Wall Of Sound
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Chat jij ook met ons mee!
Laatste onderwerpen
» Wo 27-03 Sokra zaagt door
De top 100 van... Ard - Pagina 4 EmptyGisteren om 18:08 van sokratikos

» Maart 2024
De top 100 van... Ard - Pagina 4 EmptyGisteren om 17:51 van sokratikos

» Steunfonds 12: 24 t/m 30 maart 2024
De top 100 van... Ard - Pagina 4 EmptyGisteren om 14:22 van Mirrr

» *RTH* Dresden dolls – Coin-operated boy
De top 100 van... Ard - Pagina 4 EmptyGisteren om 14:20 van Mirrr

» *RTH* Ella Fitzgerald – Spring can really hang you up the most
De top 100 van... Ard - Pagina 4 EmptyGisteren om 14:18 van Mirrr

» *RTH* Critical mass – Believe in the future
De top 100 van... Ard - Pagina 4 EmptyGisteren om 14:18 van Mirrr

» *RTH* Lee 'Scratch' Perry - Soul Fire
De top 100 van... Ard - Pagina 4 EmptyGisteren om 14:17 van Mirrr

» *RTH* Roger Whittaker - The Last Farewell
De top 100 van... Ard - Pagina 4 EmptyGisteren om 14:16 van Mirrr

» *RTH* The Offspring - Pretty Fly (for a White Guy)
De top 100 van... Ard - Pagina 4 EmptyGisteren om 14:16 van Mirrr

» Do. 28 maart : Jukebox
De top 100 van... Ard - Pagina 4 EmptyGisteren om 12:31 van Roche

» Vrijdag 29 Maart: Catch 22 & De WeekendsArd
De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty27.03.24 21:28 van Grafmat

» 22-23-24 maart: 90s WEEKEND!!
De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty26.03.24 13:43 van Gast

» DI. 26 maart : Jukebox
De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty26.03.24 9:58 van Roche

» *RTH* Little Eva - The Loco-Motion
De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty25.03.24 21:53 van sokratikos

» *RTH* Wim Soutaer - Allemaal
De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty25.03.24 21:50 van sokratikos

» *RTH* Crowded House - Weather With You
De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty25.03.24 21:46 van sokratikos

» *RTH* Beatle Barkers – Ob-la-di, ob-la-da
De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty25.03.24 21:42 van sokratikos

» *RTH* Jackson Browne - Boulevard
De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty25.03.24 21:39 van sokratikos

» *RTH* Salt-N-Pepa – Independent
De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty25.03.24 21:36 van sokratikos

» *RTH* Yann Tiersen - Comptine d'un autre été: L'après-midi"
De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty25.03.24 21:34 van sokratikos


De top 100 van... Ard

+5
sokocat
Dave Evans
Mirrr
MrJohn
Grafmat
9 plaatsers
Nieuw onderwerp plaatsen   Reageren

Pagina 4 van 6 Vorige  1, 2, 3, 4, 5, 6  Volgende

Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 16:39

Op verzoek even een helder overzicht van onderste 50:

100 Keith Jarrett - The Köln Concert Part I (1975)
99 Stereophonics - Handbags & Gladrags (2002)
98 Biffy Clyro - Living is a Problem cause everybody dies (2007)
97 Nadine Shah - Never tell me Mam (2013)
96 Van Halen - Dreams (1986)
95 Nothing But Thieves - Itch (2015)
94 The Who - Baba O'Riley (1971)
93 System of a Down - Toxicity (2001)
92 Bruce Hornsby & the Range Madman Across the Water (1991)
91 Doors - The End (1967)
90 Guano Apes - Open Your Eyes (1997)
89 Tim Hardin - How Can We Hang On To A Dream (1966)
88 Muse - Apocalypse Please (2003)
87 Beatles - I want You (She's So Heavy) (1969)
86 Chicago - 25 Or 6 To 4 (1970)
85 Placebo - The Bitter End (2003)
84 Steve Vai - For the Love of God (1990)
83 Steely Dan - Night by Night (1974)
82 Interpol - Pioneer to the Falls (2007)
81 Joe Jackson - Steppin' Out (1982)
80 Genesis - Mad Man Moon (1976)
79 Faith No More - Land of Sunshine (1992)
78 Agnes Obel - The Curse (2013)
77 Prince - Gold (1995)
76 War on Drugs - Red Eyes (2014)
75 Novastar - Wrong (2000)
74 Deacon Blue - Your Town (1993)
73 David Bowie - Space Oddity (1969)
72 Florence & The Machine - What Kind of Man (2015)
71 Muse - Space Dementia (2001)
70 Isley Brothers - The Highways of my Life (1973)
69 Parlor Mob - Cry Wolf (2015)
68 Dire Straits - Telegraph Road (1982)
67 Porcupine Tree - Trains (2002)
66 Meg Myers - Desire (2015)
65 The Mission - Tower of Strength (1988)
64 Intersphere - I have a place for you on google earth (2010)
63 Midlake - Head Home (2006)
62 Ayreon - Isis & Osiris (1998)
61 Royal Blood - Out of the Black (2014)
60 Pineapple Thief - Alone At Sea (live) (2017)
59 Peter Gabriel - Growing Up (2002)
58 Kate Bush - Wuthering Heights (1978)
57 Iron Maiden - Rime of the Ancient Mariner (1984)
56 Smashing Pumpkins - Tonight Tonight (1995)
55 Beach Boys - Good vibrations (1967)
54 Killers - When you were Young (2006)
53 Muse - Citizen Erased (2001)
52 Regina spektor - Us (2003)
51 Steven Wilson - 3 Years Older (2015)

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  sowhat 17.03.18 16:46

Er staan mooie nummers in en minder mooie nummers, door de motivaties zie je iig dat er hartstocht in zit.
Ik ben erg erg blij met de notering van Regina, mijn nummer 1. Ard, mooie motivatie er ook bij. Ik vind het echter onbegrijpelijk dat dit niet in de V500 staat. Des te onbegrijpelijker omdat de meeste geloof ik wel positief tegenover Regina staan. Ik daag eenieder uit eens over de eigen schaduw heen te stappen en haar werk te beluisteren. Puur genot is het resultaat.

