Steunfonds 3: 17 t/m 23 januari 2016

Wie had er verwacht dat de 'grote namen' het zo matig zouden doen bij de start van dit jaar?
Feit is wel dat Radiohead na 2 weken finito is en ook de Dandy Warhols wisten het niet te klaren! De Nederpop van Bird on the Wire mag wel op herhaling. Maar de grote winnaar is Society en die gaan we in het jaaroverzicht terug zien

Society - The Fear The Hate  41% [ 7 ]
Bird on the Wire - Movements  29% [ 5 ]
Dandy Warhols - You are killing me  18% [ 3 ]
Radiohead - Spectre  12% [ 2 ]

Jullie doen goed mee, dat merk ik vooral aan de tips die ik binnen krijg. Ook nu maak ik daar gretig gebruik van
Deze week zelfs 3 platen van Nederlandse bodem

Dit zijn de kandidaten voor week 3 van het Steunfonds 2016.

1. Bird on the Wire - Movements

[bron: Kicking the Habit] Dreamkraut, zo noemt het Amsterdamse Bird On The Wire zijn nieuwe muziek zelf. En ja, nog veel meer dan prettig venijnige eerdere single Horse voldoet nieuw nummer Movements aan die omschrijving.Wat te danken is aan repetitieve, onalledaagse drum- en gitaarpatronen.

Intussen doen gitaargeluid en samenzang van de vrouwelijke bandleden nog steeds op een goede manier denken aan Warpaint, terwijl producer Koen Gisen (o.a. Flying Horseman) mede heeft gezorgd voor een veel dynamischer geluid.

Net als Horse komt Movements te staan op het tweede album van Bird On The Wire, Elephanta, vernoemd naar een zuidelijke wind in India die het einde van de regentijd betekent en zodoende staat voor een nieuw begin. De plaat komt op 22 januari uit via Meduse MagiQ.



2. Model Depose - Particles

Model Depose zijn ‘the New Romantics’ van nu. De identiteit van dit Groninger gezelschap vertoont nogal wat raakpunten met de donkere new wave uit de postpunkperiode zoals die werd voortgebracht door bands als The Cure, Depeche Mode en Joy Division. Die stilistische verwantschap valt zeker niet te ontkennen, maar langer luisterend ontdek je óók dat er veel meer aan de hand is bij deze electrowave band. Onder de oppervlakte broeit er een veelheid aan stijlen, invloeden én een eigentijdse twist. Strakke, spacy synthersizergeluiden, stevige drums, wavy maar ook rockende gitaarpartijen en melodramatische zanglijnen kenmerken de poppy songs van Model Depose, die zich stuk voor stuk in je oor nestelen.

De geschiedenis van Model Depose reikt ver terug. Al vóór de oprichting speelden de bandleden samen in elektronische doom- en gothic-metalbands en experimentele ambient-noise settingen. Met de release van hun eerste EP in 2011 trad Model Depose voor het eerst naar buiten. In eerste instantie met ‘Nikita’ als ruggengraat van de band: de bandcomputer die voor de drums wordt ingezet. In de loop van 2012 besloot de band verder te gaan met een livedrummer in combinatie met pulserende elektronica.

Met deze huidige opstelling weet de band in muziekpodia zoals de Melkweg,P60 en het Patronaat energieke uptempo popsongs neer te zetten die moeiteloos worden afgewisseld met ingetogen nummers vol emotie. In het begin van 2013 veroverde Model Depose de tweede plek in de Demodock-nale van Eric Corton’s muziekplatform Cortonville en werden ze geselecteerd voor de Popronde. In het najaar van 2013 is hun laatste wapenfeit gepresenteerd, de EP ‘Nightwatch’. Voor deze EP werkte Model Depose samen met de Duitse producer Malte Lahrmann. Met als resultaat dat hun sound catchyer dan ooit is. Met Nightwatch proberen deze ‘nieuwe romantici’ de harten van het Nederlandse publiek voor zich te winnen tijdens hun clubtour. Dansbaarheid troef!
En nu begin 2016 is er ook een single, waarvan de band hoopt dat het hun grote doorbraak zal zijn. Voor de video hebben de mannen hun inspiratie in het Groninger museum gezocht!



3. Last Shadow Puppets - Bad Habits

'I think these guys wanne play a song.' En met die opmerking off camera in hun nieuwe video zijn The Last Shadow Puppets weer terug met de nieuwe track Bad Habits.

Bad Habits wordt gedragen door een groovy en uptempo basloopje waarop violen (prachtig werk van Owen Pallett), gitaren en de zang van vooral Miles Kane vechten om op de voorgrond te mogen. Daardoor krijgt het lied meer vuur en dreiging dan eigenlijk alle liedjes op hun eerste album The Age Of The Understatement. De break na zo'n 2,5 minuten draagt daar eigenlijk alleen maar aan bij.

'Fuck yeah', is te horen op de video na afloop van het lied. Daar sluiten wij ons van harte bij aan. Een nieuw, tweede album van Alex Turner en Miles Kane a.k.a. The Last Shadow Puppets wordt verwacht in het voorjaar.



4. Bettie Serveert feat. Prof. Nomad & Co - Never Be Over

[bron: nlpop.blog]Lang was indie rockband Bettie Serveert onlosmakelijk verbonden aan de jaren negentig, maar met deze nieuwe single kan daar best verandering in komen.

Uiteraard is Bettie Serveert nooit echt weggeweest. De band bracht elke drie á vier jaar een nieuwe album uit en bleef gewoon optreden. Maar zo prominent als na de grote doorbraak, begin jaren negentig, was Bettie Serveert niet meer.

