Chevy's Top 250

Ondanks dat ik hieronder mijn eigen V500-lijstje ingestuurd heb, wil ik dit topic ook openen. De lijst is (deels) gewijzigd en deze lijst is meer dan wat kale gegevens die niemand aandachtig bekijkt en gewoon "één van de vele lijstjes is".

Voor wie het nog niet weet, ik hou van lijstjes. Ik begon met het ontdekken van muziek door de Top 2000. Later volgden Radio Veronica's Top 1000 Allertijden, de MuMe Ladder en nog heel veel andere toplijstjes. Ik struin ze langs, wordt blij als favorieten in andere toplijstjes voor komen en ben verontwaardigd als bepaalde artiesten/nummers niet in een toplijst staan. Dat soort dingen.

Een eigen toplijst kon daarom niet lang uitblijven en daar ben ik eind 2010 dan ook mee begonnen. Op MuMe ben ik hiermee begonnen en ben ik inmiddels op de helft van het bespreken van mijn lijst. Alleen niet iedereen kijkt op MuMe en waarom zouden jullie niet mee mogen genieten van deze 250 weergaloze nummers?

Met heel veel gekut en lange Excel-formules is het mij destijds gelukt om een simpele, maar eenvoudige lay-out te maken, zodat het er ook nog een beetje leuk uit ziet. Soms Excel...

Voor wie overigens denkt genoeg te hebben aan mijn oude eerder geplaatste lijsten: ik heb 10 nieuwe binnenkomers in mijn top 25 (iets wat voor mij erg veel is), 85 volledig nieuwe binnenkomers tov van 2011 en 154 nieuwe binnenkomers tov van 2010.

Op MuMe doe ik per 5. Hier doe ik het per 10.

[jun-12] [dec-11] [jun-11] [dec-10] [okt-10]

250. Jackson Browne - Late for the Sky (1974)
[232][217][150][XXX][XXX]

Album: Late for the Sky
T2000: XXXX / MuMe: XXXX

Als liefhebber van de Top 2000 kwam ik uiteraard in aanraking met The Load Out/Stay (#45 in 2010). Een vrij eenvoudig nummer wat mij naar de tekst van muziek leerde luisteren. Toen ik op / MuMe kwam, zag ik opeens een onbekend album: Late for the Sky. Ondanks dat Running On Empty niet echt de klapper was waar ik hoopte, werd ik geïntrigeerd door dat hoge gemiddelde (nog altijd 4,04 en zelfs dalend).
Jackson Browne bracht het album een jaar uit, voordat zijn vrouw zelfmoord zou plegen. Wie de tekst erbij houdt, kan niet ontkennen dat de tekst achteraf gezien erg pijnlijk is (Such an empty surprise to feel so alone) .

249. Michael Jackson - I Just Can't Stop Loving You (1987)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Bad
T2000: 1990 / MuMe: XXXX

Dat ik een liefhebber ben van Michael Jackson is geen verrassing. Dit duet met Siedah Garrett, de schrijfster van Man in the Mirror, heeft het afgelopen jaar een reuzesprong gemaakt. Veel slijmeriger krijg je het zeker niet en ik verwacht ook niet dat dit een blijvertje, maar het is schitterend om te horen (en zien) hoe Michael naar de juiste noten grijpt. Ik meen ook dat het dit jaar door één van zijn concerten geweest is dat ik dit nummer opeens geweldig begon te vinden.

248. Marco Borsato - Margherita (1995)
[244][246][200][223][189]

Album: Als Geen Ander
T2000: 226 / MuMe: XXXX
Een nummer dat niet te veel gedraaid moet worden. Van de latere Marco moet ik weinig hebben, maar in deze tijd kon hij nog prima nummers maken. En nee, de tekst is niet bepaald van het niveau Nijgh, maar hoe de tekst langzaam omgaat van een rustige beschouwing tot een soort van paranoia vind ik bijzonder sterk. Ik merk dat ik mezelf nu alweer ga proberen te verdedigen. ’t Is gewoon een mooi nummer. Punt.

247. Sniff 'n The Tears - Driver's Seat (1980)
[240][239][175][086][067]

Album: Fickle Heart
T2000: 897 / MuMe: 794
Als statisticus een interessant nummer. Eén van de weinige die iedere Top 250 gedaald is. Wat dit nummer zo goed maakt, is vooral dat intro. De 12"-versie heeft een geweldige eerste 2 minuten. Later leerde ik ook de overige instrumenten waarderen, maar dat intro blijft voor mij de kracht van dit nummer.

246. Deep Purple - Pictures Of Home (1972)
[201][179][134][XXX][XXX]

Album: Machine head
T2000: XXXX / MuMe: XXXX
Made in Japan maakt Machine Head lichtoverbodig, dat geef ik eerlijk toe. Er is geen nummer dat op Machine Head staat dat niet beter uitgevoerd wordt op Made in Japan. Maar alleen al voor dit nummer moet je dat album een keertje geprobeerd hebben.
Daar waar Blackmore en Gillan hét duo van (MK2-)Deep Purple was, is dat of Pictures of Home even anders. Al vanaf de eerste noot is het Ian Paice die de show steelt met z’n strakke drums. Samen met Roger Glover die dit nummer zo’n heerlijke drive geeft (en zelfs even mag soleren). Maar toch.. die hammondsolo van Jon Lord is toch wel weer ouderwets geniaal hoor!

245. Marillion - The Great Escape - The Last Of You - Fallin' From The Moon (1994)
[226][131][XXX][XXX][XXX]

Album: Brave
T2000: XXXX / MuMe: 1102
De albums met Fish zijn gemiddeld genomen beter, maar met Hogarth hebben ze doorgaans de beste nummers gemaakt. The Great Escape is waarschijnlijk het eerst Hogarth-nummer dat mij echt helemaal weg heeft geblazen. Brave stond, vanwege de Top 250-notering, op vakantie naar Frankrijk op mijn iPod. En hoewel ik daar nog steeds niet het meesterwerk in hoor, vind ik dit nummer nog altijd even mooi als destijds. Met name het tweede (het agressievere stuk, zie quote onder) en het derde deel (het langzaam kapot gaan, zoals ze dat perfectioneerden op Marbles) zijn echt schitterend. Met wellicht wel de beste solo van gitarist Rothery. Ik durf ook wel te stellen dat ik na afgelopen concert van Marillion in Paradiso, waar ze dit nummer speelden, kan concluderen dat Hogarth één van de mooiste stemmen heeft die ik ken.

Why did you hurt the very one
That you should have protected?

244. Supertramp - If Everyone Was Listening (1974)
[196][185][XXX][XXX][XXX]

Album: Crime of the Century
T2000: XXXX / MuMe: 1707
Supertramp zit in de lift de afgelopen jaren. Niet voor niets is Crime of the Century mijn nummer 1 hier op MuMe. Een laatste wanhoopskreet zoals die ook al in The Great Escape zit (Oh no, please no
Don't let the curtain fall). Dit is eigenlijk het einde van Crime of the Century (met het titelnummer meer als een soort bonus), een vrij somber gestemde plaat.

243. Neil Young - Out On The Weekend (1972)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Harvest
T2000: XXXX / MuMe: 617
De nieuwe nummers komen later, dat beloof ik. Bovenin nog vooral gerenommeerde namen op de terugweg of zoals deze, een topper in wording? Old Man (#99) en Harvest (#243) zijn me gaan vervelen, daarvoor in de plaats kwamen de rockende afsluiter en de relaxte opener. Het is toch vooral die mondharmonica die het ‘m doet.

242. Dire Straits - You and Your Friend (Live) (1992)
[207][229][118][100][XXX]

Album: On the Night
T2000: XXXX / MuMe: XXXX

Het is mijn bedoeling om bij ieder vijftal ten minste één filmpje te laten zien. Ooit las ik een YouTube-comment waarin stond: Cry, guitar, cry! en dat gevoel heb ik nooit meer verloren. Gitaarsolohaters kunnen beter niet klikken, want dit nummer is één grote gitaarsolo. De tekst is ook nog wel het vermelden waard. Met wat verbeelding zou je er een vieze gluurder van kunnen maken die droomt van een triootje met de twee meiden die hij ziet in een bar (Or are you and your friend gonna get on down). Het is wel een nummer dat z’n glans een beetje heeft verloren, dat geef ik toe.

241. The Cure - The Funeral Party (1981)
[192][186][198][XXX][XXX]

Album: Faith
T2000: XXXX / MuMe: XXXX
Faith is mijn favoriete Cure-album. Ondanks dat The Funeral Party een donkergrijs nummer is, zorgen die synths dat dit nummer bijna iets moois krijgt. Openend met two pale figures ache in silence en eindigend met dancing at the funeral party, dat zegt imo genoeg.

240. John Lennon - Imagine (1971)
[189][175][098][064][077]

Album: Imagine
T2000: 22 / MuMe: 693
Een zeiknummer is het zeker. Én?
Bijna achteloos hoe hij zingt. Een nummer dat helaas nooit gedateerd zal zijn. Er zijn maar weinig artiesten die met dit soort moralistisch gezever weg kunnen komen. John Lennon is er daar één van. In de clip kijkt hij je aan met die doordringende ogen. En verdomd, zo moeilijk kan het toch niet zijn?

239. Talking Heads - Heaven (Live) (1984)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Stop Making Sense
T2000: XXXX / MuMe: 1277
Ik realiseer me dat we nog niet echt lekkere nummers gehad hebben op Pictures of Home na. Veel smartlappen of in het algemeen trage nummers. Ik hou van nummers met een trage opbouw en waar je de structuur duidelijk kan horen. Veel kaler dan Heaven ga je het niet krijgen. Een bijna achterlijk simpel basloopje en wat karig gitaarwerk dat ik waarschijnlijk in een dag kan leren. Het toont maar weer aan dat muziek helemaal niks te maken heeft met wie uit zijn/haar instrumenten de beste toonladders kan persen.

238. Dire Straits - Wild Theme (Live) (1992)
[186][161][036][011][011]


Album: Live in Basel '92
T2000: XXXX / MuMe: XXXX
Ja, in 2010 nog op nummer 11 inderdaad. Live in Basel is wat mij betreft nog altijd een onovertroffen concert. Dit solonummer van Mark Knopfler (van Local Hero) staat ook op de DVD On the Night en de versie op Alchemy is het titelnummer van die plaat (Theme From Local Hero - Wild Theme heet die verwarrend).
Het filmpje geeft foutief aan dat dit nummer Local Hero is, hoewel Local Hero gewoon Wild Theme is met een stukje saxofoon erachter. Tja, verwarrend allemaal.
Anyhoe, ik wilde eigenlijk twee filmpjes van Dire Straits laten zien. Het is een beetje jammer dat die allemaal gelijk achter elkaar komen, zodat er niet wat meer variatie in zit.

Wild Theme zou het laatste nummer blijken dat Dire Straits tijdens haar laatste concert in Zaragoza op 9 oktober 1992 zou spelen. Hier zijn wel beelden van, maar niet al te beste. Wat mij betreft staat deze live-uitvoering gelijk aan dat optreden. Het einde.. van de beste band die ooit op aarde rondgelopen heeft. _O_

237. Talk Talk - Renée (1984)
[185][157][217][XXX][XXX]

Album: It's My Life
T2000: XXXX / MuMe: 258
Ik had al best kennis gemaakt met Talk Talk, maar verder dan een oubollig origineel van dat No Doubt-nummer kwam ik toch ook niet. Toen ik actief de MuMe Ladder ging beluisteren, kwam ik al gauw op dit nummer. Destijds nog netjes alle YouTube-nummers op volgorde zetten en dan maar kijken wat er langs zou komen. Opeens was daar een nummer met de naam van een klasgenote. Daardoor ga je toch even wat beter luisteren.
Het nummer is me om de een of andere reden sindsdien bijgebleven. Die lome jazzy start en eigenlijk komt het nergens echt los. Het was eigenlijk de perfecte plaat om bij weg te dromen. Over… uh...

236. Mumford & Sons - The Cave (2009)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Sigh No More
T2000: 58 / MuMe: XXXX
Dat dit niet in de MuMe Ladder staat is eigenlijk raar. Sigh No More was een hype die ik grotendeels aan mij voorbij heb laten gaan. Vooral ook, omdat ik het album niet zo boeiend vond. Inmiddels heb ik het album al een hele tijd niet meer gehoord, maar die nieuwe is niet slecht, dus deze staat al heel lang in de herkansing. Dit komt vooral door hernieuwde waardering voor Little Lion Man, maar in het bijzonder The Cave.
In de 70s hadden we de Eagles, in de 90s deden 16 Horsepower hetzelfde en nu hebben we Mumford & Sons. Bands die de banjo een mooi plekje in de muziek geven.
Typisch festivalnummer dit. Lekker in het zonnetje, no worries.

