*RTH* Heddy Lester - De mallemolen

[10-05-2014]
Wat gaan The Common Linets zaterdagavond doen in de Finale van het Eurovisie Song Festival. Heddy Lester vertegenwoordigde ons land i.i.g. in 1977!



Heddy Affolter (Amsterdam, 18 juni 1950), beter bekend onder de artiestennaam Heddy Lester, is een Nederlands zangeres en actrice die bekendheid kreeg door haar deelname met het nummer "De Mallemolen" (geschreven door haar jongere broer Frank Affolter) aan het Eurovisiesongfestival in 1977, waar ze van achttien deelnemers met 35 punten als twaalfde eindigde.

Tijdens de ESC Finale


or=#0000ff]
Na een afgebroken studie op de Amsterdamse Kleinkunstacademie vormt ze in 1969 met Gert Balke het duo April Shower, waarmee ze in 1971 met het Engelstalige nummer Railroad song een kleine hit hebben. In het restaurant van haar vader in Amsterdam ontmoet ze Ramses Shaffy, met wie ze gedurende de jaren 70 regelmatig optreedt.

Met haar broer Frank en tekstschrijver Wim Hogenkamp maakt ze tussen 1979 en 1987 diverse programma's. Voor haar eerste soloprogramma ontving Lester in 1979 - samen met haar broer Frank - als allereerste de Pall Mall Exportprijs. Ook treedt ze weer op met Ramses Shaffy tijdens een reeks voorstellingen in de Brakke Grond in Amsterdam.

Vanaf 1987 werkt ze ook als freelance actrice in het theater. Ze speelde een grote rol in het stuk Ghetto van Joshua Sobol[1] bij Toneelgroep De Appel (première februari 1988 in regie van Erik Vos (site De Appel), als tegenspeelster van Eric Schneider. Voorts speelde ze in de film De tranen van Maria Machita (1991) van regisseur Paul Ruven. Ze speelde ook 3 seizoenen in Trojaanse Vrouwen van Euripides (2000-2002) ([2]).

In 2005 stond ze in de vrije productie Bloedbruiloft van Lorca; in het seizoen 2006-2007 in De Stille Kracht naar Louis Couperus. Verder speelde ze rollen in de klucht Potasch en Perlemoer met Hans Boskamp en musicals Anatevka, Sinatra - That's Life, Alleen Op De Wereld (muziek van Frank Affolter) en Life Is A Cabaret (geen remake van Cabaret (musical), maar een voorstelling over Judy Garland en haar dochter Liza Minnelli).

Op 18 maart 2007 ging 10 Duizend Zakdoeken in première, een hommage aan haar ouders (beiden concentratiekamp-overlevenden). Vanaf september 2007 maakt ze deel uit van de musical Fame (Engelstalige versie) en in seizoen 2008/2009 in de voorstelling Nesjomme van Internationaal Danstheater.

Op 18 oktober 2009 ging de musicalkomedie Dromen... Zijn Bedrog in première. De cast bestond naast Heddy Lester uit onder anderen Jelka van Houten, Vera Mann, Remko Vrijdag (Vliegende Panters) en Joël de Tombe (Idols). Het verhaal is door Dick van den Heuvel en Sjoerd Kuyper geschreven rondom liedjes uit de Nederlandse popgeschiedenis. De regie was in handen van acteur Frank Lammers.

Wat een draak van een nummer, een 1

Een van onze betere inzendingen. Een 7.

als ik dit hoor dan wordt mijn eigen psychische mallemolen alleen maar groter, een 1

Helemaal top deze tekst, klopt helemaal. Gewoon een mooi liedje, een 7.

Een klassiek songfestival liedje dit maar wel 1 van de betere nederlandse inzendingen uit het verleden. 6,5 en ach hij gaat naar boven want ik verwacht veel onvoldoendes.