_________________
Sowhat, voor al uw feesten en partijen!
sowhat
sowhat
Chief
Chief

Aantal berichten : 18608
Registratiedatum : 16-12-08
Leeftijd : 66
Woonplaats : Mokum

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 16:51

45 Peter Gabriel - In Your Eyes
Album: So (1986)

Kijk, zo kon het dus ook. Aan veel van de jaren '80-producties is flink geknaagd door de tand des tijds, maar niet aan deze. Complimenten dus voor de geweldige producer Daniel Lanois. Kristalheldere sounds, mooie dubbelingen van elektrische, akoustische gitaren en toetsen. En daaronder de geweldige diepe bas van Tony Levin en de drums van Manu Katché, en er overheen die prachtige persoonlijke tekst en 1 van de beste vocale prestaties van Peter. Een nummer over hoe je de liefdevolle blik van een ander nodig hebt om je beter en compleet te kunnen voelen.
Extra punten worden echter verdiend door de vele fantastische liveversies die er van dit nummer zijn, die altijd uitliepen op een compleet feest. De mooiste versie voor mij is de versie tijdens de Secret World Live Tour. De versie inclusief Youssou N'Dour tijden de SO-Tour is ook geweldig, maar ik verkies de versie van Secret World vanwege de stem van Paula Cole en vooral vanwege de lossere drumpartijen die Katché daar neerlegt. Wát een swing heeft die man... Maar ach, kies zelf maar wat jou het beste past... Wink

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 16:52

44 Alter Bridge - Blackbird
Album: Blackbird (2007)

De rockballad opnieuw uitgevonden. Rockballad 2.0 zo u wilt... Zo noem ik dit nummer van Alter Bridge altijd.
Eind jaren '70, jaren '80 had elke zichzelf respecterende rockband de onvermijdelijke rockballad, vaak een (of meer) van de grootste hits van de band. We kennen ze allemaal (ok, is een aanname): How You Gonna See me Now van Alice Cooper, Dream on van Aerosmith, Faithfully van Journey, Still Loving You en Winds of Change van The Scorpions, Wanted Dead or Alive van Bon Jovi (en nog een doos met draken daar achteraan), I want to know what Love is van Foreigner, Babe van Styx, Amanda van Boston, Heaven en Everything I do van Bryan Adams en het genre wat oprekkend: November Rain of nog veel erger: Patience van Guns 'n Roses, Silent Lucidity van Queensrÿche (de beste uit de genoemde nummers, als je het mij vraagt), en zelfs Metallica moest eraan geloven met Nothing Else Matters.... De lijst is eindeloos...
Clips waren vaak in het begin vaak gestoeld op het zware tourleven van de band. Veel slowmo beelden van liveoptredens van de band, zweet, uitgeputte artiesten backstage of in de tourbus of het vliegtuig. Een mooie traditie die een beetje uit de klauw liep en steeds grotere draken opleverde van bands die geproefd hadden van het hitsucces en trachtten op een volgende plaat dat succes te kopiëren, al of niet onder grote druk van de platenmaatschappij. Altijd een slecht idee, als je het mij vraagt.
Maar soms komt er een nummer langs die die traditie weer op de juiste manier in ere hersteld. Blackbird is wat mij betreft verreweg de beste échte rockballad van het nieuwe millennium, en vertaald naar hoe het 'nu' behoort te zijn - dus niet een versofting van de uptempo rock op de plaat, maar een langzaam tempo met maximale kracht.
Goeie tekst voor een overleden vriend, mooie opbouw, geweldige solosectie met eerst een solo van de zanger Myles Kennedy en vervolgens van Tremonti, en een van de beste 'ouderwetse' rockstemmen die er nog over is. Myles Kennedy zing en brult in de traditie van de beste (rock)zangers uit de jaren '70, toen zingen nog gewoon betekende het onderste uit de kan (of liever: de tenen) halen...

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 17:00

43 Nine Inch Nails - Closer
Album: The Downward Spiral (1994)

De 90's zijn met een inhaalrace bezig. Al de 3e 90's plaat vanaf nummer 50.

De mannelijke tegenhanger van Desire van Meg Myers in mijn lijst, als het gaat om de sexuele power. Maar waar bij Meg het verlangen centraal staat en hoe ver je daar in wil gaan, is in Closer sex een middel tot iets anders: "Help me get away from myself". Sex als vluchtweg voor een gemankeerd bestaan. De geweldige bassloop draagt dit nummer natuurlijk, maar alle synths zijn geweldig gekozen. Alle geluiden zijn nét niet clean, worden steeds meer keer op elkaar gestapeld, totdat er een enorm orgastisch geluid ontstaat, kortom: Net als de tekst broeit en schuurt het nummer muzikaal als een dolle!

Zoals al gemeld: met betrekking tot de jaren '90 had ik muzikaal een inhaalrace af te leggen, en dat geldt ook zeker voor Nine Inch Nails. Waar ik in beginsel maar niet over de irritante 'stofzuigergeluiden' van hun bekendste nummer 'Hurt' kon komen, terwijl ik dat nummer wel waardeerde in de versie van Johnny Cash, en daardoor de band links liet liggen, viel het kwartje eigenlijk vanwege dit concert op Lowlands uit 2013 (ja, zó laat dus pas!), dat ik live meemaakte via de 3voor12 stream. Driewerf wow in álle opzichten: muzikaal, tekstueel, visueel en qua energieniveau - absolute top!
Van het moment dat Trent Reznor het concert aankondigt met de woorden: "Are you having a good time? Ready to have a party!? Yeah!? Well, that was the last bit. Wrong fucking band. We're here to have a bad time!" was ik geboeid, en bleef dat tot het einde, waar zélfs Hurt me helemaal te pakken had.
Niet dat het direct iets met Closer te maken heeft, maar ik wil toch kwijt dat het concert beginnen met het nummer Copy of A (Copy) en dan het concert gewoon beginnen á la de misschien wel beste concertregistratie ever, nl. Stop Making Sense van de Talking Heads, inclusief de grote silhouetten op een wit achterdoek... Geniaal! Sindsdien ben ik er wel achter gekomen dat Trent Reznor 1 van de grote muzikale en kunstzinnige breinen is in de muziekwereld.

