee minuten, puur jatwerk van It's my game van David Bowie, maar als zoiets een liedje leuk maakt, mag dat. Maar helaas neemt Steven Wilson het na twee minuten met zijn gekweel over.
En aangezien Mew over de volle lengte een goed liedje heeft, kies ik die weer.

Steven Wilson of course

Had ik niet van je verwacht hoor Mirrr

Steve Wilson krijgt met volle overtuiging mijn stem uit deze vier.

Sowhat moet ik wel gelijk geven v.w.b. de dame. Die bouwt het nummer dusdanig op dat Steve Wilson het alleen maar hoeft af te ronden.

Wat een fantastisch steunfonds. Bijkans onmogelijk om er eentje uit te kiezen. Nou dan maar op de sentimentele tour. Heb nog altijd goede herinneringen aan de glorietijd van John Cooper Clark en, zoals Dave al zegt, dat orgeltje, mjammie! De Carpets dus voor mij, maar, nogmaals, het was deze keer wederom ' Qual der Wahl' .

Mew is niet beter geworden na herhaaldelijk luisteren, dus die valt af.
Steven Wilson ook. Meestal beluister ik de nummers via Spotify, maar daar stond deze niet bij, dus dan maar op YT bekeken, waar een mooie en mysterieuze clip verhult dat het liedje eigenlijk maar bar weinig om het lijf heeft.
Bij East India Youth wacht ik op de beats die niet komen, en had ik het sowieso fijn gevonden als hij voor het zingen de kerk uit was gekomen.

Blijft er nog maar één over om een stem op uit te brengen, maar da's in dit geval gelukkig helemaal niet erg: fijne britpop met een sterk ritme en prettige instrumentele variatie.

Dave blijkt over voorspellende gaven te beschikken, want ik vind Mew inderdaad nu bij derde beluistering al een stuk leuker dan eerst. Al blijft het me wel een beetje te ongestructureerd.
Van East India Youth had ik, evenals van Mew overigens, ook nog nooit gehoord. Helaas word ik er niet echt door weggeblazen, het weet mij niet te grijpen en is me te saai. Al vind ik het laatste stuk wel goed.
Inspiral Carpets is aan het begin wat aan de eentonige kant, maar wel een leuke plaat, de aparte sound met dat orgeltje vind ik wel leuk. De bridge in het midden vind ik echter minder geslaagd.
Van Steven Wilson vind ik de eerste 2 minuten erg saai. Daarna, als Steven WIlson zelf zingt, wordt het wel beter. Maar het nummer overtuigt me als geheel nog niet helemaal.

Lastige keuze wel deze week. East India Youth valt af, maar de rest ligt dicht bij elkaar. Ik kies uiteindelijk voor Inspiral Carpets, omdat ik die het meest energiek vind.

Spannnnnnnnnnnnnend.....twee koplopers nu

De orgeltjes van Inspiral Carpets een echt steunfondsbandje spreken mij in deze aflevering het meest aan. Die John Cooper Clarke lijkt mee een aardig geschift persoon. Luister ook maar eens naar Evidently Chickentown die ooit in een Sopranos-aflevering zat.

Dutchzaphod schreef:Heb nog altijd goede herinneringen aan de glorietijd van John Cooper Clark

Marrk, hier is een opname uit 1978

Een soort van dichten op hallucinerende beats, vreemd/geschift hahaha.
Hier dat stukje sopranos..
https://www.youtube.com/watch?v=alkM5RCIHuw

Plaat van Steven Wilson viel me eerlijk gezegd wat tegen, east india youth blijft ook niet echt hangen.

Het was wel moeilijk kiezen tussen Mew en Inspiral Carpets, die beiden goede platen afleverden. Toch ga ik voor die plaat met het heerlijke orgelriedeltje.

Dat bordje closed kan daar staan, ik kon nog vrolijk stemmen! En wel op de Inspiral Carpets!! Wat een energieke plaat!!