Steunfonds 13: 30 maart t/m 5 april 2014

Ik hoop dat de rest van Turn Blue toch meer dat rauwe Black Keys klankje gaat krijgen. Dat vind ik toch iets fijner klinken. Desalniettemin is Fever de beste van de vier aanwezigen, al is het niet zo overtuigend als gehoopt.

Ik vind de nieuwe single van The Black Keys toch teleurstellend eigenlijk. Beetje lafjes allemaal, dus ik hoop met Kasper mee dat dit niet maatgevend is voor de nieuwe plaat. Echt slecht is het trouwens niet, maar ik had er wel meer van verwacht. Ik hoor ze liever wat rauwer en ze hebben ook simpelweg betere melodieën geschreven.
Manchester Orchestra blijft een aardige plaat, niet meer of minder. Beetje rommelig, maar wel goede gitaarstukken. De zang is minder.
Bij Pains of Being Pure At Heart wist ik in het begin niet zo goed wat ik ermee aan moest (wat een vreemde clip trouwens), maar gaandeweg wordt het wel een leuk plaatje.
Case Mayfield heeft een leuke sound, maar van de zang ben ik bij vlagen niet kapot.

De conclusie is dat het niveau van de platen erg dicht bij elkaar ligt. Ik ga er later deze week een tweede luisterbeurt tegenaan gooien om te beslissen

Case Mayfield heeft een beetje androgyne stem, maar dat is het dan wel. Black Keys is een zwakke vertegenwoordiger in een toch al niet al te sterk genre. Pains is in potentie wel aardig, maar er mist iets, wat weet ik niet precies, maar ik bedoel iig niet die suffe clip. En Manchester heeft gewoon een leuk liedje, dus daar stem ik opnieuw op.

Ik ken de kwaliteit van de Black Keys, maar die vind ik in dit nummer juist amper naar voren komen. Veel te slap allemaal, de heren plegen bijna verraad aan zichzelf. Manchester draait een slecht Premier League-seizoen en dat is terug te horen in de muziek. Case Mayfield is wel aardig, maar niet meer dan dat. Pains Of Being Pure At Heart is kwalitatief het sterkst in mijn ogen en krijgt mijn stem. Gelukkig ranken we de muziek en niet de video, want dan was ie als laatste geëindigd hahaha. Wat een weirde clip.

Stem er bij voor Simple and sure. Gevoel blijft ook hier teveel hangen dat Black Keys niet het achterste van de tong laten zien.

Black Keys levert een wat snel in elkaar gezette standaardplaat af, die best aardig klinkt maar toch niet het niveau heeft dat we van ze kennen. Pains of Being Pure At Heart is waar het echte luistergenot zit; die krijgt mijn stem.

Blijft ook bij tweede beraadslaging een lastige keuze maar er moet toch een beslissing vallen: het wordt Manchester Orchestra. Blijkt toch een groeiplaatje te zijn.

Ik wijk af want ik ga voor Case Mayfield