*RTH* Rory Gallagher - Philby

**sokratikos** 09.05.14 21:48

[09-05-2014]

Verzoekje

Rory Gallagher (Ballyshannon, 2 maart 1948 – Londen, 14 juni 1995) was een Iers bluesgitarist en zanger.

Rory Gallagher begon zijn carrière in de vroege jaren '60 als gitarist met de Fontana Showband. In de jaren 1964 en 1965 speelde hij in de Impact Sound Show Band (later The Impact Sound en tenslotte The Impact). In 1966 formeerde hij het powertrio Taste met Eric Kitteringham (bas) and Norman Damery (drums). In 1967 nam dit trio wat demo's op die in de jaren zeventig op LP verschenen onder de titel Taste In The Beginning. Nog in datzelfde jaar werden John Wilson en Richard "Charlie" McCracken resp. de nieuwe drummer en bassist van Taste en met hen zou Gallagher drie jaar samenwerken. Deze periode leverde twee studioalbums op: Taste en On The Boards. Een stortvloed van bootlegs werd in die tijd uitgebracht. Om dit tegen te gaan bracht platenmaatschappij Polydor zelf Live in Montreux en Live At The Isle Of Wight uit. Taste werd in 1970 ontbonden na onenigheid over de financiële huishouding en de rol van het management hierin.

Met Gerry McAvoy (uit Deep Joy) op bas en Wilgar Campbell (uit The Method) op drums ging Gallagher vervolgens verder onder zijn eigen naam: The Rory Gallagher Band of Rory Gallagher and his band. Zijn muziekstijl vertoonde de blues in al zijn facetten, maar met name ook de country blues.

In 1973 vertrok Campbell naar The Mick Abrahams Band en werd vervangen door Rod De'Ath uit Killing Floor. Korte tijd later werd ook de toetsenist van Killing Floor, Lou Martin, lid van Rory's begeleidingsband.

Gallagher werd door het muziekblad Melody Maker in 1972 en 1974 uitgeroepen tot 's werelds beste gitarist. Hij genoot onder andere in het Oostblok een grote populariteit. De band zou een naam opbouwen met marathonoptredens tijdens veelvuldige tournees. Zo speelden zij op 15 december 1973 tijdens een nachtconcert voorafgaand aan een autoloze zondag in De Doelen in Rotterdam net zo lang door tot de bezoekers de eerste trein naar huis konden nemen. In de jaren '70 speelde ook de Belgische bluesgitarist Roland Van Campenhout regelmatig mee in de band van Gallagher.

Gallagher had veel succes met zijn live-optredens, maar scheen er nooit in te slagen dat op de plaat vast te leggen. Hij schuwde met zijn houthakkershemden en zijn afgeragde Fender Stratocaster alle vormen van glamour en deed ook nooit een poging een hit te maken. De '61-stratocaster had dit afgeragde uiterlijk overigens vooral gekregen door het zweten van Gallagher en niet zozeer door ruw gebruik: door een zeldzame bloedgroep zweette de gitarist dermate zuur dat het als een soort verfafbijt fungeerde. Hij had een grote schare trouwe fans onder wie vele epigonen die tijdens zijn concerten luchtgitaar speelden.

Tijdens een concert in januari 1995 in Nighttown in Rotterdam bleek Gallagher zo ernstig ziek, dat het voortijdig moest worden afgebroken. De zanger werd opgenomen in het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam en later overgebracht naar een ziekenhuis in Londen. Daar onderging hij in april 1995 een succesvolle levertransplantatie. Hij overleed echter twee maanden later aan een longontsteking. Hij ligt begraven aan de Saint Oliver's Cemetery in Cork.

Gallagher wordt jaarlijks herdacht met de tributeconcerten "Cork rocks for Rory" in Cork en "Going to my home town" in zijn geboorteplaats Ballyshannon. In Ierland is hij geëerd met standbeelden en zijn verschillende straten naar hem genoemd. Postuum werd door zijn broer Donal het album Wheels within wheels uitgebracht, waarop Gallagher onder andere samenwerkt met de Spaanse gitarist Juan Martín, Ronnie Drew van The Dubliners en Béla Fleck.