235. The Nits - Nescio (1983)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Omsk
T2000: 747 / MuMe: 380

The Nits, wellicht de beste Nederlandse band. Nescio was het pseudoniem van Jan Hendrik Frederik Grönloh, een Nederlandse schrijver. Een nummer dat verschillende geniale facetten kent, echter steeds begeleid op die heerlijke pianoloopjes. Het is een volstrekt uniek nummer wat vanaf begin tot eind die onderhuidse spanning heeft. En laat ik daar nou net enorm van houden.. mysterieuze nummers die je grijpen.
Neem nou iets als "I came to a hotel with double rooms and showers. And nobody nobody's knocking". Het heeft iets tragisch. Diezelfde persoon die eerst van een brug sprong, zit nu eenzaam in z’n kamer. Dan opeens gaat de telefoon. Een onbekende die hallo zegt.

De paralellen met een David Lynch-film zijn er. Het verklaart voor mij een hoop.

234. Dire Straits - Tunnel Of Love (1980)
[203][182][191][202][168]

Album: Making Movies
T2000: 609 / MuMe: 421
Uit de tijd dat ik de top 2000 door spitte. Via WMP had ik één of andere tool gedownload. Hierdoor kon ik de tekst meelezen. Ja, en dat is dan wel even andere koek als je Jan Smit, Robbie Williams (Feel/Angels) en Backstreet Boys gewend bent. Want iedereen kan vinden van hem wat je wilt, maar dat hij geen goed tekstschrijver was, maakt niemand mij wijs. De tekst, geïnspireerd op de kermis bij zijn woonplaats (Newcastle); Spanish City in Whitley Bay. Op deze kermis hoorde hij veel rock ’n roll en dit is wat hem inspireerde muzikant te worden.
8 minuten lang, en vrolijker en speelser hebben ze nooit meer geklonken dan op Making Movies. De teksten rollen zo lekker van je tong en ja, dat outro is wel meesterlijk goed. Wie goed luistert tijdens het tussenstukje hoort ook waarom Pick Withers (t/m Love Over Gold) zo’n goede drummer is.

233. Cat Stevens - Father And Son (1970)
[178][146][102][091][137]

Album: Tea for the Tillerman
T2000: 460 / MuMe: 598
Cat Stevens is een onderschatte artiest. Want wat kon deze man mooie muziek maken. Father and Son is simpel, maar effectief. Niet slijmerig of goedkoop, wel een heerlijke zondagochtendplaat.

232. The xx - Intro (2009)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: xx
T2000: XXXX / MuMe: 665
Wanneer ik precies the xx opgepikt heb, weet ik niet precies. Wel weet ik dat ik het eerst heel lang links heb laten liggen, omdat het me niet zo boeiend leek. Toen ik echter de film Project X keek (met dit als slotnummer) wist ik niet hoe snel ik dit album moest opzoeken. Het album viel wat tegen, omdat het toch vooral allemaal variaties op elkaar zijn, maar dit nummer blijft geweldig.

231. Sigur Rós - Untitled (Vaka) (2002)
[177][160][192][XXX][XXX]

Album: ( )
T2000: XXXX / MuMe: 345
Duidelijk een MuMe-rijtje, want ook deze staat (hoog) in onze eigen lijst. September 2010 (volgens de berichtgeving op MuMe) moet een historisch moment zijn geweest, omdat dit de eerste keer geweest is dat ik dit soort muziek beluisterd heb. Geen liedjesmuziek, maar muziek vanuit een onbeschrijfbaar gevoel van binnen. Het is voor mij onmogelijk uit te leggen waarom een Jonsi mij kan raken met zijn gekke taaltje.

230. The Allman Brothers Band - Ramblin' Man (1973)
[075][020][011][012][012]

Album: Brothers and Sisters
T2000: 1952 / MuMe: XXXX
Door bands als Sigur Rós en Pink Floyd word ik weerhouden van hetgeen wat ik graag nog zou willen doen. Dat is meer van dit soort rockbands ontdekken. Geen zware kost, gewoon ongecompliceerde voetjes-van-de-vloerrock. Southern Rock is altijd al een onderbelicht genre geweest en uit dat genres wat leuke bands ontdekken lijkt me geen verkeerd voornemen.
Ramblin’ Man is van na de dood van Gregg (die we later nog tegenkomen, overigens) en de tijd dat Whipping Post (#248) en Blue Sky (#135) in mijn lijst stonden, zijn inmiddels al voorbij. Zelfs Jessica (#130) is eruit en het is toch eigenlijk wel jammer dat een nummer dat ooit 11e stond nu nota bene op de rand van verdwijnen staat. Maar dat zie ik zo gauw niet gebeuren, want dit is een heerlijk nummer. Vroeger luisterde ik de tekst en spoelde dan door op m’n iPod. Inmiddels vind ik de solo misschien nog wel het leukste gedeelte van het nummer.

229. Crowded House - She Goes On (1991)
[194][194][XXX][XXX][XXX]

Album: Woodface
T2000: XXXX / MuMe: XXXX
Crowded House is ook een band in de lift. Een mierzoet nummer, zoals alleen Crowded House dat kon. Wie houdt van het lieflijke kleine gebaar moet deze eens beluisteren.
En het zal nog tot diep in de top 100 duren, voordat we ze weer tegenkomen!

228. The Cure - Homesick (1989)
[174][145][XXX][XXX][XXX]

Album: Disintegration
T2000: XXXX / MuMe: XXXX
Wat betreft Disintegration is het wel duidelijk waar ik van hou. Dat ik zonder uitzondering de beste nummers op deel 2 van de plaat vind staan, zegt wel genoeg. Smith en zijn band houden het het beste bij neerslachtige nummers. Dit nummer is de ultieme bekroning op het meesterlijke trio Same Deep Water As You-Disintegration-Homesick. Just one more...

227. Led Zeppelin - Whole Lotta Love (1969)
[124][092][087][108][109]

Album: Led Zeppelin II
T2000: 91 / MuMe: 142

Niemand, maar dan ook niemand die van gitaarsolo’s houdt, kan om Page heen. Wat die man uit zijn gitaar tovert, is werkelijk ongekend. En dat allemaal met zo’n stoïcijnse blik alsof het allemaal vanzelf gaat. Whole Lotta Love werd live vaak opgerekt als jam/medley, tot ver over de 20 minuten soms.
Nu gaat dat mij een beetje te ver, maar kijk dat filmpje. Spoel desnoods naar 5:15. Dat is nou de pure rock die ik een beetje mis de laatste tijd. Ondanks dat Robert Plant er behoorlijk.. fout uit ziet.

226. Earth Wind & Fire - Fantasy (1977)
[172][156][105][087][090]

Album: All 'N All
T2000: 326 / MuMe: XXXX
Play that funky music, white boy!
James Brown, Stevie Wonder, Curtis Mayfield, Isaac Hayes. Een stuk lekkere funk gaat er bij mij weer in. Nog zo’n genre waar mensen mij waarschijnlijk niet mee associëren, maar waar ik zeker wel van hou. Wat dat betreft zijn de vele filmpjes van het Montreux (Jazz) Festival op YouTube wel echt een goudmijn. Inmiddels ben ik ook alweer een kwartier bezig met dit stukje, omdat ik steeds meer leuke filmpjes tegen kom.

Nou vooruit, deze krijgen jullie ook nog van mij:
https://www.youtube.com/watch?v=vMbgBwj-2xc
Al vanaf die eerste noot komt een massale YEAAAAAAAAH! vanuit het publiek. Dan weet je meestal genoeg: deze shit gaat goed worden! _O_

225. Talking Heads - The Great Curve (1980)
[109][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Remain in Light
T2000: XXXX / MuMe: 370
Afsluiten met Fantasy en openen met The Great Curve. Nee, mensen, blijf nog maar even staan. We dansen rustig door. The Great Curve is met afstand het lekkerste nummer dat ik ken van deze band. Hoe die zangpartijen op een gegeven moment door elkaar lopen, schitterend.

The world moves on a womans hips
The world moves and it swivels and bops
The world moves on a womans hips
The world moves and it bounces and hops

224. Billy Joel - Piano Man (1973)
[182][168][170][074][070]

Album: Piano Man
T2000: 36 / MuMe: 688
https://www.youtube.com/watch?v=LrAtrHa-QGo
Ook nu kan ik weer een heel verhaal gaan houden over de Top 2000 en hoe ik dit nummer en Goodnight Saigon (#46 in 2010) ben gaan leren waarderen. Dit is er zo eentje voor laat op de avond. Van links naar rechts.
Sorry, Neil, maar dit is toch echt het beste mondharmonica-intro ooit.

Wat betreft het filmpje: die versie met Elton John? Nee, doe toch maar die recente waar het publiek zo leuk meezingt. Oh, die sterke versie in Wembley (1984)! Nah, doe toch maar gewoon een simpele. Old Grey Whistle Test, het is net alsof je echt in het café naar hem aan het luisteren bent.

223. Bonnie 'Prince' Billy - I See a Darkness (1999)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: I See a Darkness
T2000: XXXX / MuMe: 458
Ik dacht ik zoek is op hoe die vent eruit ziet. Toch maar geen filmpje bij dit nummer.
Zelden krijg je je beeld dat je hebt van een artiest bevestigd. Vaak heb je niet eens een beeld van de artiest, want je hebt genoeg aan de stem.
Dit soort lo-fi ben ik sinds, ik Songs: Ohia ontdekt heb, liefhebber van geworden.

222. Kent - Livräddaren (1997)
[168][164][184][XXX][XXX]

Album: Isola
T2000: XXXX / MuMe: XXXX
Livräddaren opent met de beroemde woorden Jag räddar ditt liv. Als ik de Engelse versie mag geloven betekent het nummer iets van Lifesavers. Zweeds vind ik een heerlijke taal en ik dus ook uiteraard voor het origineel. Een album dat ik heb leren via het rock album v/d week-topic hier en er staat zelfs een tweede notering hoger in deze lijst. Inmiddels ken ik al 6 albums van ze en ze hebben heel wat goede albums afgeleverd.

221. U2 - One. (1991)
[080][136][127][139][100]

Album: Achtung Baby
T2000: 17 / MuMe: 269
Ik heb U2 altijd wel een goede band gevonden, maar toch vooral met nummers die het net niet zijn. Dat gezegd hebbende heb ik in de loop der tijd wel 5 keer U2 in mijn Top 250 gehad. Deze altijd wel als hoogste en na een mooie stijging, doordat ik de live-versie in Slane Castle leerde kennen, nu dus toch weer flink gezakt. Ik hoorde vandaag weer eens de versie met Mary J. Blidge en wat daar precies mis mee zou moeten zijn, snap ik ook nog steeds niet.

Dan ga ik het topic hier maar volgen, want op MuMe loop ik al te ver achter

220. Trentemøller - Miss You (2006)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: The Last Resort
T2000: 1006 / MuMe: 1363
Van Sigur Rós is een stap naar de electronic (de ambientvariant) vrij klein. Dit nummer heb ik dan weer ontdekt door de Favoriete Nummers-KO's. Die KO’s zijn eigenlijk vrij nutteloos en je schiet er qua uitslag niks mee op, maar die eerste rondes kan je heel wat leuke ontdekkingen doen. Destijds nog de vraag gesteld of de rest van het album ongeveer hetzelfde was, maar het antwoord was gek genoeg nee. Vandaar dat het lang geduurd heeft, voordat de ik stap van Trentemøller naar acts als Biosphere en Emancipator gemaakt heb.

219. The Rolling Stones - Wild Horses (1971)
[164][149][185][181][XXX]

Album: Sticky Fingers
T2000: 480 / MuMe: 425
The Beatles > The Stones, dat zeker voor mij. Maar The Stones zit toch wel duidelijk in de lift bij mij. Vooral ook, omdat ik ontdekt heb dat een aantal albums/nummers van The Stones prima mee kunnen gaan met het beste van de Fab Four. Wild Horses is zo’n semi-ballad waarin de kracht van de stem van Mick goed naar voren komt. Het verscheen eerst als slotnummer van http://www.musicmeter.nl/album/45176, maar is toch echt een Stones-nummer.

