Pink Floyd - Shine on you Crazy Diamond (Paap

Om bij het begin te beginnen..
In de zomer van 2003 leerde ik een meisje kennen wat niet veel later mijn allereerste vriendinnetje bleek te zijn. Het ging allemaal wel vrij goed tussen ons. Ze was er wel één van een rijke lui-familie. Aan één kant was dat niet zo erg hoor, maar ja, mijn familie was wat minder bedeeld en tja.. Haar pa had toch een rijkere gozer voor haar in gedachten. Althans.. dat idee kreeg ik.
Nou ja, alles ging wel aardig, ondanks één conflictje in oktober. De winter naderde.. We hebben samen Sinterklaas gevierd en ook de Kerstdagen waren we bij elkaar. Daarna kwam de top 2000. Ik was nog niet zo'n heel actief luisteraar.. Alhoewel, ik probeerde wel veel te luisteren, maarja, die meid, Christine heet ze, vond die liedjes wel leuk, maar niet de hele tijd. Oké daar kon ik wel inkomen. Ik was gelukkig nog niet zo verslaafd. Ondertussen leerde ik op de chat veel mensen kennen die hier nog steeds zitten (Virdis, Gerda, Boontje, Mina, Bobo, Dijk0, Jan, Jan, Iggy, Alex...noem het maar op) en veel mensen die ik niet meer wil kennen. Ook zijn er chatters van toen ineensin het niets verdwenen (ene TomPoes).
Christine moest weer terug naar Breda op 30 december, maar oudejaarsavond zou ik naar haar toekomen. Ik moest oudejaarsochtend eerst nog werken, maar ja, ik vertelde de chat maar dat ik niet ging werken en o.a. Virdis vond dit een puik plan. Ik ben toch gaan werken omdat ik veel te goed voor deze wereld ben. Veel top 2000 heb ik dat jaar dus niet geluisterd en daarom zat ik vooral de laatste uren actief bij de radio. We waren net toe aan de 40 beste nummers ofzo toen ik er achter kwam dat er op oudejaarsavond helemaal geen openbaar vervoer meer reed na 8 uur. "shit, hoe laat is het? 19:15 uur...De trein gaat om 19:23 uur en dan hopen dat ik de aansluiting niet mis..."
Snel mijn spullen gepakt en als een bezetene naar het station gefietst. Binnen 3 minuten was ik daar (normaal gesproken fiets ik dat in 7/8 minuten). Snel in de trein gestapt. Fortuinlijk genoeg kon ik de overstap in Utrecht naar 's Hertogenbosch nog nemen. Daar aangekomen was het onaangenaam stil, donker... Alle informatieborden waren leeg en er was geen trein te zien... shit.
Snel richting Chrsitine gebeld. "Help, ik zit vast op 's Hertogenbosch". Ik hoorde haar al denken: 't is ook altijd wat met jou... Hoewel vdat natuurlijk wel meevalt. Nou ja, haar ouders hadden al teveel wijn op en konden mij niet op komen halen... Ik snel naar huis gebeld. Mijn ouders bleken nog een kennis te hebben in 's Hertogenbosch. Die opgebeld en ze konden we wel wegbrengen, maar niet verder dan Tilburg... Ik vond alles op dat moment best dus ben meegegaan. In de auto vroeg ik ondeugend of misschien de radio niet op Radio 2 kon. Dt kon en ik hoorde een voor mij onbekend nummer. Ik werd er in meegenomen. Wat duurde het lang zeg.. Langzamerhand raakte ik in een trance. "Van wie is dit?" vroeg ik me af. Ik keek naar de lijst die ik mee had genomen en ik had geen idee bij welk nummer ze waren. Na het nummer bralde FRits Spits wat over zijn bergbeklimming en vertelde ons dat we nu Goodnight Saigon gingen horen van Billy Joel (het favoriete nummer van Boontje). Dat was nummer 25, nummer 26 was.. euh even kijken... Shine on you crazy diamond van Pink Floyd. NOOIT van gehoord. Na ook nog Angels van Robbie Williams te hebben gehoord op 24 kwamen we aan op Station Tilburg. Ook deze was helemaal verlaten. Ik bel m'n moeder weer en die zei: "tsja, dan moet je maar een fiets stelen op het station". Ik was verbaasd. Zijn dat nou woorden van een moeder die mij altijd zo netjes heeft opgevoed? Nou ja, ik ben helemaal geen dief. Ik ben er te goed voor én te klunzig. Na een poos raak ik in gesprek met een gozer. Die vertelde dat hij spoedig door vrienden werd opgehaald en naar Breda werd gebracht (!). Ik legde hem de situatie uit en hij belde een vriend op. Ik kon meerijden, wat had ik toch een geluk bij een ongeluk. We hadden net nummer 20 gehad (Pink Floyd - Wish you were here) en bij nummer 16 waren we in Breda. Ik werd zelfs nog voor de deur afgezet en heb die gasten enorm bedankt. Ik bel aan en daar staat Christine, helemaal boos op mij, dat ik zo laat ben en blabla. Ik heb verdorie alles gedaan om naar haar toe te komen maar daar denkt zij ook niet aan. We waren alleen met een vriendin van haar en zij was blijkbaar zo gepiqueerd dat ze verder de hele avond weinig aandacht aan mij schonk en alleen met haar vriendin optrok. De dag erna vraagt ze wat er nou allemaal met me was,waarom ik zo chagerijnig was. Nou ik wist dat ze niet al te snugger was, maar zo dom had ik het niet verwacht. We hebben het allemaal een beetje uitgepraat, maar deze avond/nacht was een grote barst in het werk dat tot dan toe was opgebouwd. Na twee maanden besloot ik er maar een punt achter te zetten, want het ging gewoon niet leuk meer. Ik zou haar nog wel meenemen naar Ajax - NAC, gewoon als vrienden. Toen ik daar geen kaarten meer voor kon krijgen werd ze helemaal gestoord en ze zei dat ik me nooit aan mijn beloftes kon houden . Ze had zich er zo op verheugd, maar er brak wel iets bij mij. Sindsdien heb ik haar maar genegeerd. Een week later was haar verjaardag en die was ik voor het gemak maar vergeten. Sindsdien heb ik niets meer van haar gehoord en missen doe ik het niet. De top 2000 heb ik onverstoorbaar kunnen luisteren en het was geweldig.

Paap