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 17:20

42 David Bowie - Bring Me The Disco King
Album: Underworld (2003) / Reality (2003)

Mijn meest recente (her)ontdekking. Eerder, bij Space Oddity sprak ik al over het volledig op de schop gaan van mijn favoriete Bowienummers, en ik herhaal maar even wat ik daar zei: Waarschijnlijk is over een jaar pas duidelijk hoe mijn vernieuwde lijst met Bowiefavorieten er écht uitziet. Maar deze kwam, na een vrij vluchtige kennismaking in de zeroes, ontzettend binnen, vooral in de hier getoonde versie, en dit is niet de albumversie van Bowie's Reality uit 2003, maar een totaal andere remixversie voor de film Underworld, redelijk toevallig gemixt door... Ex-Nine Inch Nails bassist Danny Lohner, met gastrollen voor o.a. John Frusciante (Chili Peppers, gitaar) en Maynard Keenan (Tool, zang).
Echter: Vooral live is de Reality-versie met een hoofdrol voor pianist Mike Garson ook super: Check it out.; wat een perfecte zangpartij!
Bring me the Disco King is een uitermate mysterieus en sfeervol nummer, Frusciante's bescheiden gitaarpartijen zijn zeer smaakvol, maar de hoofdrol is natuurlijk weggelegd voor de geweldige orkestratie, dat het nummer groots maakt. Bowie's stem is fenomenaal, en bij wat 'ie zingt kun je echt van alles bedenken, en ik hoor het er allemaal in: Een afrekening met de 70's waarin hij een leven vol drugs, vrouwen en paranoia leidde; waardeloos? "Life wasn't worth the balance, or the crumpled paper it was written on"... Maar bovenal het gevoel dat de dood (The Disco King?) aanwezig is.
Ik denk dat Bowie er in 2003 al rekening mee hield dat elk album wel eens zijn laatste kon zijn. Bring me The Disco King was een waardig einde geweest, maar het zou anders lopen, zoals we allemaal weten...

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 17:20

41 Metallica - Master Of Puppets
Album: MasterOf Puppets (1986)

Band onderweg naar het grote sterrendom. Vaak het moment dat ze hun beste muziek maken, niet het moment dat ze dat sterrendom bereiken of bereikt hebben (wat 2 platen later het geval was). Zo ook Metallica. Het album Master of Puppets is voor mij het hoogtepunt van de band, en het moment dat ze in de metalscene de troon beklommen en naast Iron Maiden gingen zitten. En ik maakte het allemaal mee als junior metalhead. Elke week Vara's Vuurwerk op de radio, de cassetterecorder voor opname in de aanslag en Master of Puppets on 'high rotation'. Daarna werd het toch minder... Vanwege de abominabele productie kan ik gewoonweg niet meer naar ...And Justice For All en dus ook niet naar One luisteren (wat trouwens echt een kort maar ongelooflijk kakrefrein heeft!), en op de kaskraker The Black Album is de echte magie al weg. Alle albums daarna zijn de moeite wat mij betreft niet eens meer waard.
Battery, Welcome Home (Sanitarium), Orion en Damage Inc., stuk voor toptracks. Eigenlijk valt alleen The Thing That Should Not Be uit de toon.
Master of Puppets steekt er nog wat bovenuit, vanwege de afgeronde compositie met een wonderschoon middenstuk, de kenmerkende maatverschuiving in de coupletten, én vanwege het centraal stellen van het thema van het album: Verslaving aan de ene kant, en machtswellust aan de andere. Ironisch genoeg de 2 zaken waar de band uiteindelijk bijna aan ten onder ging...

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 17:24

40 Jacques Brel - Ne Me Quitte Pas
Album: Jacques Brel 4 (1959)

Met afstand de oudste plaat in mijn lijst. De kracht van élke uitvoering en de intensiteit die Brel in elke seconde van zijn optredens wist te leggen is ongeëvenaard, als je het mij vraagt, en heeft me al vanaf jonge leeftijd gegrepen. Destijds wist ik vanwege de titel wel het onderwerp van de tekst, maar verstond er verder geen bal van. Maar nog steeds kan ik uitstekend naar dit nummer luisteren zonder de woorden te volgen, en tóch voelen wat er aan de hand is... Of, zoals ik onder een YT-filmpje zag staan: "I have a faint grasp of what he's saying but even if he was singing the phone book the hairs on the back of my neck would still stand up".
Nog een element waardoor ik dit nummer zo geweldig vind: Het geweldige samenspel tussen de pianist (Gérard Jouannest) en Brel. Het lijkt soms bijna of de piano een eígen verhaal vertelt naast dat van Brel, om op cruciale momenten weer terug te keren en aan te sluiten bij de zang. En dat is zó ontzettend knap gedaan, en vereist een ongelooflijk gevoel voor timing, juist niet alleen die van jezelf, maar óók die van de ander - van allebei trouwens, maar ik verwacht dat Brel wel de touwtjes in handen heeft... Kortom: petje diep af voor dit pareltje.

