*RTH* The Scream - Man in the Moon

**sokratikos** 01.03.13 14:22

[01-03-2013]

Verzoekje

The Scream was een in Los Angeles gevestigde hardrock-band, opgericht in 1989 als Saints or Sinners. De band bestond oorspronkelijk uit de voormalige Angora-zanger John Corabi en 3 voormalige Racer X-leden: de gitarist Bruce Bouillet, bassist Juan Alderete, en de drummer Scott Travis. Laatstgenoemde ging echter snel weg om zich aan te sluiten bij Judas Priest, en werd vervangen door voormalig Shark Island-drummer Walt Woodward III. Scott Travis co-schreef "I Don't Care" op hun debuutalbum Let It Scream, hoewel hij niet op het album zou spelen.

Kort na de vervanging van Scott Travis door Walt Woodward III veranderden ze hun naam van Saints or Sinners naar The Scream.

Veel van de nummers op hun debuut speelde de band al op concerten voordat ze het album in 1991 opnamen.

Na de release van hun debuutalbum op Hollywood Records, dat de single "I Believe in Me" bevat, verliet Corabi de band om de vertrokken Vince Neil te vervangen in Mötley Crüe. Daarop recruteerde The Scream de voormalige Dashboard Mary-zanger Billy Fogarty. In 1992 brachten ze de single "Young And Dumb" uit voor de film "Encino Man". In 1993 namen ze hun tweede album op, Takin 'It To The Next Level, maar de band werd geschrapt van het platenlabel voordat het album werd uitgegeven. The Scream ging uit elkaar en Fogarty, Bouillet en Alderete gingen verder met een kort muzikaal project met John Moore en drummer Abe Labriel Jr genaamd DC-10, dat het album Co-Burn opnam en uitbracht.

Walt Woodward III overleed op 8 juni 2010 aan alcoholvergiftiging.

We ranken het nummer Man in the Moon van The Scream,
het 3e nummer van hun debuutalbum Let It Scream uit 1991

Mirrr 01.03.13 20:18

Kende dit helemaal niet maar is wel iets in mijn genre past (voor deze nu een 6)....

**sowhat** 01.03.13 20:22

Zit tussen hardrock en poedel in. Vleesch noch visch dus. 4

MrJohn 01.03.13 20:42

Slagvaardige en aangename sound zonder een hoogvlieger te zijn.

Een 7.

Gast 02.03.13 0:33

Amerikaanse glitterrock uit de late 80's / early 90's. Gaat een mooie 2 worden dit.

Kasper 02.03.13 9:01

Het nummer is wel leuk, maar het probleem is dat ik dit op mijn iPod waarschijnlijk al wegdraai tijdens het intro. Voor mijn gevoel mist er dan gewoon heel veel. Een 6, ondanks deel 2.

Joostvdaa 02.03.13 14:48

sowhat schreef:Zit tussen hardrock en poedel in. Vleesch noch visch dus.

Eens. Het is het allemaal net niet, te gewoontjes en net te traag. Een 5.

Berend 03.03.13 20:44

Een net-niet Led Zep. Vijfpunter

Gast 04.03.13 8:43

"Man on the moon, uugh" toen ik de zanger van dit epos dat hoorde zingen in dit liedje hoorde krulde er als vanzelf een smakelijke glimlach om mijn lippen die al gauw overging in een redelijk forse schaterlach.

Overduidelijk een bandje die "waarschijnlijk ook tot hun eigen verdriet" bijna wanhopig probeert om mee te liften met het grote succes van de echt succesvolle topbands uit die periode.

Voor mij is dit een typerend voorbeeld van hoe de platenindustrie in die tijd draaide, ergens op een kantoor in Ohio zat een verschrikte platenboer te kijken naar de enorme aantallen die er werden verkocht door de grote jongens en dacht bij zichzelf waarom hebben wij geen "Whitesnake" bijvoorbeeld.

Al rap werden zijn loopjongens op pad gestuurd met maar 1 opdracht namelijk, vind mij een "Whitesnake" en ja hoor ergens in Montana en ergens in Idaho vond men een paar bands die door de grote platenbaas machinerie tot 1 band werden getransformeerd waarbij vooral naar uiterlijke kenmerken werd geselecteerd, snel een dure studio gehuurd en een nog duurdere producer daarbij gegooid, snel een bio in elkaar gegooid met een paar mooie glamfoto's, een video door een op dat moment hippe director in elkaar laten draaien en hoppa we pikken een graantje mee.

Gezien die achtergrond is dit nummer best wel een vermetele poging om mee te doen, alleen slaagt het daar totaal onvoldoende in, want het klopt allemaal wel hoor, een catchy song, met op het juiste moment de befaamde gitaarsolo plus een zanger die exact weet wanneer die uuugh moet bleren en een mooi soort heavy totaal geluid, maar al met al is het dus een verdomd slechte kopie die ook nog eens volstrekt ongeloofwaardig overkomt, voor de moeite een 2.

**sokratikos** 06.03.13 17:37

Kan me goed vinden in Journey´s duiding van de RTH van deze hardrockband - al zou ik de platenbons eerder in de mond leggen: "Doe mij een Bon Jovi". De muzikanten beheersen hun hardrock-kunstje, dat is het niet, maar het komt op me over als de uitvoering op hun automatische piloot en vermoed dat het daarom allemaal net-niet is. Een naar beneden afgeronde 4