'De molen draait ook zonder jou. Je paard blijft nooit lang leeg', is natuurlijk een van de beste zinnen uit de geschiedenis van de Nederlandse muziek!

Dit is sowieso een van onze beste inzendingen ooit. Behalve wat camp is het ook een heel mooi liedje. En wat te denken van die jurken en het koortje? Een 10 natuurlijk!

Ben trouwens reuze benieuwd WIE je bedoeld met die zangeres, Journeyman.

Die zin is inderdaad briljant sowhat.

Het songfestival brengt een vreemd soort verzameling nummers met zich mee. Een ding is zeker: het geeft altijd voer voor discussie. Waaronder ook dit malle liedje van Heddy Lester, van wie na - en ook voor - dit optreden niets meer is vernomen. Zoals het zo vaak met Songfestivaldeelnemers vergaat. Wie weet bijvoorbeeld dat Dana International tegenwoordig tekenfilms voor de Palestijnse televisie inspreekt en daarbij zowel de mannelijke als vrouwelijke rollen voor haar rekening neemt. Of neem Johnny Logan, die na een mislukte poging zijn eigen malt whiskey te lanceren, nog tot 2034 veroordeeld is tot het optreden in de nationale jury van allerlei aftandse Europese deelnemers, tegen een schamele vergoeding van 3 roze koeken per avond, en waarmee hij dus over 20 jaar genoeg heeft verdiend om de rekeningen van zijn schuldeisers te kunnen betalen.

Zo verging het Heddy Lester ook. Na haar drie minuten in die draaimolen besloot ze om haar zangcarriere vaarwel te zeggen En terecht. Want laten we eerlijk zijn. Deze hele tekst slaat als een tang op een varken. Ik bedoel maar: de molen draait ook zonder je. Ja vast, maar als dat voor iedereen tegelijkertijd geldt, wie voorziet dan in de stroom voor deze molen? Ik bedoel maar: deze molen draait niet zonder je. En wie deze nobele taak dan ook moge zijn toebedeeld, dat doet er niet toe.

En dan die zin: je paard blijft niet lang leeg. Lester veronderstelt hier dat elke molen ter wereld er hetzelfde uitziet. Er vanuit gaande dat ze veronderstelt dat er meerdere molens zijn natuurlijk, maar dat moet wel, want aannemen dat er maar één molen is op de hele wereld, dat is onrealistisch. Want een draaimolen met 6 miljard plaatsen, dat lijkt me infrastructureel onmogelijk. Dus terug naar mijn punt: je paard blijft niet lang leeg. Hoezo een paard? Ik ken draaimolens waar ze ook autotjes, fietsen en eenden hebben. Vanuit cultuurtechnisch oogpunt lijkt het me bovendien onaannemelijk dat elke draaimolen ter wereld paarden bezit. Er zijn immers landen waarin andere dieren een veel prominentere plek innemen. Ik noem de Spaanse ezel, de Engelse witte zwanen en de Indiase koe.

Nou maakt Lester het nog gecompliceerder, want blijkbaar kun je ook wachten in de rij voor de mallemolen. Heeft zij het hier over pre-natale foetussen? Dat lijkt onwaarschijnlijk. Dus wat ze impliceert is dat er bepaalde fasen zijn in het leven die er niet toedoen en waarbij je maar lekker mag wachten voordat je op de molen stapt. Dit lijkt me wederom een onwaarlijke bewering, omdat ik denk dat elke fase in het leven, zeker tot aan de pensionering zijn opvoedkundig en maatschappelijkbijdragend nut heeft. Dus zelfs een kind van 2, dat opvoedkundig gevormd wordt, draait eigenlijk al mee in de levensmolen. Wederom roept de tekst van Lester dus meer vragen op dan dat het deze beantwoordt.