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 17:37

39 Arcade Fire - No Cars Go
Album: Neon Bible (2007)

Het heeft best enige tijd geduurd voor de liefde tussen mij en Arcade Fire een beetje vorm kreeg. In beginsel had ik vooral veel moeite met de leadzang van het echtpaar Win Butler en Régine Chassagne, en de nogal hyperige manier waarop deze band ontvangen werd door de zogenaamde "kenners" die ik altijd maar omschrijf als "de muziekpolitie". Sidestepje: Vanwege een of ander duister element in mijn karakter maken die mensen (ja, ik generaliseer, I know) mijn liefde voor bands als Pink Floyd en Radiohead af en toe vrijwel onmogelijk. De kritiekloze wijze waarop alles van dat soort bands verafgood wordt is dermate stuitend voor mij dat ik dan gelijk aan de andere kant van het spectrum ga zitten. En ik vind ook echt dat Thom Yorke, Roger Waters, David Gilmour af en toe ongelooflijke drollen hebben gedraaid waar de fans en critici verrukt hun neus in geduwd hebben, bewerende dat ze zojuist de allerbeste choclademousse ever zaten te eten... Wink
Terugkerende naar Arcade Fire: de manier waarop Everything Now werd ontvangen het afgelopen jaar en de geschoktheid erbij van heel veel fans en critici vond ik dan ook verfrissend én ontzettend vermakelijk om mee te maken.
Maar... zelfkritiek: het kostte mij dus meer moeite om over mijn eígen vooringenomenheid heen te stappen en eens 'gewoon' te gaan luisteren. En toen ik dat eenmaal kon doen ging ik wennen aan de zang en veel meer waardering krijgen voor de wijze waarop Arcade Fire hun nummers invulling geeft en uitvoert.
En terwijl je in de tekst van No Cars Go van alles kunt lezen ('between the flick of the light and the start of the dream' zou je letterlijk kunnen nemen, maar ook vertalen naar het moment van sterven), is het vooral het positieve gevoel dat me hier over de streep trekt. Het eindstuk kun je gerust euforisch noemen, en dat terwijl de instrumentkeuze (met name het stuk met accordeon en viool) het nét die juiste melancholische ondertoon geeft die voeding geeft aan het gevoel dat 'hier meer aan de hand is' dan de tekst letterlijk aangeeft.
En hoe ervaringen je waardering voor een nummer kunnen kleuren: Een van de meest fantastische momenten die voor mij altijd met dit nummer verbonden zal blijven: Pinkpop 2014 en dit nummer. Perfecte harmonie en samenspel tussen de band, het publiek en de elementen... Tijdens No Cars Go ontbrandt de storm die van áchter het podium snel nadert. Het wordt in no time donker ('the flick of the light'...?) en het begint gigantisch te regenen. Als Win Butler aan het eind "Let's go" brult interesseert de op dat moment losbrekende hoosbui het publiek geen ene mallemoer en gaat volledig op in het moment -> the start of the dream! Magie die je niet kunt verzinnen...

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 17:38

38 Genesis - Los Endos
Album: The Trick of the Tail (1976)

Tweede nummer dat van een album afkomstig is waar al een nummer van in de lijst staat! het andere album is Origin of Symmetry van Muse (Citizen Erased en Space Dementia)

Muziek is in de eerste plaats: plezier! En als pure kwaliteit en speelplezier bij mekaar komen krijg je zoiets als Los Endos van Genesis. Allerlei thema's uit de nummers van het album A Trick of the Tail in elkaar gevlochten in een instrumentale epiloog. Ik denk dat dit nummer vooral één van de betere drumpartijen van Phil Collins bevat, waar de andere muzikanten echt wel andere momenten van grotere glorie hebben gekend. Maar het is toch vooral in de combinatie van alle elementen waar de kracht schuilt.
Live ook altijd ijzersterk geweest, en zo heb ik het nummer ook leren kennen. Live at Wembley, 1987 De tijdslijnen zijn een beetje schimmig, maar het was in ieder geval vóór We Can't Dance dat ik een VHS-band had gekocht van het concert omdat ik Land of Confusion en Mama zulke geweldige nummers vond. Het was een tijd dat ik via Marillion meer en meer symfo aan het ontdekken was. Voor mij toch een kleine openbaring dat ik via de video dus ontdekte dat Genesis uit hetzelfde genre kwam en vervolgens ben ik diep in de oude Genesiscatalogus gedoken. Geweldige tijd. Enige puntje van spijt: Ik had ze tijdens de We Can't Dance-tour toch gewoon live moeten gaan zien, waarmee ik de laatste kans om ze in volle glorie te zien heb vergooid... Sad

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 17:54

37 Karnivool - Deadman
Album: Sound Awake (2009)

We blijven in progsferen, maar dan moderner, heavier en vooral ook onbekender... Dat laatste is echt zonde. Zal niet gauw vergeten hoe ik 6 juni 2014 totaal onvoorbereid met een paar vrienden naar deze band in de Oosterpoort in Groningen ben geweest. De band stond niet in de eerst aangekondigde grote (concert)zaal, ook niet in de kleine (theater)zaal, maar in een rottig zijzaaltje voor ca. 250 man. Maar sindsdien ben ik wél fan van deze band. Een jaar later zag ik ze weer in een stampvolle Melkweg - beduidend betere locatie voor een band als deze. Sindsdien is het redelijk stil rond de band, maar geruchten gaan dat er wellicht dit jaar (eindelijk) een nieuw album gaat verschijnen.

Zonder nou identiteitsloos te zijn, zijn er zéker duidelijke invloeden van Tool te horen. Het is geen lichte kost, geen traditionele songstructuur, veel changes, stukken die in verschillende vormen terugkeren, afwisseling tussen swingende stukken met veel sferischer delen. Nou is dat voor progressieve muziek allemaal niet heel ongewoon natuurlijk, maar wat dit er bovenuit tilt is de kracht van het refrein en de geweldige, en behoorlijk geavanceerde (complexe) ritmische variaties - van swingend tot totaal tegendraads en door de maatsoort heenlopend.Tekstueel heb ik nooit echt een voor mezelf sluitende verklaring kunnen geven, maar het nummer maakt in ieder geval onderdeel uit van het bredere thema van het album: verandering, noodzakelijk voor persoonlijke groei, ene moment vanuit persoonlijke keuzes, dan weer gedwongen door omstandigheden (is de Deadman de ik-figuur? Of een overleden/vertrokken vriend/geliefde...? Geen idee). Soms positief benaderd, danweer als negatief ervaren tot in het depressieve. Aan de lezer/luisteraar de taak om er maar soep van te koken.