218. Ludovico Einaudi - Cache Cache (2004)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

https://www.youtube.com/watch?v=1v-iTcTia60
Album: Sotto Falso Nome
T2000: XXXX / MuMe: XXXX
De film Intouchables bewees maar weer eens hoe mooi klassieke muziek kan zijn. Mooie, wijde beelden van de Franse bergen onder begeleiding van deze Italiaan. Dit nummer komt ook uit de film, maar is origineel geschreven voor een Italiaanse dramafilm uit 2004 (zie albumtitel).

217. R.E.M. - E-Bow The Letter (1996)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: New Adventures in Hi-fi
T2000: XXXX / MuMe: 145
Met R.E.M. heb ik ook best wel een haat-liefdeverhouding. Albums zijn wisselvallig en van een aantal nummers die zo gewaardeerd worden, snap ik dan niet zo veel (bv. It’s The End of the World en How the West Was Won). E-Bow the Letter is dan weer wel een nummer wat die heerlijke drive ( :')) heeft die R.E.M. zo’n interessante band maakte.
En toch vooral die zang en tekst. Die typische wirwar die Stipe ervan kan maken.

216. Sparklehorse - Spirit Ditch (1995)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Vivadixiesubmarinetransmissionplot
T2000: XXXX / MuMe: XXXX
Al was het maar vanwege die rare aandachtsgeile titel van het album. Dit is één van de fragielste nummers die ik ken. Dat in combinatie met dat subtiele gitaargetokkel op de achtergrond maakt dat dit met recht een plek in mijn Top 250 heeft. En tevens één van mijn 10 nominaties voor de MuMe Ladder van dit jaar. Stemt allen!

215. Simon & Garfunkel - America (1968)
[162][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Bookends
T2000: XXXX / MuMe: XXXX
https://www.youtube.com/watch?v=vCbOEZ8c8dM
Simon & Garfunkel zijn samen met Keane wellicht de grootste groeiers geweest. Beide artiesten verdubbelen ook hun aantal notaties (3, resp. 2 voor Keane in 2011). Degene die er al in stonden zijn (bijna) allemaal ook gestegen. Eerder had ik het al over de kunst van het maken van het perfecte popliedje door Crowded House. Simon & Garfunkel deden hetzelfde. Die perfecte samenzang maakt dat zij voor mij het beste duo ooit zijn.
Vooral de live-versie (zie filmpje) is echt schitterend. Het nummer stond overigens ook in hermans topic: http://www.musicmeter.nl/forum/0/7554.

214. Toto - Mushanga (1988)
[169][140][XXX][XXX][195]

Album: The Seventh One
T2000: 1292 / MuMe: XXXX
Bij de Album Top 1000 op Radio Veronica staat dit album steevast heel hoog. Zodoende leerde ik Abbey Road kennen, maar ook zei een DJ ooit dat dit een soort tweede Africa was. Hmm... niet heel ver gezocht. Het nummer kenmerkt zich vooral door de ritmesectie van de gebroeders Porcaro (plus vader Porcaro die voor de gelegenheid ook weer mee deed). Dat Oosterse tintje maakt dat dit, net zoals Africa, net zo klinkt als een film.

213. Crosby, Stills, Nash & Young - Teach Your Children (1970)
[131][096][053][XXX][XXX]

Album: Déjà Vu
T2000: 628 / MuMe: 748
Geschreven door Graham Nash, de man wiens vader in de gevangenis gezeten heeft. Dat ik van harmonieuze nummers houdt, moge nu wel duidelijk zijn. Dat de tekst van alle tijden is, maakt het nummer alleen maar mooier.

Don't you ever aks them why
If they told you you will cry
So just look at them and sigh
And know they love you

212. Billy Joel - Scenes From an Italian Restaurant (1977)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: The Stranger
T2000: XXXX / MuMe: XXXX
Het allerlaatste nummer wat ik toegevoegd heb aan mijn lijst. Volgens mij heb ik dit nummer zelfs nog na 1 januari toegevoegd. Eigenlijk stuitte ik er bij toeval op toen ik wat aan het shufflen was door mijn playlists en dit nummer moest in mijn lijst.
Mooie tempowisselingen en hier blijkt ook maar eens uit wat een onderschatte tekstschrijver Billy Joel is.

211. The Alan Parsons Project - Don't Answer Me (1984)
[161][135][144][187][159]

Album: Ammonia Avenue
T2000: 981 / MuMe: XXXX
Wat boeit het nou waar die tekst op slaat als je zo’n heerlijk nummer kan maken?

Op internet vond ik nog een aardige quote over het nummer:

Eric Woolfson wanted that "wall of sound" George Martin had created in the sixties, then started insisting about it. Then, Alan Parsons got tired of it and so the he asked Eric Woolfson: "You mean this??" Then, he put on this awesome reverb over the whole track, giving this splendid fresh and broad effect we all know in the song.

Kaj schreef:Dan ga ik het topic hier maar volgen, want op MuMe loop ik al te ver achter

De bedoeling is/was om precies tegelijk bij de nummer 1 aan te komen.

210. Duran Duran - Notorious (1986)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Notorious
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
In 2012 heb ik ook weer teruggegrepen naar mijn allereerste manier van ontdekken: verzamelaars. Waarom alle albums afstruinen als er al door andere mensen het kaf van het koren gescheiden wordt? Artiesten als O.M.D., Depeche Mode en Duran Duran warden op deze manier door mij ontdekt. En als er dan veel leuks tussen blijkt te zitten, dan alsnog op zoek naar de bijbehorende albums. Notorious was zo’n ontdekking. Een nieuw, fris, funky geluid nadat de twee Taylors de band verlaten hadden. Totaal anders dan Save a Prayer en Ordinary World, de nummers die ik al kende.

209. The Beatles - A Day In The Life (1967)
[157][120][079][145][182]

Album: Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band
T2000: 82 | MuMe: 6
Dit is zo’n klassieker waar je niet omheen kan, want niet Yesterday, niet Hey Jude, niet Let it Be, maar A Day in the Life bleek hun grootste klassieker. Ondanks dat je een mooie parabool ziet in de posities door de jaren heen, is het toch één van de weinige Beatles-nummers (in 2010 nog 8, dit jaar een stuk minder) in de lijst van dit jaar.

208. Eagles - The Last Resort (1976)
[173][166][117][056][036]

Album: Hotel California
T2000: 66 | MuMe: 771
Net zoals Driver’s Seat een ononderbroken dalende lijn. Als Eagles-liefhebber is dit een nummer wat je gewoon goed vindt. Ik ken geen Eagles-liefhebber die dit nummer niks vind. De mooie afsluiter van het beroemde Hotel California maakt lang niet meer dezelfde indruk als vroeger, maar ik merk wel dat dit zo’n nummer is dat je eens in de zoveel tijd pakt en waar je bij het opstellen van dit soort lijstjes gewoonweg niet omheen kunt.

207. R.E.M. - Losing My Religion (1991)
[158][138][226][130][102]

Album: Out of Time
T2000: 118 | MuMe: 204
Ooit 15e in de Top 2000, voor het eerst geen R.E.M. in de top 100. Bij mij is dit nummer een behoorlijke jojo. De ene keer is het maar een aardig nummer, de andere keer zing ik weer uit volle borst mee.

206. REO Speedwagon - Keep On Loving You (1981)
[166][137][126][107][101]

Album: Hi Infidelity
T2000: 979 | MuMe: XXXX
Classic rock op z’n allerbeste. Dat is dit nummer. REO Speedwagon leerde ik kennen via Timelife, zo’n gezapig Amerikaans programma à la Teleshop (maar dan met multimedia) waarbij de hoogbejaarde zanger Kevin Cronin een cd met oude klassiekers aan kwam prijzen. Boston, Toto, dat soort bands, ik mag ze graag horen.

205. Simon & Garfunkel - Patterns (1968)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Parsley, Sage, Rosemary & Thyme
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Na het wonderschone Scarborough Fair volgt een meer up-tempo nummer. Een kindje van Paul Simon waar Art hooguit wat woorden meezingt. Het was dan ook zijn nummer dat een paar jaar eerder al op zijn eerste solo-album stond: http://www.musicmeter.nl/album/32350. Patterns is, zoals we gewend zijn, kort en krachtig.

204. Mark Knopfler - What It Is (2000)
[149][111][028][044][047]

Album: Sailing to Philadelphia
T2000: 417 | MuMe: XXXX
In 2003 kreeg Mark een Edison Award, voor “Outstanding Achievements in the Music Industry”. Het is een kleine greep van de vele geweldig live-versies die er zijn van dit nummer. Het werd één van zijn weinige solohits (in Nederland haalde alleen Going Home de Top 40 en dat was in zijn Dire Straits-tijd) en staat dit jaar voor het eerst sinds 2003 weer eens (terecht) boven Sailing to Philadelphia (#225). Het is tevens zijn meest gespeelde nummer tijdens zijn soloconcerten als we deze site mogen geloven.
Ook zo’n heerlijke tekst heeft dit nummer. Hoe ga ik dit ooit kunnen? Hij zingt zo snel! Maar zoals altijd bleek dat het met de tijd steeds beter zou gaan.

203. Wishbone Ash - Throw Down The Sword (1972)
[147][139][XXX][XXX][XXX]

Album: Argus
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Ook Wishbone Ash leerde ik kennen door zo’n favoriete nummers KO. Het gemiddelde van 4,17* liegt er ook niet om. Het album staat dan ook vol met dit soort harmonieuze ergenstussenclassicenproginrock. Geen oeverloze toetsensolo’s als bij Camel, geen rare soundsscapes als bij Pink Floyd. Twee lead gitaren, maar dan niet zoals bij The Allman Brothers Band. Dit is verplicht materiaal voor eenieder die houdt van progressieve of classic rock! _O_

202. Simon & Garfunkel - Me And Julio Down By The Schoolyard (Live) (1982)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: The Concert in Central Park
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Weer een solo-nummer van Paul Simon, ditmaal een live-uitvoering, want deze uitvoering straalt net als Patterns zoveel lekkere power uit.

201. Red Hot Chilli Peppers - Californication (1999)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Californication
T2000: 108 | MuMe: 763

Bij het bespreken van de MuMe Ladder plaatste ik een geweldige live-uitvoering (Slane Castle). Hier plaats ik gewoon het nummer, maar vooral de clip. Dit is met afstand de beste videoclip die ik gezien heb. Een beetje zoals de screensaver van een PC. Als dan de computers in de klas op die screensavers gingen, was dat altijd machtig mooi om naar te kijken. Helemaal als er iemand zo handig was om er een achtbaan van te maken of die buizen. Zo was deze clip ook. Iedere keer hetzelfde, maar toch bleef het spannend wat er ook alweer ging gebeuren.

200. Michael Jackson - Earth Song (1995)
[145][191][116][083][040]

Album: HIStory
T2000: 147 | MuMe: XXXX
In mijn eerste top 250 nota bene 10 keer in de lijst. Een nummer dat letterlijk door merg en been gaat. Wat begon met We Are the World eindigde met Earth Song. Zijn tot aan zijn dood voortdurende strijd tegen al het onrecht in de wereld. Dat klinkt uiteraard erg rooskleurig en als een slechte Amerikaanse speech, maar de MJ-fan in mij geloofde die man. Dat of hij is de beste acteur ooit.

Did you ever stop to notice / All the children dead from war / Did you ever stop to notice / The crying Earth the weeping shores?
Now I don't know where we are / Although I know we've drifted far
What about the holy land / Torn apart by creed

199. Godspeed You Black Emperor! - East Hastings (1997)
[134][110][XXX][XXX][XXX]

Album: F♯A♯∞
T2000: XXXX | MuMe: 466
Wat betreft dit nummer hink ik een beetje op twee gedachten. Enerzijds gebruik ik mijn Top 250 veelvuldig. In mijn zoektocht naar de ultieme nummers ben ik voortdurend bezig met het herbeluisteren van mijn Top 250. Of het is gewoon uit luiheid, want welke playlist is nou beter om te beluisteren dan de 250 beste nummers ooit? Dit nummer is heel erg situatieafhankelijk en derhalve blijkt het vaak een skipper. Vaak baseer ik mijn Top 250 op hoe vaak ik een nummer skip (en dus beu geworden ben). Voor dit soort nummers maak ik dus uitzonderingen. Uitzonderingen die zelden gedraaid dienen te worden, opdat ze niet voorspelbaar worden. Iets wat gezien de daling toch wel enigszins gebeurd is.

198. Bruce Springsteen - The River (1981)
[XXX][XXX][XXX][085][048]

Album: The River
T2000: 15 | MuMe: 83
Samen met Mushanga en de nummer 139 één van de drie re-entries in de lijst. Als brugpieper had ik mijn eerste iPod en daar stond dan de Top 2000 van 2007 op. Veel van dat soort nummers (denk ook aan House of the Rising Sun en Hurricane) hoor je dan ergens weer en dan raak je er net zo verliefd op als toen.