In 1997 bracht de firma Fender een speciale Rory Gallagher Signature Stratocaster op de markt, die tot in de kleinste details (inclusief alle beschadigingen) op Rory's favoriete gitaar lijkt. Gallagher had zijn exemplaar (gefabriceerd in 1961) in 1963 tweedehands in Cork gekocht voor 100 pond.

We ranken het nummer "Philby" van Rory Gallagher´s 8e album Top Priority (1979)

live 1982

PPProfessor 10.05.14 10:29

Rory heb ik, ondanks mijn liefde voor Ierland, nooit getrokken. Het is me allemaal te rommelig en te schreeuwerig. Ik moet bij zijn muziek altijd denken aan mijn tekenlerares op de middelbare school die mijn gebrek aan talent al snel in de smiezen had en dan tegen mij zei: 'Begin gewoon te tekenen, dan zie je vanzelf wel wat het wordt'. Een 4.

Gast 10.05.14 12:05

In tegenstelling tot PPProfessor heb ik Rory al vanaf het begin prima getrokken (ja ja ik weet het!!) dus zeg maar vanaf Taste tot het einde wat "Wheels" feitelijk is.

Het is me dan ook een gelul van dronken naatje wat dat figuur in het verhaaltje loopt te neuzelen over dat Rory er nooit in scheen te slagen zijn "live" geluid vast te leggen, albums als Live at the Isle of Wight (met Taste), "live in Europe", "Irish Tours", en het schitterende "Stage Struck" laten exact horen hoe de man op dat moment "live" speelde, wat veel meer speelde was dat de man in de studio nooit exact het "live" gevoel op de plaat kreeg en zijn studioalbums altijd wel minimaal twee maar meestal meerdere mindere nummers bevatte en hij dus nooit echt tevreden is geweest over welk studioalbum dan ook, niet qua songs maar zeker niet qua "sound".

Ik vermoed dat ik zo een beetje bij alle concerten van Rory in Nederland wel ben geweest met uitzondering in ieder geval van zijn laatste concert in Nighttown Rotterdam en das maar gelukkig ook want zo zijn de herinneringen die ik van die concerten heb, waarvan sommige legendarisch zijn en waren (zoals n de Vliegermolen te Voorburg popgala VARA, Bluesfestival in Tegelen,waar de man vreselijk baalde van de vijver voor het podium omdat dat het contact met het publiek belemmerde, het muziekcentrum Vredenburg in Utrecht en vooral zijn laatste in Paradiso te Mokum, waar de man meer dan 4,5 uur speelde), die herinneringen zijn niet verpest met een laatste reteslecht optreden waarin die te lam was om recht vooruit te kijken en op het podium in elkaar klapte omdat zijn lichaam en vooral zijn lever het allemaal niet meer aankon wat het gevolg was van jarenlang drankmisbruik en eigenlijk omdat de man al jaren een pure alcoholist was.

In die zin bleef Rory de blues trouw, een muzieksoort waarin lijden in de breedste zin van het woord centraal staat en de tragiek altijd om de hoek ligt.

Maar wat altijd zal blijven is zijn schitterende muziek en zijn volstrekt eigen geluid, vocaal maar vooral door zijn karakteristieke volstrekt eigen gitaargeluid, als je iets hoorde wist je gelijk dat het Rory was dat dus, de geweldige inzet tijdens live optredens
het complete wars zijn van allerlei theatrale opsmuk, gewoon muzikaal briljant zijn was al genoeg voor deze altijd sympathieke Ier.

Yep, Rory is, was en zal altijd een "held" blijven en hoewel dit nummer goed is had ik deze zelf niet gekozen maar goed dat doet smaak nu eenmaal met je, niet dat het ene reet uitmaakt voor het cijfer want dat is natuurlijk een 10.

Hier een ander facet van Rory die ook akoestisch meer dan zijn mannetje stond.

in memory

**sowhat** 10.05.14 14:21

De suffe coupletjes en het refreintje hoor je net iets te vaak: 5

Vleertje 10.05.14 14:27

Ik doe effe een sowhatje,

Wel aardig 7.

Mirrr 10.05.14 15:05

Vind dit ook wel aardig, een 7....