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 18:07

36 Queen - Love Of My Life
Album: A Night At The Opera (1975)

Wellicht heb ik Queen tekort gedaan in deze top100. Beetje een spoiler alert nu, maar ik zou niet weten wanneer ik er anders over zou kunnen beginnen. Queen is absoluut 1 van mijn favoriete bands ever, en Freddie Mercury is de beste perfomer/rockzanger die er ooit is geweest - period. En Queen op Wembley tijdens Live Aid is het beste korte concert ooit gegeven; ook period. De impact die die 20 minuten gehad hebben... Ik zie het niet meer geëvenaard worden, maar goed: ik laat met liefde mijn ongelijk bewijzen zien natuurlijk!
Innuendo, Bohemian Rhapsody hoe dood gedraaid ook (wat een weer-ga-loos akkoordenschema!), March of the Black Queen, Somebody to Love, en ga zo maar door. Stuk voor stuk tracks die zeker niet ver buiten mijn top100 terecht zouden komen, en dan heb ik er nog heel veel niet genoemd. Misschien had er toch een 2e nummer van Queen in die top100 gemoeten (en dat was dan Innuendo óf Bohemian Rhapsody geworden).

Love of my Life staat hier vanwege de stem van Mercury, de prachtige klassieke piano, en het feit dat dit nummer als klein liedje fier overeind blijft staan, en daarom ook het grote meezingnummer was tijdens zo ongeveer elk concert dat de band gaf na het uitkomen van A Night At The Opera. De albumversie is beduidend uitgewerkter dan de liveversies - waar Freddie uitsluitend door een akoustische gitaar van Brian werd begeleid, en uiteraard door een massaal meezingend publiek... Een link naar een concert zou verdiend zijn, maar ik heb gekozen voor iets anders. Van veel nummers van Queen kun je online de zgn.isolated vocaltrack beluisteren, en daar hoor je eigenlijk pas goed hoe fantastisch Mercury zong. Bohemian Rhapsody en Somebody to Love zijn daarin trouwens ook grote aanraders!

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 18:07

35 Anathema - Dreaming Light
Album: We're Here Because We're Here (2010)

Wat een beauty! Ik ben normaal gesproken toch wel fan van composities met complexe structuren, maar dit nummer kent maar 1 schema dat continu herhaald wordt in een continu herhalende cadans, en meestal ben ik daar vrij snel klaar mee. Niet bij dit nummer. Opbouw, melodie, productie (gemixt door Steven Wilson), en de prachtige sfeer die er in dit nummer hangt... Simpele, maar niet minder veelzeggende tekst. Tja, ik zei het al eens eerder: soms heb ik niet zoveel nodig om overtuigd te raken, als je wát je doet maar heel goed doet. En dat gebeurt hier. Schitterende liveversie van bijzonder concert met orkest in Bulgarije hier.

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 18:13

34 Foo Fighters - All My Life
Album: One By One (2002)

Ik weet op dit moment even niet of ik dat in mijn allereerste post gemeld heb, maar ach, als ik het zelf al vergeten ben... Ik heb heel veel met een serie bands waar ik vooral fan van ben vanwege het geluid dat ze voortbrengen - vaak gaat het dan om (harde) rockbands, trouwens. Dan hoeft de compositie dus nog niet eens zo geweldig te zijn, maar als ik dat vertrouwde geluid hoor, ben ik al voor meer dan de helft verkocht. Foo Fighters is zéker zo'n band. Dat rockt, dat swingt (Taylor Hawkins!), dat beukt, dat beweegt.
En als bij die elementen dan ook nog eens een superstrak nummer wordt gevoegd...
Súper...tight. Dat is dit nummer. 'Strak' is niet de juiste term hier. 'Hecht' is ook niet een juist woord, dus gebruik ik maar de Engelse term die voor mij volledig de lading dekt: 'tight'. Puntig, superstrak, keihard rockend en toch ontzettend gedisciplineerd; met z'n allen; het zit allemaal in die term 'tight'. Al die korte breakjes in dit nummer, het ultrakort 'doodleggen' aan het eind van een maat om metéén weer vol door te blazen; dat vind ik dus helemaal geweldig. Taylor Hawkins' ridebekken in het refrein: Fantastisch!
Je hebt er niks aan als het nummer helemaal ruk is natuurlijk, maar die details maken van een goed nummer een topper. En daar zijn de heren van Foo Fighters wel meesters in.

Tot slot; dit stukje tekst is voor mij zéker nogal herkenbaar:
All my life I've been searching for something
Something never comes never leads to nothing
Nothing satisfies but I'm getting close
Closer to the prize at the end of the rope
All night long I dream of the day
When it comes around then it's taken away

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 18:13

33 Queens Of The Stone Age - No One Knows
Album: Songs For The Deaf (2002)

Van Grohl naar Grohl... Nu in een dienende/bijrol op drums in de fantastische band van Josh Homme. Dit nummer gaat vooral om sound en riffs...
Ik weet in ieder geval nog dat ik echt destijds bij het uitkomen écht vernieuwende rock vond. Is nu wellicht minder goed voor te stellen, maar stonerrock was toen - bij mij in ieder geval - nog niet erg bekend. De loodzware, bijna zoemende gitaarsound met die meesterlijke riff... Wow. In de combinatie met de eigenlijk weinig akoustisch maar juist wat elektronisch klinkende drums klinkt het als een klok. Supercompact in de coupletten, uitbundig in andere delen, met die geweldige fills van Grohl erin. Tekstueel gezien volgens mij over het verloop van verslaving handelende, maar weer dermate slim en open omschreven dat iedereen zin eigen gedachtes erover kan laten gaan.

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 18:24

32 Kate Bush - The Man with the Child in His Eyes
Album: The Kick Inside (1978)

Waar Wuthering heights altijd het hoogst genoteerde nummer is van Kate, is in welke aller tijden lijst dan ook, is dit altijd mijn favoriete nummer geweest van haar. Tja, wat moet ik ervan zeggen: Een vrouw, en wát voor één, op piano, met een mooie orchestratie erbij. Ik denk dat zo langzamerhand wel duidelijk is, dat ik dat genre sowieso wel erg mooi vind... Melodie, tekst, arrangement, de stem en die enorme zeggingskracht... near perfection.
Mooie dubbel interpreteerbare titel. Aangezien ze dit al op 13 (!!!)-jarige leeftijd schreef kan het kind in de ogen van de man net zo goed het spiegelbeeld van Kate zijn, als de goed bewaarde jeugdige ziel in de man op wie ze verliefd was zelf (hetgeen ook nog eens waar gebeurd is).