197. Camel - Lady Fantasy: Encounter/Smiles For You Lady Fantasy (1974)
[150][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Mirage
T2000: XXXX | MuMe: 946
De winnaar van de Prog KO en niet minder dan terecht. Een 12-minuten durend epos vol met virtuoze gitaar- en toetsensolo’s.

196. Ennio Morricone - L'Estasi Dell'Oro (The Ecstasy Of Gold) (1966)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Il Buono, Il Brutto, Il Cattivo
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Wie de film heeft gezien, kan niet anders dan kippenvel krijgen bij dit stukje in de film (hoewel er ook nog een raar klein groepje is die dit niet de beste film ooit vind). De scène op het kerkhof is op alle fronten geniaal. Maar vooral door die begeleidende muziek van Morricone. Kijk het filmpje (hoewel sommigen het waarschijnlijk al gekeken hebben bij mijn Morricone-betoog O-)), want zij maakt van Clare Torry een Lisa van de Voice (of een van de andere nutteloze talentenjachten).
Twee andere nummers van dezelfde score stonden eerder ook al in mijn lijst, waarvan het titelnummer zelfs nog op 14. Maar op een gegeven moment heb je dat deuntje wel gehoord. Het moet ook speciaal blijven.

195. King Crimson - Epitaph (1969)
[082][059][XXX][XXX][XXX]

Album: In The Court of the Crimson King
T2000: XXXX | MuMe: 275
Samen met Mirage misschien wel de twee uniekste progalbums die ik ken. Het titelnummer kende ik door de MuMe Ladder, maar dit nummer pakte me pas echt. Een sprookjesachtig meesterwerk met één van de mooiste zinnen ooit: Upon the instruments of death the sunlight brightly gleams.

194. Simple Minds - Don't You Forget About Me (1985)
[121][108][058][052][030]

Album: The Breakfast Club (Soundtrack)
T2000: 281 | MuMe: XXXX
Wees gerust, de goede periode van Simple Minds komt nog. De tijd waarin ze nog niet voor het grote publiek waren en nog geen stadionmuziek maakten en meer van dat soort gezwets. Eerlijk is eerlijk, het is door dit soort nummers dat deze band daadwerkelijk niet vergeten wordt door de gemiddelde persoon. En wie goed naar de muziek luistert (denk aan het drumwerk of het subtiele gitaarwerk), hoort ook dat dit meer is dan een simpel massadeuntje. Aanstekelijk is het woord dat ik zoek.

193. Industries of the Blind - The Lights Weren't That Bright, But Our Eyes Were So Tired (2011)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Chapter 1: Had We Known Better
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Het eerste nummer uit de 10s. Een band die niemand hier zal kennen. Ze hebben ook pas één EP uitgebracht. Het is een post-rock, maar dan zonder de clichématige climaxen. Veel strijkers en dit is typisch “er is licht aan het einde van de donkere tunnel”-postrock. Dat wil zeggen: veel strijkers. Het nummer doet me denken aan een mooie zomermiddag. Het heeft misschien ook wel wat weg van With Tired Eyes, Tired Minds, Tired Souls, We Slept.

192. Emancipator - Anthem (2006)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Soon It Will Be Cold Enough
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Van warme post-rock naar de kille klanken van Soon It Will Be Cold Enough. Hoewel dit nummer dan weer erg relaxt is. Waarom zelf stukjes gaan schrijven als anderen dat beter voor jou kunnen doen?

Sandokan-veld schreef:Soon it will be cold enough is een vrij smooth op de groove drijvende elektronicaplaat, die schatplichtig is aan instrumentale hiphop/soul (denk een chillende DJ Shadow) en de ambientstroming in de vroegere techno (denk de Selected Ambient Works-platen van Aphex Twin).

191. Jan Smit - Omdat Wat Ik Droom Niet Mag (2008)
[176][167][147][165][150]

Album: Stilte in de Storm
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Dit is zo’n plaat die verantwoord dient te worden. Aan de andere kant maakt het niet uit wat ik zeg. Dit is Jan Smit, en die is per definitie kut. Ik kan snappen dat een nummer dat begint met Ik rij naar huis / Kom net bij je vandaan. Over m’n wangen glijdt langzaam een traan niet bepaald op handen gedragen wordt, hier. Maar in die anderhalve minuut dat het nummer kort is, weet Jan me wel meer te doen dan een wel MuMe-proof artiest als Nick Drake of Joy Division. En dat is voor mij genoeg verantwoording.

190. The Cult - She Sells Sanctuary (1985)
[163][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Love
T2000: 332 | MuMe: 221
Rock in haar puurste vorm, het is één van die zeldzame nummers waar stilzitten simpelweg onmogelijk is. Ian Astbury schreeuwt ook nog op zo’n manier dat het nog leuk is.

189. Muse - Apocalypse Please (2003)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Absolution
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Absolution is groots, pretentieus, bombastisch, en wat nog meer. De opener (waarbij ik Intro er nog bij reken) is er eentje om helemaal in op te gaan. Of je het nou gebruikt als keiharde meebruller (en probeer maar eens net zo hoog te zingen als Bellamy!) of gewoon wilt luisteren naar dat subtiele toetsenwerk, het is even goed.

188. Simon & Garfunkel - Homeward Bound (1966)
[190][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Parsley, Sage, Rosemary & Thyme
T2000: 1452 | MuMe: XXXX
Homeword Bound, America en Me and Julio Down by the Schoolyard. Misschien is het toeval dat uitgerekend die drie nummers tot nu toe langsgekomen zijn. Want uitgerekend die nummers vormen het schitterende trio na het live tegenvallende Mrs. Robinson.


187. Bob Dylan - Ballad Of A Thin Man (1965)
[179][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Highway 61 Revisited
T2000: XXXX | MuMe: 1001
Ik zeker niet de persoon om Bob Dylan op handen te dragen. Maar toen ik toch maar eens vond dat ik wat moest proberen (Highway 61 dus), stuitte ik op toch wel een heel erg goed nummer: Desolation Row. Ik heb eerder al het woord achteloos gebruikt om John Lennon te beschrijven, maar ditzelfde mag gezegd worden van Ome Bob. Nergens klinkt het geforceerd of gespeeld (ondanks dat ik het soms ook wel overdreven vind). Dit nummer onderscheid zich vooral door dat bloedgeile orgeltje.

186. Coldplay - Talk (2005)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: X&Y
T2000: 695 | MuMe: XXXX
Over Kraftwerk hoef ik op een forum als deze waarschijnlijk niets te zeggen. Volgens velen was dit het moment dat Coldplay neerwaarts ging, maar dit was juist het moment waarop ik Coldplay opgepakt had. Oorspronkelijk nog bedoelt als B-kant van Speed of Sound (met die clip in die vage ruimte), maar Talk (met die gave ruimteclip) werd uiteindelijk een A-kantje. En terecht, want het is veruit het beste nummer op het album. Luister even naar dat drumwerk, het doet mij in ieder geval denken aan de hoogtijdagen van Copeland (The Police).

185. Massive Attack - Inertia Creeps (1998)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Mezzanine
T2000: XXXX | MuMe: 174
Teardrop en Unfinished Sympathy, dat was mijn (niet al te beste) kennismaking met deze band. Later was daar opeens Angel. De brave radiovriendelijke deuntjes werden ingeruild voor donkere, meeslepende, gitzwarte hypnosesound. En interesse in Mezzanine was gewekt. Op de weg naar voetbal heb ik al veel moois mogen ontdekken. Zo was dat de eerste keer Kind of Blue en de eerste keer What’s the Story Morning Glory. Belangrijker voor dit verhaaltje: de eerste keer Mezzanine. In het donker, openend met het al geweldige Angel, komt daar opeens een zowaar nog beter nummer langs. Nog donkerder, met meer pit en dat Oosterse sfeertje geeft het nummer ook nog dat unieke.

184. George Michael - Careless Whisper (1984)
[155][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Make It Big
T2000: 546 | MuMe: XXXX
Alsof het gepland is. De laatste noten van Inertia Creeps zijn gedaan en daar is dat beroemde saxofoonintro van Steve Gregory (o.a. The Rolling Stones, Fleetwood Mac en Fela Kuti). Zijn eerste solohit werd nummer 1 in zo’n 25 landen. Glad of niet, een heel erg slechte clip of niet, het nummer zelf vind ik geweldig. En dan ben je alleen thuis, volume omhoog en "I’m never gonna dance again! Guilty feet have got no rhythm!"

183. Pearl Jam - Alive (1991)
[136][102][044][020][019]

Album: Ten
T2000: 59 | MuMe: 71
Gitaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren! Alive was toch een lange tijd hét Pearl Jam-nummer voor mij. Ik leerde het kennen door Radio Veronica en de rest is te zien. Een top 20-notering voor dit nummer zit er allang niet meer in, maar dit blijft monsterlijk lekker.
Dit is tevens het laatste nummer dat een volledige dalende lijn heeft door alle edities heen. Het zal ook nog bijna 100 plaatsen duren, voordat we weer een ex-Top 20 tegenkomen.

182. Yes - Close To The Edge (1972)
[078][038][085][XXX][XXX]

Album: Close to the Edge
T2000: 548 | MuMe: 1166
Camel, King Crimson, dan moet Yes ook langskomen (overigens geen Genesis en Jethro Tull). Close to the Edge moet wel één van de beste teksten hebben. Ondanks dat het zo’n pretentieuze progtekst is, zit het vol met schitterende metaforen, heerlijk rare zinsdelen en dat allemaal perfect binnen het ritme van de muziek. Zoals het een echt prognummer betaamd, delen we het op in meerdere stukken die we ook weer allemaal van die vage namen geven (Total Mass Retain, Solid Time of Change).
En damn.. wat is die Wakeman een meesterlijk goede toetsenist! Eigenlijk zijn alle bandleden minstens een 11 uit 10 waard.

181. Dire Straits - Private Investigations (1982)
[139][106][110][137][125]

Album: Love Over Gold
T2000: 49 | MuMe: 280
Private Investigations is het duisterste nummer dat Mark zou schrijven. Des te opmerkelijker dat het hierop volgende nummer het lichtvoetige Industrial Disease is. Het is misschien wel zijn meest persoonlijke nummer. Waarin hij al zijn bevindingen als journalist verwerkt. Een mooie quote over dit nummer:

Michael Oldfield schreef:Private Investigations" captures the genré more than any other song, including contemporary songs. If it had been written thirty years earlier it would almost certainly have won an Oscar for a film noir soundtrack.
Bron: Michael Oldfield, Dire Straits, 1984

Weer afsluitend met Dire Straits. Puur toeval mensen.

180. Leonard Cohen - Suzanne (1968)
[229][238][136][XXX][XXX]

Album: Songs of Leonard Cohen
T2000: 657 | MuMe: 85
Suzanne is een schitterend nummer en tevens één van de weinige nummers van de man waar ik vooralsnog de genialiteit van inzie. De tekst is uiteraard de sleutel tot dit nummer. De tekst, die eerst als gedicht uitgebracht werd, beschrijft met zoveel gevoel hoe een persoon je helemaal gek kan maken.

En ondanks dat het origineel onovertroffen blijft, is de Nederlandse versie van Herman van Veen wel errug goed! Deze live-uitvoering is zo ontroerend intiem. Zelfs de beste Cohen-uitvoering die ik gezien heb, komt bij lange na niet in de buurt van deze versie van Herman van Veen (uit 1969). De comment eronder spreekt boekdelen: "Wat kunnen mensen toch mooi luisteren. <3"
Wat muziek met mensen kan doen in beelden gevangen.


179. Madrugada - Vocal (1999)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Industrial Silence
T2000: XXXX | MuMe: 1520
Madrugada was één van de tips die ik deed door het tipspel (o.a. ook Porcupine Tree, Marillion en Atmosphere). Een tip die achteraf erg makkelijk in mijn straatje lag, maar daarom niet minder leuk. Al vanaf de eerste keer luisteren was duidelijk dat Vocal het prijsnummer was. Vooral die volle productie is iets waar ik echt van hou. Een beetje semi-duister met een paar mooie gitaaraanslagen.

Ik meen dat Lukas mij de tip gaf. ^O^

178. 16 Horsepower - Haw (1995)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: 16 Horsepower EP/Sackcloth 'N' Ashes
T2000: XXXX | MuMe: 676
Eerder hadden we al Mumford & Sons en Eagles en dan nu de laatste van het geweldige banjotrio. Sommigen zullen Haw niet kennen, omdat het een bonustrack was en in eerste instantie op EP verscheen. Zonde, want ik vind deze nog beter dan Black Soul Choir, de opener en American Wheeze. Die gejaagdheid komt bij Haw noog het beste naar voren.

