Battle 15: Roos

Onlangs bekende George Kooymans wel liefhebber te zijn van een belgische zangeres, "Roos Bluf ofzo". Dat schepte nogal wat verwarring. In Belgie niets te vinden over zo'n zangeres, in Nederland hebben we keus uit 2: Roosbeef, de band van Roos Rebergen die een poos in België heeft gewoond, en Roos Blufpland, een zangeres die vorig jaar haar 2e album uitbracht.
Tijd om deze eens tegenover elkaar zetten.

In hoek 1: Roosbeef - Raak mij aan.
Roos startte al vroeg met haar band waarin haar broer drumde. Ze werd bekend als de zangeres uit Duiven, vlakbij Arnhem, die zong over haar ouderlijk huis dat tegen de vlakte ging (De Boerderij) en de Bouwvakkers. Het eerste album 'Ze willen wel je hond aaien maar niet met je praten' kreeg prima recensies en bracht haar een hoop optredens en festivaloptredens.
Inmiddels heeft de band 3 albums en 2 ep's en heeft Roos ook nog 2 ep's gemaakt met De Staat onder de naam 'De Speeldoos' en kwam er in 2016 een album onder de naam Tjing Tjing wat een samenwerking van Roos met André Manuel was. Het nummer 'Raak mij aan' is speciaal geschreven voor 4 mei (2015) en gaat over een meisje in de oorlog die vooral bang is dat ze zal doodgaan zonder ooit liefde te hebben gekend.

In hoek 2: Roos Blufpand - Geweten.
Roos werd geboren in Ede en woont tegenwoordig in Enschede. Ze heeft inmiddels 2 albums uit waarvan met name de tweede goed ontvangen is. Het album en de bijbehorende toer zijn zo duurzaam mogelijk; de cd-hoes is gemaakt van gerecycled papier en er wordt zo energie-neutraal mogelijk gereisd. "Zo reist de band per tourbus op groen gas, wordt de CO2 uitstoot van de gereden kilometers (ook van het publiek!) gecompenseerd en is de merchandise van milieuvriendelijk materiaal." Het 2e album 'Hoe dan' heeft als thema Alleen maar liefde en laat horen hoe ze tegen de wereld van tegenwoordig aankijkt. Het openingsnummer 'Geweten' geeft meteen haar onzekerheid aan, "ik wil de wereld best veranderen, maar ik weet gewoon niet hoe".

Roosbeef. Heerlijk. Cynisch. Lijzig. apart. Ik luister er, zoals bekend, graag naar.
Prachtig liedje trouwens.

Geen van tweeen echt mijn ding maar als ik moet kiezen, dan Roos Blufpand

Beiden komen uit het grote blik van singer-songwriters dat meent diepzinnige teksten te kunnen schrijven en deze ook nog te moeten delen met anderen.
Ze kunnen allebei niet zingen, maar bij Blufpand hoef ik niet de lyrics er naast te leggen, dus kies ik voor haar.

Ik ben groot liefhebber van Roosbeef, met name het debuutalbum. Ik heb ze toen ook vaak gezien, na die tijd ook nog wel trouwens. Ik vind ze wel per album wat minder speciaal cq interessant worden. Ik weet dat dit nummer bij veel mensen populair is maar mij doet het een stuk minder. Ik hou van de vaagheid van de teksten van het debuut, zinnen die op zich staand niks met elkaar te maken lijken te hebben maar als je daar 4 ofzo van bij elkaar zet blijkt er toch een rode draad in te zitten. Op het 2e en 3e album zijn de teksten explicieter maar niet perse beter.

Roos Blufpand, ik had haar 1e album maar heb dat best weinig gedraaid. Het 2e album is wat dat betreft veel interessanter, laatst ook de 1e nog eens op gezet maar ook met de kennis van nu blijft dan een beetje vlakker. Mooie en verstaanbare teksten die mij wel aanspreken, zo ook zeker op dit nummer.

Mijn stem puur op basis van deze 2 nummers gaat naar Roos Blufpand.

De ene is nog erger dan de ander. Roosbeef vind ik een van de ergste zaken die Nederland Muziekland ooit heeft voortgebracht. "Wat ik wil worden? Eens even denken: ik kan niet zingen en ik kan geen teksten schrijven, dus misschien is een carrière als muzikant wel wat voor mij!" Onbegrijpelijk. Roos Blufpand had dezelfde gedachtegang, maar dat pakt nét iets minder verkeerd uit. Nog steeds niet de moeite waard om in de toekomst aandacht aan te besteden, maar vooruit.