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 18:24

31 Deep Purple - Child in Time
Album: In Rock (1970)

Runnin' with The Devil, Paranoid en Child in Time... MIj eerste schreden op het hardrockpad, en alle drie leren kennen tijdens mijn eerste Veronica's Top100 aller tijden - het jaartal moet ik echt even schuldig blijven, maar het was ergens begin jaren 80.
Inmiddels is het bijna onmogelijk dit nummer nog te beoordelen zonder alle verhalen, alle kritiek in de loop der jaren (Ik zal nooit vergeten hoe Jan-Douwe Kroeske bands als Zeppelin en Purple wegzette als 'de dinosaurussen' van de popmuziek), en al die honderden luisterbeurten door de loop der jaren. en tóch is dit wellicht de meest houdbare van al die onvermijdelijke top2000-classics. Waar die andere dino-klassieker Stairway to Heaven voor mij minimaal 1 couplet te lang is, en daardoor na vele luisterbeurten langdradig is geworden, blijft deze dubbeling van 2 keer dezelfde onderdelen overeind. Ik denk dat het komt omdat het uiteindelijk de meest pure vorm van rock is die hier ten gehore gebracht wordt in de lange, grotendeels geïmproviseerde solo's, en de uitbundige wijze waarop alles wordt gespeeld.
Het gillen van Gillan, het gitaarwerk van Blackmore, de fantastische twinsolo van Ritchie Blackmore en John Lord. en de geweldige akkoordensequentie van Lord's orgel richting het einde... Allemaal even geweldig, goed en spannend. Dinosaurussen blijven gewoonweg enorm indrukwekkende wezens, dat had Jan-Douwe Kroeske (die het toch vooral had over het feit dat ze - zo goed als - uitgestorven waren) zich destijds wat beter moeten realiseren... Razz

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 18:38

30 The National - Bloodbuzz Ohio
Album: High Violet (2010)

We gaan de Top30 in met de bezwerende stem van Matt Berninger en de heerlijke drive van Blooodbuzz Ohio. Het mooie van The National vind ik dat ze eigenlijk nooit voluit gaan. Er zit altijd iets van terughoudendheid in wat ze doen, waardoor er altijd spanning in hun muziek blijft hangen. Het weerspiegelt op een hele mooie manier de worstelingen die Berninger door zijn twijfels, en vooral zijn onvermogen om zich volledig te geven, elke keer bezingt.
In Bloodbuzz Ohio is het niet helemaal duidelijk waar het nou eigenlijk over gaat, maar ook hier is de zinsnede 'I never yhought about love when I thought about home' wel weer exemplarisch... 'the buzz' - of die nou toch weer over drugs gaat (o-high - o...?) of toch 'gewoon' over de adrenaline die komt kijken bij een al dan niet gedwongen terugkeer naar familie (bloedbanden) en de spanningen vanwege (pijnlijke) zaken uit het verleden, wordt in ieder geval prachtig opgebouwd door de band en het fijne gebruik van de blazers (sterk punt bij The National!).
De liefde voor de The National is langzaam gekomen bij mij, maar vooral omdat [user=10417]kaj_666[/user] The National zo goed vond, heb ik doorgezet. Nooit spijt van gehad. Nieuwe album is ook weer geweldig en de track 'The System Only Dreams in Total Darkness' staat voorlopig hoog op de nominatie om ooit die top100 van mij alsnog te bestormen (maar ik vond het nu nog wat te vroeg voor tracks uit 2017)

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 18:49

29 Dream Theater - Solitary Shell
Album: Six Degrees of Inner Turbulence (2002)

We zitten al in de top30 en daar is dan (eindelijk) de eerste Dream Theater track. We kunnen over Dream Theater helaas niet anders dan concluderen dat de band sinds het door de andere bandleden afgedwongen vertrek van drummer Mike Portnoy de weg behoorlijk kwijt is geraakt, en ik houd mijn hart vast voor het aangekondigde nieuwe album dat dit jaar moet gaan uitkomen. The Astonishing vond ik in ieder geval een ongelooflijke draak, en ik heb het nooit uit kunnen zitten.
Maar gelukkig kan ik gevoelsmatig nog uitstekend terugkeren naar het moment dat ik Images & Words op de cd-speler liet leggen bij Elpee in Groningen... en vanaf dat moment was ik een keiharde fan van de band. En in de periode 1992 - 2011 heeft de band echt heel veel fantastische platen en nummers gemaakt!
Solitary Shell is afkomstig van het dubbelalbum met 2 gezichten: Six Degrees Of Inner Turbulence, het album dat de zware taak had één van de allerbeste conceptalbums uit de geschiedenis van de progrock op te moeten volgen. De basis voor het conceptgedeelte van Six Degrees (CD2) schijnt in 2 weken (!!!) tijd in mekaar te zijn gedraaid door Jordan Rudess - de toetsenist. Wat aan het album, én ook aan Solitary Shell zo opvalt is het enorme plezier dat er van de muziek uitgaat, ondanks het feit dat het onderwerp toch een enorme persoonlijke worsteling is en gaat over psychische aandoeningen; waarvan de 'Solitary Shell' er dus 1 is.
Solitary Shell is - buiten de ballads - volgens mij één van de meest toegankelijke nummers die de band gemaakt heeft, in ieder geval tot en met het 2e refrein. Daar ontploft het nummer ineens en volgt een van de fijnste stukjes instrumentale muziek dat ik ken. De pulserende toetsen, de geweldige breaks die daaronder gelegd worden, complex maar volledig vanzelfsprekend klinkend, gevolgd door een heerlijke akoustische gitaar- en pianosolo, om uiteindelijk weer terug te keren naar het toetsenthema. Een pareltje!