177. Keane - The Starting Line (2012)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Strangeland
T2000: XXXX | MuMe: XXXX

Het eerste en tevens enige nummer uit 2012. Een teleurstelling voor sommigen wellicht. Aan de andere kant vind ik die laatste van Keane behoorlijk onderschat. Toegegeven, niet ieder nummer is even sterk en er staan wellicht wat makkelijke popdeuntjes op, maar dat maakt de beste nummers van het album niet minder mooi. In de meivakantie van vorig jaar kwam het album uit en ik weet nog dat ik die tijdens een weekendje weg snel gedownload (en beluisterd heb). Direct viel Sovereign Light Café in positieve zin op en ik heb destijds gelijk beweerd dat dát het prijsnummer van de plaat zou worden. Voor mijn gevoel is dat ook de favoriet geworden.
Enfin, The Starting Line werd me later op gewezen als “Pré-Push” voor de Verukkelijke 500 op Orinoco Radio (die radio waarop onze MuMe Top 100 te horen was). Verrek, wat was dat inderdaad een mooi nummer, zeg. De stem van Tom klinkt hier perfect. Zijn stem is ook net dat beetje irritant, zodat het nog wat prikkelt.
Bovenstaande versie van een akoestisch optreden in Kopenhagen vind ik dan ook één van hun mooiste live-optredens.

176. David Sylvian - Orpheus (1987)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Secrets of the Beehive
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Als laatste een nummer dat spijtig uit de MuMe Ladder gevallen is afgelopen jaar. Sylvian heeft ook zo’n slome zeurstem die ik niet altijd goed kan hebben, maar Orpheus heeft een bepaald moeilijk uit te leggen relaxend karakter, zodat het niet aanvoelt als lui en sloom, maar als rustig en beheerst. Vele malen mooier dan dat Forbidden Colours.

175. Tom Waits - Martha (1973)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Closing Time
T2000: XXXX | MuMe: 213
Hoger komen we nog o.a. Rudy, Katy en Jeanne d’Arc tegen. Als ik mijn lijst zo bekijk zitten daar best wel wat nummers tussen die een eerbetoon zijn aan iemand. Waarschijnlijk komt het omdat dergelijke nummers vanuit het hart komen. Als er zulke mooie nummers over je geschreven worden.. laat mij die Martha dan maar zijn!

174. Japan - Night Porter (1980)
[116][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Gentlemen Take Polaroids
T2000: 792 | MuMe: 191
De spatie komt, doordat er om de een of andere rare reden een spatie zit op dit album: http://www.musicmeter.nl/album/7899. Het nummer heeft bij mij even moeten rijpen, maar ook in ben uiteindelijk gevallen voor dat

173. Derek and the Dominos - Little Wing (1970)
[115][090][119][XXX][XXX]

Album: Layla and Other Assorted Love Songs
T2000: 1901 | MuMe: XXXX
De versie van Jimi, veel meer blues, heb ik nooit goed gevonden, matig zelfs. Toen ik dit album voor het eerst hoorde (vanwege het evengoed geniale Layla), viel dit nummer mij toch wel in het bijzonder op. Opeens had het nummer power. Jankende gitaren en drumwerk met body.

172. The Cure - Faith (1981)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Faith
T2000: 1208 | MuMe: 488
Als er één album het domein van bassist Simon Gallup is, is het wel Faith. Een album waar te vaak aan voorbij gegaan wordt in de hysterie rond Disintegration, Pornography en “dat album waar A Forest op staat”. Blikkerige drums, een tokkelende gitaar op de achtergrond, af en toe wat synths er doorheen, maar iedere keer die geniale basloopjes.

Catch me if I fall, I’m losing hold. I can’t just carry on this way. Dit nummer gaat recht naar je hart. Langzaam wordt de spanning opgevoerd (rape me like a child, christened in blood) om uiteindelijk met een hoopvrije zucht alles op te geven.

171. Dire Straits - Walk Of Life (1985)
[074][130][051][049][059]

Album: Brothers in Arms
T2000: 309 | MuMe: XXXX
Zou het de grootste overgang zijn? Van Faith naar Walk of Life. Industrial Disease, Two Young Lovers, Walk of Life. De albumpagina’s staan vol met verzuurde reacties van mensen die te veel naar ‘serieuze muziek’ geluisterd hebben en daarom vergeten af en toe gewoon eens ongegeneerd de voetjes van de vloer te gooien. “Zo is Dire Straits helaas ook” wordt er geroepen. Nee, zeg ik u! Zo ís Dire Straits. Dire Straits is geen Telegraph Road, ook geen Brothers in Arms en al helemaal geen Private Investigations. Dat plezier in het spelen, dat is waar het om gaat. Iedereen die ze wel eens live gezien heeft, moet dat beamen.
Die synths, daar word je toch spontaan blij van? En dat gitaarwerk mag dan wel een beetje naar de achtergrond gemoffeld zijn, het is er wel degelijk.

Walk of Life is een ode aan de straatmuzikant. Diezelfde straatmuzikanten die hij in zijn jeugd eindeloos liedjes van oude legendes liet spelen, opdat hij kon genieten van muziek. Dit nummer is een eerbetoon aan die mensen en een poging om weer zo blij als een kind te worden.

170. Coldplay - Spies (2000)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Parachutes
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Ik ben niet de man van Yellow, ik ben vooral van Trouble en Spies. Hoewel ik zeker niet vind dat hun nieuwe geluid slecht is (en het gemiddelde als alleen maar zo laag, omdat het Coldplay is), maar zo breekbaar en emotioneel als op hun debuut zouden ze niet meer klinken.

169. The Verve - The Drugs Don't Work (1997)
[142][159][183][XXX][XXX]

Album: Urban Hymns
T2000: XXXX | MuMe: 185
Als ik het dan over breekbaar en emotioneel heb, hier is er nog eentje. Een tekst die weinig te raden over laat. De man die, ondanks dat het schitterend zomerweer is, nog altijd kapot gaan aan de drugs. Zo stel ik mij dat voor.

168. Scorpions - Still Loving You (1987)
[096][079][061][113][143]

Album: Love at First Sting
T2000: 429 | MuMe: XXXX
Engelszingende Duitsers, je moet er maar van houden. Scorpions is een prima rockband, soms wat slap, maar vaak genoeg ook uitstekend spul. De schrijver heeft het gezegd dat het een simpele ballad is, maar de tekst kan met wat fantasie als beschrijving van de Berlijnse Muur gezien worden. Het zou niet eens zo gek zijn. Niet voor niets werd Wind of Change een wereldhit nav de val van de Berlijnse Muur.

167. John Denver - Annie's Song (1974)
[135][112][108][XXX][XXX]

Album: Back Home Again
T2000: 488 | MuMe: XXXX
John Denver is een countrylegende, maar country is altijd al een ondergeschoven kindje geweest op MuMe. Annie’s Song vind ik de mooiste. Hij schreef het, hoe cliché, nav zijn scheiding van toenmalige vrouw Ann Martell. Een mierzoete ballad waarvan zowel het glazuur als je nekharen recht overeind gaan staan.

166. Eagles - Tequila Sunrise (1973)
[231][215][201][217][181]

Album: Desperado
T2000: 858 | MuMe: XXXX
Voeg de schitterende zomerdag van The Verve en de country van John Denver bij elkaar en je krijgt Tequila Sunrise. Geschreven door Glenn Frey en eigenlijk precies op de manier zoals beschreven in het nummer. Dit is letterlijk en figuurlijk de beste brakke zondagochtendplaat.

165. Tom Petty & The Heartbreakers - Refugee (1979)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Damn The Torpedoes
T2000: 1478 | MuMe: 1278
Wat een geweldig nummer is dit toch. Ronkende gitaren, piepende orgels en zijn stem vind ik hier perfect. Een beetje een raar clownsstemmetje heeft hij wel, maar ach..

164. Antony and the Johnsons - Spiralling (2005)
[059][077][XXX][XXX][XXX]

Album: I Am a Bird Now
T2000: XXXX | MuMe: 1435
Dat intro is voor mij ver voorbij de kitschgrens die ik leuk vind. Vandaar dat dit nummer eigenlijk voor een groot deel ‘verpest’ is. Maar kijk even voorbij die eerste paar seconden en besef dat dit eigenlijk een prachtig nummer is.

163. Muse - Uprising (2009)
[181][148][168][XXX][XXX]

Album: The Resistance
T2000: 175 | MuMe: XXXX
Dit was de eerste keer dat ik Muse helemaal geweldig vond. In de FRS was daar opeens een nummer met een vette baslijn en rock zoals ik het destijds nog nooit gehoord had. Hooghartig zoals alleen Muse dat kan zijn.

162. Michael Jackson - Give In To Me (1991)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Dangerous
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Give In to Me is één van zijn meest emotionele nummers. Niet voor niets stonden op de single hiervan andere rockers (Dirty Diana en Beat It). Die magische touch van Michael (& co) is ook hier weer aanwezig. Of komt het toch door die weergaloze solo door Slash?

161. The Who - Baba O'Riley (1973)
[200][224][128][041][044]

Album: Who's Next
T2000: 137 | MuMe: 73
Even kreeg alles van The Who een onderwaardering (41 naar 224), maar The Who is te goed om mij niet terug te kunnen winnen. Dit is zo’n verdomd lekker catchy nummer waar tegelijkertijd zoveel kracht uitstraalt. Hmm.. soms moet je eigenlijk de muziek voor zich laten strelen i.p.v. mislukte pogingen doen om een nummer te beschrijven.

160. Neil Young - Ambulance Blues (1974)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: On The Beach
T2000: XXXX | MuMe: 385
Ook On the Beach vind ik een album met twee gezichten. Het eerste deel vind ik maar matig. Het tweede deel des te beter. Met in het bijzonder het titelnummer en de afsluiter. Na de warme countryklanken van Harvest moest Neil wat meer emotie erin gooien. Een keiharde aanklacht tegen de critici. Waarom weet ik eigenlijk niet, volgens mij waren de critici vrij lovend over Harvest.

159. Dire Straits - On Every Street (1991)
[217][205][188][221][186]

Album: On Every Street
T2000: 836 | MuMe: XXXX
Zes jaar heeft men erop moeten wachten. Alles werd uit de kast gehaald, beroemde mensen als George Martin, Phil Palmer en Jeff Porcaro werden erbij gehaald. En ondanks dat het album wereldwijd nummer 1 werd, was het einde toch al wel in zicht. De inspiratie leek eruit en dit was te veel een tweede Brothers in Arms. Mark wilde een andere kant op en dat maakte hij gelijk duidelijk op zijn eerste solo-album Golden Heart. Toch zal ik de beste nummers van dit (helemaal niet zo slecht als ik het doe voorkomen) album niet vergeten. Eerder al You and Your Friend en nu het titelnummer. Een nummer dat qua tekst weeral prima is, maar ook hier weer de paralellen met Brothers in Arms. Ditmaal letterlijk, want beide titelnummers bestaan uit 3 coupletten, zonder refrein, waar aan het einde van ieder couplet de titel genoemd wordt. En achteraf een gitaarsolo van een paar minuten (op On Every Street een prachtige solo door Paul Franklin op de steel guitar).

158. Duran Duran - Ordinary World (1993)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Duran Duran
T2000: 996 | MuMe: XXXX
Zowaar zelfs een ontdekking gedaan door Songpop op Facebook. Een tweede titelloze album duidt meestal op een nieuwe sound en het verschil tussen dit en een Save a Prayer is ook best groot. Daar waar Duran Duran ooit één van de grootste bands op aarde was, waren ze begin jaren ’90 een doodlopende trein. Deze mooie ballad werd hun terugkeer.
Dit nummer vormt samen met Do You Believe in Shame? en Out of My Mind een trio dat zanger Le Bon schreef voor een overleden vriend van hem.

157. Arcade Fire - Intervention (2007)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Neon Bible
T2000: XXXX | MuMe: 101
Ik ben zeker niet de persoon die juicht als Funeral voor de zoveelste keer gekozen wordt tot beste album ergens. Noch kan het me boeien of Rebellion ergens weer een top 10 bemachtigt in één van die moderne lijstjes op bv. Pitchfork of NME. Niet dat Arcade Fire een slechte band is, allesbehalve, maar als je torenhoge favorieten niet zo goed vindt als anderen heb je toch vaak je vaker negatief uit te laten dan ze waard zijn. Zo is Intervention een enorm knap nummer.
Ik heb nogal een zwak voor nummers die langzaam het tempo omhoog gooien. Dat blijkt maar weer eens.

