Steunfonds 28: 11 tm 17 juli 2021

Dan toch maar weer Ttaylor Swift c.s.

Ik vroeg me af of er toch voor een themaweek gekozen was deze week. Detailverschillen tussen de nummers voor mij.
Sam Fender klinkt erg hipster-verantwoord, Cobi kabbelt wat voort en als je Anne Soldaat op radio 2 zou horen zou je ze geloven dat het een 70s nummer is.
Het verschil wordt dan net gemaakt door de stem van Taylor Swift en die wordt het dan.

Ik was direct verkocht toen ik Cobi voor het eerst hoorde.

Waar zal ik beginnen? Allereerst zo'n lekker loom blues themaatje, daar bovenop de gitaar met die mooie, trage uithalen, zonder teveel op de voorgrond te komen. En dan het arrangement waaraan je kan horen dat hij beslist weleens naar Lenny Kravitz heeft geluisterd. Prachtig koortje eroverheen, op 2:50 een vleugje Sly & the Family Stone, om meteen daarna weer terug te keren.
En dan de zang. Hoe fijn als iemand echt goed kan zingen. Nergens een spoortje autotune of zo'n plastic stem te horen; dit is hoe een echte stem klinkt. Ik moest een klein beetje denken aan Paolo Nutini of -verder weg- Paul Young. Niet de slechtsten om mee vergeleken te worden.
Tot slot past de tekst perfect bij het bluesthema: better days gonna come, better days come along with love.

Een overduidelijke 10 voor deze nieuwe klassieker.

Big Red Machine en Taylor Swift nog maar eens een keer.

Ik ga toch duidelijk voor Sam Fender

Anne Soldaat heeft een heel fijn album uitgebracht, maar er staan betere nummers op dan deze. Cobi is te saai en Sam Fender niet zo goed als eerdere singles van hem. Big Red Machine en Taylor Swift vormen een fijne combinatie, dus daar gaat mijn stem overtuigend heen.

Drie koplopers

Sam Fender kwam wel erg goed binnen!

Anne Soldaat.

Nog 1,5 uur!

Van de combinatie Swift-Vernon-Dessner verwacht je toch veel meer dan een middelmatig nummer als Renegade. Cobi bewijst dat je met alleen een redelijke stem er niet komt: wat een saai liedje waarin niets opzienbarends gebeurt. Dan ben je bij Anne Soldaat al beter af, maar de enige die boven het maaiveld uitsteekt is overduidelijk Sam Fender, al hoor ik er nog niet direct het niveau van het geweldige debuutalbum in.