Des te vreemder is het dat Lester vervolgens stelt dat ,,Eenmaal in de molen van het leven,
in het begin ben je misschien een beetje bang.
dan zal iemand je weer vasthouden totdat je het alleen kunt,
want de mallemolen angst duurt nooit te lang."
Je bent dus wat bang mee te draaien in de molen en daarmee zeggend dat het leven niet al te gemakkelijk is. Iemand zal je vasthouden: een (groot)ouder, een oom of tantes, een oppas? Dat moet wel. Toch is het voorbarig te concluderen dat de mallemolenangst nooit lang duurt. De een is eerder klaar voor het echte leven dan de ander. Sommige mensen blijven hun hele leven lang bang, waar anderen nooit angst kennen. Deze generalisering is dus buitenproportioneel en houdt geen rekening met de gevallen in deze maatschappij die het lastig hebben en wiens 'mallemolenangst' wellicht hun hele leven lang duurt. Wederom geeft Lester blijk van een slecht observatievermogen. Haar draaimolen bestaat blijkbaar alleen uit sterke gevallen.

Dan het laatste couplet:
En die mensen levens mallemolen ,draait door tot je er draaierig van bent.
Maar jij blijft je dan vasthouden al vind je het niet leuk meer,
want naast de molen is te onbekend

Ja allicht word je draaierig. Wie zijn hele leven lang (of een deel ervan) in die molen moet zitten, zal het op een gegeven moment wel gehad hebben met al die zweverigheid en dat ronddraaien. Bovendien: de allegorie met het leven gaat wederom mank: niet voor iedereen blijft de molen -gelukkig- altijd draaien. Er zijn ook weleens periodes van minder of geen turbulentie. Dan staat de molen toch stil? Bovendien: Lester veronderstelt dat de molen voor iedereen even hard draait. Dus dat iedereen op elk moment in het leven eenzelfde vorm van turbulentie kent. Dit kan niet, of Lester moet iets weten wat wij niet weten en mensen vooraf kunnen indelen op mate van roerigheid in hun leven en daar de snelheid van de draaimolen op aanpassen. Aangezien mij dit wederom onwaarschijnlijk lijkt, is de bewering van Lester zeer ongegrond.

Deze hele tekst geanalyseerd hebbende, mag het weinig verbazing wekken dat dit nummer nooit in de buurt is gekomen van een topklassering op het songfestival en is het niet gek dat van mevrouw Lester later nog weinig vernomen is.

Ach....ik heb slechtere gehoord haha, deze krijgt een 5.....

Laat ik eens beginnen met iets positiefs: ze kan goed zingen. Daarmee zou je nu kansloos zijn want er zal en moet per se een vals zingende kraai gestuurd worden.
Verder is het liedje natuurlijk gedegen gemaakt maar dat is tegelijkertijd de achilleshiel: no guts no glory. Keurig binnen de lijntjes gebleven dus een keurige middenpositie.

Een 5.

Een 3, omdat er nog ontelbare slechtere songfestivalplaten zijn geproduceerd in de loop der jaren. Maar dit is toch niet best. Niet eens zo'n heel slechte compositie, maar wat een vreselijke manier van zingen (uitspraak dan met name, ze zingt wel zuiver). De Oubolligheid straalde er ook in 1977 waarschijnlijk al vanaf.

Jorg, je hamert wel erg op dat molen gedoe, maar dat is toch gewoon een metafoor voor de wereld (aarde) met al zijn pieken en dalen, zo mooi als het leven kan zijn, zo lelijk is het soms ook. Oorlogen, ziektes en allerhande ellende. M.aw. gewoon dom meedoen met alles, het is niet anders, mens durf te leven en af en toe struisvogelgedrag kop int zand en je proberen je niet te laten kwetsen door narigheid. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Maar vooral pluk de dag en geniet je de tering, life's short!

Journeyman schreef:

Tsja Jorg het is allemaal leuk en alleraardigst gevonden hoor dar niet van, maar......................