156. Kent - OWC (1997)
[152][147][XXX][XXX][XXX]

Album: Isola
T2000: XXXX | MuMe: XXXX

Hier dan het tweede nummer van Isola. Livräddarren is de gitaar, OWC de piano. Ook hier uiteraard de originele versie.

155. Neil Young - On The Beach (1974)
[113][143][XXX][XXX][XXX]

Album: On the Beach
T2000: 1774 | MuMe: 903
Though my problems are meaningless, that don’t make them go away. Alleen al vanwege deze legendarische zin hoort deze in mijn lijst.
Maar hij staat er toch vooral vanwege dat gitaarwerk. Je voelt hem zoeken naar die juiste noten. Als de zanger die die ene hoge noot eruit probeert te persen.

154. The Byrds - Get To You (1968)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: The Notorious Byrd Brothers
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Het album waar dit afkomstig van is, is misschien wel mijn favoriete 60s-album (geworden). Vol met korte, harmonieuze, lichtpsychedelische nummers zoals alleen deze legendarische formatie dat kon. Vooral de gelaagdheid van de ogenschijnlijk simpele nummers vind ik erg knap.

153. Damien Rice & Lisa Hannigan - 9 Crimes (2006)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: 9
T2000: 1492 | MuMe: 1458
Inmiddels ‘wacht’ ik alweer ruim 6 jaar op wat nieuw werk van deze man. Zijn album O blies mij, hoewel wat lang, regelmatig weg. Echter ken ik die nummers nog niet goed genoeg los, dus is het nog geen Top 250-materiaal. 9 Crimes kwam dit jaar toevallig ook binnen bij de echte Top 2000. Niet minder dan terecht natuurlijk.

152. Supertramp - Rudy (1974)
[117][084][151][213][177]

Album: Crime of the Century
T2000: 1646 | MuMe: XXXX

Live-versies werden altijd gespeeld met zwart-wit beelden (zie vanaf 3:25). Het effect geeft mooi het tempo van dit nummer aan. Eerst rustig om het station wachten, vervolgens wegscheuren met de trein. Net zoals Hide In Your Shell lijkt dit een onschuldig nummer, maar is het eigenlijk een in- en intriest nummer. Over een jongen, Rudy, die ergens onderin de maatschappij staat (And the whole world's above him) en nooit liefde gekend heeft (All through your life, all through the years / Nobody loved, nobody cared). Zijn leven is als een trein op een spoor wordt hij geleid zonder enige invloed (You'd better gain control now). En net zoals die trein zal hij helaas nooit van dat spoor af kunnen wijken (Sad but in a while he'll soon be back on his train).
En dat dan uiteraard in een stuk mooiere woorden gegoten dan ik het kan vertellen.

151. Pink Floyd - Time (1973)
[143][132][029][028][053]

Album: The Dark Side of the Moon
T2000: 274 | MuMe: 217
De eerste keer Pink Floyd pas. Die 151e heb ik eigenlijk nu alweer spijt van. Ja, die klokken zijn op een gegeven moment wel irritant, maar dit is het beste rocknummer dat ze geschreven hebben. Met letterlijk scheurende gitaren. En ja, wat wil je dan nog meer?

150. Alphaville - Forever Young (1984)
[133][144][109][174][153]

Album: Forever Young
T2000: 266 | MuMe: XXXX
Iets wat begon als een aardig, maar behoorlijk zeiknummer werd uiteindelijk de nummer 150 uit mijn Top 250. Uitgebracht tijdens de Koude Oorlog en de eerste laatste zinnen uit het eerste couplet zeggen dan ook wel genoeg:
Hoping for the best, but expecting the worst
Are you gonna drop the bomb or not?

149. The Byrds - Eight Miles High (1966)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Fifth Dimension
T2000: 1718 | MuMe: 196
Die gelaagdheid waar ik het bij Get To You over had, hoor dit nummer dan eens! Buiten dat dit nummer één van de belangrijkste uit de muziekgeschiedenis is, is het ook gewoon een dijk van een nummer.

148. The Cure - Sinking (1985)
[130][104][094][XXX][XXX]

Album: The Head On the Door
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
In 2011 werd dit nummer genomineerd voor de MuMe Ladder. Bij de voorrondes helaas eruit gestemd. Vervolgens heb ik het zelf afgelopen jaar genomineerd. Wederom hetzelfde lot. Van de 5 minuten die het nummer duurt, is bijna 2 minuten een intro waar niet veel meer dan een bas en wat gepingel op een piano klinkt.
Ik zei bij Faith al dat The Cure het beter houdt bij dit soort muziek die echt onder je huid kruipt. Mensen, dit is toch 100 maal beter dan zo’n flauw popdeuntje als Close to Me?! :X

I crouch in fear and wait
I'll never feel again...
If only I could remember
Anything at all

147. Supertramp - Crime Of The Century (1974)
[129][093][089][228][XXX]

Album: Crime of the Century
T2000: XXXX | MuMe: 311
Veel artiesten met meerdere noteringen in deze regio merk ik. Davies en Hodgson hebben het nooit van hun emotie moeten hebben, maar met meer passie dan in dit nummer hebben ze m.i. niet gezongen. Dit is misschien ook wel hun meest duistere nummer.


So roll up and see
How they rape the universe
How they've gone from bad to worse

146. Led Zeppelin - Since I've Been Loving You (1970)
[156][184][XXX][XXX][XXX]

Album: Led Zeppelin III
T2000: XXXX | MuMe: 1031
Ook Robert Plant moest het niet zozeer hebben van de emotie in zijn stem. Behalve op dit nummer. Een mooie atypische ballad waarbij ieder bandlid topwerk aflevert.

145. Biosphere - Poa Alpina (1997)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Substrata
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Ambient, je valt er bij in slaap of je gaat helemaal op in die eentonige brei van geluid. Substrata is zo’n plaat die ik zeker niet luister om het luisteren (dwz op de bank zitten met de koptelefoon op), maar als ‘soundtrack van het leven’ (zo noem ik het wel eens) is dit prima geschikt. Of je nou in de trein zit, door de stad loopt of gewoon op de fiets zit. Dit album en in het bijzonder dit nummer zorgt voor een heerlijk relaxt sfeertje.

144. Porcupine Tree - Piano Lessons (1999)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Stupid Dream
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Lekker popnummertje, meer kan ik er ook niet van maken.

143. U2 - One Tree Hill (1987)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: The Joshua Tree
T2000: XXXX | MuMe: 237
Nee, voor mij is One Tree Hill de klapper van U2. Enerzijds mooi ingetogen en dan langzaam die uitbarstingen met die hate/love-stem van Bono. Om diezelfde reden vind ik nummers als Unforgettable Fire en Bad ook steeds beter worden. Ze kruipen echt onder je huid.

142. Porcupine Tree - Don't Hate Me (1999)
[070][056][XXX][XXX][XXX]

Album: Stupid Dream
T2000: XXXX | MuMe: 491
Hetzelfde album, maar toch heel anders dan Piano Lessons. Een beetje zeikerig is het wel, maar Wilson heeft de perfecte stem om het niet zeikerig over te laten komen. 8 minuten even wegdromen. Daar helpen die saxofoon(?) en de gitaarsolo zeker bij.

141. The God Machine - In Bad Dreams (1994)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: One Last Laugh in a Place of Dying...
T2000: XXXX | MuMe: 1425
Dit zou een nominatie geweest zijn, ware het niet dat deze al in de ladder stond. Dit hele album is meer dan goed met veel emotionele uitbarstingen. Maar ik zou Chevy niet zijn als ik niet zou gaan voor dat ene nummer dat een mooie clean productie. Die weliswaar nog steeds wat zwaar op de maag ligt, maar niet zo chaotisch is als het openingsbod, bijvoorbeeld.

140. The Clash - London Calling (1979)
[043][083][078][188][XXX]

Album: London Calling
T2000: 560 | MuMe: 91
Ik weet niet, ik moet aan Arnout denken bij dit nummer. Wie mijn muzikale reis gelezen heeft, weet dat ik zelf graag CD’s mag maken. Het weerhoudt onze auto ervan Skyradiomuziek door de boxen te laten klinken en het zorgt ervoor dat mijn ouders ook eens wat anders horen. London Calling was het eerste nummer op de eerste CD van mijn nieuwe ‘reeks’. Een prachtig popnummer waarbij vooral drum n’ bas een grote rol spelen.

139. Coldplay - Clocks (2002)
[XXX][XXX][XXX][XXX][188]

Album: A Rush of Blood to the Head
T2000: 9 | MuMe: 971
De laatste en dus hoogste re-entry. Nu ik beter naar muziek heb leren luisteren, hoor ik in dit nummer opeens allemaal nieuwe dingen die ik voorheen nooit hoorde. Zo spastisch als Chris Martin altijd op zijn piano speelt bij dit nummer, zo spastisch ben ik ook geworden. Letterlijk opgaan in de muziek.

138. Red House Painters - Katy Song (1993)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Red House Painters
T2000: XXXX | MuMe: 625
Of het nou wel of geen slowcore is (slower dan dit krijg je het waarschijnlijk niet), het is geweldig. Kozelek (wie ik altijd verwar met Manzarek van The Doors) geeft dit doordringende nummer de perfecte tekst. Ik zit me nu af te vragen hoe ik dit nummer ken. Ik heb geen idee eigenlijk.

137. Fleetwood Mac - Gold Dust Woman (1977)
[127][124][XXX][XXX][XXX]

Album: Rumours
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Fleetwood Mac is waarschijnlijk de grootste verliezer. Van 9 naar 6 naar 3 (met in totaal 13 verschillende in de loop der tijd). Dat wil niet zeggen dat ik de band slechter ben gaan vinden. In tegendeel, Rumours staat nu zelfs in mijn top 10. Het betekent gewoon dat ik belachelijk veel goede muziek heb ontdekt de afgelopen jaren.
Een typische Stevie Nicks-tekst met veel duistere halfonbegrijpbare verwijzingen naar haar eerdere relatie met Buckingham en deels gewoon een soort zwarte magie. Uit de documentaire over Rumours blijkt ook wel dat eigenlijk niemand precies wist waar het eigenlijk over gaat. Zijzelf niet eens.

136. Nina Simone - Sinnerman (1964)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Pastel Blues
T2000: XXXX | MuMe: 24
Ik ben één van die mensen waarbij dit nummer opeens voorbij kwam toen het opeens nog meedeed hoog in de MuMe Ladder. In 2010 moet ik net ingestapt zijn toen het nummer al uitgeschakeld was.
Bij het bespreken van de Ladder zei ik destijds al dat nummers als Highway Star en The Great Curve voor mij het ultieme voetjesvandevloer-ritme hebben. Daar heb ik Sinnerman aan toegevoegd. Dat gospelgeschreeuw moet je maar leuk vinden. Zo geweldig vind ik het ook niet, maar het stoort me allerminst. Zeker niet als ik me concentreer op de drums, de gitaar of de piano.
Over deze plaat is inmiddels eigenlijk ook al wel weer genoeg gezegd.

135. Explosions in the Sky - The Only Moment We Were Alone (2003)
[122][086][XXX][XXX][XXX]

Album: The Earth Is Not a Cold Dead Place
T2000: XXXX | MuMe: 1466
Post-rock is bij uitstek een genre waar je bij een liefhebber aan één woord genoeg hebt, maar waar je een non-liefhebber onmogelijk uit kan leggen wat het genre zo geweldig maakt. Het is die combinatie van uh.. drums? Iets met de gitaren! Ennuh.. ritmes? Ja, zoiets dus. Ofzo.

134. Oasis - Champagne Supernova (1995)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: (What's the Story) Morning Glory?
T2000: XXXX | MuMe: 163
Dit album mocht ik ontdekken afgelopen zomer. Daarom associeer ik deze nummers nu ook met heerlijk op je rug liggen en je voor een uurtje mee laten nemen in de wereld van de gebroeders Gallagher.

133. The Rolling Stones - Gimme Shelter (1969)
[153][113][083][155][XXX]

Album: Let It Bleed
T2000: 182 | MuMe: 22
Ik zei eerder al dat ik meer van De Kevers ben, maar voorlopig hebben we nu meer Stones dan Beatles gehad. Gimme Shelter is zo geweldig van die stormachtige bas(?) die door het hele nummer zit. Het maakt het nummer minder houterig dan veel andere Stones-nummers.