De nieuwe single nu lijkt een schot in de roos! Never Be Over, in samenwerking met Prof. Nomad & Co. (pseudoniem van Bartel Bartels), is een prachtig liedje. Geen mooiere manier om het 25-jarig bestaan van Bettie Serveert te vieren. Een erg lekker melancholisch, nostalgisch nummer. Klasse. Echt schitterend.

Hopelijk krijgt deze single genoeg exposure om door te groeien. De Betties verdienen het.

Bird on the wire zit nog lichtjaren van de status sowhatzangeres af en Model Depose is mijn muziek niet. Bettie Serveert zijn aardige gasten maar deze net-niet-groep heeft wat mij betreft geen eigen geluid. Mijn keuze gaat duidelijk naar de minst slechte: Last Shadow Puppets, een vlak liedje maar met veel energie.

Waarschijnlijk wordt Bettie er zelf ook wel flauw van, bij veel nieuwe dingen die ze uitbrengen wordt gezegd dat er nu echt een goede opvolger voor Palomine is. Bij Dustbunnies werd zelfs keihard beweerd dat de band gegroeid was sinds het debuut. En bij terugkijken blijkt helemaal niks in de schaduw te kunnen staan van dat debuut, met als enige uitzondering wat mij betreft hun Marlboro Flashback opname van Velvet Underground songs. Log22 als goede derde. Maar dit nummer zal volgend jaar door de media alweer vergeten zijn. Krijgt mijn stem ook niet.

Last Shadow Puppets, tja, moest dat nou, weer samenwerken? Van mij had het niet gehoeven in elk geval.

Model Depose, ook weer zoiets. Wordt vergeleken met geweldige bands maar dan weer zo'n toevoeging 'maar er is meer aan de hand'. Alsof het niet genoeg is om als een paar geweldige bands te klinken. Overigens klinken ze van die 3 toch het meest als Depeche Mode, Joy Division hoor ik er helemaal niet in. Ook niet mijn stem.

Bird on the Wire, de eerste keer dat ik ze zag was ik meteen al overdonderd, kocht toen hun album. De twee volgende keren dat ik ze zag had wel hetzelfde effect. Heerlijk. Hun nieuwe album staat al op de luisterpaal van 3voor12 en ook alvast op 1 in mijn voorlopige 2016 lijstje. Gelukkig zit er nog wel wat verschil in een arjanh zangeres en een sowhat zangeres.

IJzersterk Steunfonds! Behalve dan Bored on a wire. Wat een vervelende song. Maar goed, de andere drie zijn puike composities. En ik ga dit keer voor de heerlijk stuwende Last Shadow Puppets. Als de rest ook zo is, dan zeg ik, bring it on.

Elke hit van bettie zou hun grootste worden, officieel hebben ze er nog geen

Ten tijde van Private Suit zag ik ze een keer live, toen kondigde Carol het nummer Tom Boy aan:
En dan nu onze hit
Nou ja, hitje
Nou ja, hij is op mtv geweest

In de clubs was Kid's Alright meestal favoriet, een van mijn minst favorieten van Palomine. Ik weet ook nooit wat ik nou het beste nummer van het debuut vind. Het titelnummer of Tom Boy of toch een andere...

Bettie Serveert serveert een nummer dat kraak noch smaak heeft. Model Depose is volstrekt oninteressant. Bij Last Shadow Puppets denk je aanvankelijk dat het best aardig is, maar het blijkt uiteindelijk toch tegen te vallen. Bird on The Wire dan maar weer. Geen echte topper, maar blijft toch zeker heel aangenaam om te horen

Even een klein beetje off topic.

Het is jammer dat Model Depose met een niet zo spraakmakend nummer is gekomen. Om toch nog even een lans te breken voor deze verder toch leuk aan de weg timmerende Groningse! band is hier het wonderschone Nightwatch.

Voor mij overduidelijk Last Shadow Puppets

Ik vind er geen enkel echt slecht nummer tussen zitten, het is allemaal wel genietbaar.. Maar de Last Shadow Puppets hebben toch sowieso al een speciaal plekje in mijn muzikale hart, en ik vind het bijzonder knap dat ze enigszins aan mijn superhooggespannen verwachtingen (tja, dat krijg je als je je fans ruim 8 jaar laat wachten...) voldoen. Bad Habits it is!

Last Shadow Puppets en Bettie Serveert steken er kwalitatief wel bovenuit. Aangezien Turner & Kane het wel ruim gaan halen, gun ik mijn stem aan Never be over.

Van 4 naar 1:

Never be over is een aanvankelijk aardig sfeervol nummer, dat tegen het einde wat landerig klinkt, een beetje meer tempo en (daardoor) wat korter was beter geweest.

Last Shadow Puppets gaan voor degelijkheid en hier en daar wat frivoliteit; echt een hoogvlieger is het zeker niet.

Bird on a Wire is nog steeds wat vreemd maar wel lekker, maar ik ga voor de synthpop van Model Depose! Fijne knipoog naar de 80's en 90's en mooi balancerend op de grens van toelaatbaar en lekker fout.

Ik heb net even alles door elkaar gedraaid, kakafonie. Dan springt Bettie er toch uit, voor mij. Ik vond Bird on the wire gelijk gezeik, Model Depose, mooie gedachten, Last Shadow Puppets, teveel jongetjesgehalte en drukdoenerij.

Dus het wordt Bettie (Stöve, meen ik) Serveert, al heet de zangeres Carol, wat ook een jongensnaam kan zijn.

Stemmen kan helaas niet meer ... maar die van Bettie Serveert is natuurlijk magistaal