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 18:49

28 Propaganda - P:Machinery
Album: A Secret Wish (1985)

"En dit is dan die lekkere dansplaat..."
Even aansluitend op het vorige nummer: Als ik ooit in een solitary shell heb gezeten, dan toch wel tijdens diep-nachtelijke danssessies in het Winschotense en Groningse uitgaansleven... Nou ben ik niet iemand die zich gemakkelijk beweegt op een dansvloer, vooral geremd door het gevoel bekeken te worden, en een chronisch gebrek aan 'lichamelijke losheid'...
De juiste hoeveelheid drank :T en de juiste muziek namen die obstakels weg. En als 1 plaat daarote in staat was, was het P:Machinery. 80's to the max, maar dan op de goede manier, en zeker een van de voorlopers van wat later de 'echte dancemuziek' werd. Zoals gebruikelijk in die tijd moe(s)t je niet naar de singleversie luisteren, maar naar de geweldige extended 12" versie!
Dit nummer draagt onmiskenbaar het stempel van producer/muzikant/genie Trevor Horn. Die man kon een sound neerzetten... Zó herkenbaar, zó kristalhelder, en in die tijd absoluut ook vooruitstrevend... Zo herinner ik me nog altijd de fenomenale productie van 90125 van Yes (dat, zoals ik dus pas later gewaar werd, voor veel oldskool Yesfans het breekpunt in de bands loopbaan bleek). Als ik die plaat opzet denk ik altijd: Tja, hoeveel beter dan dit kan muziek eigenlijk nog klinken...? Grappig detail: Steve Howe (Ja, die van Yes) komt in dit nummer ook nog even langsvliegen voor een sferische gitaarsolo.
Het thema in dit nummer is een van de meest iconische synthesizerthema's aller tijden, en de 12"drijft op de heerlijke anticipatie daarvan. Het vliegt langs in het intro: je denkt: WAT WAS DAT!? Dat wil ik weer horen! En vervolgens bouwt de track langzaam naar die geweldige climax toe. Niks ten nadele van zangeres Claudia Brücken, wiens zwaar Duitse accent absoluut veel bijdraagt aan de charme van deze plaat, maar dit nummer gaat toch vooral om de synths en de beat...
Let's dance!

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 19:04

27 Marillion - The King Of Sunset Town
Album: Seasons End (1989)

Hahaha, ik kom er zojuist achter dat de 2 tracks die ik als favoriet heb aangemerkt van het album Seasons End Easter (nog steeds schitterend natuurlijk!) en The Space waren. Dat heb ik dan al enige tijd geleden ingevuld... 8|Want bij herevaluatie van dit album en het werk van Marillion kom ik tóch uit bij de openingstrack van het eerste album zónder Fish.
Maar voordat we het over dit nummer gaan hebben, nog even iets over de Fish-era: Clutching at Straws is mijn favo-album van alle Marillion-albums, door de productie en de kracht van de nummers in de breedte, maar buiten het reeds eerder genoemde 3-luik: Hotel Hobbies - Warm Wet Circles - That Time of the Night, is daar geen losse track die mijn top100 kan halen. In potentie blijft Script for A Jester's Tear dan het meest krachtige Marillion-nummer. Er is alleen één probleempje mee, en dat probleempje heet Mick Pointer. Hij zal ongetwijfeld zijn rol hebben gespeeld in het ontstaan van de band, maar drummen kon de man niet, en dat verpest echt grotendeels het luistergenot op het hele Script-album. Geen swing, geen souplesse, maar het houterige geknoei van iemand die gewoonweg het gevoel voor zijn instrument mist... Een perfecte liveversie met Ian Mosley én Fish is er ook nooit gekomen, al komt The Thieving Magpie wel in de buurt, en dus ontbreekt Script For A Jester's Tear in deze top100.

Dan nu over The King of Sunset Town: Het intro, de inval van de band, de knallende toms van Mosley... Total eargasm. En dan maken we kennis met de even breekbare als krachtige stem van de nieuwe zanger Steve Hogarth. Bijna bescheiden zet hij in, bijna hoorbaar bekend met de gevoeligheden die zijn entree in de band teweeg gaat brengen. Naarmate het couplet vordert hoor je het zelfvertrouwen groeien, tot hij alles los kan laten en in het refrein zijn stem in alle glorie durft te laten horen. Bij mij was in één klap de twijfel weg of Marillion de juiste opvolger had aangesteld (hoezeer ik op dat moment nog steeds had gewild dat er geen conflict tussen Fish en de rest was ontstaan, maar soms gaan dingen zoals ze gaan, en moet je het loslaten...).
Nog even iets over het toetsenwerk van Mark Kelly, met wie ik me wonderlijk telepathisch verbonden leek te voelen: De manier waarop hij invulling gaf aan de Marillion-nummers, zéker in deze periode, had grote invloed op mij (ik was toen 17, by the way). Als ik de toetsen in Marillion hoorde, leek het alsof ik mijn eigen muzikale keuzes, mocht ik ze in die nummers hebben moeten maken, terughoorde. Elke toetsenpartij had iets van: "Ja! Zo zou ik het ook gedaan hebben!" Daarna stelde ik me bij mijn eigen muziek (of die van de band waar ik toen in speelde) op momenten dat ideeën even niet vanzelf kwamen, de vraag: "Hoe zou Mark Kelly het gedaan hebben?" en 9 van de 10 keer kwam het dan alsnog... als werd het ingefluisterd.
Naarmate de jaren vorderen ga je natuurlijk meer en meer je eigen keuzes maken en je eigen identiteit creëren, maar niettemin: Mark: bedankt voor je inspiratie...!

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 19:16

26 Sufjan Stevens - Chicago
Album: Sufjan Stevens Invites You To: Come on Feel the Illinoise (2005)

Ik zou echt veel vaker naar Sufjan Stevens moeten luisteren... De nummers die ik inmiddels wat beter ken, vind ik eigenlijk allemaal erg goed, en om onduidelijke redenen duik ik maar niet in zijn albums.. Wellicht een mooi moment om daar eens verandering in te brengen.
Ik merkte bij het schrijven van een stukje voor dit nummer dat ik moeite had om goed te omschrijven waarom ik dit nummer nou juist zo mooi vind. De leadzang is niet bijzonder, het koorwerk bestaat uit vrij vlak unisono gezongen zinnen, er zit geen brug in het nummer, waardoor het een vrij eenvoudige herhaling is van couplet en refrein... Maar het klopt allemaal wel op een bijzondere manier. Het arrangement is daar in grote mate debet aan, denk ik. De schuchtere bijna verontschuldigende leadzang ('I made a lot of mistakes', klinkt het dan ook keer op keer...), de Wurlitzer piano, het kamerorkest en de heerlijke touch van de vibraphone in de coupletten. En dan het soms overvolle refrein vol herhalende patronen van met name de strijkers, met daar bovenop de blazers en het koorwerk (aan het slot ook echt prachtig). Ik kan er geen genoeg van krijgen...