Frodo 10.05.14 15:54

Wat een heerlijk plaatje! Geen enorme hoogvlieger, maar de rauwheid stuwt het toch op naar behoorlijke hoogten.

Een 8.

Joostvdaa 10.05.14 17:35

Ik ga mee met Vleertje en Mirrr: dit is een zeer aardig plaatje, maar ook weer niet geweldig. Ook een 7 van mij.

Jorg 10.05.14 18:05

Rory Gallagher is een zeer begaafd artiest, maar ik ga mee met de commentaren dat dit niet zijn beste nummer is. Het klinkt raar, maar hij zingt iets te veel in dit nummer. Hij kan beter zijn gitaar laten spreken. Een 5.

**Roche** 11.05.14 2:54

Alles van Rory geef ik een 10.....en dit type ik terwijl ik hem draai.. too much alcohol....van irish tour.... vandaar. Smile

MrJohn 11.05.14 2:57

Rauw en aangrijpend

Een 10

Jan... 11.05.14 19:26

Ik kan er niet opgewonden van raken. Het is nog niet zo nikszeggend als Gary Moore in zn stil got the bluesperiode, maar het neigt er wel naar. Het zanikt maar door met zo'n raar Indisch gitaartje dat eerder ergernis oplevert dan bewondering. Een 3

**forzautregivo** 12.05.14 12:30

Een nipte voldoende, maar het houdt niet over. 6

Miennnn 15.05.14 11:17

Een 6je omdat de gitaar zo lekker jankt.

PPProfessor 17.05.14 22:49

Het blijft gewoon een heel brak, overgewaardeerd nummer. Iedereen heeft hier iets van O Rory O Rory, maar het is gewoon drie keer niks. Troep. Geen vlees, geen vis. Een mislukte muzikant, die ook nog eens heel naar rook als hij zweette. We moeten gewoon eerlijk zijn: die is een overschatte man. Niets meer en niets minder.

Led-Zep 18.05.14 11:36

Dit nummer krijgt van mij een 10.

Dat Rory een mislukte en muzikant was, zoals PPProf hierboven stelt, slaat natuurlijk nergens op, hij was een zeer begenadigd gitarist.

Frodo 18.05.14 12:46

PPProfessor schreef:Het blijft gewoon een heel brak, overgewaardeerd nummer. Iedereen heeft hier iets van O Rory O Rory, maar het is gewoon drie keer niks. Troep. Geen vlees, geen vis. Een mislukte muzikant, die ook nog eens heel naar rook als hij zweette. We moeten gewoon eerlijk zijn: die is een overschatte man. Niets meer en niets minder.

Ok, als we heel eerlijk moeten zijn: dit stukje is met afstand de meest onzinnige bijdrage die ik dit jaar in RTH heb gelezen.

Jan... 19.05.14 0:46

Frodo wat een onzin,

Ik heb wel vaker stukkies gelezen dit jaar die stukken minder zijn. Ik vind ook dat mn oude maatje wel een punt hebt, zeker wel. Op een of andere manier moeten mensen altijd heel euforisch reageren op die man, terwijl ik ook niet over vond lopen. Zeker dit nummer.

Maar ja, alles is afhankelijk van smaak. Tenslotte vind ik jou ook behoorlijk ongenuanceerd reageren op de grote kleine dwerg. En jouw reactie op Yours is no disgrace vond ik ook niet bepaald uitblinken in zinnigheid. Maar ach, iedereen bekt nou eenmaal zoals ie gebekt heeft en dat is gewoon de charme van RTH.

**sokratikos** 23.05.14 12:11

Degelijk ende weinig bijzonder bluesrocknummer, dat een 7tje krijgt. Herinner me van lang geleden beluisteren bij een Rory-liefhebber thuis (op oorverdovend volume) dat Taste stukken lekkerder is.

**Timmus** 28.05.14 18:43

Miennnn schreef:Een 6je omdat de gitaar zo lekker jankt.

Die jankende gitaar is inderdaad lekker; de zang is een stuk minder en daarmee is een 6 inderdaad uitstekend op z'n plaats.

Gesponsorde inhoud

RTH Rory Gallagher - Philby

Wat is je cijfer voor "Rory Gallagher - Philby" ?

RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby

Re: RTH Rory Gallagher - Philby