A. het liedeke is dus niet door Mevrouw Hester geschreven maar door haar broer en de tekst is van Wim Hogenkamp.

B. waar haal jij het vandaan dat hierna nooit meer iets van haar is vernomen?? en zij zelfs haar zang carriere op zou hebben gegeven.

Van mij mag je analyseren tot je een ons weegt en ook nog teksten ontleden (wel eens gehoord van het begrip "dichterlijke vrijheid" ??) tot op het bot maar dan wel je bij de feiten houden en geen lulkoek verkopen als zijnde het ware woord.

Een goed journalist zorgt er mijns inzien toch als eerste voor dat zijn FEITEN kloppen of behoor jij ook al tot die immer groeiende groep letter  analfabeten die de hedendaagse school van de journalistiek opleid ter meerdere eer en glorie van de zogenaamde media die menen als enige het TL lampje te mogen zien branden en die slechts hun eigen overtuiging en gelijk door de strot willen rammen zonder daarbij inhoudelijk van dingen op de hoogte te zijn en daarbij goedkope retoriek en drammerige gelijk hebberigheid als kenmerk hebben.

Ach Journey, ik kan hier heel serieus op ingaan, je links geven naar de artikelen die ik de afgelopen jaren in diverse serieuze media heb gepubliceerd, maar ik kan denk ik volstaan met twee woorden: ironie en sarcasme. Wie mijn post serieus neemt, wil ik aanraden eens een lekkere borrel in te schenken en m nogmaals te lezen. Dat de beste mevrouw een carrière als musicalactrice heeft opgebouwd na haar Songfestival optreden, is mij bekend. Geen idee hoe goed Heddy Lester als actrice is, volgens mij behoort ze niet tot het grandeur van de Nederlandse acteerwereld, maar daar heb ik niet eens serieus research naar gedaan omwille van t feit dat mijn post voor 99,9 procent uit ironisch of sarcastisch commentaar bestaat. Ik zou dit geenszins aanleveren aan NRC Handelsblad in ieder geval  

@Journeyman
Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Geweeeeeeeeeeeeeeeeeldig! Leuk om Willem O Duys weer eens te horen die zegt dat dit hoge ogen gaat gooien. Ze ziet er erg leuk uit in haar gele jurkje. Het liedje is top. Ilse en Waylon, eat your heart out!

Even ingaan op het stukje van Jorg. Ik zou het een column willen noemen. Een column is een vrij stukkie waar je vanwege het stukkie de waarheid geweld aan mag doen. Ik dacht net als Journey ook dat het serieus bedoeld was, zo gek is dat niet, zeker in mijn geval niet, omdat ik al gekleurd lees omdat ik als eerste over dat leegstaande paard begon.

Ik ga er op in omdat ik dit zo herken. Hoe vaak krijg ik boze brieven bij de IJopener? Hoe vaak krijg ik reacties op FB van mensen die het veel te serieus nemen? Ik heb denk ik hetzelfde manco: het is soms niet cynisch genoeg, waardoor het serieus wordt opgevat. Ik moet er wél bijzeggen dat er bij mij altijd duidelijk Column boven staat, dus de mensen kunnen ook een woordenboek pakken. Om dergelijke reacties te vermijden, zou ik meer van-dik-hout-zaagt-men-planken toe kunnen passen. Dan zie je nog meer dat het onzin is, maar dat komt het stukkie niet altijd ten goede.

Hahaha ik kan hier ergens wel om lachen. Belabberd nummer, maar de kneuterigheid maakt het toch ook wel weer geinig. Een ruime 5 dan maar, omdat ik om onduidelijke redenen zo vrolijk ben vandaag.

Heel slecht vind ik dit nou ook weer niet.

Een 5

Dit is toch altijd nog stukken mooier dan die kickboxende cafébezoekster met dat malle Vader Abraham deuntje. Alleen al vanuit nostalgisch oogpunt krijgt dit van mij een voldoende maar wel de laagste want het is dan weer niet echt mijn kopje rooibosthee! Een 6 reeds!