132. B.B. King - The Thrill Is Gone (1969)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Completely Well
T2000: 468 | MuMe: 1619

Hier het bewijs dat een tekst allesbehalve moeilijk hoeft te zijn. Zolang je muziek maar precies de juiste toon heeft. Als je wilt weten hoe een gitaar een orgasme krijgt, luister dan dit nummer. Of nog beter: kijk het filmpje. Blues op z’n allerallerhoogste hoogtepunt.

87 maar inmiddels.. and still playing. Wat een icoon. _O_

131. The Alan Parsons Project - The Turn Of A Friendly Card (Part One) (1980)
[119][126][161][XXX][XXX]

Album: The Turn of a Friendly Card
T2000: 386 | MuMe: 710
Waarom ik Part One en Part Two gesplitst heb, komt doordat ik vroeger Part Two veel beter vond. Dat vind ik nog steeds, maar ik verwacht in de toekomst dat ik ze gewoon ga samenvoegen. Uit de categorie ‘kort, maar krachtig’. Later meer hierover..

Miqlos schreef:Ik ga je lijst steeds beter vinden.
Logisch, want we komen steeds hoger in je lijst, maar ook onlogisch omdat ik ongeveer de helft niet ken. Maar ik geloof wel dat ik sommige liedjes wil gaan leren kennen, want je lijst nodigt daartoe uit. En dat vind ik fijn aan je lijst.

Ga zo verder, maar doe wel rustig aan. In je eigen tempo.

Op MusicMeter heb ik de lijst al klaar, dus hier is 't een kwestie van kopiëren en plakken. Vandaar ook dat je af en toe wat andere tags ziet, omdat die op MuMe anders werken. Alleen daar wordt er daar meer gereageerd, zodat je embeds (hier youtube-brackets) niet zorgen dat hele pagina minuten nodig heeft om te laden. Vandaar dat ik het zo gelaten heb.

Overigens hoop ik de lijst binnenkort op Orinoco uit te zenden (niet de usual suspects, maar de "krenten uit de pap"), dus dan moet je zeker luisteren.

130. Eagles - After The Thrill Is Gone (1975)
[125][100][091][105][120]

Album: One of These Nights
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Een onderschat Eagles-nummer, niet ontoevallig het B-kantje van Take It to the Limit. Beheerst door Don Henley. B.B. King zong over de thrill die weg is, dit is de rust die erna volgt.

You're afraid you might fall out of fashion
and you're feeling cold and small,
any kind of love without passion,
ah, it ain't no kind of loving at all.

129. Electric Light Orchestra - Here Is The News (1981)
[107][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Time
T2000: XXXX | MuMe: 602
VPRO ja. Een nummer dat zorgt voor een energieboost.

128. Leonard Cohen - Avalanche (1971)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Songs of Love and Hate
T2000: XXXX | MuMe: 898
Avalanche is ook zo’n nummer dat echt onder je huid kruipt. Het begint al bij de openingszin (I stepped into an avalanche, it covered up my soul) en dat gitaargetokkel houdt die spanning voor het hele nummer vast.

127. The Smiths - Some Girls Are Bigger Than Others (1986)
[106][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: The Queen is Dead
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
The Smiths staan er 3 keer in. Twee zijn er wel te raden (zeker degene die mij een beetje actief volgen) en dit is de eerste van de drie. Waarom dit nummer zo ondergewaardeerd wordt, weet ik niet. Beetje spelen met hard-zacht en gewoon enorm catchy.

126. Mark Knopfler - Speedway At Nazareth (Paris 2010) (2000)
[103][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Sailing to Philadelphia
T2000: XXXX | MuMe: XXXX

En de winnaar van helft 2 is, onbewust, Speedway at Nazareth. Het nummer komt van het album Sailing to Philadelphia (vandaar het jaartal), maar ik kies voor een live-versie. Geen gezeik met wel officieel of niet officieel, ik heb nu aardig wat bootlegs mogen horen van Mark en inmiddels dus ook aardig wat Speedway at Nazareths, want die speelt hij graag.

125. Led Zeppelin - Stairway to Heaven (1972)
[073][046][060][032][032]

Album: Led Zeppelin IV
T2000: 3 | MuMe: 36
De klassieker onder de klassiekers. Een nummer dat ik simpelweg niet kan negeren. Wel voor het eerst buiten de top 100, maar nog steeds een dijk van een nummer.

124. Mark & Clark Band - Worn Down Piano (1977)
[105][107][068][147][091]

Album: Double Take
T2000: 107 | MuMe: 433
Dit nummer ben ik tot nu toe nergens anders tegengekomen dan in de Top 2000 (en dus in de MuMe Ladder). Waarschijnlijk de beste one-hit wonder die ik ken. Een ruim 8-minuten durend muzikaal verhaal met een mooi samenspel tussen gitaar, piano en zang.

123. Eagles - Doolin Dalton/Desperado (Reprise) (1973)
[110][115][080][110][XXX]

Album: Desperado
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Doolin’ Dalton is een geweldig nummer. Desperado is een geweldig nummer. Combineer die twee en je krijgt dit prachtige nummer. Perfect einde van een weergaloos album. Vooral die subtiele banjo op het einde is een geniale ingeving geweest.

The queen of diamonds let you down,
She was just an empty fable
The queen of hearts you say you never met
Your twisted fate has found you out
And it' fin'lly turned the tables
Stole your dreams and paid you with regret

122. Camel - Nimrodel/The Procession/The White Rider (1974)
[128][158][187][XXX][XXX]

Album: Mirage
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Lady Fantasy was zeer sterk, deze is nog even een tandje beter. Een 9-minuten durend epos vol met virtuoze gitaar- en toetsensolo’s.

121. The Stranglers - Golden Brown (1981)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: La Folie
T2000: 430 | MuMe: 66
Ik mag graag luisteren naar 80s-unicums als Maid of Orleans en deze Golden Brown. Ze hebben wat magisch, iets sprookjesachtig. Een klavecimbel die je zowel in de pruikentijd waant (kan ook aan de clip liggen) als bijdraagt aan een sterke hedendaagse popsong. Onderschat ook zeker de kracht niet van de (contra?)bas die zorgt voor dat warme, volle geluid.

Over de helft alweer.

120. Nils Frahm - Ambre (2010)
[045][091][138][XXX][XXX]

Album: Wintermusik
T2000: XXXX | MuMe: 1624
Twee piano’s, om het effect wat te versterken. Maar wat dit nummer zo goed maakt, is dat het letterlijk huiskamermuziek is (“chamber music”). Kleine zuchtjes, een stoel die aangeschoven wordt, dat soort dingen. Het geeft deze muziek authenticiteit en maakt het meer dan een paar instrumenten die ingespeeld worden en opgenomen. Subtiele details onderscheiden deze plaat en maken dat je dit 100 keer kan luisteren en steeds nieuwe dingen kan horen.

119. Creedence Clearwater Revival - I Put A Spell On You (1968)
[144][081][077][101][068]

Album: Creedence Clearwater Revival
T2000: 132 | MuMe: 232
Ondanks dat ik Creedence Clearwater Revival goed kan hebben, hebben alleen dit nummer en Suzie Q (#122) in mijn Top 250 gestaan. Zo furieus en krachtig als bij deze cover hebben ze dan ook niet meer geklonken. Die doorleefde stem van Fogerty en zijn (en broers) gitaarwerk, maar ook vooral het mitrailleurachtige drumwerk van Doug Clifford. Heerlijk!

118. Porcupine Tree - Arriving Somewhere But Not Here (2005)
[090][064][XXX][XXX][XXX]

Album: Deadwing
T2000: XXXX | MuMe: 653
Eén van de 20 nummers die 10+ minuten duren. Van dhr. Wilson moet ik nodig meer solowerk gaan ontdekken, maar het is toch bijna onmogelijk dat hij nummers heeft gemaakt die nóg beter zijn dan dit? De metal-invloeden die ze kregen vanaf In Absentia kan ik bij tijd en wijlen goed hebben. Lekkere tempowisselingen ook.

117. Supertramp - Don't Leave Me Now (1982)
[095][063][XXX][XXX][XXX]

Album: …Famous Last Words
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Wel grappig dat dit nummer iedere keer in de buurt van bovenstaand nummer stond.
Dit werd letterlijk de zwanenzang van Supertramp. Nog wat aardige nummers werden gemaakt zonder Roger Hodgson, maar dit was hun laatste meesterwerk. Het nummer is ook beduidend minder frivool geproduceerd dan een Hide In Your Shell of een Child of Vision, die tekstueel toch beduidend zwaarder op de maag liggen. De piano klinkt niet meer zo mooi, het orgeltje op de achtergrond voegt wat extra drama toe en de zang van Hodgson is volgens mij iets scheller geproduceerd voor meer impact. Een laatste stuiptrekking. Wild Theme was het afscheid van Dire Straits, dit werd het afscheid van Supertramp.

De beroemde laatste woorden werden:
Don't leave me now
All alone in this crazy world
When I'm old and cold and grey and time is gone...

116. Michael Jackson - Man in the Mirror (1987)
[151][155][076][059][131]

Album: Bad
T2000: 204 | MuMe: XXXX

Toen hij stierf vond men het massaal nodig om een heleboel nummers van hem te draaien. Daar was ik overigens geen uitzondering op. Met name dit nummer bleek gevoelig. Of het nou gewoon zo’n goed nummers of dat het kwam uit een soort van melodramatische zelfreflectie (immers, het is ‘wij’ die Michael kapot gemaakt hebben met de vele negatieve publiciteit) maakt niet zo veel uit. Het nummer is en blijft ijzersterk.

Ondanks hij het live volgens mij nog nooit gezongen heeft, was het toch altijd één van de vele hoogtepunten tijdens concerten. Jankende mensen, flauwvallende concertgangers, een groot koor achter hem, alles werd er uit de kast gehaald. Maar het toppunt is toch wel de uitvoering tijdens het befaamde concert in Boekarest tijdens de Dangerous-tour. Terwijl dit nummer (en daarmee één van de meest legendarische concerten uit de muziekgeschiedenis) langzaam tot een einde komt, wordt Michael in een jetpack gehesen en vliegt zo een rondje over het publiek, naar de coulissen.

115. Tears for Fears - Everybody Wants To Rule The World (1985)
[126][114][140][XXX][XXX]

Album: Songs from the Big Chair
T2000: 1156 | MuMe: XXXX
Skyradio-alert? Ach, ik vind dit zo’n lekker nummer. Liefhebbers van het meer electronische debuut zullen dit waarschijnlijk te tam vinden. Ik vind het debuut dan weer te vaak te veel gepriegel.

114. Radiohead - Exit Music (For a Film) (1997)
[120][085][086][XXX][XXX]

Album: OK Computer
T2000: XXXX | MuMe: 35
Een zeikende Thom Yorke, maar dan op de goede manier. Het is toch vooral die volle productie die ervoor zorgt dat dit nummer nog dieper snijdt dan het normaal zou doen.

113. Muse - Knights of Cydonia (2006)
[091][068][XXX][XXX][XXX]


Album: Black Holes & Revelations
T2000: 186 | MuMe: 650
Liever mensen die hoog van de daken schreeuwen dan van die schijnbescheidenheid.
No one’s gonna take me alaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaive!

Kooooooooooomt ‘ie…

SPRINGEN! ALLES KAPOT MAKEN! SCHUDDEN MET JE HAREN! JAAAAAAAAAAAAAAAA! _O_

112. George Michael - Cowboys & Angels (1990)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Listen Without Prejudice, Vol. 1
T2000: 936 | MuMe: XXXX
Een blokje nieuwkomers dat begint met George Michael. Het album was één van mijn mooiste ontdekkingen van 2012. George Michael is gewoon een prima muzikant en dit vind ik dan zijn mooiste van wat ik tot nu toe ken. Volgens Wikipedia zijn enige single die in Engeland niet de Top 40 haalde.
Een subtiel nummer dat lekker voortkabbelt. Vooral de bijdrage van saxofonist Andy Hamilton (o.a. Duran Duran, Radiohead en David Bowie) dient speciaal genoemd te worden.
Op het album overigens ook Phil Palmer, die we eerder al hoorde bij de nummers van (de) On Every Street(-tour)

111. Simple Minds - Hunter And The Hunted (1982)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: New Gold Dream (81-82-83-84)
T2000: XXXX | MuMe: 701
Voor een stel simpele zielen, steekt dit nummer vernuftig in elkaar. Dit is een albumtrack die onterecht vergeten wordt in de schaduw van Someone, Somewhere, Promised You en New Gold Dream (waarvan we één van de drie nog tegenkomen).