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 19:17

25 Rush - La Villa Strangiato
Album: Hemispheres (1978)

"An excercise in self-indulgence" is de perfecte ondertitel van deze geweldige instrumentale uitbarsting vol vrolijke, energieke, creatieve en muzikaal uitermate uitdagende thema's, licks, solo's en hooks. Het spelplezier spát werkelijk van deze plaat af, en het is terecht al decennia lang de benchmark voor muzikanten, in het bijzonder natuurlijk drummers, bassisten en gitaristen die complexe progrock onder de knie claimen te hebben. Speel dit, en je kunt alles... En ondanks al die ingewikkelde breaks, de razendsnelle baslijnen, de drumfills, de vette gitaarthema's... : De langzaam opgebouwde gitaarsolo is het stralende hoogtepunt van dit nummer. Alex Lifeson in topvorm, en misschien wel nooit beter dan hier.

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 19:31

24 U2 - The Unforgettable Fire
Album: The Unforgettable Fire (1984)

Mijn favoriete U2-nummer ontbeert eigenlijk een van de grote trademarks van de band, en wellicht dat The Unforgettable Fire het daarom t.o.v. andere U2-nummers zo goed volhoudt in mijn waardering door de loop der jaren...? The Edge's gitaar is hier op een totaal andere manier aanwezig dan we van hem gewoon zijn geraakt. Geen (enorme layers van) ritmische pulserende, ruimtelijke gitaren, zoals bv. in New year's Day, Pride, Where the streets have no name, Still haven't found, maar in plaats daarvan horen we hem vooral met galmende flagioletten. Voor het overige 'verdwijnen' veel van zijn bijdrages in het totale geluidsbeeld. Begrijp me niet verkeerd: hij is er echt wel, maar niet zo overduidelijk continu op de voorgrond aanwezig als in heel veel andere U2 klassiekers.
The Unforgettable Fire is vooral een een fantastische lappendeken van soundscapes: een volledige string-orchestratie, voices en piano's, orchestral hits en wie weet wat er nog meer uit de kast is getrokken. Verantwoordelijk hiervoor zijn vooral producers Daniel Lanois en Brian Eno - de ene (Eno) op dat moment een van de meest gewilde producers van de wereld, de ander (Lanois) op dat moment eigenlijk nog onbekend.
Met die fantastische elementen, een Bono op volle kracht en maximale hoogte, én een zeer tot de verbeelding sprekende tekst hebben we volgens mij één van de beste echte top40-hits aller tijden te pakken (ik geloof dat er nog eentje komt in het vervolg van mijn lijst), en zo niet dan toch in ieder geval mijn favoriete U2-nummer aller tijden... Wink

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Grafmat 17.03.18 19:31

23 Steven Wilson - The Raven that Refused to Sing
Album: The Raven that Refused To Sing (And Other Stories) (2013)

Verdrietig en gracieus. Elke melodie in dit nummer is eenvoudig, melancholisch tot intens verdrietig klinkend (prachtig instrumentengebruik om dat ook in klank tot uiting te brengen) en van een ontroerende schoonheid. het is duidelijk dat Steven Wilson hier meer dan ooit heeft geprobeerd emotie te uiten en op te roepen met minimale middelen...

De raaf is een veel gebruikt symbool in de literatuur met vele betekenissen. De raaf is een boodschapper, symbool voor eenzaamheid, ongeluk en zelfs aankondiger van de dood. Maar de raaf is in de literatuur ook een spreekbuis, van goden, profeten... Het is hier allemaal van toepassing, of dat kan het in ieder geval zijn. het gaat over een man die iemand mist (Lily); een geliefde, een naaste... Hij is eenzaam, zwak (waarschijnlijk oud), bang, verdrietig, en op zoek naar gezelschap en troost en vraagt daarom een hem bezoekende raaf te zingen... De tragiek is natuurlijk dat een raaf niet bekend staat om zijn mooie zanggeluid, maar juist vaak een onheilsboodschapper is. De man wil natuurlijk geen boodschap meer horen, hij wil zijn geliefde nog een keer horen zingen. De herhaling van de vraag "Sing to me Raven... Sing to me Lily..." aan het eind doet vermoeden dat het een vruchteloos vragen is... Je zou het ook kunnen zien als een herhaald verzoek van de man om te mogen sterven -> en op die manier herenigd te kunnen worden met Lily.
Nogmaals: Intens verdrietig, maar tegelijk ook ontzettend mooi. Dit nummer maakt nog keer op keer diepe indruk op me. Of in de woorden van Wilson zelf:

““One of the things about my lyrics is, I try to be simple. I do it with the music, too. I don’t like things to be complex, intellectual or obtuse just for the sake of it. I love the simplicity of certain phrases.
....
The biggest thing is to make people feel. It’s easy to appeal to the intellect. I could go and write some silly, complicated shit, but the hardest thing is to hit somebody’s heart and soul. I want spirituality rather than technicality.”

_________________
"Ik ben niets wijzer geworden van wat ik al wist." *28-6-2014 - Sowhat.
Grafmat
Grafmat
Beheerder
Beheerder

Aantal berichten : 4268
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 51

http://www.orinocoradio.nl

Terug naar boven Ga naar beneden

De top 100 van... Ard - Pagina 4 Empty Re: De top 100 van... Ard

Bericht  Gesponsorde inhoud


Gesponsorde inhoud


Terug naar boven Ga naar beneden

Pagina 4 van 6 Vorige  1, 2, 3, 4, 5, 6  Volgende

Terug naar boven


Nieuw onderwerp plaatsen   Reageren
 
Permissies van dit forum:
Je mag reacties plaatsen in dit subforum