Kyoto in the snow
Heaven's far away
Sending their love
Passion parade
Hunter and the Hunted
With me first times can never lie

Ik wilde eerst stoppen, omdat ik wellicht een uitzending ga wijden aan mijn toplijst. Maar aangezien dat er voorlopig nog niet komt, mijn lijst inmiddels toch alweer anders is en ik mijn lijst wel af wil maken...

110. The Goo Goo Dolls - Iris (1998)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Dizzy Up the Girl
T2000: 333 | MuMe: XXXX
In eerste instantie geschreven voor de film City of Angels. Later verschenen op het door mij nog steeds te ontdekken Dizzy Up the Girl. Dit werd een wereldhit, om uiteindelijk op 110 te belanden in mijn Top 250.

109. Led Zeppelin - When the Levee Breaks (1971)
[081][049][082][148][XXX]

Album: Led Zeppelin IV
T2000: XXXX | MuMe: 534
Ik heb wat met openers en afsluiters, want dat zijn doorgaans de beste nummers, geloof ik. Misschien wel leuk om een keertje uit te zoeken hoeveel van mijn top 250 openers/afsluiters zijn.
Led Zeppelin kon ik niet omheen. When the Levee Breaks bleek een weergaloos nummer dat ik inmiddels zelfs boven Stairway to Heaven gezet heb. Het was ook niet voor niets een (succesvolle) nominatie vorig jaar. Groots en meeslepend, net zoals Kashmir (#129), maar dan nog beter.

108. White Lies - Farewell To The Fairground (2009)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: To Lose My Life…
T2000: XXXX | MuMe: 1893
Ongecompliceerde rock. Een trio met drum, bas en gitaar. Het is een simpele formule, maar getuige dit soort nummers een enorm waardevolle. Vooral drummer Jack Lawrence-Brown mag er wezen.

107. Editors - Smokers Outside The Hospital Doors (2007)
[101][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: An End Has a Start
T2000: XXXX | MuMe: 320
En ik gooi er gelijk maar nog zo’n rocker tussen. Ditmaal zijn ze met z’n vieren, maar ze zijn even goed. Vooral die zeurstem van zanger Tom Smith werkt goed. Moderne gitaarrock begint langzaam in mijn lijst een steeds prominentere rol te vervullen. Af en toe een gitaarmuur, maar dan op een leuke manier.

106. ABBA - Eagle (1977)
[140][128][186][XXX][XXX]

Album: The Album
T2000: 208 | MuMe: 611
Ik heb ABBA nooit slecht gevonden, maar van het kaliber Top 250 waren ze toch nooit. Aanstekelijk en leuk voor af en toe, maar niet de crème de la crème. Op één nummer na: Eagle. Een uniek lichtpsychedelisch nummer. Een geniale compositie is het gewoon.

Waarschijnlijk is het ook geen toeval dat mijn ABBA-top gecompleteerd wordt met Thank You for the Music, wat het B-kantje was van deze.

105. Pink Floyd - Wish You Were Here (1975)
[114][072][057][057][064]

Album: Wish You Were Here
T2000: 6 | MuMe: 51

Een jaar geleden stond hier nog de live-versie P*U*L*S*E. Wat minder gedateerd, maar tegelijkertijd ook minder persoonlijk. Het origineel doet denken aan de eenzame stad die zichtbaar is op de hoes. Het kuchje, de zucht, langzaam bloeit het nummer op. De kracht van het weglaten. Om er vervolgens één van de mooiste teksten uit te persen die ik ken.

Dit is zo’n nummer die een band overstijgt. Ter illustratie: zie het filmpje.

104. Dire Straits - Where Do You Think You're Going (1979)
[092][082][065][XXX][XXX]

Album: Communiqué
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Communiqué is zo’n ‘opvolger’. In de schaduw van het debuut en zelf vonden ze ook wel dat het een beetje een haastklus was. Onterecht zeg ik, want er staan een aantal weergaloze nummers op dit album.
Eigenlijk wordt het nummer weggedraaid op hetmoment dat die net echt goed begint te worden, maar deze gitaarsolo is één van zijn beste wat mij betreft. Geen overdreven toonladders of een echte gitaarsolo, maar meer wat ingetogen. Op een manier die we eerder al tegenkwamen bij Speedway at Nazareth. In plaats van pieken en dalen (zoals vaak bij een gitaarsolo, die hoge noten die doen het ‘m) is dit ruim een minuutje volledig genieten.

103. Low - Lullaby (1994)
[084][119][211][XXX][XXX]

Album: I Could Live in Hope
T2000: XXXX | MuMe: 734
Een diepe, diepe bas en wat gitaarakkoorden. Dit is pas echt een wegdroomnummer. Eigenlijk begint het pas na 4 minuten, maar daar merk je absoluut niks van. Steeds sneller, steeds doordringender.

102. The Alan Parsons Project - Old And Wise (1982)
[093][078][059][075][083]

Album: Eye in the Sky
T2000: 21 | MuMe: 746
Alle credits gaan altijd naar Colin Blunstone. Maar kijkend naar andere ballads als Silence and I en Ammonia Avenue blijkt dat het echt niet alleen daaraan ligt. Colin geeft dit nummer dan wel weer dusdanig meer schwung dat dit een onverwoestbare klassieker is geworden.
Ook nog even Mel Collins noemen, de uitvoerder van dat schitterende outro.

101. Radiohead - The Tourist (1997)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: OK Computer
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Alle Radiohead-nummers die er in staan, staan dan ook gelijk hoog. Een album waar alles over gezegd is en daar is alle reden toe. Schitterende.. afsluiter.

Ooohhh... Wat gemeen, Dave! Maar een klein beetje gelijk heb je wel...

Even een pluimpje voor het posten van deze lijst, en voor iedereen die de moeite neemt dit soort lijsten te posten. Ik vind het wel extra leuk dat Chevy elk nummer van een kleine toelichting voorziet. Dat is toch net effe wat persoonlijker dan 'alleen maar' youtubelinkjes posten.

Yep ben ik het mee eens, is ook een mooie plus wat Chevy doet. Ik heb daar helaas géén tijd voor

Tijd is relatief, Dave.

Gelijk maar even de eerste van de Top 100 plaatsen, omdat die vol met goede nummers staat!

100. Eagles - Take It Easy (1972)
[050][055][050][068][080]

Album: Eagles
T2000: 531 | MuMe: XXXX
Eagles komt nog wel een paar keer langs, wees maar niet bang. Alleen zo hoog als de eerste keer vinden we ze niet meer (destijds alleen al 4 keer bij de bovenste 50).
Ik opende deze Top 250 met Jackson Browne en datzelfde doe ik met de top 100. Dit nummer heeft hij namelijk geschreven, maar hij wist niet goed wat er mee te doen. Hij gaf het aan zijn vriend, Glenn Frey. Frey voegde wat tekst toe en de rest kennen we ook. Ook hier hoor je op de achtergrond weer die banjo. Na Hotel California waarschijnlijk hun belangrijkste nummer en het is dan ook hun meest live gespeelde nummer.

99. Pink Floyd - High Hopes (1994)
[099][060][014][014][016]

Album: The Division Bell
T2000: XXXX | MuMe: XXXX

Van het begin van de Eagles naar het einde van Pink Floyd. Waters was allang vertrokken, Wright had er daarom opeens weer zin in en ze zouden nog twee albums maken. Het eerste, A Momentary Lapse of Reason, moeten we maar gauw vergeten. The Division Bell werd echter een meer dan goed album. Van de drie nummers van het album is alleen High Hopes in mijn lijst gebleven. Flink gezakt, maar nog altijd goud waard. Een lekker vage tekst. Ietwat geforceerd dat geef ik toe. Aan de andere kant, als dit nummer op één van die albums uit de 70s had gestaan, was dit nu een algemeen geaccepteerd meesterwerk geweest. :Y

The dawn myst glowing
The water flowing
The endless river

Forever and ever...

98. The Alan Parsons Project - The Turn Of A Friendly Card (Part Two) (1980)
[083][054][049][117][XXX]

Album: The Turn of a Friendly Card
T2000: 386 | MuMe: 710
Zoals ik al aangaf staan deze twee delen nu dusdanig dicht bij elkaar dat het redelijk onnodig is geworden onderscheid te maken. Toch ben ik het vergeten en zitten we nu met twee keer nagenoeg hetzelfde nummer opgescheept. Ach, één couplet minder, één mooie gitaarsolo meer. Had ik die schitterende tekst al geplaatst vorige keer?

There are unsmiling faces and bright plastic chains
And a wheel in perpetual motion
And they followed there races and pay out the gains
with no show of an outward emotion.

97. Pink Floyd - The Great Gig In The Sky (1973)
[123][103][075][099][103]

Album: The Dark Side of the Moon
T2000: 312 | MuMe: 301
Er staan weinig vrouwen in mijn lijst, maar dit is toch wel een must-have. Ik kan snappen dat men dit afdoen als “voeg wat random geschreeuw vol pathos bij elkaar en je hebt een meesterwerk” en dat is het wellicht ook wel, maar dit soort muziek is niet rationeel te verklaren. Dit raakt je of dit raakt je niet.

96. The Waterboys - Red Army Blues (1983)
[094][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: A Pagan Place
T2000: XXXX | MuMe: 523
Het beste anti-oorlogsnummer moet nog komen (en men kan wel raden welke dat is), maar deze is ook zeer sterk. De laatste twee coupletten gaan echt door merg en been. Vooral die oerkreten aan het einde. ;(

But I never got to Kiev
we never came by home
Train went north to the Taiga
we were stripped and marched in file
Up the great siberian road
for miles and miles and miles and miles
Dressed in stripes and tatters
in a gulag left to die
All because Comrade Stalin was scared that
we'd become too westernized!

95. Bruce Springsteen - Thunder Road (1975)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Born to Run
T2000: 409 | MuMe: 267

Hier zal Arthur blij mee zijn. Thunder Road vond ik altijd al een goed nummer, maar door bovenstaande live-uitvoering (die ik één van de mooiste live-uitvoeringen aller tijden vind) werd er nog meer accent gelegd op de tekst. Deze tekst vereist wat oefening, maar deze rolt zo lekker van je tong!

There were ghosts in the eyes
Of all the boys you sent away
They haunt this dusty beach road
In the skeleton frames of burned out Chevrolets

94. Deep Purple - Lazy (1972)
[097][098][106][227][XXX]

Album: Machine Head
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Dit was hét nummer van Jon Lord. Live al helemaal, want wat die man daar uit z’n Hammondorgeltje perste.. _O_. 7 minuten die voelen als 3.

93. The National - Slow Show (2007)
[XXX][XXX][XXX][XXX][XXX]

Album: Boxer
T2000: XXXX | MuMe: 487
Een band die ik, ondanks dat het perfect in mijn straatje past, toch vooral zo goed vind vanwege een aantal zeer sterke nummers. Die overdreven hoge gemiddeldes voor de albums snap ik eerlijk gezegd nog steeds niet. Ook dit nummer voldoet weer aan een aantal criteria die mij duidelijk worden tijdens het bespreken: een ritmische basis (ritmesectie), volle productie (o.a. baslijn), een prettige stem om naar te luisteren. Ja, het is moeilijk uit te leggen merk ik, maar ik merk wel dat ik veel rocknummers in dit hoekje (Madrugada, White Lies, Red House Painters qua stem) vaak goed vind.

92. Talk Talk - Such A Shame (1984)
[079][047][209][XXX][XXX]

Album: It's My Life
T2000: 692 | MuMe: 37
Such a shame to believe in escape..
Wat mij betreft één van de mooiste zinnen ooit. Het nummer gaat wellicht iets te ver door, maar daar heb ik bij live-uitvoeringen (van dik 9 minuten) dan weer geen enkel last van.

Ik lees nu dat het nummer gebaseerd is op The Dice Man van Luke Rhineheart, wat gaat over een man die zijn leven bepaald door met een dobbelsteen te gooien (The dice beside my fate and that's a shame in these trembling hands). Ziet er interessant uit.

91. Muse - Ruled By Secrecy (2003)
[087][117][XXX][XXX][XXX]

Album: Absolution
T2000: XXXX | MuMe: XXXX
Dit is op een paar nummers ook nog bijna de hoogste Muse bij mij ook. Muse is van het grote gebaar en van de overdreven zangkunst van Bellamy. Maar dat het anders kan, bewijst dit nummer. Nog even theatraal, maar in plaats van het van de daken te schreeuwen, gaat het een beetje binnensmonds. Of nog beter gezegd.. onderhuids. Een piano klonk nog nooit zo destructief.

You're working so hard
And you're never in charge
Your death creates success
Rebuild and suppress